Oeps, leuk zo’n nieuwe website, maar het werkt net allemaal even anders dan voorheen.????

Zo ging er gisteren iets mis, waardoor de mail aan mijn vaste bloglezers in eerste instantie niet verstuurd werd. Oorzaak onbekend. Snel even contact gezocht met mijn hulplijn Mariska, ???? die de mail uiteindelijk handmatig verstuurd heeft. Top! Maar vanochtend dacht het systeem (wat een eigen leven lijkt te leiden ????), weet je, ik stuur (hetzelfde) bericht gewoon nog eens uit. Automatisch. Daar is geen vinger aan te pas gekomen. Nou goed, lang verhaal kort, het lag niet aan jou! Excuses. Het systeem daagt mij sowieso al enorm uit, doordat het aangeeft of mijn teksten ‘leesbaar’ zijn. Soms zegt hij goed, of oké, maar soms ook ‘heeft verbetering nodig‘. Ja, mijn alinea’s zijn soms te lang (ik lul teveel) en ik moet meer spelen met kopteksten en zo. Ik leer met de dag, dus ooit komt het goed. Dat beloof ik!

Een revalidatiegenootje stuurde een uitnodiging voor deelname aan het Tipas onderzoek, uitgevoerd door Amsterdam UMC, over gezondheidsproblemen bij sporters met een fysieke beperking. Toeval?

Tipas staat voor Tailored Injury Prevention in Adapted Sports. ‘Sport en bewegen worden gestimuleerd door de positieve effecten op de gezondheid en kwaliteit van leven. Dit geldt zeker ook voor mensen met een fysieke beperking. Ongeveer dertig procent van deze groep sport regelmatig. Een nadeel van sport is het krijgen van blessures. Naast pijn en klachten kunnen blessures leiden tot verminderde sportdeelname, uitval van sport en medische behandeling. Dit geldt voor alle sporters, maar een blessure kan juist mensen met een fysieke beperking extra limiteren in hun dagelijks leven. Binnen de aangepaste sport is daarmee het voorkomen van blessures en het verminderen van de ernst en gevolgen ervan van groot belang. Om dit voor elkaar te krijgen is een overzicht van de gezondheidsproblemen nodig’.

Laat ik juist nu heel erg veel last hebben van verschillende blessures…???? Ik ben de ideale kandidaat, dus heb ik mij aangemeld om mee te doen aan dit wetenschappelijk onderzoek. Het doel van dit onderzoek is om blessure- en ziektefrequentie over tijd te meten. Hiervoor krijg ik elke week een vragenlijst, die ik moet beantwoorden. Het onderzoek loopt gedurende 8 maanden, wat best intensief is, maar op deze manier hoop ik met mijn ervaring een bijdrage te kunnen leveren aan preventie en tevens voor mezelf ook wat meer inzicht te krijgen. Uiteindelijk gaat het allemaal om de belasting en belastbaarheid, die bij mij totaal uit balans is. Gek? Nee dat zeker niet, maar er is wel werk aan de winkel!

Elswout

Al de hele week voel ik sterk de behoefte om naar Elswout te gaan, een prachtig landgoed hier vlakbij. Nu kwam ik daar veel met Body, om heerlijk samen met hem te wandelen door de prachtige natuur en mijn koppie leeg te maken. Ik mis dat enorm. Helemaal nu ik weet dat we gezinsuitbreiding krijgen in de vorm van een lief klein zwart snoezig schattig ondeugend labrador pupje, wil ik het lopen met Leggy heel graag wat gaan ‘op-trainen’. Als de pijn dat toelaat natuurlijk. Straks wil ik dolgraag mee naar het bos en strand als een deel van het gezin op pad gaat met onze pup. De laatste keer in Elswout was met Lonneke en had ik de rolstoel mee, vandaag wilde ik ‘gewoon’ lopen! Stap voor stap, voet voor voet, door de gekleurde bladeren struinen en de herfstlucht opsnuiven.

Gelukkig kreeg ik Frank zover met mij mee te gaan, maar eigenlijk wil ik niet afhankelijk zijn van ‘begeleiding’ en ga daarom binnenkort het eens in mijn uppie proberen, kijken of dat lukt. Ik neem aan dat als ik met mijn neus in de bosjes of in het water beland met Leggy, er vast wel iemand mij komt redden. Don’t worry, ik neem altijd mijn telefoon mee.

Met Leggy stapte ik bij manlief in de auto, dat kost nog steeds moeite, want Leggy is niet echt (echt niet!!) lenig, zal ik maar zeggen. Om mijn been in de auto te krijgen, moet ik buiten de auto de zitbeweging inzetten, dan met mijn ene bil op de bijrijdersstoel gaan zitten, dan mijn goede been erin en vervolgens de prothese er naast proppen. Maar het goede nieuws, het lukt altijd. ???? Voor de ingang van het landgoed stapte ik, op dezelfde manier uit, en parkeerde Frank de auto op het hoger gelegen parkeerterrein. Ja, die helling durf ik echt niet zomaar op of af hoor, dan rent mijn lijf Leggy voorbij. Of andersom. Levensgevaarlijk! Hoeveel meter we uiteindelijk gewandeld hebben, weet ik niet, maar het was een mooi klein rondje. De kinderen liepen weer ‘stiekem’ achterstevoren naar mijn prothese te kijken en verschillende volwassen bezoekers spraken mij aan op mijn mooie been. Eerlijk gezegd heb ik meer van het pad, zand, kiezels en blaadjes gezien dan van het bos zelf, omdat ik heel goed moet kijken, waar ik mijn voet zet, maar desalniettemin heb ik genoten! ????

Bibian Mentel bij Jinek

Zojuist Jinek zitten kijken, waar Bibian Mentel aanschoof om te vertellen over haar documentaire ‘Leef’. Een intiem portret over strijdlust, positiviteit en een dans met de dood. Heftig. Ik weet niet of je de uitzending gezien hebt, maar het was indrukwekkend. Kippenvel. Wat een powervrouw. Zo sterk. Een voorbeeld voor velen, maar zeker ook voor mij. Respect. Die docu ga ik zeker kijken… met een doos tissues.????

Spreuk van de dag

Je kunt alleen tijd verspillen, als je vergeet ervan te genieten. ✨