Hola! Laat ik beginnen te vertellen dat ik dit blog vanuit het zonnige zuiden schrijf en zoals vanouds op mijn mobieltje zit te tikken. Bij voorbaat excuses voor eventuele (spel)foutjes. Het schrijven op een klein scherm (lang leve de leesbril!) valt niet mee, dus ik houd het relatief kort.

Accepting the situation is the best way to move on.

Na 25 jaar is dit mijn en onze eerste zomervakantie zonder Frank. Best heel confronterend, maar ik geniet ondanks dit gegeven met volle teugen van de quality time met mijn kids. Ik kan niet anders zeggen dan dat het heerlijk is hier op het prachtige eiland Mallorca en dat ik samen met Sven en Lynn mooie nieuwe herinneringen mag maken, is wat mij betreft heel fijn, bijzonder en enorm waardevol! ❤️

Eindelijk is het zover…

Het is half vier in de ochtend als ik een minuut voor de wekker wakker word. Lynn loopt al fris & fruitig rond, zin om op vakantie te gaan. Nu is het mijn beurt om te douchen en mijn lijf wakker te schudden. Ondanks dat ik een slechte slaper ben, heb ik toch wat uurtjes rust gepakt. Niet veel later is ook Sven op, doen we de laatste spullen in de koffer en gaan we naar beneden. Frank is zo aardig om ons naar Schiphol te brengen. Fijn, maar natuurlijk ook heel dubbel. Op de luchthaven splitsen onze wegen. Waar we normaal met zijn viertjes op reis gaan is dat nu niet het geval. Ik blijf het lastig vinden…

HV 5621 – Amsterdam 06.45 uur / Mallorca 09.10 uur

Na alle controles gaan we linea recta door naar de Starbucks. Koffie!

De vlucht is nog maar net vertrokken of we liggen alle drie heerlijk te tukken.

Autohuur via Rental Cars.

Even wat achtergrond informatie voordat ik los barst. In maart hebben wij online een auto gereserveerd op naam van Sven, omdat ik natuurlijk met het missen van mijn rechterbeen nooit meer een auto op locatie kan huren. Het was een mooie grote auto voor een goede prijs. Pick up en drop off stond geboekt op de luchthaven van Palma de Mallorca. Vooraf hebben wij een extra verzekering afgesloten met volledige dekking bij Rental Cars, ter plekke zouden we een bedrag van €56,- moeten bij betalen omdat onze ‘chauffeur’ nog geen 23 is. Helder! So far so good.

Voor het blok gezet.

Bij aankomst bij Record-go, die de reserveringen uitvoert voor Rent a Cars, wordt Sven zijn creditcard (als borg voor mogelijke schade) direct en zonder pardon geweigerd. Geen idee waarom, maar geen man over boord (dacht ik), want ik heb mijn creditcard bij me. Ik zeg de verhuurder dat ik borg wil staan voor €1400,-. Maar helaas, die vlieger gaat niet op. Ik mag niet garant staan, de creditcard moet op Sven zijn naam staan. Belachelijk, want de betaling vooraf met mijn creditcard was wel ‘gewoon’ geaccepteerd. We werden na de nodige (verhitte) discussies, gedwongen een bedrag van €270,56 aan extra verzekering te betalen of af te zien van de autohuur. Een dermate hoog bedrag dat niet in verhouding staat en bovenop de reeds betaalde € 349,- komt. Annuleren blijkt trouwens ook niet kosteloos, dus een echte keuze hebben we niet. We zijn het er totaal niet mee eens, maar zelfs – in mijn beste Spaans – van vriendelijk verzoeken tot aan smeekbedes om mijn creditcard te accepteren, lopen op niks uit. De man is onvermurwbaar. Wat een slecht begin van de vakantie, een week vol ontspanning die we keihard nodig hebben. Boos, gefrustreerd en met het gevoel verschrikkelijk genaaid te zijn, verlaten we de luchthaven. Met een grote prachtige, maar veel te dure jeep. Oké, laten we dit hele gedoe voor nu parkeren en onze vakantie door dit voorval niet laten verpesten, zegt dochterlief heel wijs. Dat dit verhaal een staartje krijgt, beloof ik bij deze!

Hotel Las Arenas in C’an Pastilla.

Ons hotel, gelegen aan de boulevard, biedt helaas geen parkeergelegenheid. Niet echt handig voor zo’n groot hotel, maar ja, daar verander je niks aan. Bij aankomst in de badplaats moeten we dus op zoek naar een plekje ergens op de boulevard. Na drie rondjes rijden, hebben we eindelijk onze auto geparkeerd. Door het gezeur bij de autoverhuur zijn we toch iets later dan gepland, maar nog altijd voor twaalf uur daar. We hebben mazzel, de kamer is schoon en direct beschikbaar. Top!

Hay una silla de ducha en el cuarto de baño ?

Op de vraag of de aangevraagde douchestoel daadwerkelijk aanwezig is, vertelt de receptioniste dat kamer 140 een aangepaste badkamer heeft. Helemaal goed! Met de kleine lift gaan we naar de eerste verdieping. De gang naar onze kamer is zo smal dat ik er maar net rollend doorheen kan. De schoonmaakkar blokkeert het gangpad, maar de vriendelijke dames van de limpieza, maken meteen plaats. De kamer is prima, niet heel groot, maar met drie bedden gezellig naast elkaar. Van het geboekte zij-zeezicht is echter geen sprake, wel van dak- en zwembadzicht.

Extra handdoeken.

Er hangen wat beugels in de badkamer, dat is het. Geen douchekruk of iets wat er op lijkt. Oké de oplossing vinden we op het balkon, we pakken een plastic terrasstoel en zetten die in de douche. We halen de koffers leeg en richten de kast in. Zowel zoon- als dochterlief claimen zowat alle kledinghangers met hun uitgebreide garderobe en ik heb het nakijken, haha. Tja, als moeder trek je aan het kortste eind. We hebben honger en besluiten in het dorp wat te gaan eten. Bij de receptie vraag ik snel nog wat extra handdoeken om veilig te kunnen douchen. Een natte gladde vloer is op een been namelijk levensgevaarlijk. Buiten zoeken we een leuk terras (Plan B) en genieten we van een ‘sappie’ en de eerste tapas. Ondertussen app ik mijn oud reiscollega Nelleke dat we ‘in het land’ zijn. Het belooft een heerlijke week te worden!

Vrolijk

Je hoeft niet te springen om vrolijk te zijn, als je maar veerkracht hebt!

Het is in vele opzichten een ‘vrolijke’ week en deze duurt nog even voort. In mijn volgende blog zal ik uitgebreider verslag doen van onze avonturen. Tipje van de sluier; we hebben Hazes gezongen met de dames Vrolijk, een stomme parkeerboete gekregen, ruim honderdtwintig haarspeldbochten gereden, van de badkamer dagelijks een ‘zwembad’ gemaakt, mooie gesprekken gevoerd, het hele eiland over gecrosst, strandjes bezocht waar je eigenlijk met de rolstoel niet kan komen, we zijn verbrand en gebruind, maar genieten zo lang we kunnen van het lekkere eten, de drankjes, het Spaanse goede leven en elkaar!

Spreuk van de dag

Het is tijd om de boel op te schudden,
niet meer te blijven hangen
in je comfortzone
maar te besluiten
dat NU het moment is
om door barrières heen te breken
de beer aan te kijken
en JA te zeggen
tegen die stem van binnen.
@soulmission