Nog even en dan kent Lewis Hamilton het Wilhelmus uit zijn hoofd. ????

Met samengeknepen bil zat ik gisteren voor de buis naar de Formule 1 te kijken. Niet dat ik super fan ben, maar Max heeft toch een beetje mijn hart veroverd. Eigenlijk had ik, net als velen waarschijnlijk, de winst al opgegeven, maar die laatste ronde kwam voor Verstappen en al zijn fans als een geschenk uit de hemel. Nog één kans. Waanzinnig spannend. Bloedstollend. Hij kwam, zag en overwon! Wij stonden nog net niet op de tafel te dansen, maar gejuicht hebben we zeker. En hoe! Onze Sim snapte er helemaal niets van, maar vond het zo lollig dat ik stond te gillen, te klappen en te springen op mijn ene been, dat hij enthousiast op de bank sprong en bovenop mij dook. Ook hij was door het dolle heen. Foxwild. Het was een historisch moment, het was feest in heel Nederland en Abu Dhabi! ????

De kracht van sport

Sport is belangrijk en speelt ook in mijn leven een grote rol.

Nee, ik sport niet op hoog niveau, nooit gedaan ook, al heb ik in mijn jonge jaren wel in de jeugdselectie van MHC Berkel-Enschot gehockeyd. Totdat het stappen belangrijker werd. ???? Als Ilse2.0 heb ik opnieuw leren bewegen en diverse sporten mogen uitproberen. Ik ben blij dat ik iets gevonden heb wat bij mij past en geniet daar ook echt van. Sporten helpt mij niet alleen om fit te zijn en fysiek sterker te worden, maar zorgt ook voor mentale gezondheid. Ik word er blij van, al denkt mijn lijf daar soms wel eens heel anders over. ???? Met veel plezier speel ik, nog steeds als enig rollend lid, alweer mijn derde seizoen bij BC Duinwijck. Ik speel dus altijd met en tegen valide recreanten (senioren) en dat gaat volgens mij prima. Misschien denken mij mede en tegenspelers daar anders over hoor, dat weet ik niet! ????

Nu is de club onlangs gestart met het onderzoeken van het mogelijk faciliteren van aangepast badminton in de breedste zin van het woord. De leden van de technische commissie die dit oppakken hebben inmiddels gesproken met de werkgroep Para badminton Nederland en daar vragen neergelegd over hoe ze dit traject lokaal kunnen aan vliegen. Vervolgens hebben we afgelopen week een online meeting met Paralympisch coach Ilse van de Burgwal (je weet wel, de Europees en wereldkampioen van wie ik in september een badmintonclinic heb gehad), de Coördinator van werkgroep Para-Badminton, twee leden van de TC, een jeugdspeler met een beperking (die op hoog niveau speelt) en mijn persoontje. Het is dus nog echt in de beginfase, maar de intentie is er en er worden kleine stapjes richting het para badminton gezet. Dat is mooi.

Er is een landelijke Sportakkoord om sport toegankelijk te maken voor iedereen, in iedere gemeente.

Met het landelijke sportakkoord willen ze bereiken dat iedereen, écht iedereen, plezier in sport kan hebben. Nu en in de toekomst. Ongehinderd, in een veilige en gezonde omgeving. Een leven lang. Als sporter, vrijwilliger of toeschouwer. Toeschouwer zijn we volgens mij allemaal, of het nu gaat om topsport of de breedte sport. Sporten is leuk, er naar kijken nog veel leuker. Sport verbindt en dat is vooral in tijden van Corona enorm welkom. Gisteren kleurde de wereld oranje, dat was weer eens wat anders dan kleurcode rood.

Nu is het landelijke initiatief vertaald naar lokale initiatieven en daaruit is ook het Haarlemse Sportakkoord ontstaan. Het algemene doel van het sportakkoord is om over drie jaar vijf procent meer Haarlemmers structureel aan het bewegen te krijgen. Dit betekent dat organisaties, verenigingen en inwoners een plan mogen inbrengen dat bijdraagt aan één van de doelen binnen het lokale sportakkoord. In Haarlem is Sport Support al een tijdje in gesprek met verschillende partijen om sporten met een beperking op de kaart te zetten, hier ben ik als ervaringsdeskundige (rolstoelbadminton) bij aangesloten. Wij gaan met onze groep binnen het thema ‘inclusief sporten & bewegen‘ aan de slag met rolstoelsport en hopen ondersteuning te krijgen vanuit het sportakkoord, qua netwerk maar ook financieel.

In januari staat het nieuwe sportbeleid en het sportakkoord op de agenda van de Ambassadeurs van de Toegankelijke stad (waar ik één van ben) en gaan we in gesprek met de gemeente Haarlem. Langzaam maar zeker komt alles (rolstoelsport, sporten met een beperking en het parabadminton) samen en is de cirkel rond. Een mooi streven voor het nieuwe jaar!

Maandag

Als elke dag een geschenk is, hoop ik dat je het bonnetje van maandag nog hebt. Darum!

Geloof me, ik ben echt wel goed opgestaan vandaag, morgen is namelijk de dag dat onze Svennie weer thuis komt, maar mijn blijheid maakte in de ochtend alweer plaats voor de nodige frustratie. Oorzaak? Nou, de ondersteuning van mijn handbike begaf het voor de verandering weer eens. Zo stom! Ik fietste van de badmintonhal richting de fysiopraktijk, maar de ondersteuning viel net voor het Nova College uit. G*dgloeiende! ???? Ik heb tegen de accu zitten duwen, eraan getrokken en er zelfs meerdere malen tegenaan geslagen in de hoop dat deze het weer ging doen, maar nee. De lampjes brandden vrolijk, maar dat was het wel. Het contact deed het niet. Er zat niets anders op dan zonder ondersteuning verder te rijden.

En dan ineens is de Zijlweg heel lang. ????

Alle fietsers haalden mij in, terwijl ik me suf draaide en aan het bikkelen was om überhaupt vooruit te komen. Mijn tennisarm en schouders protesteerden en mijn goede humeur nam met de seconde af en maakte plaats voor frustratie. Stomme fiets. Stom lijf. Alles was even stom. Heel stom. Langzaam maar zeker bereikte ik de plaats van bestemming, weliswaar met het zweet op mijn rug. Mijn warming up had ik in elk geval al gehad. Stond ik voor de deur van de praktijk te wachten en te zwaaien, zagen ze me ook nog eens niet staan.???? Ik vroeg een voorbijganger of ze deur voor mij wilde openen, want zelf kan ik daar niet bij. Gelukkig zijn mensen altijd bereid te helpen en kon ik naar binnen. Daar koppelde ik mij bike af en ik kon het niet laten om meteen stoom af te blazen bij de eerste de beste die ik tegen het lijf rolde. Zo, het was er uit. Een beetje opgelucht rolde ik de zaal in, mopperde nog even, maar toen was het klaar. ‘Goedemorgen allemaal!’ ????

De ironie van ouder worden, is voor velen pijnlijk waar. Heb je net je hoofd op orde, valt je lichaam uit elkaar. Martin Gijzemijter

Al een paar fysiotrainingen doe ik de oefeningen vanaf de mat, omdat mijn linkerbeen en heup pijn doen bij het (op)staan. Ik moet natuurlijk zuinig zijn op mijn lijf, maar kan je wel vertellen dat het best een dingetje is als je maar één been hebt en je grotendeels afhankelijk bent van je armen. Liggend heb ik wat buikspieren getraind en dat was het wel. Niet echt een voldaan gevoel, maar goed, de zorg lag alweer bij mijn fiets en het thuiskomen. Vanuit mijn groepje werd heel lief aangeboden om mij thuis te brengen, maar nadat ik de accu uit zijn kast had gehaald en als een dwaze had zitten schudden, leek het er even op dat de accu het buiten weer deed. Ja, dat was ook zo, totdat ik de Zijlweg overstak… Precies daar viel de ondersteuning opnieuw uit. Ik baalde en mopperde in mezelf erop los, helemaal toen ik de brug op moest om over de Brouwerskade te gaan. ???? Lichtelijk geïrriteerd en nat van het zweet kwam ik thuis en zette mijn fiets achterin de tuin. Morgen mijn vrienden van Kersten maar weer eens bellen, voor nu was ik er wel even klaar mee. Focussen op de dag van morgen!

Bijna thuis

Thuiskomen. Die plek waar je het voelt. Waar je altijd welkom bent. Dwaal door je tuin. Proef je eigen keuken. Vertrouw, vertroetel en droom weer echt!

Sven heeft vandaag zijn laatste tentamen gehad en is klaar om naar huis te komen. ‘As we speak’ zit hij voor de laatste keer in de Noorse sportschool om zich daar nog één keer in het zweet te werken. Aansluitend zou hij een sauna-tje pakken en zich voorbereiden op zijn afscheidsavondje met zijn mede studenten. Zijn tassen en koffers had hij enkele dagen geleden al ingepakt. De ruim vier maanden Oslo zijn (achteraf) voorbij gevlogen. Wij maken ons op voor een ‘warm welkom thuis’ en kunnen bijna niet wachten tot het zover is. Ik denk dat Sim morgen de gelukkigste hond van de hele wereld is, zijn grote vriend komt naar huis! ????

Spreuk van de dag

Hoe je ondanks alles
Staat bij tegenwind
en steeds opnieuw
het zonnetje vindt
Dat komt niet van buiten
Jijzelf straalt zo krachtig
Hoe hard het ook waait
Dat maakt je zo prachtig
Ypse