Vroeger keek ik uit naar het weekend. Nu is dat anders. Hier in Heliomare is het in het weekend rustig, heel rustig. Misschien zelfs wel saai. Veel revalidanten zijn op weekendverlof.

Natuurlijk maak ik er zelf wel wat leuks van met veel visite, maar er is geen therapie, geen uitdaging, dus geen vooruitgang. Of nou ja, ik kom steeds makkelijker mijn bed uit, kan bijna zelfstandig naar de wc, dus daar maak ik wel kleine stapjes, ook in het weekend. ????

De dag begon om tien voor acht. Waarom zo vroeg als je nergens naar toe hoeft? Geen idee. Kon ik maar zeggen dat ik met Lynn mee naar de hockey zou gaan. Of met Sven naar de honkbal. Of gewoon even boodschapjes doen. Of de stad in. Of naar de wijnbar. Gewoon dingen doen die je altijd in het weekend doet.

Maar dat kan niet. Ik ben hier en lig het grootste deel van de dag op bed. Ik mag nu drie keer per dag een uur opzitten. Dat lijkt niets maar voor mij is het nogsteeds een behoorlijke opgave. Na vijftig minuten word ik al onrustig en wordt het zitten pijnlijk.

Goed de dag begon dus vroeg. Na het ontbijt, het wassen en aankleden was er vandaag tijd om mijn haar te wassen. Zo fijn dat de verpleging soms echt even tijd voor je maakt. Niet alleen tijd om je te verzorgen, maar ook tijd om even te luisteren als je je verhaal kwijt wilt, tijd om je vragen te beantwoorden, tijd om er voor je te zijn als je het nodig hebt, maar ook tijd voor een lolletje. Een complimentje voor de verpleging is hier op zijn plaats, dus bij deze! ????????

Frank kwam vandaag als eerste langs. Hij zorgt er onder andere voor dat mijn was gedaan wordt… en eigenlijk alles thuis al die tijd draaiende houdt. Knap en heel fijn. Ook zeker een complimentje waard. ????

Het eerste wat hij doet is de was pakken en schone was weer in mijn kast leggen. Heel fijn! Op mijn kastje is het bijna altijd een zootje. Alles wat ik nodig heb of denk nodig te hebben ???? ligt op mijn kastje. Als het ergens anders ligt kan ik er simpelweg niet bij.

Dus mijn twee toilettassen, pompje bodylotion, spiegel, theeblik, parfum, boekjes, chocolaatjes en toffees voor de visite, fruit en het laatste zakje pepernoten moet eigenlijk blijven liggen. Frank heeft sterk de neiging dit alles op te ruimen, maar ja het is mijn rommel. ????

In de middag kwam Yvon gezellig op visite en nam heerlijke scones mee met jam en clotted cream van de Bakkerswinkel in Amsterdam. Oh wat was dat lekker. Moet dit niet te vaak eten…????

Iets later in de middag kwamen de collega’s Joyce, Diana, Esther en Monique op visite. Zij zagen mij voor het eerst. Ik kan me zo voorstellen dat ze het best confronterend vonden om mij zo, met één been, te zien.

Maar ja, dat is wel wat het is. De meiden hadden heerlijke truffels, een cadeautje van de personeelsvereniging (super leuk, bedankt!!) een tijdschrift en een mooie bos bloemen meegenomen. Ik word zo verwend door iedereen. Zo lief! ????

Om vier uur zat ik voor het raam, wetende dat Jorn met pap en mams zou komen. En ja hoor, daar waren ze uit het verre Brabant. We hebben in de huiskamer bij de kerstboom en openhaard gezeten en lekker bijgepraat onder het genot van een kopje koffie. Het is zo fijn dat zij elke week op visite komen, net als mijn zus. Ik heb het al eerder gezegd maar dit is toch heel fijn en bijzonder. Alles is familie! ❤️

Cadeautje 8 van de Rituals advent kalender was een douchegel Samurai Cool Down.

Wacht niet tot het beste moment, want als dat niet komt, wat dan? Pak het moment, hier en nu, en maak daar het beste van.

Martin Gijzemijter