In mijn blog van zaterdag heb ik gezegd; ‘ik ben gevallen, maar ook weer opgestaan’. Gisterenavond is dat ook letterlijk gebeurd. ???? Dit was mijn tweede val. Nu gebeurde het in de keuken. Sven wilde naar boven gaan en ik gaf hem een knuffel. Ik dacht dat hij mij nog vast had, maar dat was dus niet zo. ???? Ik raakte uit balans en viel al roepend ‘Sven ik val’, zo plof op de grond. Op mijn rechterzijde. Frank kwam meteen naar beneden, om te kijken wat er gebeurd was. Sven had mij inmiddels al overeind getakeld, toen bleek dat de schade (gelukkig) meeviel. Alleen mijn rechterbeen deed pijn, maar ja…die heb ik niet meer dus…hoe dan?????? Manlief dacht dat ik weer eens onvoorzichtig was geweest, maar dat was zeker niet het geval. Als je één been hebt en je raakt uit balans, is de kans gewoon groot dat je valt! Het heeft er vast heel knullig uitgezien, maar mooier kon ik het niet maken. ????????

Vandaag een relatief rustig dagje gehad. Lekker uitgeslapen, ontbeten en gedoucht. Om twaalf uur had ik een koffiedate met Priscilla. Sven was naar de honkbal, Lynn zat huiswerk te maken en Frank zat achter de computer. We hebben dus gezellig in alle rust kunnen bijkletsen. ☕️????

Na de wat verlate lunch, hebben Lynn en ik een rondje met Body door de buurt gedaan. Het was fris, maar het zonnetje scheen en het was lekker om even buiten te zijn. Op de terugweg kwamen we langs het huis van Petra. Ze kwam meteen naar buiten toen ze ons zag lopen/ rijden. Lynn ging met Body terug naar huis, terwijl ik met Peet naar binnen ging voor een praatje en een kopje thee. En ja, dit huis is rolstoelvriendelijk ✅????! Ik dacht leuk in mijn rolstoel via de poort terug naar huis te gaan, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Het paadje, om bij onze poort te komen, is echt schots en scheef. Ik bleef dus met mijn kleine voorwieltjes hangen in de oneffenheden van de tegels die er al jaren liggen, waardoor ik bijna mijn stoel uit vloog. Grrrr…???? Uiteindelijk moest ik toch via de voordeur naar binnen, omdat ik de sleutel vergeten was ???? en dus moest aanbellen. Na het avondeten gingen Lynn en ik samen weer de hond uitlaten. We kunnen het ‘rondje’ wel dromen, maar het blijft een mooie buurt. Vandaar deze foto op mijn blog! ????

Tot morgen! ????

Wat er ook gebeurt, laat je nooit van hoop beroven.

Een situatie is pas uitzichtloos, wanneer je daarin gaat geloven.✨

Martin Gijzemijter