Ohw, mijn familie, ja die heb ik ook niet zelf uitgezocht. ????

• Dat komt in de beste families voor.
• Van je familie moet je het maar hebben.
• Wees gerust, geen enkele familie is normaal.

Idee

Kinderen van vroeger die niks hadden, hadden alles!

Vroeger, toen wij nog onder moeders vleugels zaten, gingen we bijna elke zondag op visite bij opa van Hooijdonk. Dat was altijd een groot feest, want dan kwamen we met alle nichten en neven samen en dat waren er een hoop. We speelden spelletjes buiten op het erf, maar het leukste was verstoppertje omdat er zoveel plekken waren om je onzichtbaar te maken. Zelfs tussen de boerderijdieren. Van opa zelf kan ik me eigenlijk alleen nog maar herinneren dat hij altijd uit zijn ‘opkamer’ kwam, gekleed in een mooi donker pak, overhemd, stropdas en een zakhorloge aan een ketting. Of ik ooit een goed gesprek met hem heb gehad betwijfel ik, maar ik keek enorm tegen hem op. Het was een vader van een groot gezin, een oude wijze man die elke keer aan het hoofd van de tafel plaatsnam. Het opperhoofd van de familie.

• In dit huis is opa de baas, met goedkeuring van oma.

Het zaadje voor deze reünie werd, hoe gek ook, eigenlijk geplant bij de begrafenis van mijn peetoom.

Tegenwoordig komen we enkel bij elkaar op speciale gelegenheden. Jaren geleden waren dat nog leuke feestjes, trouwerijen en zilveren/ gouden bruiloften, nu heeft het meer te maken met ziek en zeer of een afscheid. We hebben (lees; maken) nooit tijd voor dit soort dingen, maar als er iemand dood gaat, staan we er allemaal. Dat is toch best gek? Hoe fijn zou het zijn om elkaar weer eens te zien en spreken in een ‘niks aan hand’ stemming? Gelukkig hebben we volgend jaar een feestje van tante Mieke in het verschiet, maar waarom nog een jaar wachten? Er kan in die tijd zoveel gebeuren. Is het niet leuk om een gezellige ‘generale repetitie’ te organiseren, nu het (naar omstandigheden) goed met ons gaat? Zonder een verdrietige aanleiding. Gewoon, zomaar. En precies op het moment dat ik dit idee met nicht Gerda besproken had, appte Floor. Zij deelde de herinnering van Facebook in de nichten en neven app. De familiefoto die genomen was op 15 april 2013. Dit kon geen toeval zijn. Het is tijd voor een nieuwe foto!

De feestcommissie was geboren en de datum snel geprikt.

Het is een utopie om iedereen bij elkaar te krijgen door alle drukke agenda’s, maar we kregen wel veel enthousiaste reacties op het idee van de reünie en de aanmeldingen druppelden binnen. Gerda, Floor en ik maakten een nieuw appgroepje aan genaamd; ‘de feestcommissie’ en achter de schermen bespraken we hoe we deze middag zou aanvliegen. Floortje, die héél goed kan koken, bood aan om voor deze bijzondere familiedag een uitgebreid Indonesisch buffet op tafel te zetten. Ik heb haar echt voor gek verklaard hoor, want dat is nogal een klus, maar ze was eigenwijs genoeg en volledig overtuigd dat ze het wilde doen. Het zou gaan om een groep van circa dertig personen. ‘Nou Floor, mij niet bellen. Succes met de voorbereidingen!‘????

• Ik zou graag de lotto winnen. Gewoon om te kijken hoeveel familie ik heb! ????
• Wie geen gekken of bedelaars in zijn familie heeft, is verwekt door een bliksemstraal.

Zaterdag 10 september

Waar een wil is, is een weg. Helaas zijn er op mijn weg wegwerkzaamheden. ????

De weersvoorspellingen voor het familieweekend waren ronduit slecht. Er waren fikse regenbuien aangekondigd op Buienradar. We baalden al een beetje, want buiten in het zonnetje is natuurlijk alles leuker, maar ja, het komt zoals het komt. Toch besloot ik een verzoeknummer in te dienen bij de weergoden; een wolkje en een zonnetje. Meer vroegen we niet. Als het maar droog zou blijven. ????️⛅????️ Met een volgeladen auto, want er moest van alles mee; rolstoel, Leggy, krukken, logeertas en een douchestoeltje, ging ik op pad. Onderweg van Haarlem naar Prinsenbeek zat alles tegen. Het was ontzettend druk op de weg, de afslag bij Vianen richting Gorinchem was afgesloten, dus moest ik richting Den Bosch, om via een omweg terug op de goede snelweg te komen. Ondertussen kwam het met bakken uit de hemel en gingen mijn ruitenwissers hysterisch te keer. Ik zag geen hand voor ogen.

Welkom

Welkom in Prinsenbeek…of all places…????

Na ruim twee uur rijden was ik dan eindelijk op de plaats van bestemming. De parkeerplek voor de deur was nog vrij (halleluja!) en het was zowaar droog toen ik uitstapte. We hadden met de feestcommissie iets eerder afgesproken, maar dat was dus niet helemaal (of helemaal niet) gelukt. Een vrolijke en ietwat verhitte Floor deed open. Die kanjer had dus drie lange dagen in de keuken gestaan. Deze was dan ook een soort van ontploft, maar wat wil je, als je voor dertig personen eten moet maken. Nou ja dertig, ik denk eerlijk gezegd dat ze voor zestig man had gekookt. Vulste veul. Noem het Brabantse overvloed. ???? Ik heb al moeite om voor vier personen te kokkerellen. We dronken een ‘bakske koffie’ in de prachtige overkapping achterin de tuin, voordat de familieleden kwamen, die waarschijnlijk deels ook door het slechte weer en dezelfde wegomleidingen wat vertraagd waren.

Voor deze gelegenheid had ik een klein welkomstwoordje geschreven.

Niks zwaars hoor, gewoon lekker luchtig. De laatste keer dat de familie bij elkaar was gekomen, was in september 2018 bij een barbecue in de tuin van mijn nicht Marieke. Ik was toen de grote afwezige, omdat ik net had gehoord dat mijn been geamputeerd moest worden. Op dat moment had in niet echt trek in een feestje zal ik maar zeggen. Manja en ons pap hebben de familie toen bijgepraat en dat was toch wel een emotioneel gebeuren, vandaar dat ik nu de behoefte voelde, om een klein woordje te doen. Maar, voordat het zover was, moest iedereen voorzien zijn van een drankje, zodat we samen konden proosten.

Het oude blond is het nieuwe grijs. ????

De meesten had ik lang niet gezien en ik moet zeggen, dat het grijs inmiddels wel de boventoon voerde. Als je wat langer naar de gezichten kijkt, zijn ze eigenlijk bijna niets veranderd. Dan herken je de trekjes in het gelaat, zoals je die vroeger zag. De jongste van het stel is op de valreep nog net 48 jaar ???? en de oudste is alweer 70. Wij zijn zoals ze dat noemen op middelbare leeftijd en een enkeling behoort zelfs al tot de groep senioren. Onze kinderen zijn uitgegroeid tot jong volwassenen en er zijn al een aantal kleinkinderen op de wereld gezet. Oeps, we worden echt oud! Helaas moesten ome Pieter & tante Toos, ome Jan & tante Liza van stek laten gaan, maar een volgende keer zijn ze, als de gezondheid het toelaat, graag van de partij. Toch waren de oudjes (vallen zij onder de categorie bejaarden?????), samen goed voor 338 levensjaren, mooi vertegenwoordigd; Pa, Riet, ome Theo en tante Mieke. Zo bijzonder dat de broers en zusters elkaar nog steeds ‘bedotten’ met een spelletje kaart. Ik zeg maar zo, blijf dat vooral doen hoor, dat is zo waardevol. Nou ja, het kaarten dan hè, valsspelen doen de van Hooijdonkjes niet… ????

• De enigen die bij familieruzies luisteren naar beide partijen zijn de buren. ????
• Na een reep chocola kun je iedereen vergeven, zelfs je familie.
• Het zwarte schaap van de familie zijn. (Witte gij’t wie dè is?)
• Sommige families bestaan vrijwel uitsluitend uit zwarte schapen.

Familie. We zijn als de takken aan een boom. We groeien allemaal in een andere richting, maar de wortels blijven hetzelfde.

Voordat we zouden gaan genieten van al het lekkers wat er op tafel stond, wilde ik de gastvrouw Floor en gastheer Rob, die waarschijnlijk nul inspraak in het geheel heeft gehad (och gèrum!????), ontzettend bedanken voor hun Brabantse gastvrijheid. Zij hadden niet alleen hun huis voor ons verbouwd en opengesteld, nee, Floor had ook de boodschappen gedaan en uren in de keuken gestaan en uitgebreid voor ons gekookt. Met als resultaat een overheerlijk Indonesisch buffet. Echt super! Ze kreeg applaus en een bos bloemen ???? namens de familie. Ik bedankte Gerda, omdat zij naast het mede organiseren van dit feestje, de financiële eindjes toch maar mooi aan elkaar had geknoopt. We brachten een toost uit op de familieleden die niet meer onder ons zijn, maar ‘zeker en vast’ vanaf een wolkje stiekem mee genoten. Op de mooie herinneringen, waar we er deze dag eentje aan toe konden voegen. Op de degenen die door andere bezigheden er niet bij konden zijn en op ons samen. Op het hier en nu. ‘Proost op het leven!’  ????

Herinneringen die je later wilt hebben, moet je nu maken.

Natuurlijk moest er een nieuwe groepfoto komen, al waren we niet helemaal compleet. Nu had ik onlangs een selfiestick gekocht met afstandsbediening, zodat we geen fotograaf van straat hoefde te plukken. Ik ben nog nooit zo blij geweest, met een gadget, haha! Het viel nog niet mee om iedereen erop te krijgen en dan ook nog met de ogen open en een glimlach op het gezicht. Maar, het is gelukt! Na een kei gezellige middag, kreeg een ieder die naar huis ging minimaal een paar ‘bakskes mee eten mee‘, want er was ‘heul veul‘ over en Floor kon het eten niet meer zien of ruiken. Snap ik wel. Echt alles werd verdeeld. Ze was zo gul, dat letterlijk alle pannen tot op de bodem leeg geschraapt werden en de familie eten mee naar huis nam voor de rest van de week. Behalve de gastvrouw zelf en wij dus… ????

Thuis hadden we de regel: wie heeft gekookt hoeft niet af te ruimen. Super leuke regel, tot je op jezelf gaat wonen en al drie dagen afwas hebt staan! #Darum

Manja en ik zouden blijven slapen en toen iedereen uitgezwaaid was, doken wij met een wijntje op de loungebank om gezellig na te praten. Tegen een uur of acht kregen we trek en wilden we wat eten, maar ja…er was niets meer in huis. ???? Geen rijstkorrel of bami hap meer te vinden. Gevalletje; jammer zeg, ik had nog wel een bordje (of twee) gelust. Terwijl iedereen van de familie thuis genoot van de heerlijke gerechten, zaten wij aan de Brabantse frieten, een homemade kroket en een frikandel speciaal. ???? Ook lekker hoor. Wat er wel was overgebleven was wijn en wijn, dus gingen we aan de wijn! ???????? Agge mar leut het! Een eervolle vermelding komt toe aan de gastheer Rob die, terwijl wij zaten te wijnen en diepe gesprekken voerden, de hele f*cking afwas in zijn eentje heeft gedaan. Echt Rob, je bent een held! Na het opruimen had ook hij een wijntje verdiend. Of twee. Het bleef nog lang onrustig in Prinsenbeek…

‘Vind je het leuk om te blijven slapen? Zondagochtend is de bakker open en halen we verse broodjes en de lekkerste worstenbroodjes!’

Nou, dit geweldig aanbod kon ik natuurlijk niet weigeren. Ik zou wel gek zijn! Een gezellig avondje met mijn nicht (Brabantse nachten zijn lang ????) en ook nog eens een geweldig ontbijt. Hoe leuk is dat?! Zus en ik kregen ieder een eigen logeerkamer en hebben heerlijk geslapen. Fris gedoucht kwamen we de volgende ochtend een ietsjepietsje brak beneden, waar we buiten (wederom met dank aan de weergoden!) konden genieten van een Brabants ontbijt. Ik heb zo genoten! Het was een kei geslaagd weekend. We hebben fantastisch gegeten, veel gekletst, herinneringen opgehaald en gelachen. Op naar de volgende reünie in 2023!

• Wat ben ik blij dat wij familie zijn! ????

Spreuk van de dag

Het zijn de kleine dingen
vanzelfsprekend of toch niet
Het zijn de kleine dingen
die je voelt en die je ziet
Het zijn de kleine dingen
eenvoudig en heel fijn
Het zijn de kleine dingen
zoals dit mooie samenzijn
Het zijn de kleine dingen
die heel groot blijken te zijn. ❤️