Om half zeven werd ik wakker van Frank, die bijna klaar was om naar zijn werk te gaan. Ik kon nog heel eventjes blijven liggen. Een half uur later was het toch echt tijd om op te staan, mijn tas verder in te pakken en te ontbijten. Sven bracht mij naar Heliomare voor mijn laatste nachtje. Jeetje… hoeveel nachten heb ik hier eigenlijk wel niet geslapen?Eerst in kamer 16, nu in kamer 22. Het voelde als mijn ‘kleine thuis’. Het was net een tent als ik mijn gordijntje dicht had. Soort van kamperen dus. Nou ja, beter gezegd glamperen, want het is best luxe hier. Is dat wel een werkwoord ‘glamperen?’ ???? In elk geval was het mijn plekje waar ik mij terug kon trekken als ik moe was, waar ik heel veel visite heb gehad en waar ik elke avond mijn blog schreef.

Sven liep mee naar mijn kamer om mijn spullen uit te pakken. Daarna vertrok hij richting huis om te leren voor zijn eindexamen en ik mocht naar het zwembad. Het was rustig in het vijfentwintig meter bad, dus ik kon heerlijk baantjes zwemmen. Heen op mijn buik, terug op mijn rug. Na een warme douche was ik weer fris en fruitig en ging ik door naar mijn kamer om mijn haar te drogen. Bij de amputatie loopgroep, mocht ik weer boodschappen doen. Nu kreeg ik vijf pakken melk mee in mijn boodschappentas. Dat was best zwaar. Deze pakken mocht ik afleveren bij de kleine oefenzaal en ging ik met vier pakken vla weer terug.???? Ik moest daarna snel naar mijn kamer voor de artsenvisite. We hebben het gehad over de pijn, het verder afbouwen van de medicatie, het inplannen van de acupunctuur en mijn aankomend ontslag.

Na de lunch zou ik gaan handbiken, maar er hing een enorme donkere wolk boven zee en Heliomare. Meteen toen we naar buiten gingen, vielen de eerste druppels. We hebben nog een beetje twijfelend op de parkeerplaats gestaan, maar toen er hagelstenen naar beneden kwamen, kozen we eieren voor ons geld. Mijn collega revalidant en ik wilden als alternatief graag een shuttletje slaan, dus daagden wij onze sportbegeleider uit. Hij heeft het geweten…????????????.

Bij mijn laatste therapie, heeft de ergotherapeut achter mijn rolstoelkussen aangebeld. De mal hiervan is circa drie weken geleden gemaakt, maar we hebben er niks meer van gehoord. Vreemd. ???? Nou ja, laten we hopen dat het binnenkort afgeleverd wordt, zodat wij daarna Hulpmiddelen Centrum Haarlem kunnen vragen om opnieuw langs te komen met twee verschillende merken rolstoelen. We kunnen dan, met het nieuwe kussen, een passing doen. Goed, laten we zeggen dat dit verhaal voor nu nog een open einde heeft. In de kleine oefenzaal heb ik geprobeerd om met mijn prothese op een hometrainer te zitten. Echt comfortabel en praktisch was het niet, maar ik kon er wel even op zitten. ???? Hierna heb ik nog wat gelopen in de loopbrug, met zonder handjes! ????????????

Op mijn kamer heb ik wat gerust op bed, totdat het tijd was om te eten. In de receptie wachtte ik de meiden op, die precies om vijf uur binnen kwamen lopen.???? In het restaurant zochten we een mooi tafeltje uit, waar we gingen zitten. Omdat het mijn laatste avondje hier was, vond ik dat we er een wijntje bij mochten drinken. ???? Zo gezegd, zo gedaan. We hebben geproost ???? op het einde van fase vier en op een mooie nieuwe fase, fase vijf, de tweede poliklinische fase. We bestelden twee keer menu A (varkenshaas) en twee keer menu B (kipling). Nadat we onze salade gehaald hadden én opgegeten, kwam de serveerster zeggen dat de kipling op was. Wij zijn natuurlijk de moeilijkste niet ????, dus werd het vier keer menu A. Ook prima. Het eten was erg lekker, zoals meestal het geval is. Als toetje was er vla, yoghurt en vers fruit! Natuurlijk dronken wij na het eten, een lekkere cappuccino bij de buurman, in de Orangerie.

Omdat Judith mijn been nog niet in het echt gezien had, gingen we naar mijn kamer. Hier kon ik mijn been aan doen om ‘te showen’. Eerst liepen we samen twee rondjes over afdeling 2B, daarna deden we nog een theetje in de huiskamer. Het was erg gezellig en we hebben uiteraard voor het blog ook weer wat foto’s gemaakt! What else! ????

Zoek de verschillen…????

Nog één nachtje slapen, welterusten! ????

Geluk dat vind je niet, in wat je nog niet hebt gedaan. Je vindt het als je de waarde ziet, van je huidige bestaan. Martin Gijzemijter