Zou jij gepaste afstand bewaren als je kind thuis komt van een verre reis in deze Corona-crisistijd? Omdat ze mogelijk met het virus in aanraking zijn gekomen, op de bestemming, de luchthaven of in het vliegtuig? Nou, ik kan je vertellen dat is onmogelijk. Niet alleen voor ons, maar voor iedereen die in deze bizarre tijd zo opgelucht is, om hun geliefden weer in de armen te kunnen sluiten. ❤️

Vrijdagochtend ging de wekker om half zeven. De vlucht ✈️ van Garuda Indonesia vanaf Bali en Jakarta werd verwacht rond kwart voor acht. Natuurlijk heb ik getwijfeld of ik wel mee naar Schiphol moest gaan. Zou ik daar teveel risico lopen? Misschien wel, maar ik besloot toch mee te rijden, dit was te belangrijk voor me om thuis af te wachten. Afstand houden is het advies en ik ging er maar vanuit dat de meeste mensen zich daaraan zouden houden. We reden naar de luchthaven, het was redelijk rustig op de weg, maar op de parkeerplaats P1 van Schiphol bleek dat we niet de enigen waren. We parkeerden de auto, haalden mijn rolstoel eruit en we gingen richting aankomsthal 3 en 4. Precies op dat moment appte Lynn dat ze geland waren. Yes! ????We stonden al even in de betreffende aankomsthal toen ik op de app zag dat de ouders van een vriendin al voor het raam stonden bij de aangegeven bagageband. Hé? Daar stonden wij ook. Waar dan? ???? Doordat het best druk was, had ik ze niet meteen in gezien, maar even later zag ik de gehele familie staan, een paar meter verderop. We begroetten elkaar op gepaste afstand. Ook de ouders van de andere vriendin sloten bij ons aan en we spraken onze dankbaarheid uit dat onze dochters veilig op Nederlandse bodem geland waren. De meiden ondergingen een ‘Corona check’ voordat ze verder door de douane mochten. Terwijl zij op afstand van ons hun koffers opwachtten, dronken wij, het tafereel aanschouwend, een bakje koffie. Ook op afstand van elkaar. Toch liepen er mensen binnen de straal van anderhalve meter, om hun geliefden te ‘spotten’. ???? Bij iedere nies en bij elk kuchje keek je toch een beetje geschrokken op. ???? Na ruim een uur werden de passagiers van de Garuda vlucht geïnformeerd over het feit dat hun koffers niet mee waren gekomen. ???? De reden? Onbekend. Iedereen moest een formulier invullen met de bagage gegevens. Dit was voor de meiden ook nieuw, dus zij raadpleegden ons, de ouders aan de andere kant van het raam, via de telefoon. Daarna moesten ze in de rij om het formulier af te geven en de kofferlabels te checken. Eindelijk was het zover, ze mochten door de poort naar de aankomsthal. ???? Tja en dan is er van afstand geen sprake meer. We omhelsden elkaar, al waren wij blijer dan onze meiden, die nog altijd erg teleurgesteld waren dat hun reis zo abrupt was afgebroken. De vriendinnen namen afscheid van elkaar en zo ging ieder met zijn eigen ouders terug naar huis. Dit avontuur was ten einde maar zal voor altijd een bijzondere herinnering blijven.

Thuis verwelkomde Sven zijn zus, we praatten wat bij en toen de mannen de deur uit waren, liet Lynn mij al haar foto’s en filmpjes zien. Prachtig, echt! ???? Deze kleine week op Bali heeft ze in haar pocket en dat neemt niemand haar af. Wat een ervaring! De meesten van haar klas hebben jammergenoeg de buitenlandse stage moeten annuleren. Langzaam kwam het besef dat ze blij mochten zijn met elke dag die ze daar ‘gekregen’ hebben. Als het aan ons gelegen had, waren de dames al eerder naar huis gekomen. Mijn complimenten gaan nogmaals uit naar Garuda Indonesia die de vlucht kosteloos heeft omgeboekt, ons per mail heeft gerustgesteld en onze meiden veilig en volgens planning naar huis heeft gevlogen. De niet aangekomen koffers nemen we op de koop toe. Het scheelt ons voorlopig wat extra ‘vakantie-wasjes’. ????

Sven had de hele middag in de keuken gestaan om die avond samen te genieten van verse ‘homemade’ hapjes. Hij had zelf olijvenbrood gebakken, gehaktballetjes gedraaid met tomatensaus en zelf humus, alioli en guacamolespread gemaakt. Wat een luxe en wat was het lekker. ???? Fijn hoor zo’n kok als zoon in huis. Of is het andersom? ???? Gezien de hoeveelheid knoflookteentjes die in het eten verwerkt waren, was het maar goed dat we in quarantaine zitten… ????

Natuurlijk zaten we, net als de rest van Nederland, voor de buis toen koning Willem Alexander het volk toesprak. Hij deed dat heel rustig en bedachtzaam, al miste ik ietwat ‘sentiment’ in zijn speech. De inhoud van zijn boodschap was helder en duidelijk; het Coronavirus kunnen wij niet stoppen, maar het eenzaamheidsvirus wel. En zo is het, daar kunnen we allemaal een steentje aan bijdragen. Niet veel later ging Lynn, die totaal was ingestort ????, naar bed.

Vandaag de eerste volledige dag met z’n viertjes thuis. Frank heeft een grote schoonmaak op zolder gehouden en het nodige weggegooid. Wat allemaal? Geen idee, daar kom ik misschien ooit wel achter. Of niet. ???? Lynn heeft haar huiswerk achterstand wat ingehaald en Sven en ik hebben achterin de tuin wat ‘getraind’. Nou ja, Sven heeft echt gesport en ik heb wat oefeningen gedaan. Daarna heb ik lekker in het zonnetje ☀️ wat gelezen. Later in de middag hoorden we dat ook op Bali de Corona inmiddels wild om zich heen slaat en het resort waar de meiden zaten per direct gesloten is. Wat zijn wij blij en opgelucht dat onze meiden veilig thuis zijn!! Afstand in deze tijden betekent ook onzekerheid. Vriendin Mandy vliegt morgen met de KLM naar Ecuador om daar gestrande Nederlanders op te halen. ✈️ Wat zullen de families van deze reizigers blij zijn als ze hen weer in de armen kunnen sluiten. Keep up the good work! Oud collega Erna, die in Mallorca woont, gaf het advies om vooral te genieten nu we nog naar buiten kunnen. Zij zitten sinds afgelopen zondag in totale lockdown en riskeren zelfs een boete als ze zonder geldig reden de straat opgaan. Que intenso, wat heftig! Iedereen die in dezelfde situatie zit, wens ik heel veel sterkte, succes en creativiteit toe om deze periode door te komen. Wij genieten van onze beperkte vrijheid met gepaste afstand!

Spreuk van de dag ????

Een kleinigheid drijft mensen uit elkaar. Een catastrofe brengt ze tot elkaar. ????????