Na een heerlijk rozig nachtje, van een middagje op het water, had ik vanochtend weer zin in een nieuwe dag. De taxibus kwam iets te laat, (what’s new ????) maar we reden gelukkig rechtstreeks naar Wijk aan Zee. Geen file, geen oponthoud. Ik was precies om kwart over tien bij Heliomare, heb snel mijn been in de grote oefenzaal gezet en ben meteen doorgegaan naar de psycholoog op de eerste etage. Het was tijd voor de derde sessie van mijn EMDR therapie. Heel eerlijk gezegd, keek ik hier niet naar uit. Het is toch best een zware en emotionele therapie. De camera draaide deze sessie mee, om later beter te kunnen evalueren. Ik kreeg in elke hand weer een balletje, dat om en om, van links naar rechts, in mijn handen trilde. Meteen werd ik de diepte in getrokken en ook nu kwamen er vrij snel emoties los. De psycholoog leidde mij door de sessie heen, middels verschillende vragen. Het kostte mij wel moeite om weer terug in het hier en nu te komen. Voelde me na afloop redelijk moe en leeg. Gelukkig had ik hierna een uurtje vrij, zodat ik even tot mezelf kon komen.

Beneden in de hal raakte ik aan de praat met verschillende revalidanten. Leuk om soms echt even de tijd te nemen om naar elkaars verhaal te luisteren en ervaringen uit te wisselen. Het was lekker zomers weer, dus konden we buiten op het terras van de Orangerie lunchen. Binnen was het zo goed als leeg, maar buiten zat het terras gezellig vol.

Na de lunch ben ik naar de oefenzaal gegaan om mijn been aan te doen en een beetje te lopen. Omdat we naar het strand zouden gaan, wilde ik van de prothesemaker weten of mijn been ook geschikt is om in het zand te lopen. En ja, ‘gewoon doen’ zei hij! ???? Op de vraag of ik er een broek met lange pijp over heen moest doen (die ik van huis had meegenomen), zei hij dat dat niet noodzakelijk was. Mooi, er was geen verkleedpartij nodig! ????

We verzamelden om twee uur in de receptie. Daar kwamen ook de begeleiders vanuit Sport & Spel, de fysio, de verpleging en de activiteiten-begeleiding. Er ging een bolderkar mee met wat spelmateriaal, thee & koffie. Lotgenoot Natasha en ik konden ons been ook op de kar kwijt, zodat we met de rolstoel naar het strand konden. We hadden onze beentjes in zitstand naast elkaar op de kar gezet. Grappig gezicht! ???? Daar gingen we, up to the beach! Eerst letterlijk dubbel gelegen in de rolstoel om de strandopgang op te komen om vervolgens al zigzaggend naar beneden te rollen. Op het strand aangekomen gingen we rechtsaf naar het strandhuisje van Heliomare. Daar werd een tafel met wat stoelen (voor de begeleiders natuurlijk) neergezet en kregen we eerst een kopje koffie of thee. Daarna deden Natasha en ik ons been aan en gingen we ieder met een therapeut het strand op. Eerst een stukje over de betonplaten, dan wat harder zand en toen de ultieme test…lopen door heel mul zand. Dat was toch echt een uitdaging! Soms bleef mijn rechtervoet in het zand hangen, waardoor mijn knie doorzakte en ik bijna met mijn neus in het witte zand belandde.???? Zo ging het een paar keer, maar uiteindelijk kwamen we steeds dichterbij bij de zee en werd het zand dus harder en wat beter beloopbaar.

[wpvideo 9yWG4cFD ]

Het was een bijzonder gezicht, twee meiden, beiden met een rechterbeen prothese, al wandelend en kletsend over het strand van Wijk aan Zee. ???? Wat een praktische training! Nu weet ik een beetje hoe ik dat straks op vakantie kan doen. We moesten natuurlijk ook weer terug door het losse zand naar het honk van Heliomare. Hier mochten we even chillen en werden er een paar zitzakken voor ons op het strand gelegd. Om naar de grond te komen hadden we het been afgedaan. We hebben eerst een beetje zitten (nou ja.., liggen ????) kletsen. Maar we waren er vooral om van alles uit te proberen en hebben we met de groep verschillende spelletjes gedaan met een rugbybal, een voetbal en een tennisbal. Ik vond het super leuk en we hebben dan ook heel erg gelachen, om en met elkaar. ???????? Er waren flinke buien voorspeld, maar die waaiden redelijk over.

Pas tegen het eind van de middag, toen een klein drupje viel, hebben we onze spulletjes ingepakt. Één van de begeleiders nam mijn rolstoel mee terug zodat ik, voor het eerst, vanaf het strand naar Heliomare kon lopen. Dus de strandopgang omhoog en de strandafgang naar beneden. Hard werken hoor! ???? Ben echt trots op mezelf! I did it! ????????

Moe maar voldaan, was het wachten op de taxibus om weer naar huis te gaan.

Ik heb echt genoten! ????