Oranje Tulpen, Hollandser kan het niet! Ze staan symbool voor Nederland en voor enthousiasme. ????

Het vrijdagmiddag fietstochtje en de vrij-mi-bo met Peetje staan helaas, door andere verplichtingen, niet meer vast op onze agenda. We zullen ons sportieve en gezellige uitje op een andere flexibele dag moeten inplannen, maar dat komt vast goed. Afgelopen zaterdag was volgens mij ons eerste fietstochtje na de vakantie en tevens de tweede dag van het bijzondere Formule 1 weekend in Zandvoort, waar ik graag een kijkje wilde nemen. Toen we klaar waren voor vertrek gooide ik dan ook mijn idee op tafel en zei dat het me leuk leek om even ‘sfeer te proeven’ in de badplaats waar van alles gaande was. Mijn vriendinnetje keek me aan of ik gek was geworden.????

‘Ils, daar zijn 70.000 bezoekers, daar moeten we heel ver bij vandaan blijven!‘ ????

Grappig, ze had natuurlijk helemaal gelijk, maar ik dacht daar dus net even iets anders over. Zo’n grote happening zo vlakbij, daar wilde ik iets van meepikken. Met mijn ‘fear of missing out’ had ik al snel door dat er geen onderhandelingsruimte was, dus bespaarde ik me de moeite om haar te overtuigen. Ik had het toch niet gewonnen hoor, haha! ???? Ach, het gaat erom dat we samen in beweging zijn en bijkletsen. Vooral veel kletsen en dan is een rondje via Bloemendaal, door de Kennemerduinen naar IJmuiden en terug naar Haarlem, eerlijk is eerlijk, beter dan file fietsen. Het was prachtig weer, rustig op de route (geen oranje fan gezien) dus het was sowieso relaxed. Stiekem hoopte ik wel dat ik voor de zondag een slachtoffer kon vinden om met mij mee naar Zandvoort aan Zee te fietsen. ????

Na 36 jaar is de Formule 1 terug in Zandvoort.

Het geluid van de racende monsters was soms zelfs bij ons in de achtertuin te horen. De kwalificatie heb ik op televisie gekeken, terwijl Frank af en toe live verslag uitbracht vanaf het circuit. De bofkont. Met dank aan Henk! Op goed geluk stelde ik Irene, Dewy en Lynn voor om zondagochtend een koffietje te gaan doen in de buurt van het circuit. Ze reageerden enthousiast. Yes! Ik blij. Na het ontbijt, net voor we vertrokken, appte Frank; ‘Jullie moeten het zelf weten, maar het lijkt me niet verstandig deze kant op te komen. Erg druk en alles is afgesloten‘. Tja, dat was nu net niet wat ik wilde horen. ‘We kijken wel hoe ver we komen, anders gaan we langs de kant zitten om de grote toestroom oranje fans te bekijken’, liet ik weten.

Vogelpoep brengt geluk.????

Lynn en ik reden richting de Zijlweg, waar we elkaar zouden treffen. Nee! De ondersteuning van mijn handbike deed het niet. G*dgloeiende! ???? Balen. Dat kwam nu we met z’n viertjes op pad zouden gaan, niet echt lekker uit. Nou ja, het komt natuurlijk nooit uit. Ik fietste langzaam verder op pure armkracht, maar zag er tegenop om zo door de duinen te moeten fietsen. Dat zouden mijn armen en pijnlijke schouders niet trekken en het zou eeuwen duren daar te komen. We besloten de heuvels te mijden en via de Zeeweg naar Zandvoort te gaan. Ik gaf de accu een paar klappen, in de hoop dat hij zou aanslaan.

We waren nog maar net de randweg over of er viel een enorme klets vogelpoep op Lynn haar been. Een harde gil volgde; Getsie!! ???? Bah, het was duidelijk een flinke vogel geweest, een echte schijtlijster! Bij gebrek aan doekjes, pakte ik mijn laatste mondkapje (waar ze al niet goed voor zijn ????), zodat dochterlief de vieze witte kledder van haar been kon vegen. Ze zeggen dat vogelpoep op je hoofd geluk brengt en voor deze keer gingen we er voor het gemak maar vanuit, dat ook deze poep ons en Max geluk zou brengen.

De bende van ellende.

De ondersteuning van de handbike deed het meer niet dan wel, wat heel gek was, want de dag ervoor was er niets aan het handje. De accu was volledig opgeladen, dus geen idee waar het aan lag. Wel heel vervelend. En stom. ???? Met horten en stoten bereikten we Parnassia. Er stonden hekken op het fietspad en verschillende verkeersregelaars probeerden de fietsersstroom in goede banen te leiden. Alle fietsers moesten afstappen en de tweewielers op de daarvoor bestemde parkeerplaatsen stallen. In overleg met de regelaars mocht ik in eerste instantie met één begeleider op de handbike verder. Ze zagen wel dat ik slecht ter been was. Dat is een understatement! ‘We zijn met onze dochters, zij mogen toch wel met ons mee?‘, vroegen wij liefjes. ‘De bende van ellende mag door’, riep één van de kerels naar zijn collega’s bij het hek. En bedankt! ???? Hoe verzin je het? Nou bende van ellende of niet, wij waren blij dat we door mochten.

Zo zie je maar weer, elk nadeel heeft zijn voordeel.

Eén van de mannen duwde mij met liefde (zei hij ????) de stoep op, door de omheining heen en drukte de meiden op het hart te lopen met de fiets aan de hand. Ik was natuurlijk liever niet rolstoelafhankelijk geweest, maar het voelt en doet wel goed als de zaken voor mindervaliden netjes geregeld zijn. En dat was het. In elk geval buiten het circuit. Wie weet kan ik komend jaar binnen een kijkje gaan nemen. Zou leuk zijn! Op de boulevard fietsten we stiekem zachtjes verder en hoorden we het publiek juichen, zingen en genieten van alles wat er op de baan gebeurde. Verderop zag ik een ‘Reparatie fiets bus’ staan. Mooi, wie weet kon de mobiele fietsenmaker mij helpen de ondersteuning weer aan de praat te krijgen. De man was erg vriendelijk, keek even geïnteresseerd naar mijn fiets, maar bekende dat hij geen verstand had van handbikes. Jammer. Er zat dus niets anders op dan gewoon door te bikkelen. ????????

Het was geen Zandvoort maar Oranje aan Zee.

Alles en iedereen in het dorp kleurde oranje en dat zag er echt heel gezellig uit. We zijn de hele boulevard afgefietst en hebben in het centrum, waar het in verhouding eigenlijk best rustig was, een terrasje gepikt. Heerlijk in het zonnetje mensen kijken. Na het kopje koffie wilde ik in het restaurant naar het toilet, omdat een Dixi op de route niet echt (echt niet) aan mij besteed is. De wc was achterin en bereikbaar met drie treden. De rolstoel liet ik dus op het terras staan en met Leggy ging ik naar binnen. Ireentje liep met me mee om te helpen als dat nodig zou zijn. En dat was het. Drie smalle voor mij onhandige treden, waar mijn prothesevoet ook nog achter bleef hangen. Ai. De serveerster was meegelopen en stond gespannen te kijken of het goed ging. En dat ging het maar net! ????

Go Max!

De drukbezochte badplaats was tijdelijk ingericht als eenrichtingsverkeer, dus verlieten we Zandvoort en fietsten we via Bentveld terug naar huis. De meiden reden vast vooruit en ik volgde met een slakkengangetje. We waren net op tijd terug om onze Sim uit te laten en voor de spannende start aan te schuiven bij de buren. Sim mocht mee en eiste de nodige aandacht op. De kattenbrokken waren met twee happen op, de waterbak lag over de vloer en ook de boomstam in de tuin moest het ontgelden. Meneertje struinde de hele tuin af naar iets eetbaars en nieuwe kattenspeeltjes. Mocht je je trouwens nog afvragen hoe het hem gaat, is nu waarschijnlijk wel duidelijk dat hij weer helemaal terug de oude is. Gelukkig!

Maar goed, wat een happening en wat een race! We zaten op het puntje van onze stoel. Frank en vriend Henk die de race vanaf de oranje tribune hebben gezien en beleefd, waren euforisch! Dat Max uiteindelijk gewonnen heeft kan niemand ontgaan zijn. Wat een kanjer! En de vogelpoep van die ochtend heeft wel degelijk geluk gebracht! ????
O ja, ik heb mijn vrienden van Kersten Hulpmiddelencentrum de dag erna meteen maar weer gebeld…

Spreuk van de dag

Geluk vind je
in de kleinste dingen
In dansen, lachen
voor de spiegel zingen
In een mooi gesprek
in het zonnetje lopend
Geluk vind je
als je je ogen opent
Gewoon Jip