Komt eindelijk je droom uit, brengt de wekker je weer terug in de realiteit…⏰
Mijn moeder zei vroeger altijd; ‘al slaap je niet, je lichaam rust toch uit’, als ik uren naar het plafond lag te staren en de slaap niet kon vatten. Ditzelfde heb ik ook vaak tegen mijn kids gezegd, als ze – vaak al na tien minuten ???? – zeiden dat ze niet konden slapen. Of het feitelijk waar is, weet ik eigenlijk niet, gevoelsmatig in elk geval niet. Ik was meestal gesloopt, net als nu. Dinsdag ging ik vroeger dan normaal mijn mandje in, omdat de wekker om kwart over een (ja echt 01.15 uur ???? middernacht) zou afgaan. We hadden afgesproken om kwart voor twee naar Schiphol te vertrekken. Ik ben een moeilijke slaper en kijk in bed altijd nog even televisie, zo ook deze avond. Ik weet het, schermpjes voor het slapengaan is niet goed voor de ontspanning en nachtrust, maar wel mijn manier om in slaap te vallen. Klaarwakker heb ik twee series gekeken, daarna toch maar mijn oortjes uitgedaan, brilletje af en schermpje uit. Ik lag wat te woelen en te draaien en had geen idee hoe laat het was. Voor ik het wist, ging de wekker van Frank al af. Nee! Niet nu al. Ik had nog geen minuut geslapen. ???? Er zat niets anders op dan mijn bed uit te komen en me klaar te maken voor vertrek. De vakantie was begonnen!
Het was trouwens wel lang geleden dat ik ‘een nacht heb doorgehaald’. ????
Lynn was inmiddels ook wakker en onze taxi-chauffeur Sven kwam met een slaperig hoofd naar beneden. Hij had duidelijk wel een tukje gedaan en was uit een diepe slaap wakker geschrokken van een piepende wekker. Wat een onmogelijke tijd eigenlijk hè?! Midden in de nacht naar Schiphol moeten is al een ding, maar nu vanwege de verwachte drukte zelfs een uur eerder. Alles om maar niet in een ellenlange rij te hoeven staan en de kans te lopen de vlucht te missen.
Het was erg rustig op de weg (gek hè? ????) en binnen twintig minuten arriveerden we bij Vertrekhal 1. Frank en Lynn haalden de twee koffers, de rolstoel en Leggy in een enorme tas uit de auto. Ik stond erbij en keek er naar. We gaven Sven een dikke knuffel en gingen naar binnen op zoek naar de incheckbalie van Transavia. We hadden online ingecheckt en de boardingpas uitgeprint en hoefden eigenlijk alleen nog maar onze koffers af te geven. We wilden bij het ‘doe het zelf’ apparaat de labels uitdraaien, maar een grond-stewardess verwees ons in verband met de rolstoel door naar de balie. Er stond een rij, maar deze was niet onoverkomelijk. De koffers werden gelabeld en gewogen. ‘Uw koffer weegt vijf kilo te zwaar, weet u dat?’ Ja, stiekem wisten we dat wel (was niet de eerste keer ????), maar hoopten eigenlijk dat onze weegschaal thuis het mis had. We hadden pech. No mercy, gewoon bijbetalen. ???? De rolstoel werd nog van een label voorzien en toen konden we door. Het leek erop dat we echt voor de grote drukte uit waren, maar eenmaal boven stond dan toch de verwachte lange rij. Dat vond ik gek genoeg ook prettig, omdat het mij het gevoel gaf dat we niet voor niks zo vroeg op gestaan waren. ???? Zigzaggend volgden we de afgezette rijen. Deze keer geen voordeel van mijn beperking, geen voorrangspositie, dus rolde ik vrolijk de ene rij na de andere in.
Een handbagage check met rolstoel en Leggy is altijd spannend.
Eerst moesten we de handbagage, jassen en sleutels in een plastic bak leggen, die via een lopende band door de scanner gaat. Ik werd door een vriendelijke dame opgehaald, mocht tussen de scanapparaten door en werd zittend uitgebreid gefouilleerd. Ook mijn stoel werd grondig onderzocht. Frank kreeg de vraag wat er in de enorme tas (waarvan de vorm al wat prijsgaf) zat. ‘Eh, een been’, zei hij. De man verstond het niet goed of schrok van het antwoord. ‘Een wat??’ ‘Een prothese’, zei Frank wijzend naar mij. ‘Ah, oké. Mag deze door de scan?’ Nou, liever niet, mijn elektrische knie zou wel eens van slag kunnen raken… Niet veel later stonden twee beveiligers mijn prothese te bestuderen en controleren, al hadden ze geen idee wat ze ermee moesten. Voorbij lopende passagiers keken nieuwsgierig wat er op de balie lag. Ik kon er wel om lachen, nu hadden ze thuis aan de keukentafel wat leuks te vertellen aan moeders de vrouw… ????????
HV6143
We kochten wat leesvoer en zochten een plekje in het restaurant.
De vertrekhal liep langzaam maar zeker vol. We hadden geluk, er was nog een tafeltje vrij. Terwijl man- en dochterlief koffie en een broodje gingen halen, want ja we hadden toch gewoon honger om drie uur in de nacht (bizar!), paste ik op de spullen. Alsof ik ook maar iets kan betekenen als alles in mijn bijzijn gejat wordt, maar ala. Voor het idee dan maar. ???? Na dit vroege ontbijt gingen we naar de gate om een beetje uit de drukte te zijn, maar ook daar zaten al vele passagiers. Er was gelukkig geen vertraging en zo konden we tegen vijven gaan boarden. Ik mocht met de rolstoel tot aan de deur van het vliegtuig rollen. We haalden het kussen eruit en klapten de leuning dicht. Op krukken hupste ik de Boeing in en vroeg aan de stewardess of ze mijn stoel alsjeblieft niet wilden vergeten. Dat zou voor mij namelijk echt een ramp zijn.
Het smalle gangpad maakte dat ik, onder toeziend oog van de medepassagiers, zijwaarts naar onze zitplaatsen moest hupsen. Awkward! ????
Nog voordat we de lucht ingingen vielen mijn luikjes al bijna dicht. We hebben alle drie zowat de hele weg zitten knikkebollen en liggen tukken. Lekker hoor. Ik heb geen letter gelezen en geen serie gekeken, slechts een koffietje gedronken. Voor we het wisten werd de daling ingezet en landden we op de luchthaven van Alicante! Alegria!
Bienvenido
Hola Costa Blanca!
De stewardess was al even naar ons toegekomen om te zeggen dat we moesten wachten totdat alle passagiers het toestel hadden verlaten. Ik zou via een andere deur en speciale lift naar buiten worden gehaald, waar ik herenigd zou worden met mijn alternatieve benen. Die rolstoellift hoefde van mij helemaal niet, want ik kan prima door de slurf lopen of hupsen, maar er was geen ruimte voor onderhandeling. Zo moest het gebeuren. ???? Terwijl Frank via de slurf richting de hal met de bagagebanden liep, bleef Lynn met mij op de eerste rij braaf wachten. Eindelijk werd de tweede deur geopend en kwam er ‘assistentie’ om mij en een dame met rollator op te halen. Op krukken hupste ik over een plateau naar een grote lift waar mijn stoel naast vele andere rolstoelen stond. We namen plaats en moesten naam en rugnummer doorgeven, voordat we überhaupt in beweging kwamen. De lifte zakte en we reden daarna langzaam (zo traag als stront ????) door tot aan de deur van de aankomsthal. Frank zat al zowat in de transferbus. ???? Ze wilden mij helpen en duwen, maar ik vond dat niet nodig en rolde liever zelf. Anders voel ik me pas echt gehandicapt.
Wat mij betreft had dit hele circus niet gehoeven hoor, maar voor mensen die deze hulp echt nodig hebben is het fijn.
We troffen manlief aan bij de bagageband. De koffers lieten niet lang op zich wachten. Samen gingen we door de schuifdeur opzoek naar een lift, omdat de bussen twee verdiepingen lager op de parking stonden. We meldden ons bij de hostess, – die het natuurlijk lang niet zo leuk en vrolijk deed als ik in de goede oude tijd ???? – die ons doorverwees naar een minibus. De chauffeur was not amused toen hij mijn stoel zag, hij was blijkbaar niet op de hoogte gebracht en het zou volgens meneer niet passen. Geen aardig ontvangst als je het mij vraagt, maar we lieten hem maar even mopperen. Lynn en ik namen vast plaats in de bus, Frank bleef bij onze bagage staan om ervoor te zorgen dat het mee zou komen. De hostess werd er zelfs bijgehaald en er werd druk overlegd. Nadat de rolstoel volledig ‘uitgekleed’ was, lukte het gelukkig wel om deze tussen de koffers in het bagageruim te proppen. Iets na negenen kon de transferbus dan eindelijk vertrekken. Het was een lange rit met de nodige stops en als onze ????luikjes niet dicht waren, was het leuk om wat van de omgeving te zien. Benidorm zag je al vanuit de verte opdoemen. Verschrikkelijk veel hoogbouw, geen idee wat mensen daar aantrekkelijk aan vinden, maar ieder zijn ding zal ik maar zeggen.
Por fin llegamos en Calpe!
Tussen de grote steden Benidorm en Javea in ligt het gezellige Calpe. Calpe is een middelgrote badplaats bekend om zijn stranden, golf, vis en natuurlijk de grote Peñón de Ifach. Deze grote rots is niet te ontwijken en is hét symbool van de stad. Calpe heeft een prachtig oud stadscentrum, waar meerdere historische plekken en een natuurpark te vinden zijn.
Rond half elf werden we in Calpe op straat uit de bus gezet en moesten we een stukje lopen/ rollen naar de entree van het hotel. Een rolstoelopgang was er wel, maar zo steil dat ik het niet alleen opkwam. Er moest geduwd worden. ???? We checkten in bij een allervriendelijkste receptionist, waar ik heerlijk Spaans mee kon lullen. Oh wat heb ik dat gemist. Ik word blij van die prachtige taal! Binnen no time hadden we een upgrade te pakken en kregen we niet de geboekte driekamer, maar een vierkamer appartement. Waar een beetje kletsen al niet goed voor is. ???? We mochten er meteen in, want er was al schoongemaakt. Met de lift gingen we naar de tweede etage en bleek kamer 22, een waar paleisje. Drie slaapkamers, twee grote badkamers, een keuken met alles erop en eraan, een huiskamer en groot balkon. Helaas geen aanpassingen of beugels, maar daarover waren we vooraf geïnformeerd. Hoe het allemaal zou gaan, was voor latere zorg. Eerst koffers uitpakken en een koffietje doen bij het zwembad. Dit is vakantie! A disfrutar! ☀️
Spreuk van de dag
Bubbels in een glas
Je voeten in ’t zand
Kwallen in het water
Een ijsje in je hand
Het geluid van meeuw en golven
Het prikken van de zon
Het strand is mijn huis vandaag
En de zee mijn balkon ????
Fem.
Wat een verhaal weer Ilse! Maar de beloning was daar, een heerlijk verblijf in Calpe! Wij hebben 5 weken in het naastgelegen Altea verbleven, maar ook zijn we natuurlijk in Calpe geweest. Het oude centrum is idd erg leuk, wel wat klimmen dus een beroep op jouw armspieren ???? Nog een leuke eettip, Casa del Maco, in het achterland van Calpe, op donderdag, vrijdag en zaterdag hebben zij een heerlijk lunchmenu voor 25 euro, een aanrader! Veel plezier! Kus Ank
Ik wens jullie een hele fijne vakantie.
Lieve groet, Karin
Gracias en een zonnige groet vanuit de Costa Blanca! ????
We zijn vandaag in Altea aan de kust geweest. Dat was niet heel bijzonder, volgens mij moeten we Altea Hills hebben, toch? Dank voor je tips Anke! Wij genieten van de Spaanse zon en het heerlijke eten! ????
Een heerlijke vakantie????????????
Thanks Loes! Beso ????
De vakantie is begonnen. Mooi appartement en vast mooi weer. Het genieten kan beginnen!
Het genieten is begonnen en de zon staat aan! ????☀️
Weer een mooi verhaal een hele fijne vakantie ????
Gracias Inge! Het is heerlijk hier! ☀️
De vakantie is aan!! Veel plezier en geniet ervan!! ☀️????????????
Calpe is heerlijk! Geniet ervan Ils!
Dat ga ik zeker doen Krista! Het is heerlijk hier! ☀️
It’s on! Yes we will!! ????