Vakantie voor ons is: even los komen van alles, bijtanken, tot rust komen, (bijna ????) niets moeten, zon☀️ (hoog op het lijstje), relaxen, samen ontbijten, leuke uitstapjes maken, lekker onderweg ergens lunchen, Netflixen, lezen, wijnen????, fietsen ????????, muziek luisteren en ook in de avond (weer ????) gezellig ergens een hapje eten ????. Kortom: genieten! ????

Een bezoek aan de dierentuin blijft leuk! Ondanks dat we toch echt al een paar jaar uit de kleine kinderen zijn, besloten we met z’n viertjes een bezoekje te brengen aan Ouwehands Dierenpark in Rhenen. Je moet tenslotte toch wat, tijdens de vakantie in eigen land. ???? We parkeerden de auto dichtbij de ingang, haalden mijn rolstoel eruit en gingen naar binnen. Met onze online tickets, met een tijdslot, konden we meteen doorlopen. Het park had de nodige Coronamaatregelen getroffen; er hingen desinfectie-pompjes voor je handen, het personeel liep met hesjes ‘houd 1,5 meter afstand’ en er was een looproute met pijlen aangegeven. Goed geregeld dus! Echter, bij de eerste beste pijl werden we door een medewerker precies de tegenovergestelde richting in gestuurd. Ehm…hoezo? ???? Klink niet logisch, maar gehoorzaam als wij zijn, deden we wat de man ons opdroeg. Heel eerlijk…niemand leek zich aan de regels te houden. Het was best heel druk, iedereen liep te dichtbij elkaar en om de beesten te kunnen zien, was het onmogelijk de noodzakelijke afstand te bewaren. We hebben wel geteld drie of vier bezoekers met mondkapjes ???? gezien…op hun kin. ???? Het was leuk om in het park rond te kijken, herinneringen op te halen van vroegere bezoekjes toen de kids klein waren en alle dieren te zien. Maar ook ik trok bekijks met mijn ene been. Onbegrijpelijk, want er was zoveel leukers te zien, maar waar. ???? Het park is natuurlijk zodanig opgezet en ingericht, dat jonge gezinnen met buggy’s en kinderwagens overal kunnen komen. Dan zou het dus ook voor rolstoelers geschikt moeten zijn. Deels was dat zeker zo hoor, maar er waren een paar steile hellingen waar ik niet zonder hulp omhoog kon komen en mezelf van deze ‘heuvels’ naar beneden laten rollen zou ongetwijfeld betekend hebben dat ik aan de andere kant van het park eruit zou vliegen. ???? Ook de paadjes met schors waren lastig en op de afdaling vanuit het berenbos, stuiterde ik bijna uit mijn stoel vanwege de hoge drempels op het pad ????, dus ook hier was ik stiekem blij met een beetje hulp van de familie. Soms kon ik zittend net niet over een hek of reling heen kijken om de beesten te zien, waardoor ik soms even moest gaan staan. Voor mij was dat oké, maar niet elke rolstoeler kan dat. Aangekomen bij de flamingo’s kon ik het niet laten om toch even samen met mijn ‘op één been staande genootjes’ op de foto te gaan. ????De volgende keer, trek ik een oranje jurk aan! Of ik ga heel veel garnalen eten…????

De reuzenpanda Xing Ya vond ik super tof om te zien. Moeder Wu Wen en haar jong waren afgeschermd voor het publiek. Jammer, maar begrijpelijk. In het grote Berenbos zaten bruine beren die vroeger mishandeld zijn en nu weer een onbezorgd leven hebben samen met de wolven. Prachtig! Nadat we alles wel zo’n beetje gezien hadden reden we terug naar Putten. Tijd om wat te relaxen, ieder koos zijn eigen chill momentje: lezen, in de sauna, lekker badderen of gewoon even Netflixsen. In de avond hebben we, voordat Sven weer terug naar Haarlem zou gaan, heerlijk met z’n viertjes gegeten in restaurant Marktmeester. Een aanrader! ????

Tja en wat doe je nog meer tijdens een vakantie in eigen land? Precies, fietsen! Mijn hobby. ???? Ik had mijn handbike van huis meegenomen en Frank en Lynn hadden gisteren voor twee dagen een fiets gehuurd op het park. Dus vertrokken we na het ontbijt op de fiets, met de vooraf uitgestippelde route. Ik had Leggy aan en vond het heerlijk om door de prachtige natuur te fietsen. We waren ietwat te zomers gekleed, want het was vooral in de ochtend in de bossen best nog wel frisjes. Gelukkig zat mijn licht grijze vest achterin mijn rolstoeltas en kon ik die aantrekken. We volgden de fietsknooppunten door de bossen en over de heide, deels over goed aangelegde fietspaden, maar ook deels over een soort zandpaden met kiezels. Aan één van de onverharde paden werd nog hard gewerkt en lagen er vele kleine steentjes los op de weg. Mijn voorwiel leek een eigen leven te leiden en verzamelde alle kleine kiezeltjes op mijn voetplaat, op mijn rolstoelkussen, tussen de wielen, in mijn schoenen en zelfs mijn rug zat onder de zwarte steentjes. Kortom ik zag er niet meer uit om door een ringetje te halen. ???? Op een terras bij de boer besloten we een kopje koffie te drinken met een lekker taartje erbij. Ik koppelde mijn bike af en moest eerst door man en dochter ‘ontkiezeld’ worden. Mijn vest had ook nog tussen mijn spatbord gezeten, waardoor deze inmiddels zwart was in plaats van grijs. Ach, de wasmachine is er later goed voor. Voordat we verder fietsten gingen Lynn en ik nog even naar het toilet, dat was wel een gedoe hoor. Zonder Lynn was het mij vast niet gelukt. Leggy moest natuurlijk af voordat ik kon plassen, maar veel ruimte was er niet. Ik viel bijna over een prullenbak en een melkbus, toen Lynn Leggy van mijn middel trok. Op het moment dat ik mijn been weer aan deed, keek ik naar beneden en zag mijn schapenvachtje (ter bescherming van mijn pijnpunt) naar buiten steken. Nu had ik geen schaamhaar, maar schaaphaar.????Lynn en ik kwamen niet meer bij. ???????????? Snel het vachtje naar binnen gepropt, klittenbanden van het korset vastgemaakt en hup, naar buiten. We vervolgden onze mooie tocht en genoten van alles wat we zagen. Midden in Garderen hebben we een broodje gegeten en begon de stomme fantoompijn weer op te spelen. Ik weet dan niet meer hoe ik moet zitten en dat is lastig als je door het handbiken rolstoelgebonden bent. De laatste kilometers waren dan ook best pittig en was ik uiteindelijk blij dat we, na vijfendertig kilometer, terug waren bij het huisje. Leggy ging meteen af en ik bleef staan totdat de pijn was weggeëbd. Pfff. En door… ????

Yes, vandaag heb ik een persoonlijk record handbike-kilometers gevestigd! De mooiste, warmste dag van de week, onze laatste vakantiedag, gingen Frank, Lynn en ik nog een mooie tocht maken. De tocht was uitgeschreven op een papiertje, van knooppunt naar knooppunt. Het was ook vandaag heerlijk om door de bossen en heide te fietsten. Na ruim tweeëntwintig kilometer kwamen we bij een mooi terras uit, waar we een welverdiende cappuccino met een huisgemaakte appeltaart bestelden. We waren pas op de helft van de route, dus de accu van mijn bike moest nodig aan de oplader. Het nadeel van deze accu is, dat ik er maar circa vijfendertig kilometer mee kan fietsen. Nu misschien nog minder, omdat ik met mijn tennisarm de ondersteuning vol aan heb. Frank vroeg om het sleuteltje van de accu… tja en die lag in Haarlem.????Hij boos ‘hoe kun je dat nu vergeten!!’. Ja toegegeven, handig was het niet, maar de fiets kan ook in zijn geheel aan de oplader, dus wat was het probleem? ????‍♀️ Licht geïrriteerd nam manlief mijn bike het terras op en vroeg aan een van de obers of we deze mochten opladen. Natuurlijk was dat geen probleem. Heel slecht, maar ook vandaag trakteerden wij onszelf op koffie met gebak. ???? Na dit momentje van rust vertrokken we weer. Ik had wel honderd foto’s kunnen maken van de mooie natuur, om jullie hierin mee te nemen. Nederland is prachtig, helemaal nu ook nog eens de zon scheen. ???? Twintig kilometer verderop bij Restaurant Boshuis Drie in Ermelo, trakteerde Lynn ons op een heerlijke lunch. Super lief! ???? Omdat er al een tijdje maar één lampje meer brandde van de accu, moest ook hier mijn fiets in zijn geheel aan de oplader. Dus daar ging Frank weer, het terras op opzoek naar een plekje met stopcontact. Gelukkig waren we dichtbij Putten, want we hadden er al een behoorlijke rit opzitten. Deze keer had ik weinig last van fantoompijn, waardoor ik zelfs het laatste stukje kon genieten van het biken. We hebben uiteindelijk zevenenveertig kilometer weggetrapt en gedraaid. ????????????

De vakantie in Pozzi zit erop. Morgenvroeg gaan we weer naar huis. Nederland is best heel leuk als vakantieland en we hebben zeker genoten, maar volgend jaar gaan we als het effe kan toch met gierende banden naar Italië! ????

Spreuk van de dag ????

Je kunt alleen tijd verspillen als je vergeet ervan te genieten. ☀️