Hond ????: Als het blaft moet het minstens op kniehoogte komen, anders lijkt het al snel op een waterrat met een lelijke hoest. ????

Het is zeker geen nieuwtje, maar we verdenken de fokker ervan geen ‘normale’ Labrador te hebben afgeleverd, maar een crazy, doldwaas exemplaar. Een eigenwijze waterhond. Samen met Lynn ging ik onze viervoeter uitlaten. Lynn hield de riem vast en ik fietste ernaast. Nu dacht ik dat het leuk zou zijn om langs de Lorentzkade te ‘lopen’. Ik heb me kapot gelachen, maar dochterlief was iets minder amused. Dat gekke beest sprong, nee dook, zonder enige twijfel de plomp in. Niet één keer, nee maar liefst vier keer! Of waren het er vijf? ???? Meneertje vond het geweldig, maar kon er door de hoge rand niet zelfstandig uit komen. Het leek net een zeehondje. Iedere keer als hij zijn natte koppie boven de waterkant uitstak, keek hij ons met die grote bruine kijkers hulpeloos aan. Lynn moest hem keer op keer met haar mooie kleren aan, uit het water trekken. En vervolgens dekking zoeken, voordat hij zich uitgebreid ging uitschudden. Ik zat erbij en keek er naar…????

Door even te kwispelen kan een hond meer gevoel uitdrukken, dan menig mens met urenlang geklets. ????

Om het feest compleet te maken, kwam er een man met een Labradoodle voorbij gewandeld en die hond daagde de onze uit om te spelen. Sim hapte meteen toe. Spelen, rennen, vliegen, duiken, vallen en weer opstaan. Natuurlijk. ???? Zo renden, nee stormden ze samen door de groenstrook langs het water, om vervolgens het baasje van die krullenbol, die liefdevol naar het speelkwartier stond te kijken, volledig onderuit te halen. Oeps, sorry…???? Het was chaos alom, maar onze schattige bloedjes van honden genoten enorm. Tja en daar doe je als baasje alles voor, toch?

Sim Eigenwijs? Welnee…

Het uitlaten van onze harige huisvriend en lopen naast de handbike gaat prima en daar ben ik echt heel blij mee. Of het vlekkeloos verloopt, nee natuurlijk niet. Het is en blijft een Lab en er komen steeds nieuwe uitdagingen op ons pad; blaffende honden, blazende katten, pratende mensen en fietsers die van alle kanten lijken te komen. We leren elke dag bij. Inmiddels heb ik een redelijk honden-en waterloze route gevonden, waar ik hem goed kan uitlaten. Met een zak koekjes kom ik een heel eind, totdat meneertje besluit ‘gewoon’ even naast de stoel in de berm te gaan liggen. En dan bedoel ik, heerlijk languit met zijn buik op het vochtige gras. Op dat moment kan ik commanderen, trekken en doen wat ik wil, maar dan draait hij zich prinsheerlijk op zijn rug met zijn poten de lucht in. Body had ook af en toe van die maffe trekjes. Het wordt dan een soort onhandzame zandzak, waar geen beweging in te krijgen is. Tegenwoordig laat ik hem maar even chillen, maar zie dat voorbijgangers denken; die hond is of hartstikke dood of misschien toch niet geschikt als hulphond. ‘No worries, hij doet het nog hoor!, roep ik dan maar vrolijk. Met het commando ‘staan’ en een koekje voor zijn neus, komt het luie varken uiteindelijk weer in beweging. Laat ik zeggen dat het een eigenzinnige, maar vooral lieve en grappige huis, tuin en keuken Lab is. ????

‘Mam, mag die mevrouw hier rijden?’

Dat hoorde ik een klein meisje zeggen, die achter op de fiets zat bij haar moeder, toen ik de Zijlweg overstak en het fietspad opreed. Ze keek en wees naar mijn bike, wat voor haar een totaal onbekend ding was. Een gek mobiel op wielen, wat niet op een fiets lijkt en dus niet op het fietspad hoort. Ik snap het wel hoor. In het voorbijgaan probeerde ik duidelijk te maken dat het wel degelijk een fiets was, die ik met mijn handen voortbewoog, maar of ze het begrepen heeft, weet ik niet. Een schone taak voor haar moeder om dat verder uit te leggen. Ze was in elk geval erg onder de indruk.

Als je je eigen weg gaat, kan niemand je inhalen.

Als ik met Sim op het fietspad rijd, zijn wij samen als geheel best breed en nemen we de nodige ruimte in. Natuurlijk probeer ik zoveel mogelijk aan de rechterkant te blijven en ruimte over te laten voor andere weggebruikers. Toch zijn er altijd van die mensen die denken ons rechts in te moeten halen en knallen onverwacht en met een hoop kabaal de stoep op, om ons vervolgens te passeren. De eerste keren schrokken we ons rot, vooral toen er van die mafkezen met een versnelde bakfiets voorbij stormden. Sim ging letterlijk steigeren. Misschien moet ik een pijl achterop de rolstoel hangen met de tekst ➡️ gewoon rustig links inhalen aub, dan gaat het helemaal goed. Dank u!!

Einde vakantie in zicht

Introductieweek boordevol sportieve activiteiten, borrels en feestjes.

Terwijl Sven met vriendin Joos genoot van de laatste vakantiedagen in Kroatië, is Lynn begonnen aan een nieuw hoofdstuk. Maandagochtendvroeg mocht ik haar wegbrengen naar Amsterdam voor de introductieweek van de Hogenschool van Amsterdam (HvA), waar ze binnenkort haar nieuwe studie Verpleegkunde start. De vierde keer dit jaar dat ze haar koffer mocht pakken. Je zou denken dat ze nu inmiddels wel weet wat ze wel en niet mee moet nemen op reis, maar niets is minder waar. Deze jongedame neemt gewoon alles (nou ja, bijna alles) mee, zodat ze niet voor verrassingen komt te staan. Haar maak je niet gek. Slim! Van een slaapzak tot verkleedkleren voor het themafeest. Bepakt en bezakt stapte ze bij een soort ‘kiss & ride’ schuin tegenover het AMC uit. Benieuwd wat haar deze week zou brengen!

Gisteren heb ik haar weer op mogen halen. Ze was erg enthousiast (en hees!), maar ook kapot van het volle programma. Haar kleren zijn grotendeels schoon mee teruggekomen, omdat alle 300 studenten eenzelfde blauw T-shirt aankregen voor het groepsgevoel en de herkenbaarheid. Ze hebben kennisgemaakt, gesport, spellen gedaan, gefeest in de kroegen aan het Rembrandtplein. Het openbaar vervoer en de stad kleurde blauw. Kortom het was één groot feest. Maar… je weet het hé? What happend in Amsterdam, stays in Amsterdam! ????

Tip

Inhoudsopgave en titels.

Mocht je mijn eerste blogs van 2018-2019 eens terug willen lezen, omdat je bijvoorbeeld zelf (of iemand in je omgeving) in een dergelijk proces zit, heb ik een inhoudsopgave van het eerste jaar gemaakt om het wat makkelijk terug te vinden. Je zult zien dat mijn schrijfstijl de aflopen jaren wel veranderd is en ik wat langer van stof ben geworden. Ooit ben ik begonnen puur om verslag uit te brengen aan mijn innercircle van de dagen in het ziekenhuis en later in het revalidatiecentrum Heliomare. Aangezien ik ruim 700 titels op mijn website heb staan, is het scrollen tot je een ons weegt om bij de eerste blogs uit te komen.???? Misschien is het niet hip en anno 2022, maar wel makkelijk. En…gemak dient de mens! ➡️

‘Gefeliciteerd allemaal, de commercial ‘Voor het leven’ is genomineerd voor de Ster Gouden Loekie 2022!’ ????

Deze felicitatie ontvingen wij onlangs van het KWF. Wow, hoe vet is dat? Zie je me trouwens nog weleens op je beeldscherm voorbij schieten? Grappig, want ik word nog altijd regelmatig herkend en erop aangesproken. Wist je dat er jaarlijks honderden nieuwe tv spots worden gemaakt? Een onafhankelijk panel beoordeelt deze commercials en kiezen elk kwartaal tien winnaars. Aan het einde van het jaar zijn er dan veertig kwartaalwinnaars en zal het panel een selectie maken van de tien beste ontroerende, spraakmakende en bijzondere commercials. Daarna mag het publiek (jullie dus) stemmen en wordt de winnaar van de Gouden Loekie bekend gemaakt. Geen idee hoever ‘we’ het gaan schoppen, maar het feit dat KWF überhaupt in het tweede kwartaal genomineerd zijn, is al super mooi toch? Stiekem ben ik daar best een beetje trots op. ????

Spreuk van de dag

Er zijn nog zoveel plekken
waar ik traagjes heen wil gaan,
maar nu sta ik in het heden
en blijf ik hier heel graag staan.
Lizismore