Het is zomervakantie en dat is aan alles te merken. De kinderen zijn op vakantie, het vrijwilligerswerk staat even op een laag pitje en ook de sport ligt stil vanwege de zomerstop. Kortom: mijn agenda is zo goed als leeg. Omdat de temperatuur deze week te wensen overlaat, heb ik mijn zwemritme nog niet echt te pakken. Hopelijk komt dat nog zodra de zon wat fanatieker gaat schijnen, want deze mooi weer zwemmer is pas één keer geweest. Slecht hè?!
Soms vind ik die vakantie stilte best lastig, zeker als je op de socials door je tijdlijn scrolt en allerlei gezellige vakantiekiekjes ziet van happy families en gelukkige koppels. De ene foto is nog mooier dan de andere. Hoe je het ook wendt of keert, het doet iets met me, het versterkt het gevoel van alleen zijn. Dat is gewoon wat het is. Tegelijkertijd weet ik dat het voor mij ook goed is om mijn rust te pakken en wat meer thuis te zijn, en daarin oké te leren zijn. Lekker genieten van een drankje en luisterboek in mijn mooie achtertuin. Ik leer het wel waarderen hoor. Maar je kent me, helemaal stilzitten doe ik natuurlijk niet: ik probeer elke dag iets gezelligs te plannen.

Lunch hour is the best hour of the day.

Zo kreeg ik deze week mijn lieve amiga Sabine op visite, die een weekje over was vanuit Tenerife. Echt superleuk!  Ze heeft mijn huisje voor het eerst in het echie gezien – zij was ook één van de briefschrijvers naar de Grote Huisverbouwing van SBS6 – en vond het prachtig. We hebben heerlijk ‘live’ bijgepraat en herinneringen opgehaald onder het genot van een lekkere lunch. We spreken elkaar namelijk wel regelmatig, maar doen dan een online drankje, omdat ze helaas niet naast de deur woont.

De dag erna kwam Pascal gezellig langs, ook een oud collega uit Tenerife, waar ik zo heel af en toe contact mee heb. En ja, er is zeker gesproken over het organiseren van een reünie. Hoe leuk zou dat zijn?! Een dag later ging ikzelf de hort op om samen met Anke bij revalidatiegenootje Roelien in Wormer een bakkie te doen en jawel, te lunchen. Donderdagmiddag had ik afgesproken met Irene voor een twee-gangen lunch buiten de deur en ook vrijdags zat ik met Petra aan een broodje op een terras in de stad. Allemaal heel gezellig, al is het niet heel goed voor de lijn (welke lijn? 🙃) als je daarnaast nauwelijks beweegt. Ja, ik fiets wel, maar dat is van huis linea recta naar het terras…

NMLK

Ben ik welkom als nieuw lid met een beperking?

‘Je bent zeker welkom als nieuw lid – bij Nieuwe Mensen Leren Kennen (NMLK) draait alles om mensen ontmoeten op een fijne, open manier, en iedereen is welkom om mee te doen.’
Laat dit nou het antwoord zijn, waar ik enorm op gehoopt had…

Mijn interesse om nieuwe mensen te leren kennen is al een tijdje gewekt. Niet dat ik niet genoeg mensen ken, maar als vrijgezel zijn er toch echt momenten dat ik in mijn eentje op de bank zit, terwijl ik er liever op uit zou gaan. Ja, mijn netwerk is best groot, maar de weekenden zijn vaak toch voor het gezin en partner en val ik buiten de boot. Een datingapp gaat mij (nog) een brug te ver, maar nu heb ik de eerste stap gezet en mijzelf ingeschreven als nieuw lid bij NMLK. Sterker nog, via mijn broer heb ik een proefabonnement van één maand cadeau gekregen. Superleuk! Nu kan ik dus een beetje rond koekeloeren en zien wat er allemaal georganiseerd wordt. Nee, ik hoef mij voor wandelevents en andere spannende activiteiten niet aan te melden, maar een borrel, een spelletjesavond of een theaterbezoekje valt wel binnen mijn mogelijkheden. Spannend vind ik het wel, want het is toch weer een drempel die ik over moet. Maar ach, als ik een berg op armkracht kan bedwingen, kan ik deze uitdaging ook aan, toch? Het eerste uitje staat gepland. I keep you posted!

Bomen

Ben je op zoek naar een makkelijk te onderhouden boom die er sierlijk uitziet? Dan is de Italiaanse cipres de perfecte boom.

Eindelijk had ik de knoop doorgehakt! Het uitzicht op de muur van de schuur was me al een tijd een doorn in het oog, dus bestelde ik voor die plek twee cipressen van 175–200 cm bij BomenBezorgd.nl. Omdat ik liever niemand tot last ben (hulp vragen blijft lastig), koos ik – naast het sterk aangeraden aanplantpakket voor middelgrote bomen van €63 – ook voor de aanplantservice. Normaal kost dat €50 per boom, nu was het voor de helft. Lekker handig: iemand met groene vingers die de bomen plant én daarbij krijg je ook nog eens een half jaar garantie. Mooi toch, zou je denken…

Ik zie door de bomen het bos niet meer… 🙄

Toen er een kleine vrachtwagen met groen voorreed, sprong ik op. Yes, daar zijn mijn boompjes! Ik hupste naar buiten en vroeg de chauffeur of hij ‘achterom’ wilde rijden, zodat hij niet met die dingen door het huis hoefde. Achter bij de schuur haalde hij de mediterrane bomen van zijn wagen. Wat me meteen opviel was dat ze kleiner en smaller waren dan ik had verwacht. Hmm, even mijn verwachtingen bijstellen dan maar. Eén van de twee zag er mooi uit en had een goede vorm. De ander oogde wat ‘zielig’ en stond scheef. Een boom met een zichtbare beperking dus. Nou ja, dat past ook wel bij mij. Toch uitte ik mijn twijfel bij de ‘tuinman’, die het volledig met me eens was. Hij belde direct met de zaak en regelde dat ik een kleine korting kreeg. Maar toen hij in de schuur boompalen ging halen, stootte hij per ongeluk tegen een doos met kerstballen die vervolgens in duizend stukjes op de grond vielen. Kan gebeuren natuurlijk, maar nu weet ik waar ik het retourbedrag aan moet besteden. Kerstballen! 🤨

Om de plaats te bepalen vroeg ik om advies, temeer ook omdat er andere planten in de border staan.

Wat bleek? De vriendelijke man had werkelijk geen idee. Na wat doorvragen gaf hij eerlijk toe dat hij eigenlijk helemaal geen groene vingers had. Wat doe je hier dan? dacht ik, met een totaal ander beeld van iemand die bomen komt aanplanten. Hij groef twee kuilen en zette de bomen erin, het zand dat hij eruit haalde liet hij gewoon op een hoop liggen. Vervolgens wilde hij de vier enorme boompalen ernaast zetten, compleet buiten proportie. De jonge boompjes vielen er totaal bij in het niet. Ik vroeg hem om advies en ook hij vond het geen gezicht en bovendien meende hij dat het niet persé nodig was. We besloten de palen maar achterwege te laten. Toen de klus ‘gekaard’ was, gaf ik aan dat ik niet helemaal tevreden was met het eindresultaat. Daarop werd beloofd dat ik zou worden teruggebeld door de klantenservice. De man moest door naar zijn volgende opdracht en daar had ik alle begrip voor. De verdere afstemming zou via kantoor verlopen.

Wassen neus.

Tot mijn verbazing kreeg ik die middag na het telefoongesprek een mail waarin stond: ‘Vanmorgen is onze chauffeur bij jullie in Geweert langs geweest om de bestelling te bezorgen.’ De tuinman was ineens een ‘chauffeur’ en Haarlem ‘Geweert’. 🙄 Zonder boompalen konden ze geen garantie meer geven op de bomen, omdat die dan mogelijk niet goed zouden wortelen. Dat kan zo zijn, maar daar was ik het totaal niet mee eens, omdat ik dit punt had afgestemd met hun eigen collega, die de noodzaak in dit geval ook niet zag. Verontwaardigd en lichtelijk geïrriteerd greep ik de telefoon, uitte mijn ongenoegen en legde duidelijk uit dat de situatie anders lag dan zij nu stelden en ik niet tevreden was. Uiteindelijk kwamen ze me enigszins tegemoet: ik kreeg een kleine korting op de bomen en hoefde de palen niet te betalen. Eén ding wist ik zeker: als er geen betere oplossing zou komen, dan zou dit mijn laatste bestelling zijn geweest. Misschien lagen mijn verwachtingen wat hoog, maar dat gold ook voor de prijs, zeker in verhouding tot wat er geleverd en gedaan was.

Toen mijn broer de volgende dag (heel fijn) kwam helpen met verschillende klussen, keek hij met een beetje ongeloof naar de Cipressen. ‘Zijn dat de boompjes? Hoeveel heb je ervoor betaald?‘ Teveel zei ik sneller dan ik wilde. Hij bekeek het werk van Bomenbezorgd.nl, schudde zijn hoofd en zei, ‘dit is schandalig! Je moet hier niet mee akkoord gaan hoor. Dit had ik nog beter gedaan!’ Een boom was te dicht op de Rododendron geplant, de ander stond scheef en de hopen zand van de gegraven gaten waren niet eens netjes geëgaliseerd. Die avond diende ik daarom alsnog een schriftelijke klacht in. De reactie volgde snel.

Klantenservice. Er worden nog drie mensen voor u aan het lijntje gehouden. Loesje 🙃

Zij bedankten voor het prettige gesprek en vonden het vervelend dat de levering en aanplantservice niet naar wens waren en nemen mijn feedback serieus. De aangroeigarantie blijft van kracht en als blijk van waardering bieden ze een korting aan op een volgende bestelling, in de hoop op een betere ervaring. Nou, die gaat er voorlopig niet komen en dat heb ik ze laten weten. Eerst maar eens zorgen dat deze opdracht naar behoren wordt afgehandeld. Puntje bij de palen van 2 meter… over een paar weken komen ze de boel netjes maken. Ik kan niet wachten!

Stom!

Gedoe.

Laatst was ik uitgenodigd bij Rabobank Nederland in Utrecht voor een bijeenkomst voor nieuwe ledenraadsleden. Natuurlijk wilde ik mijn rolstoel meenemen, want ik wist niet hoeveel of ver ik daar zou moeten ‘lopen’. Rollend ging ik met de rolstoel naar buiten, parkeerde hem achter de auto, stapte uit de stoel en opende de kofferbak. Haalde het zitkussen eruit, schroefde de rugleuning los en klapte hem in. Daarna wilde ik de lift aankoppelen, maar dat ding zat vast aan de hoofdsteun van de achterbank. Niet een beetje vast, muurvast. Geen beweging in te krijgen. Ik ben er een kwartier mee aan het stoeien geweest, viel bijna om door al dat geduw en getrek, maar zonder resultaat. Mijn frustratie groeide met de minuut en de tijd tikte door. Uiteindelijk heb ik moeten beslissen de stoel thuis te laten.

Dussss…

De schroeven onder de zitting weer losgedraaid, leuning uitgeklapt, kussen erin gelegd, krukken achterop geplaatst en weer terug naar binnen gerold om de rolstoel achter te laten. Op krukken hupsend naar de auto en veel later dan gepland vertrokken. Kwam ik ook nog in een file terecht, duh! Ik heb mezelf wel even moeten herpakken hoor, want ik was lichtelijk geïrriteerd. En dat is zachtjes uitgedrukt, haha. ‘Kom op, laat je niet zo kisten Ils. Je hebt een f*cking berg beklommen, dan is dit gedoe toch peanuts?‘  😉

Een paar dagen later nog zoiets stoms. Tijdens het ophangen van de was verloor ik mijn evenwicht en ging ik bijna onderuit. Om mezelf op te vangen, sprong ik – vraag me niet hoe – met mijn linkervoet keihard tegen mijn eigen krukken aan. Au! Ik was ervan overtuigd dat mijn twee kleinste tenen waren gebroken, maar omdat ik de volgende dag nog kon ‘lopen’, heb ik er niets mee gedaan. Ach, de tenen zitten er nog aan, dus komt wel goed, maar heb er wel dagen last van gehad.

Stommer dan stom…

Erger was nog dat ik de post bij mijn oude huis ging ophalen, nadat ik (die ene keer) gezwommen had en bij het inparkeren iets te strak indraaide. Hierdoor schampte ik heel lichtjes een geparkeerde auto. Gevolg lakschade. Bleek de auto van de nieuwe bewoners, dus onze kopers te zijn… 🙈

Volgende week gaan de temperaturen omhoog, dan duik ik het zwembad in (beloofd!) en ga ik volop genieten van de zon in mijn achtertuin. 🌞 De kampeervakantie met zuslief laat nog even op zich wachten, maar de tijd vliegt dus voor je het weet is het zover. Ik wens jullie allemaal een heerlijke week toe, waar je ook bent en wat je ook doet. Geniet van de ontspanning, de zon, de kleine dingen en van elkaar. ❤️

Spreuk van de week

Durf te
oogsten wat je
hebt gezaaid en
geniet daarvan
#elsvansteijn_defontein