Het is en blijft zo gek. Mijn rechterbeen is er niet meer, maar ik voel hem bijna elk moment van de dag. Vervelend ook. Fantoompijn en fantoomsensatie. Voor mijn eerste operatie in 2014, toen ik nog een gezond been had, was ik mij er nooit zo bewust van. Ik voelde dat been niet, nou ja wel als ik mij stootte of aanraakte natuurlijk, maar nooit zoals ik dat nu doe. Dat been was er gewoon, net als mijn linkerbeen. Vanzelfsprekend. Nu heb ik afwisselend pijn, kramp en tintelingen. ???? Ik kan zelfs precies aanwijzen waar ik wat voel. Stom he?! Woensdag komt de oncologisch verpleegkundig, toch maar weer eens bespreken wat ik hiertegen eventueel nog kan doen.
Vorige week zaterdag, de avond voor de Ride ????, heb ik een gedicht gedeeld met mijn angels. Een terugblik op het afgelopen jaar. Vandaag deel ik het graag met jullie.✨
Kracht
Spanning in al mijn vezels.
De diagnose valt.
De kanker is terug. Of nooit weggeweest.
Mijn wereld stort in.
Paniek maakt zich van mij meester.
Ik moet afscheid nemen van mijn rechterbeen.
Waarom? Waarom ik?
Ik ben boos en verdrietig.
Ik begrijp het niet.
Ik voel me wanhopig.
Hoe dan?
Het zijn vragen zonder antwoorden.
Maar ik heb het ondergaan.
Een keuze had ik simpelweg niet.
Alles is anders.
Van de een op de andere dag.
Wat ooit zo vanzelfsprekend was, is het niet meer.
Maar wat een kracht kwam er naar boven.
Nooit geweten dat dit in mij zat.
Sterk zijn, was de enige optie die ik had.
Ik ben hard gevallen, heel hard.
Meerdere keren zelfs.
Donkere wolken verzamelden zich boven mij.
Geen zonnestraal te bekennen.
En toch is het mij gelukt, om ook weer op te staan.
Een lichtbundel te vangen.
Mijn oerkracht en overlevingsdrang namen het over.
Met de w-Ilse-kracht als sterkste wapen.
Alles is anders. Echt alles.
Daar kan ik niet omheen.
Maar het leven is mooi.
Al heeft het schaduwkanten.
Ik geniet van dat wat ik nog kan.
En heb verdriet om dat wat ik heb moeten inleveren.
Er zijn momenten van kwetsbaarheid en afhankelijkheid.
Maar kracht, lef en positiviteit brengen mij waar ik wil zijn.
Iedereen kent zijn ups en downs.
Dat zal bij mij niet anders zijn.
Maar laten we hopen, bidden en duimen, dat het vanaf nu bergopwaarts gaat.
En ik deze zware tijd, voor eens en altijd achter me laat.
Ilse????
Wat mooi dat je in een gedicht kunt weergeven wat er in een jaar gebeurd is en wat je gevoelens en gedachten daarbij zijn.
Dank je, soms komen de woorden vanzelf…????
Gewoon mooi!!
Dank je!! ????
Mooi weergegeven Ilse!
Heel treffend en heel ‘Ilse’.
Men zegt vaak
‘je goed voelen is niets voelen.. ‘
immers wanneer we ergens pijn hebben realiseren we direct dat we een rug of been hebben wat niet ok is.
In jouw geval met de vervelende fantoompijnen wordt deze uitspraak wel op losse schroeven gezet…
Jij voelt het en ‘het’ is er niet… hoe dan ??????
Hopelijk wordt de pijn voor jou minder ????
Ps fotoreportage probeer ik morgen te sturen van de Ride!????????
Liefs
Xxx
Annet
Thanks Annet! Het blijft een raar fenomeen, fantoompijn. ????
We zien de foto’s graag tegemoet! ????????
Wat mooi verwoord Ilse; wauw…. Dikke knuffel! ????
Dank je! ????????
Ook dit is Ilse; een Ilse die kan verwoorden wat er leeft in jou.
Echt mooi gedaan.
En… je hebt gelijk. Als je nergens pijn hebt denk je er niet bij nar dat je een been, rug of wat voor n deel van het lichaam ook hebt, je hebt t gewoon…. Totdat je her niet meer hebt.
Jezus, wat heftig !
Sterkte. Ik weet zeker dat je de zonnestralen allemaal kunt vangen,
xxxx
Gracias Jen! Ik blijf zeker zonnestralen vangen hoor! ☀️????
Mooi Ilse! Veel bewondering voor jou en gun je alle bergopwaarts! X
Lief, dank je Irene! ????
Heel mooi verwoordt en ook uit je wooorden spreekt alle kracht.
Fuerza y ánimo ????????
Gracias guapa! Komt goed! ????????????
Mooi dat je dit deelt Ilse, ben er stil van. Je bent zo puur en een voorbeeld voor velen.????
En ik ????voor je om nu alleen maar bergopwaarts te gaan.
Dikke kus????
Lief Karin, dank je! ????