De afgelopen dagen hebben we onze huiskamer een soort van Sim-proof gemaakt.

Dat wil zeggen; bijna alle draden zijn weggemoffeld, kranten en tijdschriften hebben we van de krantenbak in een gesloten opbergdoos gedaan, alle losse elementen zijn opgeruimd, zijn bench is verkleind (zodat hij niet in zijn eigen nest zijn behoefte doet), de speeltjes, koekjes en andere tierelantijntjes liggen klaar en ik heb zelfs Leggy een ander plekje gegeven. Mijn prothese stond naast de eettafel, zodat ik kan leunen bij het aandoen van mijn been. Dat is gewoon handig, anders val ik namelijk om. Maar ja, waar verstop je een been voor je nieuwe hond, voordat hij ermee aan de haal gaat? Precies, in een hoekje achter het gordijn. ???? Nu maar hopen dat Sim mijn prothese niet ontdekt, het been is – laten we zeggen – redelijk kostbaar!

Hulpmiddelenspecialist Kersten

Een accu is bedoeld voor op de fiets en de fiets kan tegen regen, dus de accu ook. Zou je denken….

Afgelopen week had ik dus contact gezocht met de Hulpmiddelenspecialist, om het defect aan mijn handbike te melden. De accu doet het vaker niet dan wel en ik moet het knopje wel honderd keer aan en uit zetten, voordat hij überhaupt iets doet. En dan heb ik ook nog de pech dat de ondersteuning onderweg soms uitvalt en ik op pure armkracht verder moet. Op zich is dat niet zo’n probleem, maar je komt amper vooruit met die fiets. Wat een slakkengang zeg! ???? De melding werd aangemaakt en ik zou later gebeld worden door de afdeling planning van Kersten, die de monteurs op pad sturen.
Zo kreeg ik vrijdags een belletje dat er dinsdag een servicemonteur langs zou komen. Prima. Ik ben dan wel afhankelijk van de fiets, maar een paar daagjes zonder moest lukken, zo mooi was het weer nu ook weer niet.

Maandags kreeg ik een sms-je met een tijdblok voor de dinsdag, waarin de reparatie-bus langs zou komen; tussen kwart over tien en kwart over één. Terwijl ik dinsdagochtend op de massagetafel lag bij Inge, ging mijn telefoon. De monteur belde (heel netjes!) om te zeggen dat hij tussen twaalf en twee voor de deur zou staan. Mooi, dan kon ik nog lekker even blijven liggen en genieten van de massage om mijn rug los te maken.

Rond half één ging de deurbel, de monteur stond voor de deur. Ik huppelde naar voor en vertelde de goede man wat er loos was. Mijn handbike stond al in de voortuin, dus hij kon meteen aan de slag. Hij trok eerst wat aan de kabeltjes en zei ‘Tja, dit soort problemen zijn altijd lastig‘. Ja, dus? dacht ik, hij heeft hiervoor geleerd, toch? Na wat getreuzel en getrek aan de fiets, vroeg hij hoe het met de accu ging. ‘Goed’, zei ik, ‘die is een half jaar geleden vervangen en ook de trapsensor zit er nog maar een paar maanden in’. Hij haalde de accu uit de houder en zag meteen wat er mis was. De accu was geoxideerd. ???? Hoezo? Een fiets-accu kan toch tegen regen??

Maar wat blijkt, een accu is niet waterdicht. Stom hè?! Er zitten kiertjes en openingen in, waar het water door naar binnen loopt en water en elektronica, die gaan niet heel goed samen. Ja, ik heb regelmatig in de regen gefietst en de bike staat natuurlijk ook vaak gewoon buiten. Hallo, we leven in Nederland! Dan had het geen fiets moeten worden, toch? Goed, zo ontstond er dus waterschade aan mijn handbike. Lekker dan. ???? De monteur belde meteen met Roam Special Cycles, voor het bestellen van een nieuwe accu, maar die hadden siesta. Hij beloofde later opnieuw te bellen en de bestelling in orde te maken. Op de vraag hoe lang dit geintje zou duren, kreeg ik eerst te horen dat het weken kon duren, maar gelukkig zei hij daarna dat het om een paar werkdagen zou gaan. Er zit niets anders op, dan geduldig af te wachten…

Welkom thuis lieve Sim! ????

Home is where the dog is.

Vandaag was het eindelijk zover! De dag dat onze mannen Sim mochten ophalen. Lynn en ik gingen in verband met de corona-maatregelen niet mee, en buiten dat moest ons meisje natuurlijk gewoon naar school. Er werd door de mannen verslag gedaan van wat daar allemaal gebeurde. Sim werd op de Zorgboerderij netjes gewassen, zodat we een schone pup mee naar huis kregen. In een mandje met een doek uit het nest en een knuffelbeer, op schoot bij Sven, beleefde Sim zijn eerste autorit. Helemaal vanuit Brabant naar Haarlem. Hij vond het heel spannend en liet zich echt wel even horen. Toen ze thuiskwamen wist ik niet hoe snel ik naar buiten moest. Wat een droppie! Ik ben echt verliefd! ???? Na een plasje mocht hij naar binnen om het huis te verkennen. Hij piepte een beetje, maar was ook erg speels en nieuwsgierig. Geen hoekje bleef on-besnuffeld.

We maken de balans op van de eerste dag. Sim is liefdevol door ons ontvangen en heeft op zijn eerste dag in Huize Moerkerk:

• onverdeelde aandacht gevraagd; je kunt hem geen moment uit het oog verliezen. ????
• kennis gemaakt met Leggy en de rolstoel; hij kan er maar vast aan wennen, toch?
• gespeeld met zijn eigen huissleutels en knuffels; ???? leuk joh!
• de straat verkend; ???? interessant al die nieuwe luchtjes & geluidjes, er reed zelfs een trein!
• 6 nee 7 kleine plasjes gedaan in de huiskamer op het nieuw kleed ????; ???? was ik mijn baasjes mooi te snel af!
• lekker op onze vingers gekluifd; au, die kleine tandjes zijn vlijmscherp, Sven is zelfs al in zijn neus gebeten. ???? ????
• vele hazenslaapjes gedaan; even rust in de toko. ????
• gegeten en gedronken, het blijft een labrador hè?! ????
• gepiept, geblaft en gesprongen; hij blaft ! Zoveel herrie heeft Body in elf jaar niet gemaakt. ????

Spreuk van de dag

Black Labrador
Friendly with people and other animals.
Outgoing.
Loves mental and physical activity
Winning personality.
With an intelligence and eagerness to please that makes them easy to train.
And very greedy.. ????