Wist je dat er op 7 oktober zo’n ruim 41.000 mensen met mij jarig zijn?

Als je jarig bent, voel je je altijd een beetje speciaal. Het is vaak een vrolijke dag om je nieuwe levensjaar te vieren met familie en vrienden. Maar soms kunnen deze dagen ook gevoelens van verdriet, teleurstelling of gemis oproepen. Een soort van ‘verjaardagsblues’ zal ik maar zeggen. En dat begrijp ik als geen ander. Want als je ernstig ziek bent geweest, is elke dag een cadeautje en elke verjaardag een enorm geschenk. Ouder worden erg? Welnee, het is juist heel mooi en bijzonder. Sterker nog, hoe ouder je wordt, hoe meer je op jezelf gaat lijken. 😉

Elke rimpel vertelt een verhaal en elke grijze haar is een teken van wijsheid en levenservaring.

Nou ja, of dat helemaal klopt weet ik niet hoor. Blijkbaar heb ik meer blonde dan grijze haren, want zo vergat ik deze week mijn rolstoel mee te nemen naar de IKEA. Alsof ik lopend door die hele winkel kan…🙄 Je kunt beter relativeren en beslissingen nemen (eh…😏) en maakt je minder druk om wat anderen van je vinden. Maar als je mensen hebt verloren, mis je die op zo’n dag als deze des temeer. Al met al was het toch een mooie zonnige en in alle opzichten een warme dag…🌞

7 Oktober

Voor alles is een eerste keer.

Om klokslag twaalf uur zette Lynn ‘Lang zal ze leven op‘,
en genoten we saampjes van een glaasje bubbels.
Hiep hiep, hoeraaaaa!
Dochterlief bleef slapen en zorgde in de ochtend ook nog voor een ontbijtje op bed.
Oeh, dat was wel heel luxe zeg!
Fijn ook dat een dochter begrijpt wat je nodig hebt.
En dan bedoel ik natuurlijk de liefde, aandacht en knuffels.
Mijn eerste verjaardag in mijn nieuwe paleisje.
De eerste verjaardag zonder ons pap en ons mam.
Dus geen stille knuffel van mijn lieve moedertje,
geen bonbons uit Esbeek van mijn vader,
of de lekkerste Brabantse worstenbroodjes van de warme bakker.
Het was even slikken,
maar de zon straalde deze middag niet voor niks.
We konden alle warmte goed gebruiken.
En weet je wat de grootste verrassing was?
Dat mijn broer voor heerlijke worstenbroodjes had gezorgd.
Die scoorde punten!
Zou pa hem ingefluisterd hebben?

Daar zat ik dan, jarig in mijn eerste eigen huis!

Het heeft heel wat voet(en) in aarde gehad.
Bloed, zweet en tranen gekost.
En dat in een zeer roerige tijd.
Makkelijk is de afgelopen periode niet geweest.
Het was gewoon veel. Teveel.
Maar we hebben ons er dapper doorheen geslagen.
Ze zouden super trots op ons zijn.

‘Nooit meer samen’ is veranderd naar ‘voor altijd in mijn hart’.

Het leven is wat jij er zelf van maakt,
dus probeer ik niet alleen deze dag,
maar elke dag opnieuw de slingers op te (laten) hangen.
Of zoals Marc de Hond altijd zei, de lichtjes in de tunnel.
Een fijne basis is daarbij van groot belang.
En ja, die heb ik gevonden en gecreëerd.
Met dank aan De Grote Huisverbouwing. (uitzending 20 oktober, 18.00 uur bij SBS6)
Mijn moodboard is prachtig vertaald naar een sfeervol interieur.
De eerste weken voelde het als een vakantiehuis,
maar het begint steeds meer eigen te worden.
Een nieuw levensjaar, een nieuwe start in mijn nieuwe huis.
Het leven lacht mij weer een beetje toe.
Ik ben een blij en tevreden mens.
Nou ja, buiten die verdomde lekkage om dan hè?!
Want dat is nog wel een dingetje.
Maar goed, ik ben thuis!

Wijnproeverij

Zaterdag vierde ik mijn verjaardag en housewarming tegelijk. Het was tijd voor mijn eerste feestje op mijn nieuwe adres. Het kwam wel heel goed uit dat Sven onlangs importeur is geworden van Marabino wijnen èn fantastisch kan koken. Eén en één is twee. Het werd – hoe kan het ook anders – een wijnproeverij met bijpassende hapjes.  Lynn en Joos waren zijn site-kicks. Hoefde ik alleen maar jarig te zijn, wat een rijkdom! 😊

Huisje, tuintje, feestje.

Omdat ik niet wist of mijn huis wel groot genoeg was voor het aantal gasten, hadden we een partytent en twee statafels geleend, zodat we ook buiten konden vertoeven. Die tent kwam er natuurlijk niet vanzelf, die heeft Lynn grotendeels in haar eentje opgezet, aangekleed en versierd met een piepklein beetje ‘wankele’ hulp van mij. Sven en ik hebben samen boodschappen gedaan, voordat hij achter ‘de kachel’ ging en zo waren we allemaal in de weer voor ‘het feestje’. Vanaf half vijf stond de voordeur open en wat hadden we geluk, het was gewoon prachtig zonnig weer! En dat in oktober. Die tent was bedoeld als verlengstuk van mijn huiskamer, maar was achteraf helemaal niet nodig geweest. We hebben tot na zeven uur in mijn fantastische tuin kunnen zitten, daarna werd het wat frisser en zijn we naar binnen gegaan. En weet je? Het paste makkelijk!

Verjaardags-reflectie

Toekomstdromen.

Vroeger, toen ik klein was, wilde ik dolgraag kraamverzorgster worden.
Daarna ging mijn aandacht naar jeugdzorg,
omdat ik jongeren van de drugs af wilde helpen.
Ik was er oprecht van overtuigd, dat ik de aangewezen persoon daarvoor was.
Ook verdiepte ik mij in het Foster Parents Plan.
Met als doel het leven van kansarme kinderen te verbeteren.
Later, toen ik een studiekeuze moest maken,
kwam het woord ‘toerisme’ op mijn pad.
Er begon iets te borrelen.
Er ging een lampje aan.
Dit was het!
Ik zou het Toerisme ingaan en de hele wereld veroveren.
Die wereld heb ik niet veroverd,
wel het hart van een Spaanse dude in die tijd.
Na tien jaar verhuisde ik terug naar Nederland,
en kwam via de afdeling Reizen terecht in de Communicatie.
Gedreven en met veel enthousiasme ging ik naar mijn werk.
Totdat mijn leven op losse schroeven kwam te staan.

Alles veranderde, mijn lijf, mijn mind en ook mijn drive.

Ik kreeg een nieuwe missie,
mensen helpen in soortgelijke situaties.
Door mijn verhaal, levenservaring en emoties te delen.
Via mijn blog, persoonlijke ontmoetingen en vrijwilligerswerk.
Daar kreeg en krijg ik energie van.
dat houdt mij letterlijk en figuurlijk op de been.
Het is zo ontzettend belangrijk om zinvol bezig te zijn.
Er toe doen.
Gezien en gehoord te worden.
Het is bijna niet te geloven, maar ik blog dus ook alweer 6 jaar.
Er staan maar liefst 821 blogs op mijn naam. (met deze 822) 😲
Ik zal ongetwijfeld wel eens in herhaling vallen,
maar herhaling is de sleutel tot succes zeggen ze wel eens, dus…
Mijn paps was mijn trouwste fan,
mijn moeder heeft hier helaas niets van meegekregen.
Of er ooit een boek komt, weet ik niet.
Het bundelen van al mijn verhalen zou een mooi alternatief zijn.
Laat ik dat op mijn lijstje ’toekomstdromen’ hebben staan.
Wat ik van huis uit heb meegekregen,
is dat je moet doen waar je gelukkig van wordt.

Het leven is te kort voor ‘wat als’ en ‘had ik maar’.

Soms moet je bij jezelf te rade gaan.
En de vraag stellen;
Wat zou je altijd nog graag willen doen?
We stellen vaak doelen voor verandering en groei,
maar willen ook bewust in het moment leven en genieten.
En tevreden zijn met wat we doen en hebben.
Durf jij groot te dromen?
En dromen na te jagen?
Ik ben nu 55 en vind het soms nog moeilijk om keuzes te maken,
maar je bent nooit te oud om je hart te volgen.
Dus dat biedt perspectief, haha.
Daarom ben ik ook zo trots op mijn kids,
die elk, na alles wat ze hebben meegemaakt,
op hun eigen wijze een bewuste keuze hebben gemaakt.
Zo ging Lynn van de universiteit ‘Gezondheid en Leven’ naar HBO-V Critical Care.
Gewoon, omdat de combinatie school en praktijk haar enorm aantrekt.
Ze zit daar echt op haar plek en absorbeert alle medische kennis die ze aangeboden krijgt.
Vraag iets en ze weet het.
Zonder twijfel weet ik dat iedereen bij haar op de afdeling in hele goede handen is.
De zaterdagavond dat ik mijn feestje vierde,
mocht Sven laten zien, nee laten proeven en horen,
waarom hij de overstap heeft gemaakt van een vaste stabiele kantoorbaan,
naar het ondernemerschap.
De Boterfabriek is groeiende en de heerlijke borrelboters liggen bij de Hanos.
Helaas lagen ze niet bij ons op de borrelplank, want vergeten…duh! 🙄

Wijnen, wijnen, wijnen!

Wij kregen wel de primeur van de eerste wijnproeverij van Marabino wijnen.
En wat wist Svennie het goed en smakelijk te vertellen.
Het zijn misschien niet de goedkoopste flessen,
maar het leven is te kort om slechte wijn te drinken, toch?
En ja, misschien moet ik een wijncursus aan mijn lijstje toevoegen,
want daar geniet ik oprecht van en word ik blij van.
Iets leren over de voornaamste druivenrassen,
de diverse wijnstijlen en de regio’s waar deze druiven worden geteeld.
En daarna het leren creëren van geslaagde combinaties van wijn en spijs.
Al heb ik dan ook een kookcursus nodig,
want het kooktalent heeft Sven niet van mij.😉
We hebben ons laten meevoeren door de smaken van Sicilië.
Maar liefst vijf mooie wijnen mogen proeven,
en genoten van de heerlijke bijpassende gerechtjes.
Ik voelde mij harstikke jarig,
en hoop op deze mooie manier nog heel vaak een feestje te mogen vieren.

Proost op het leven! 🥂

Week van de Toegankelijkheid

Toegankelijkheid wordt de norm, ontoegankelijkheid de uitzondering.

Met algoritmes wordt bepaald wat je ziet op sociale media én worden robots aangestuurd. Mijn tijdlijn op social media staat inmiddels vol met levensverhalen, kankerfeitjes, lotgenoten, (on)toegankelijkheid en mooie en inspirerende spreuken. Oh ja, en mode natuurlijk. Het is best bizar hoe goed ze je tegenwoordig kennen. Kijk je vaak naar katten- of hondenfilmpjes? Dan krijg je er steeds meer. Het internetaanbod wordt steeds meer afgestemd op wie jij bent, wat je kijkt en wat je liked en dat is soms best een beetje creepy.

Wat jij tegenkomt op jouw tijdlijn en je zoekmachine, verschilt ongetwijfeld met die van mij.

Misschien is het jou ontgaan (of niet?) dat deze week de ‘Week van Toegankelijkheid’ is, met het thema ‘Een toegankelijke werkplek’. Ik als zijnde ambassadeur van Toegankelijk Haarlem kon er niet omheen, want werd ‘doodgegooid’ met toegankelijke items op mijn socials. Wat is nodig om fijn te kunnen werken als je in een rolstoel zit, niet goed kunt zien of horen, gevoelig bent voor drukte of een energiebeperking hebt? Vaak zijn kleine aanpassingen al voldoende, zoals drempelloze ingangen of trapmarkeringen. Iedereen is uniek en daarom is maatwerk op de (vrijwilligers-) werkvloer essentieel.

Onbeperkt.

Zoals je weet ga ik er graag ‘onbeperkt’ op uit, maar elke dag ‘loop’ en rol ik vaak tegen drempels aan, daarom wil ik bewustwording creëren voor fysieke en sociale toegankelijkheid. Zo gingen we deze donderdag het gesprek aan met wethouder Eva de Raadt, die diversiteit en inclusie in haar portefeuille heeft. Op de vraag wat wij nodig hebben om ‘stappen’ in de goede richting te kunnen zetten, was mijn antwoord; naast ‘verse’ aanwas voor onze ambassadeursgroep, een stukje erkenning en waardering van de gemeente en (heel belangrijk) een budget om zaken te kunnen realiseren. Nu steken we er veel tijd en energie in en moeten we ook onze uitgaven zelf bekostigen. Dat kan niet de bedoeling zijn. Kortom, een kleine aanpassing die prima realiseerbaar is. We gaan het meemaken! Deze bijzondere week sluiten we zondag af met een brown-paper-sessie (in Lavender aan het Spaarne)\, om interactief aan de slag te gaan met het thema ‘Een inclusiever Haarlem voor iedereen’. Voel je welkom als je mee wilt doen!

Wij, de ambassadeurs van Toegankelijk Haarlem, hebben gesproken met Haarlemmers met een beperking over hun leven en werkervaringen. Wat zijn hun uitdagingen en successen? Tot en met vrijdag hebben we elke dag een Haarlemmer in de spotlights gezet om bewustzijn te creëren over werken met een handicap. Ben je benieuwd naar hun verhalen? Neem dan hier een kijkje op onze website en laat je inspireren!

Heb een fijn en onbeperkt weekend! 😘

Spreuk van de dag

Age is an issue of mind
over matter.
If you don’t mind,
it doesn’t matter. 🙃