Met een beetje nieuwsgierigheid ontdek je elke dag iets bijzonders. ✨

Nieuwjaarsreceptie

‘Waarom en voor wie doe ik dit in Godsnaam?’

Dat schoot er door mijn hoofd, toen ik op mijn bike zat richting de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente Haarlem. Terwijl ik zowat van mijn fiets waaide en de regen in mijn gezicht sloeg, wilde ik niets liever dan rechtsomkeer maken. Toch reed ik door, want ik had afgesproken met een collega ambassadeur om de burgervader een handje te gaan schudden. Helemaal verwaaid kwam ik aan, parkeerde de handbike dichtbij de entree en rolde de hal binnen, waar de gasten ‘dampend’ van de nattigheid al voor de deur stonden te wachten. Ik raakte in gesprek met een dame die naast me stond en bleek te werken voor het Haarlems Dagblad. Ze was daar niet om een redactioneel artikel te schrijven, maar om een tekening te maken van het hele gebeuren. Grappig!

Ze was nieuwsgierig naar ons verhaal en met een dictafoon onder mijn neus stelde ze toch wat kleine vraagjes.

Geen idee of het ergens in terugkomt, maar in het kort vertelden mijn ‘collega’ en ik dat we ambassadeurs waren van Toegankelijk Haarlem en waar wij ons zoal mee bezig houden; bewustwording creëren voor toegankelijkheid, zodat ook wij ‘ongehinderd’ op pad kunnen. Toen de deur precies om vijf uur openging, mocht iedereen naar binnen. Wij, de enige twee rollers die er waren, werden opgevangen door een bode en de beveiliging, omdat wij met een – wel heel bijzondere – lift naar boven moesten. Het leek een beetje op de attractie Droomvlucht van de Efteling, haha. Nieuwsgierig? Kijk hier zelf maar. Als je niet op wilt vallen, moet je vooral niet in een rolstoel gaan zitten. 🙄 Ik voelde me behoorlijk bekeken en opgelaten, maar ik heb er voor de lol toch een filmpje van gemaakt. Hilarisch dit toch?

De beste wensen!

Eenmaal binnen wisten we in eerste instantie niet waar we naar toe moesten. Het was volle bak, niet erg makkelijk om al zittend te mengen en te netwerken, zeg maar. Omdat we de burgemeester graag de hand wilden schudden, manoeuvreerden we ons tussen alle benen door de menigte heen, die ons natuurlijk volledig over het hoofd zag. Met een klein tikje hier en daar tegen de ruggen en een ‘sorry, mogen we er even langs‘, kwamen we aan de andere kant van de prachtige zaal. Eindelijk waren we aan de beurt om een kort gesprekje aan te gaan met Eva de Raadt – wethouder Sport, Diversiteit en inclusie – en burgermeester Jos Wienen, die even daarna een speech gaf. Veel heb ik er niet van kunnen zien, omdat we achter de grote kerstboom zaten, maar horen konden we het wel. Hij begon met de vraag of wij al een noodpakket hadden aangeschaft, waarmee hij wilden aangeven hoe belangrijk het is om voorbereid te zijn op noodsituaties. De gasten reageerde wat lacherig, maar het zet je wel aan het denken.

Gewoon uit nieuwsgierigheid… Heb jij eigenlijk al water, lang houdbare voeding, een zaklamp, EHBO-materiaal en contant geld in huis gehaald?

Ikke nog niet, maar moet er ook niet aan denken dat er wat gebeurt en ik in mijn uppie zonder eten of drinken in het donker kom te zitten… 🤨 Iets voor mijn ’to do’ lijstje!
Na de speech werden we getrakteerd op een korte dansvoorstelling van 80 jaar vrijheid en nu hoefden we ons alleen maar om te draaien en zaten we zomaar ineens op de eerste rij. Top! Tijdens onze roltocht door de mensenmassa terug naar de lift pikten we nog snel een lekker hapje mee, voordat we naar beneden gingen. Nou ja, dat klinkt alsof het soepeltjes verliep, maar dat was het niet. De bode was in geen velden of wegen te bekennen, dus moest de sleutel van de lift elders opgetrommeld worden. Dat duurde en duurde maar, waardoor er leuke gesprekjes boven aan de trap tot stand kwamen. Gasten werden ondertussen verzocht via een andere route naar de garderobe te gaan. Helaas was er een klein akkefietje met een dame die via de trap naar beneden wilde en tegengehouden werd, omdat de lift naar boven kwam. Zij was not amused. Beetje jammer.

Testen

Als je lang genoeg, hard genoeg en enthousiast genoeg pompt, zal de inspanning vroeg of laat de beloning opleveren.

Afgelopen woensdag mocht ik kennis maken met wetenschappelijk onderzoeker Ingrid Kouwijzer. Zij onderzoekt de impact van de HandbikeBattle – je weet wel, die uitdagende handbikewedstrijd in Oostenrijk – op de revalidatie en persoonlijke ontwikkeling van deelnemers. Haar onderzoek richt zich op fysieke vooruitgang, zoals verbeteringen in kracht en uithoudingsvermogen, mentale effecten zoals zelfvertrouwen en motivatie, en sociale aspecten zoals groepsdynamiek en steun. Ook kijkt ze naar de langetermijneffecten op het dagelijks leven en verdere revalidatie. Met haar werk brengt ze de waarde van sportieve uitdagingen voor revalidatie en inclusie helder in kaart. Wij zijn niet verplicht om hier aan deel te nemen, maar ik doe het graag omdat het erg interessant is en uiteindelijk ook de nodige kennis oplevert.

Meten is weten.

Ik kan je vertellen, ze wilde alles van me weten en er werd druk gemeten en getest. Naast de geijkte gegevens als lengte, gewicht, bloeddruk en hartfrequentie (die werd gemeten met een seismofit-systeem, dat wij kennen als detectie van trillingen die worden veroorzaakt door aardbevingen en explosies), werden we ook onderworpen aan een knijp-, duw- en trektest. En daar bleef het niet bij, want er volgde ook nog een zes minuten rolstoel-afstand-test. Een soort coopertest, die we vast allemaal nog wel kennen van vroeger. Saaie rondjes lopen waarbij de conditie werd gemeten, ik had er een bloedhekel aan. Wij mochten het rollend doen, op baantjes van 15 meter heen en weer. Heen en weer. Het resulteerde in 545 gerolde meters in zes minuten tijd en ik hijgend met mijn tong op mijn schoen.

Ingrid vond het een goede uitgangswaarde en was tevreden…maar dat zegt ze vast tegen iedereen.🤭

Voor de komende maanden hebben we een hartslagmeter mee naar huis gekregen. Bij elke sportieve activiteit moet ik de gekoppelde app openen, wat korte vragen beantwoorden en de training opnemen. Bij het afsluiten komen er weer wat vragen over de intensiteit van de training. Kortom, er zijn geen geheimen, als ik niets doe en te weinig vooruitgang boek, weten zij waar het aan ligt.

Inspanningstest.

Vrijdag om half elf had ik de inspanningstest in Wijk aan Zee. Dit is een medisch onderzoek waarbij wordt gekeken hoe je lichaam reageert op fysieke inspanning. Tijdens de test, in dit geval uitgevoerd op een handbike, werd onder andere mijn hartslag, bloeddruk en ademhaling gemeten. Het doel van de test is het beoordelen van mijn conditie en inspanningsvermogen tot het opsporen van eventuele gezondheidsproblemen, zoals hartklachten of ademhalingsproblemen. Daarnaast wordt deze inspanningstest gebruikt om een persoonlijk trainingsprogramma op maat te maken. Het is een veilige en effectieve manier om inzicht te krijgen in je fysieke belastbaarheid en algehele gezondheid, dus dat is fijn. Boven je kunnen trainen heeft een averechts effect. The keyword is: doseren. Balans zoeken tussen belasting en belastbaarheid. Opbouw en uitbouwen.

Af en toe moet je je leven ondersteboven houden om te zien of er nog meer inzit. Loesje

Omdat ik deze inspanningstest in 2019 ook al eens gedaan, was ik nieuwsgierig of ze die gegevens nog in het systeem hadden staan, zodat we na afloop de resultaten met elkaar konden vergelijken. En ja, die cijfers kwamen boven tafel. Misschien had ik er stiekem iets meer van verwacht, want ik ben best sportief, al zeg ik het zelf. Toch zat ik een beetje op het niveau van toen. Er is echter één groot verschil, ik woog toen 12 kilo zwaarder. OMG! Leuk al dat afvallen, maar ik ben dus ook spiermassa kwijtgeraakt. En bedankt, die mag ik nu weer gaan opbouwen. Grrrr…
Nieuwsgierig? Bekijk hier een impressie van de tests.

Lekk

Inspectie lekkage.

Deze week was er niet alleen tijd voor bubbels en sport, maar ook aandacht voor mijn huis. Na twee eerdere bezoeken van de Lekdetectiecentrale kwam dit keer een bouwkundig onderzoeker van het bedrijf Lekk, helemaal uit het gezellige Brabant, om de nog altijd onopgeloste lekkage van het balkon boven mij te onderzoeken. Helaas bleef ik aan het eind van de ochtend toch wat gedesillusioneerd achter.
Er bleken meerdere zwakke plekken te zitten in de aanhechtingen van het balkon, de pui en de buitenkast. Hierdoor sijpelt bij slagregen water mijn huis binnen, met aanzienlijke schade en groeiende schimmel als gevolg. De situatie blijkt ernstiger dan verwacht: de achtergevel is op meerdere plekken doorweekt, waardoor ook daar actie nodig is om verdere schade te voorkomen. 😟

Nieuwe ventilatieregels; lucht tenminste 15 minuten per dag je hart.

Een extra punt van aandacht is de ventilatie in huis, die aanzienlijk tekort schiet. Er zitten geen ventilatieroosters in de ramen, en één raam heeft zelfs nog enkel glas, waardoor deze in de ochtend zeiknat is. Dit betekent dat ik zelf maatregelen moet gaan nemen, om de luchtkwaliteit te verbeteren. Ik geef het geld liever uit aan leuke dingen doen, maar ja, het is wat het is. Het vooruitzicht van deze nodige aanpassingen, kosten en de stress eromheen geeft me wel een beetje buikpijn hoor. Dit gedoe… ik heb er zo geen zin in! 😟

Inpakken

Op vakantie? Alles wat je thuis laat is mooi meegenomen.

Onze vakantie naar Tenerife staat letterlijk voor de deur en ik kan niet wachten! Een jaar later dan gepland ga ik samen met de kinderen en aanhang dan eindelijk naar het eiland waar ik 10 jaar gewoond heb. Heerlijk om mijn vriendinnen daar weer zien, te genieten van de zon, heerlijke tapas en vino’s, en het prachtige eiland rond te toeren. Hoe leuk is dat? Laat het avontuur maar beginnen! Ik ben zo benieuwd hoe het allemaal gaat zijn… Maar voordat het zover is, moet ik eerst nog een uurtje trainen op de handbike, dan de koffer pakken en dropjes kopen voor de meiden daar en een avondje meedeinen op de muziek van André Rieu.
Nieuwsgierig naar deze vakantie? Lees dan volgende week gewoon mijn blog weer! 😀

Tenerife, here we come!

Spreuk van de dag

Onderweg
Stap voor stap
Zal de weg zich ontvouwen
Ik loop niet blind
Maar in vertrouwen
#brievenbusgeluk