Welkom thuis slingers en ballon ✅, folieballonnen 21 jaar ✅, bubbels ✅ en sushi ✅

Eindelijk was het dan zover, Sven zou naar ruim vier maanden studeren in Noorwegen weer thuiskomen. De boodschapjes voor een warm welkom waren gedaan en het huis was versierd. Ondanks dat het niet echt handig was als ik mee zou gaan naar Schiphol, want mijn rolstoel neemt behoorlijk wat ruimte in beslag en zoonlief zou terugkomen met de nodige tassen en koffers, ging ik natuurlijk wel gewoon mee. Hé, ik ben zijn moedertje hè?! Ik moest en zou erbij zijn. Handig of niet. Met al mijn gedoe en extra tijd die ik nodig heb. Dat kleine stukje in een volgepropte auto zouden we vast overleven.

KL1148 uit Oslo – geland.

Bij aankomst op de luchthaven, kregen we vrijwel meteen een appje van Sven dat zijn toestel geland was. Frank, de lolbroek, reageerde zoals we van hem gewend zijn met een simpel antwoord ‘P1’. Zo van, daar zien we je wel verschijnen kerel. ???? Ondertussen snelden we ons natuurlijk toch lopend en rollend met mondkapje op naar aankomsthal 2, waar de koffers van zijn vlucht op band 10 zouden aankomen. We stonden een tijdje ongeduldig door het raam te staren en ja hoor…daar verscheen onze kanjer. Sven keek zoekend om zich heen, zag ons enthousiast zwaaiend voor het raam staan en kwam onze kant op. Het duurde nog wel een tijdje voordat hij al zijn koffers had, maar toen hij door de schuifdeur kwam, konden we hem eindelijk weer in onze armen sluiten.

Welkom thuis Svennie!

Lynn had een mooi ‘welkom thuis’ geschilderd en voor het raam gehangen. Sven waardeerde dat enorm, maar wilde bij aankomst in Haarlem niets liever dan zo snel mogelijk naar binnen. Het allerbelangrijkste voor hem was het weerzien met zijn grote vriend, zijn maatje Sim. De twee vlogen elkaar letterlijk in de armen/ poten en knuffelden er op los. Zo leuk om te zien! Wij kwamen er eigenlijk maar karig van af, haha, alle knuffels waren voor zijn trouwe viervoeter. De fles Moët & Chandon (hij wordt tenslotte maar één keer 21) ging open en we proostten op zijn verjaardag en thuiskomst. Heerlijk! ????

Lynn had ondertussen de kleine tafel gezellig gedekt en zette als verrassing een paar schalen met Sushi neer. Die wens had hij duidelijk door laten schemeren (in Oslo is de sushi blijkbaar niet zo lekker of veel te duur) en we genoten van de overheerlijke Japanse hapjes. Na het eten haalde Sven een hoop dozen naar beneden. In Oslo had hij zich ingehouden en zo goed als geen kleding gekocht, maar daar was de laatste weken wel verandering in gekomen. Hij had van alles besteld en dat thuis laten bezorgen. We hadden er bijna een dagtaak aan om al zijn pakketjes in ontvangst te nemen. ???? Zijn hele kamer stond vol met dozen, die hij beneden uitpakte. Het leek wel Sinterklaas; schoenen, truien, shirts, binnen no time was onze huiskamer een grote bende. Dozen, tassen, papier en koffers all over the place. Het was overduidelijk, he is back! ????

Heliomare

Zou jij woensdag proefloper willen zijn op de prothesecursus in Heliomare?

De vraag kwam van één van mijn favoriete therapeuten en ging over een cursus voor gevorderde fysiotherapeuten uit het hele land. Tijdens deze training, waar ik als lesmateriaal mocht fungeren, zouden ze het lopen met prothese leren analyseren. Natuurlijk wilde ik proefloper zijn, leuk juist om mensen wat te leren over protheses en mijn beperking. In de ochtend stond ik voor de kast te bedenken wat handig was om aan te trekken. De prothese moest snel aan en uit kunnen en ik wilde het korset laten zien. Het werd een zwarte legging met mijn spijkertuniekje (van Geisha natuurlijk ????) met rits van boven tot onder. Achteraf gezien, was het de perfecte keuze!

Remember, fit summer bodies are made in winter. ????

Met rolstoel en Leggy vertrok ik richting Wijk aan Zee. Op de parkeerplaats haalde ik eerst de stoel achteruit de auto, deed vervolgens mijn prothese, leunend tegen het portier, aan en ging rollend met mondkapje op naar binnen. Mijn QR code werd gecontroleerd en ik mocht door naar de sporthal. Na een uurtje recreatief pingpongen met mijn rolstoeltafeltennisclubje (leuk woord voor scrabble ????) had ik een half uurtje de tijd om te relaxen. Een oud revalidatiegenootje èn een voor mij onbekende man met bovenbeenamputatie, waren ook gevraagd om proefloper te zijn en terwijl we wat ervaringen uitwisselden, kregen we van één van onze oud therapeuten wat te drinken en een heerlijk petits fourtje aangeboden. We werden aardig in de watten gelegd, simpelweg omdat ze blij waren dat wij als lesstof wilden dienen.

Een goede leraar leert tijdens het lesgeven. Een goede leerling geeft les tijdens het leren.

Toen de groep fysiotherapeuten de centrale hal binnen liepen, mochten we de grote oefenzaal in. We werden kort geïntroduceerd door de leraar die afkomstig was uit Limburg en de groep werd in drieën gedeeld. Zo kregen we om het half uur een groepje van ongeveer zes therapeuten, die ons het hemd van het lijf mocht vragen en onze manier van lopen met prothese moest analyseren. De opdracht was om een probleemanalyse op te stellen en zo mogelijk met een oplossing te komen. Ik dacht meteen, kom maar op met die verbetervoorstellen!

De meesten hadden nog nooit iemand met een hemipelvectomie gezien, blijk ik dus toch best een bijzonder geval te zijn. ????

Ze waren dan ook erg nieuwsgierig naar mijn verhaal. Samen met de eerste groep zochten we een plekje in de oefenzaal, waar ik op een verstelbare bank plaatsnam. Ze wilden graag weten wat de oorzaak was van mijn amputatie, hoe het ziekenhuis- en revalidatietraject waren verlopen en hoe ik nu omga met mijn beperking. Omdat ik het belangrijk vind om mijn kennis en ervaring over zeldzame bottumoren, amputaties en protheses te delen, kletste ik er vrolijk en uitgebreid ???? op los. Ik vertelde in grote lijnen over mijn ziekteproces van de afgelopen jaren en hoe ik me in die tijd staande heb gehouden, dat doelen stellen mij houvast gaf en ik stapje voor stapje vele mijlpalen heb bereikt. Door wilskracht, positiviteit en doorzettingsvermogen. Cor, de prothesemaker van Livit, was ook aanwezig en liet, uiteraard met mijn goedkeuren, de röntgenfoto zien van mijn geamputeerde bekken en terugplaatste knie-bot dat bedoeld is als zit-been. Ze vonden het indrukwekkend.

Zonder problemen ritste ik mijn jurk open en deed ik mijn been af en aan.

Toen ze het gebeuren eenmaal helder hadden, was het showtime voor Leggy. Ik ritste mijn spijker tuniek open, zodat het korset, de been-ophanging en mijn kunstbeen goed zichtbaar waren. Nee, heel charmant en sexy was het zeker niet, maar zo kregen ze wel een goed beeld van de situatie. Ik was daar niet om mooi te zijn, maar om hen wat te leren. Ik liep een paar keer door de zaal terwijl zij mijn loopje aandachtig bestudeerden en met elkaar bespraken wat hun bevindingen waren. Vervolgens deed ik mijn been af en liet hen voelen hoe zwaar Leggy was en hoe oncomfortabel en hard de korf aanvoelde. Ze vonden het echt ‘gaaf’ om mij te zien lopen en wilden weten hoe vaak en hoe lang ik mijn prothese per dag gebruik. Ja, dat was helaas heel anders dan bij de andere twee proeflopers, die het been de hele kunnen dragen. Maar ook vertelde ik dat ik ooit de vijf kilometer wil lopen en daarmee mezelf een nieuw doel heb gesteld. Of het haalbaar is, geen idee, maar dromen moet je durven doen!

Er werd gewisseld en een tweede groepje leergierige therapeuten kwam bij mij staan en begon ik mijn verhaal opnieuw.

Niet veel later ritste ik mijn jurk weer open en liet mijn hele hebben en houwen opnieuw zien. Leggy genoot van de aandacht toen ik met haar mechanische heupgewricht en haar C-leg (wereldwijd de meest gedragen microprocessorgestuurde beenprothese) trots door de zaal liep. Daarna deed ik mijn been af en mochten ook zij mijn prothese wegen en voelen. Voordat er voor de derde keer gewisseld werd, had ik Leggy weer aangedaan en mijn jurk netjes dicht geritst en was ik klaar voor de laatste sessie. Het ritueel herhaalde zich; ik deelde mijn verhaal, al wist ik soms even niet meer wat ik wel en niet verteld had, ritste mijn jurk verschillende keren open en weer dicht, liep een paar keer door de zaal en deed te pas en te onpas mijn been af en aan. Best vermoeiend kan ik zeggen. ???? Ik was dan ook blij dat de tijd erop zat. We werden hartelijk bedankt voor onze deelname en kregen zelfs een klein applausje. Helaas voor mij geen nieuwe inzichten of oplossingen, maar ik heb het met liefde gedaan!

Mijn ogen zien een heuveltje, de jouwe zien een berg. Als ik mijn blik nu delen kon, leek alles minder erg. #lizismore

Had ik eigenlijk al verteld dat ik afgelopen week met Lynn en Sim in Elswout een nieuw record heb gelopen? Jawel, een ronde van maar liefst 2,3 kilometer binnen vijftig minuten. Vraag me niet hoe, want het was oprecht een parcours van de ‘next level’! Het was een pittige route, langs het Hans & Grietje huisje en de vijver, met behoorlijk steile delen erin. Nooit geweten dat de heuvels zo hoog waren. Als valide mens heb je daar geen erg in. Voetje voor voetje liep ik heel voorzichtig de hellingen op en af. Het was eens en nooit meer, want toch te gevaarlijk, maar ik heb het gedaan en een nieuw persoonlijk record gevestigd. Yes! ????????

Tool – Check je zit. ????????‍????

Op verzoek van studenten, die in opdracht van de ergotherapie van Heliomare een tool zouden ontwikkelen voor mensen die een rolstoel gaan uitzoeken en de site ‘Check je zit‘, werd mij gevraagd feedback te geven op de door hen ontworpen checklist voor (aanstaande) rolstoelgebruikers. Enige tijd geleden hebben zij mij geïnterviewd over mijn rolstoel waarin alle details en accessoires werden meegenomen. Nu mocht ik hun vragenlijst doorlopen, mezelf inbeeldend dat ik voor de eerste keer een rolstoel mocht samenstellen. Het betreft een document waarmee je je kan voorbereiden op het gesprek met de rolstoeladviseur en ergotherapeut. Echt een goed initiatief, want je hebt geen idee waar je allemaal op moet letten. Het ging over de opzet van de lijst, of de inhoud correct en helder was beschreven en of ik tips en tops had. Ik heb hun werk kritisch met mijn ervaring en kennis bekeken en wat feedback gegeven, zodat het straks voor de nieuwe gebruikers net even wat makkelijker wordt. Zij blij en ik blij dat ik iets voor hen heb kunnen betekenen. Met deze win win, ga ik fijn het weekend in!

Spreuk van de dag

Haal kracht uit positiviteit,
maar verbloem de waarheid niet.
Weet dat er in de werkelijkheid,
ook plek is voor verdriet.
Martin Gijzemijter