Hydrotherapie was het eerste programmaonderdeel van deze dag. Meestal liggen we maar met twee personen in het zwembad, maar vandaag kwam er eentje bij. Prima te doen natuurlijk, het bad is tenslotte groot genoeg. Ik zwem altijd heel rustig de schoolslag, want iets anders kan ik niet. ???? De andere dame deed dat ook. De mannelijke revalidant zorgde ervoor dat we in een soort golfslagbad terecht kwamen.???? Toen ik op mijn rug zwom kwam er een plons water in mijn gezicht. Je kent dat wel, water in je ogen, niets meer kunnen zien, zo vervelend. Maar goed ik bleef stug door zwemmen en probeerde voldoende afstand te houden van de snelle borst- en rugcrawlende man.???? Daarna was het douchen en aankleden en kon ik op mijn kamer mijn haar drogen. Op mijn bed lag er post, zo leuk!!

Zelfs een brief van ex collega (van het Tenerife tijdperk) Corina uit Canada, die ook trouw mijn blog leest. Het doet mij goed en…het maakt mijn kamertje een stuk gezelliger. ????

Één van de verpleegsters had mijn een tip gegeven tegen fantoompijn. Aluminiumfolie. Folie, de glanzende kant, op de blote huid van de pijnplek. Alles wil ik proberen om de fantoompijn tegen te gaan, dus ik folie aangebracht voordat ik op de handbike stapte. We hebben weer een prachtige route gefietst, veel Schotse Hooglanders gezien, maar helaas ook veel fantoompijn gehad. Moedeloos word ik daar soms van. ????

In de middag had ik een afspraak bij de psycholoog, maar op dezelfde tijd moest ik in de oefenzaal zijn, voor mijn prothese. De prothesemaker ging de instellingen van mijn been op mij afstemmen. Ik moest steeds een stukje lopen en dan sleutelde hij wat aan het been of verstelde mijn knie met de laptop. Mooi hoe dat werkt. Daarna racete ik naar de eerste verdieping waar de psycholoog kantoor houdt. Haar kamer was leeg, ik heb nog navraag gedaan, maar haar niet gevonden. Eigenlijk vond ik het niet heel erg, want dan kon ik lekker even buiten van het zonnetje ☀️genieten. Om twee uur mocht ik weer lopen tijdens de amputatie loopgroep. Mijn buurvrouw Natasha zit ook in die groep en heeft, net als ik, een prothese met een corset. We missen alle twee ons rechterbeen, jammer eigenlijk want we hebben ook dezelfde schoenmaat, en hadden we samen een paar mooie schoenen kunnen kopen. ????

Na half uurtje ging ik weer even buiten zitten, Jorn en pa zouden langskomen en konden elk moment aankomen. Toch moest ik naar binnen, omdat mijn looptraining bij de fysiotherapie begon. Ik mocht voor de derde keer mijn prothese aan. Net toen ik aan het lopen was, kwam ons pap en Jorn binnen. Gelukkig net op tijd om mij heel even te zien lopen! ????

[wpvideo sUojf14S ]

Mijn werkdag zat er weer op. Nu kon ik pa en Jorn mijn kamer laten zien. Pa had weer lekker wat fruit mee én heerlijke worstenbroodjes! We hebben een kopje koffie gedronken en wat bijgekletst. Rond de klok van vijf uur gingen we richting het restaurant. Pa ging voor de hachee met rode kool en broer en ik kozen de pasta met witlof en gorgonzola. Echt heel erg lekker! ????

We hebben gezellig getafeld en ook nog een kopje koffie gedronken in de bar van de Orangerie.

Ik ben op mijn krukken meegelopen tot aan de parkeerplaats en heb ze uitgezwaaid met mijn stokken. Boven zaten ze al op me te wachten voor een potje Keezen. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik heb weer gewonnen! ????

We leggen panisch alles vast, wat we niet willen vergeten. Waardoor we vaak, op foto’s na, van het moment zelf niets meer weten. Martin Gijzemijter