De dresscode was feestelijk chique, maar teamgenootje Sandra en ik gingen daar heen met een heel ander doel, namelijk aandacht vragen voor de HandbikeBattle en het aangepast sporten. Omdat het Sportgala bij BC Duinwijck werd georganiseerd hadden wij natuurlijk onze ‘ingangen’. In het kader van niet geschoten is altijd mis, heb ik de organisatie een mail gestuurd met de vraag of wij vijf minuten aandacht konden krijgen voor een inspirerend verhaal. Wij wilden de gasten, waarbij sport in elke vezel van het lijf zit, kort uitleggen wat sporten en de uitdaging van de HandbikeBattle voor ons betekent. Helaas bleek er geen ruimte in het programma, dus moesten we creatief zijn. Dressd-up in een HelioHeroes shirt en met een stapel flyers op zak ‘liepen’ we via de rode loper de sporthal binnen.

Respect. Ligt er nu alweer een rode loper op mijn stoep? Loesje 🙃

De kleine zaal was omgetoverd tot een prachtig podium voor de huldiging van de Haarlemse sporters 2024. Ik herkende het niet eens als onze eigen trainingshal. Mooi gedaan hoor! Alle gasten waren volgens protocol gekleed en dat was leuk om te zien. Oké, wij waren misschien lichtjes ‘underdressed’, maar functioneel. Haarlemse sporters behaalden podiumplaatsen op grote kampioenschappen en schitterden zelfs op de Olympische en Paralympische Spelen. Om deze indrukwekkende prestaties te vieren, zetten de gemeente Haarlem en Stichting SportSupport Kennemerland de Haarlemse topsporters in het zonnetje. Uit de vele nominaties werden bijzondere en inspirerende winnaars gekozen. Niet alleen de sportieve prestaties telden mee, maar ook de verhalen erachter. Zo werd Duinwijcker Brian Wassink uitgeroepen tot Sportman van 2024, nadat hij zich terug had geknokt na lymfeklierkanker. Hoe mooi is dat?

Het was een lange zit op een stoeltje waar ik eigenlijk niet op kon zitten.

Met pijn in mijn rug en in mijn donder stond ik op toen we voor de borrel werden uitgenodigd. Wij zaten dichtbij de bar (hoe kan het ook anders, haha), dus dat was goed, maar nu moesten we ‘netwerken’. En netwerken is net werken en best lastig als de één in een rolstoel zit en de ander ietwat onstabiel op krukken rond hupst. Waar te beginnen? We tackelden de wethouder Sport, Diversiteit en inclusie Eva de Raadt en jurylid en badmintonlegende Rob de Ridder voor een foto. Kort legden we uit wat sport voor ons betekent en of ze onze boodschap verder wilden brengen. Zo spraken we die avond meerdere gasten over onze uitdaging, maar heb werkelijk geen idee of het ook wat gebracht heeft. Nou ja, wij hadden een super leuke avond en waren dankbaar dat we erbij mochten zijn en dat is ook wat waard! En hulde aan alle topsporters! In juni is het onze beurt om te shinen! 💪🏼

Trainen

Hoe kom ik in topvorm?

Een kort lesje krachtvoer: We weten allemaal dat als je aan krachttraining of duursport doet, je lichaam meer eiwit nodig heeft dan wanneer je niet sport. Na een intensieve training is het dan ook belangrijk om voldoende eiwitten binnen te krijgen om spierherstel en -opbouw te ondersteunen. Gemiddeld hebben gezonde volwassenen dagelijks zo’n 0,83 gram eiwit per kilogram lichaamsgewicht nodig. Voor mij persoonlijk betekent dat een behoefte van 43 gram eiwit per dag (even voor de duidelijkheid over mijn gewicht, ik mis dus een heel been hè), maar nu ik veel sport mag dat bijna het dubbele zijn. Als je weet dat er in één ei (afhankelijk van het gewicht) zo’n 7 gram eiwitten zit en in een portie kwark zo’n 13 gram, dan kun je wel uitrekenen wat ik mag eten…

Resetten.

Eigenlijk ben ik helemaal geen ontbijttype. In elk geval niet doordeweeks. In het weekend vind ik het wel leuk en lekker en neem ik er de tijd wel voor. Nu zit ik standaard tegen negenen aan de gekookte eieren, tussen de middag aan een bak kwark of Skyr met fruit en ook in de avond let ik goed op mijn eten (op de bitterballen na dan hè, hihi), al komen alle eiwitten ook weleens mijn neusgaten uit. Zoveel eet ik normaalgesproken niet en het vult enorm. Wel merk ik dat mijn lichaam meer nodig heeft en dat is natuurlijk helemaal niet zo gek met al die inspanningen. Dus zeg ik regelmatig tegen mezelf; eten kreng! 🤭 De totale vermoeidheid die ik soms voel, kan naast de fysieke belasting ook te maken hebben met het feit dat ik onlangs ben gestopt met de pijnstiller tegen fantoom- en zenuwpijn. Mijn lichaam is zich aan het resetten en start de dag vrolijk met pittige fantoomkrampen.🥴 Je moet er wat voor over hebben, maar soms maak ik me wel een beetje zorgen of het goed gaat.

30 van Zandvoort.

Na mijn laatste blog hebben we alweer drie keer op de fiets gezeten. Het kwam mij goed uit, dat we het deze week iets rustiger aan mochten doen, want mijn armen en schouders protesteren zo nu en dan. De duurtraining van zaterdag hakte er bij mij behoorlijk in. We moesten drie uur op de ligbike zitten, hebben weliswaar een prachtige ronde gefietst met het zonnetje op ons gezicht, maar ik kwam gebroken en totaal leeg van de fiets af.

Tijdens het rondje door de duinen (waar ik altijd heel blij van word, vooral als ik één van de big five spot) kwamen we heel veel wandelaars tegen. En dan bedoel ik: VEEL! Wat bleek, het was de 13de editie van de 30 van Zandvoort. Dit is een jaarlijks (hard)loopevenement waarbij deelnemers een afstand van 30 kilometer afleggen door de prachtige omgeving van Zandvoort en de Kennemerduinen. Het evenement is populair onder lopers die trainen voor de marathon of gewoon genieten van een uitdagende loop door strand, duinen en het circuit van Zandvoort. Ze namen alleen – laten we zeggen – best veel ruimte in beslag, want ze liepen breeduit over het fietspad, waardoor er weinig voor ons overbleef. We hebben er bijna en paar ‘geschept’, die ons totaal over het hoofd zagen. Ondanks mijn oranje helm, knalroze windjack en vriendelijke lach…

De dixi, wat een uitvinding.

Op het kopje van IJmuiden (heet dat zo?) namen we na anderhalf bikkelen even pauze. Een slok water en een banaantje gingen erin als zoete koek. En wat een geluk, want dankzij de wandeltocht stonden er vijf dixi’s opgesteld. Ik kon mijn fiets voor de wc-deur parkeren en vroeg een man, die heel toevallig op dat moment wc-rollen aan het ophangen was, of hij mij een arm kon geven om op te staan en naar de mobiele wc te springen. Hij keek een beetje raar op, maar hielp mij wel. De drempel om het hokje binnen te komen, was nog wel een dingetje, omdat ik bang was verkeerd te springen en mijn enkel af te breken. Voorzichtig maakte ik de jump, liet mijn plasje kletteren in het gat en kon er weer even tegen. Opgelucht begonnen we aan het tweede deel van de rit, die mij op het einde toch wel wat moeilijker afging. Het eindresultaat op de teller: 35 km, 137 hoogtemeters en 2 uur en 34 min beweegtijd. Ik kan je vertellen, het voelde als de 40 van Haarlem. Pffff 😅

De teller.

Maandag hebben we een bloktraining gedaan en ben ik drie keer het Kopje van Bloemendaal omhoog gefietst, resultaat: 15,23 km en 156 hoogtemeters in 1 uur en 25 min. Woensdag hebben we de sprinttraining vervangen door een rondje met de nodige heuvels door de duinen; 13,43 km, 70 meter hoogteverschil in ruim één uur. Het klimmen gaat wel steeds iets beter, het is ‘gewoon’ een kwestie van blijven draaien met die armen. De donatieteller loopt overigens ook super goed! Dank alvast aan iedereen die een bijdrage heeft gedaan en de warme bemoedigende woorden die we hebben ontvangen.❤️

Keukenhof

We wensen u een kleurrijke dag in Keukenhof!

Het is een soort van traditie geworden. Het jaarlijkse uitje met dochterlief naar de Keukenhof. Afgelopen jaar waren we voor het mooie te laat, want toen was meer dan de helft al uitgebloeid en stonden er sommige bloemen maar zielig en verlept bij. Dat zou ons dit jaar niet gebeuren! Gepland hadden we het niet, maar Lynn belde dinsdagochtend op met de vraag wat ik die dag ging doen. Nou kwam dat even goed uit, want het was een hersteldag, dus een beetje schrijven, boodschapje doen, wat klusjes in huis en Simmy uitlaten, zei ik met een redelijk open programma voor de dag. Dat is een wonder, want meestal staat mijn agenda vol en kom ik tijd te kort. Het moest gewoon zo zijn, want ze stelde voor, nu het zonnetje scheen en het een doordeweekse dag was, om de tulpen in Lisse te gaan bekijken. Oké gezellig, zei ik en schoof alles wat ik van plan was, rigoureus aan de kant.

Met wat lekkers in de tas reden we de toeristische route naar het kleurrijke bloemenpark.

En ondanks dat het dinsdag was, waren we zeker niet de enigen. Wel één van weinige Nederlanders bleek achteraf. De bezoekers komen echt vanuit de hele wereld, maar voornamelijk uit Azië. We hebben onze ogen uitgekeken naar de bijzondere outfits, waarmee zij op de foto gaan voor de perfecte Instagram-posts. Wij hebben natuurlijk ook leuke plaatjes geschoten, want wat is het er mooi! Ik word oprecht heel blij van alle bloemen en geniet met volle teugen van alles wat ik zie. Eén grote kleurrijke bloemenpracht. Nog niet alles stond in bloei, dus misschien gaan we nog een keertje terug. Niet dat het goedkoop is, want je bent met z’n tweetjes toch al gauw €50 kwijt en dan heb je nog geen koffietje gedronken. Maar…’wat is het leven fijn, als de zon schijnt!’ 🌞🌷

Zie hier een compilatie van de dag!

Even wat anders

Weet je nog…? 🎥

Weet je nog dat ik afgelopen december gefilmd ben door leerlingen van het Kaj Munk College. Zij kozen in opdracht van HandicapNL een bijzondere invalshoek voor hun profielwerkstuk: de vraag hoe ze het dagelijks leven van mensen met amputaties kunnen verbeteren. Wat begon als een tof idee is uitgegroeid tot een indrukwekkende documentaire. De twee jonge mannen hadden zich helemaal ondergedompeld in mijn leven met een beperking – van interviews tot zelf ervaren hoe het is om te rollen, aangepast te sporten en te handbiken. En met resultaat: ze hebben maar liefst een 8,5 gehaald voor hun project! Ik ben supertrots op hoe ze dit hebben aangepakt en ben benieuwd wie ze met hun docu gaan inspireren. Mooi werk, mannen! Nieuwsgierig? Kijk hier zelf maar!

Zaterdag (als jullie dit lezen) hebben we een gezamenlijke training, informatiemiddag en borrel met alle (oud) deelnemers van de HandbikeBattle. Zin in! 😀

Spreuk van de dag

Niet alles is fantastisch
Waanzinnig, top of fijn
Probeer toch steeds te zoeken
naar iets moois, al is het klein
#lieverlief