Mooi op elke leeftijd.

Dinsdagmiddag had ik een telefonisch interview voor de rubriek ‘Mooi op elke leeftijd’ voor het platvorm van VROUW Online onderdeel van De Telegraaf. Deze is bedoelt als inspirerende rubriek voor andere vrouwen en gaat over innerlijk en uiterlijke schoonheid. Weer eens wat anders! ???? Terwijl ik met mijn oortjes in druk aan het kletsen was, zat onze lieve Sim het vloerkleed op te eten. Eerst had ik het niet zo in de gaten, maar toen hoorde ik toch wel hele vreemde geluiden uit de keuken komen. Ik vroeg een kleine time-out aan de redacteur, huppelde op mijn krukken naar de keuken en zag tot mijn grote schrik een heel gat in het kleed. Hmmm, dat was niet de bedoeling. ???? Ik probeerde onze vriend te verleiden tot het knagen op een botje, zodat ik het gesprek netjes kon afronden.

Be your own kind of beautyful.

Na een driekwartier zat het fijne gesprek er op en hoefde ik alleen nog maar een foto aan te leveren. Leuk, maar die moest natuurlijk nog wel even gemaakt worden. Deze keer geen professionele fotograaf, maar was het Lynn die, niet geheel vrijwillig, wat kiekjes mocht schieten. Onder één voorwaarde ging ze akkoord, dat ik haar naar school zou brengen voor haar toets. ???? Het regende tenslotte (een heel klein beetje), dus ja, dan kan je niet fietsen en foto’s maken kost tijd en die had ze niet als ze na de foto nog helemaal naar het Mendel moest. Oké deal, ik zag de win-win situatie, ik had mijn foto en zij kon droog haar proefwerk maken. ???? Na een hele shoot hadden we het ‘perfecte plaatje’ omdat onze Sim eindelijk in de camera keek. Is hij niet knap? We matchten helemaal qua kleuren. ???? Nieuwsgierig naar het artikel ‘Ik nam bewust afscheid van mijn been‘, klik dan hier.

Tweede Kamerverkiezingen

Stemmen? Uiteraard want uw mening telt! We doen er alleen niets mee.

Vanwege Corona kon er in een aantal stemlokalen vervroegd gestemd worden. Dat was vooral bedoeld voor kiezers die extra risico liepen door besmetting met het virus. Of ik tot die doelgroep behoor weet ik niet, maar ik besloot op dinsdag van de mogelijkheid gebruik te maken. Na het eten checkte ik de site van de stembureaus, stapte in de auto en reed, met de stempas en het identiteitsbewijs op zak, naar het ‘Trefpunt ’t Trionk. Ik parkeerde de auto netjes op de invalideparkeerplaats, deed mijn mondkapje op, huppelde op krukken naar de entree, wat denk je? Deur gesloten. Op het bordje stond; ‘Op deze locatie kunt u alleen op woensdag 17 maart stemmen‘. ????

Oké, op naar een andere locatie.

Huppelend ging terug naar de auto, deed mijn mondkapje af en reed door naar ‘Speeltuin Jeugdland’. Speciaal voor het stemmen was er een invalideparkeerplaats ingericht. Netjes! Toch was het ook hier verdacht rustig. Ik parkeerde de auto, deed mijn mondkapje weer op, huppelde naar de poort van de speelweide en zag wederom een bordje hangen; ‘Op deze locatie kunt u alleen op woensdag 17 maart stemmen‘. ???? Ik was er alweer klaar mee, wat een gedoe. Omdat ik geen zin had om de hele stad af te rijden, ging ik onverrichter zaken naar huis. Waarschijnlijk heb ik zelf niet goed op de site gekeken, maar mijn zin was over. Dan toch maar gewoon op 17 maart mijn stem uitbrengen.

Woensdag bekeek ik welke stemlocaties rolstoelvriendelijk zouden zijn.

Het werd het Nova College, drie straten verderop. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het was droog, dus ik kon mooi op de fiets. Had ik eigenlijk al verteld dat de monteur van Kersten, dezelfde als de afgelopen vijf keer (mijn vriend ????) dinsdag langs is geweest om de remkabel (voor de zoveelste keer) te vervangen? ???? Fijn dat hij nu wel het juiste onderdeel bij zich had. Geloof het of niet, maar zover ik nu kan beoordelen is het gelukt, kan ik weer remmen en veilige kilometers maken. Zucht!

Als vrijwilliger ben je het puntje op de i.

Aan de Zijlweg stonden twee vrijwillige studenten het stem-verkeer te regelen, maar ze hadden niets te doen want het was erg rustig. Ik mocht doorfietsen tot aan de deur van het stemlokaal, waar ik door een derde vrijwilliger werd aangesproken met de vraag of ik kon lopen. ‘Uhhh…ja, eh nee, ik koppel mijn bike af, dus dan kan ik toch met de rolstoel naar binnen?‘ vroeg ik. Ik had Leggy dan wel aan, maar zij was voor spek en bonen mee, want zonder krukken kan ik namelijk niet lopen. Gelukkig kreeg ik toestemming om rollend naar binnen te gaan ???? en deed ik mijn mondkapje op.

Een vierde vrijwilliger verwelkomde mij, terwijl ik mijn handen desinfecteerde, vroeg of ik mijn stempas en legitimatiebewijs bij me had en verwees mij door naar een lange tafel, bemand door drie vrijwilligers. Bij de eerste gaf ik het biljet af en werd mijn rijbewijs gecontroleerd. De tweede dame checkte het werk van dame nummer één. Toen dat oké was, kreeg ik van de derde persoon een onwijs groot stembiljet en werd ik doorverwezen naar stemhokje drie, met een lage desk, geschikt voor rolstoelers en hele kleine mensen.????????‍???? Leesbrilletje op en kleuren! Daarna rolde ik langs de stembus, waar ik mijn stem kon deponeren. Zo, ik heb voor de eerste keer als Ilse2.0 mijn stemrecht gebruikt! ????????

Handbikebattle

Dinsdagavond zat ik met mijn laptopje op bed voor een Zoom-meeting van de organisatie van de Battle in samenwerking met Heliomare, over de resultaten van het onderzoek en het promotietraject van drs. Ingrid Kouwijzer. Zij deed onderzoek naar de fysieke en mentale effecten van deelname aan de HandbikeBattle. Een heel interessant rapport met veel feiten en cijfers, maar ik was met name erg nieuwsgierig naar de ervaringsverhalen van eerdere kandidaten.

Jetze Plat, wereldkampioen handbiken en paralympisch kampioen triathlon, opende het symposium van de HandbikeBattle.

Weet je nog dat ik in september 2019 verrast ben met een clinic van Jetze namens het Oranje Peloton? Dat was echt super gaaf! Heb mijn filmpje van de Nederlandse Loterij nog eens terug gekeken, erg leuk. Klik hier voor de video. Jetze is echt een kanjer en ambassadeur van het event. Hij vertelde uitgebreid dat hij vanaf zijn vijfde al begon met handbiken en inmiddels de hele wereld over reist met zijn fiets en al vele prijzen heeft gewonnen. De HandbikeBattle, ooit begonnen met het KWF op de Alpe D’Huzes, is een handbikewedstrijd in Oostenrijk, voor mensen met een beperking. Het lijkt mij fantastisch om een keertje deel te nemen aan deze sportieve uitdaging, maar gezien mijn blessures (en leeftijd ????????) weet ik niet of het daar ooit van komt.

Er waren maar liefst 105 deelnemers online.

Het grappige van zo’n meeting is dat er veel mensen aansluiten die niet heel veel ervaring blijken te hebben met Zoomen en hun microfoon aan laten staan. ???? Een enorme stoorzender voor de sprekers en de luisteraars. Of op beeld ongegeneerd in hun neus gaan peuteren, haha. Ook het delen van het scherm met de presentaties verliep niet altijd even soepeltjes, maar ondanks dat vond ik het een goede bijeenkomst. Ik heb een hoop geleerd en weer eens een leuk ‘uitje’ gehad.

Spreuk van de dag

Zit deze week al bijna vol,
en sta je nog aan het begin?
Doe jezelf dan nu een lol,
en plan ontspanning in.
M.G.