Een loopneus, schrale lippen, bevroren tenen en afstervende vingers. Ik snap niet dat er mensen zijn die van de winter houden. #Darum ????

Vroeger (en soms nu nog) had ik last van wintertenen. Jeuk, een branderig gevoel en pijnlijke roodblauwe plekken. Vreselijk! Ik weet niet of het genetisch bepaald is, maar onze Sven en Lynn hebben er duidelijk ook last van. Zeker nu het koud is buiten. Volgens internet kan erfelijkheid een mogelijke rol spelen. Dat blijkt uit het gegeven dat kinderen van mensen die lijden aan perniones (winterhanden of voeten), ik dus, meer kans hebben op de aandoening dan anderen. Nou, daarmee zijn ze gezegend zeg. Arme kids. Het is niet voor niks dat ik een zonnemens ben. Mijn lichaam is gewoonweg niet gemaakt voor winterse temperaturen.

Toch hoort koude, vorst en sneeuw onlosmakelijk bij Kerstmis.

Dit jaar was het weliswaar geen witte kerst, maar koud was het zeker. Lichte vorst, een heldere blauwe lucht en een zonnetje hoog aan de hemel. Prachtig kerst weer dus! Op eerste kerstdag ben ik met Frank en onze Sim naar buiten gegaan, zij met de benenwagen en ik op de handbike, die het overigens weer fantastisch doet. Jippie! Het was druk op de route. Half Haarlem was uitgelopen om een frisse neus te halen, voordat ze aan het kerstdiner zouden aanschuiven. Na de wandeling trok ik één dikke sok aan en dook ik met een kop thee en het spannende boek ‘Lieve mama’ van schrijfster Esther Verhoef op de bank.

Aan het eind van de middag wilde ik nog een klein boodschapje doen voor tweede kerstdag. Ik deed mijn prothese aan en liep samen met Sven en de hond naar de Gall & Gall aan de Westergracht. Terwijl Sven twee mooie flesjes rode wijn uitzocht, bleef ik met Sim buiten wachten. Aangezien ik niet stabiel sta met Leggy aan, had Sven zijn riem vastgemaakt aan het fietsenrek. Steeds als er voorbijgangers langskwamen, probeerde ik zijn aandacht te trekken met de nodige koekjes, zodat hij netjes bleef zitten en niet wild enthousiast alle mensen zou bespringen. Het werkte! Niet veel later kwam Sven alweer aanlopen en wandelden we rustig terug naar huis.

Waar ik altijd bang voor ben als ik de spoorbaan oversteek, gebeurde…

Ondanks dat ik goed naar links en rechts had gekeken, begonnen de bellen van de trein te rinkelen precies toen ik aan de oversteek was begonnen. Shit! Paniek. Wat nu? Omdraaien of doorlopen? ???? Ik dacht dat Sven dicht achter mij liep, maar dat was niet het geval. Onze Sim zat blijkbaar met zijn kop in één of ander gat verstopt, waardoor hij nog in de groenstrook aan de kant stond. Wel hoorde ik hem roepen ‘rustig blijven mam, gewoon rustig doorlopen‘. Hoe steek je nou op een veilige manier een bewaakte overweg over als je met een prothese loopt en niet de snelste bent? ????????‍♀️ Doodeng! Er blijkt een standaard programma te zijn als je een overweg met Automatische Halve Overweg Bomen (AHOB) nadert en er een trein aan komt denderen. Dat wist ik niet, maar heb het naderhand toch maar even opgezocht.

Gedurende 5 seconden branden de rode lichten en klinken de bellen. De volgende 12 seconden dalen de bomen zodat ze de halve weg afsluiten.

Op het moment van oversteken wist ik niet hoeveel tijd ik had, wat ik wel wist was dat ik vooral rustig moest blijven en zeker niet mocht vallen. Heel bewust zette ik mijn krukken en mijn prothesevoet op de grond en kwam stapje voor stapje steeds dichterbij de overkant. Zenuwen gierden door mijn lijf. Er stond een man met zijn zoon te wachten achter de slagbomen, die langzaam naar beneden kwamen. Ik keek hulpbehoevend zijn kant op, maar wist godzijdank zelfstandig de overkant te bereiken. De slagbomen waren inmiddels gesloten, maar ik kon er niet onderdoor. Leggy is namelijk niet zo buigzaam. Wel stond ik veilig tegen de halve spoorboom aangeplakt. Twee tellen later raasde de trein voorbij. Oef, dat was spannend. ???? De slagbomen gingen weer open en Sven snelde zich met Sim mijn kant op. De man die alles had zien gebeuren stelde mij gerust. Hij zei dat hij mij echt wel was komen redden, als ik niet tijdig de overkant dreigde te halen. Tja, daarop moest ik dan maar vertrouwen.

Ik was opgelucht, maar vrees dat ik nu helemaal niet meer zonder angst een spoorweg over kan steken.

Na de schrik en een warme douche was het tijd voor een aperitiefje. Die had ik wel verdiend. We hebben met zijn viertjes wat geborreld en daarna heerlijk gegeten. Wij eten al een tijdje van ‘de Krat‘ (een duurzame maaltijd box) en hadden ook het kerstdiner daar besteld. De Krat en de recepten worden elke week met veel liefde en aandacht samengesteld, met passie voor goede lokale producten, duurzaamheid en kwaliteit. Super fijn, want ook nu hoefden we niet na te denken over het menu, want dat stond immers vast. Onze mannen (ja, dat zijn nu eenmaal de koks hier in huize Moerkerk) hoefden slechts vier gerechten voor te bereiden. ????

Tweede kerstdag hebben we, nadat we negatief getest waren, doorgebracht met familie. Nu geen ingewikkelde menu’s, maar een voorgerechtje van vis, een overheerlijke kaasfondue en een subliem maar heel calorierijke toetje (Tiramisu) van Sven. De kerst- en Corona kilo’s zitten er weer lekker aan (zucht) en dankzij Rutte ziet het er niet naar uit dat we deze snel kwijt raken. Zolang we niet mogen sporten, dragen we de extra pondjes met ons mee. Mijn balans is op dit moment ver te zoeken, want die van mij plakken hoofdzakelijk op mijn linker dij… ????

Ach, en een platte buik had ik al. Stond me niet. ????

Kerstkaart ⭐

Nee, ons mam zelf kan niet meer schrijven, maar mijn zus heeft dat gedaan met de energie van mijn dementerende moeder.

‘De tekst vloeide als vanzelf uit de pen. Het was heel intensief en emotioneel, maar zo fijn dat ik dit namens ons mams heb mogen doen’, aldus Manja, die voor ons een speciale kerstkaart had geschreven. Zij kan schakelen tussen verschillende dimensies. En of je er wat mee hebt of niet, het deed mij in elk geval goed. Mama is zo verbonden met ons via haar hart, terwijl ze fysiek steeds meer afstand neemt. Zo verdrietig. Ik opende de envelop en een kerstster, die ze lang tijd geleden heeft ingekleurd, straalde mij tegemoet. Daarna begon ik te lezen. Geloof me, ik kon het niet droog houden en voelde de warmte en liefde van mijn allerliefste moeder.

Lieve Ilse,
Lieve dochter van me. Tranen stromen over mijn wangen, wat ben ik ongelooflijk trots op je. Wat ben jij ongelofelijk sterk. Zo graag had ik alles voor je willen dragen met heel mijn hart. Ik had eronder bezweken, maar had het met liefde gedaan. Ik ben zo trots hoe jij je vrouwtje staat, jij bent echt ons cadeautje. Je kwam wat sneller dan we misschien hadden bedacht, maar God wat een prachtig stralend kind was je en ben je nog steeds. Ik heb altijd geweten dat jij voor iets bijzonders in de wieg bent gelegd. Dat ik jouw moeder mag zijn, maakt mij dankbaar. Het spijt me dat ik er niet echt meer voor je kan zijn, juist nu je mij zo nodig hebt. Maar weet dat ik er altijd voor je ben, in je hart, in je gedachten, naast je, voor je, achter je. Altijd daar waar ik nodig ben, zal ik er voor je zijn. Ik houd zielsveel van je. Je vader en ik zijn super trots op je! Ik ben bij je. Altijd!
Liefs, je mams ❤️

Dit is toch het mooiste kerstcadeautje wat ik mij kon wensen? Het raakte me in elke vezel van mijn lijf en ik voelde mijn moeder in elk geschreven woord.

Lieve lieve allerliefst mama,
Dank voor je prachtige kaart, je weet half niet hoeveel dit voor mij betekent. Het is zo fijn om van jou te horen dat ik het goed doe, terwijl ik toch vaak bang en onzeker ben. Ik probeer er het beste van te maken mam, maar soms weet ik het even niet meer. Dan roep of schreeuw ik in mijn hoofd om jouw hulp en wil ik niets liever dan jouw beschermende armen om mij heen. Jij wist mij altijd gerust te stellen. Je had altijd een luisterend oor en wijze raad. Ik kon alles bij je kwijt en had geen geheimen voor je. Jij vertelde altijd hoe trots je op mij was en dat ik dat ook op mezelf mocht zijn. Dankzij jou weet ik me staande te houden en ben ik geworden tot wie ik nu ben. Met de normen en waarden die jij en papa ons bijgebracht hebben. Weet lieve mam, dat ik ontzettend dankbaar ben voor alles wat je voor me gedaan hebt en dat ik je enorm mis. Deze week kom ik je een hele dikke kerstknuffel geven. Ik houd van jou tot aan de maan en weer terug! 
Liefs van je jongste dochter, Ilse ????

Spreuk van de dag

Kies voor jezelf.
Geef prioriteit aan hoe jij je voelt.
Het is nu tijd voor jou.
Hoe beter jij je voelt,
hoe meer betekenis je kunt zijn voor een ander.
thedailyquotesnl