Licht gespannen was ik zeker, want ik had werkelijk geen idee hoe het programma uiteindelijk gemonteerd was. Je hebt totaal geen invloed op wat er wel dan niet wordt uitgezonden en buiten de promo op de socials had ik geen sneak preview gezien. Presentator Ivo Putman en ik hebben uitgebreid met elkaar gesproken, bij mijn vorige huis en bij BC Duinwijck, maar de regie is en blijft in charge. Ik hoopte maar dat ik een beetje goed uit de verf zou komen (en mijn haar goed zat, een tikkeltje ijdel ik geef het toe… 🤭) en ik niks geks gezegd had, dat later bij bloopers zou kunnen opduiken. Je weet wel ‘Oohh kei mooi’ en dat honderdduizend keer. Het is een kwestie van knippen en plakken om tot een mooi kort en bondig verhaal en resultaat te komen. En dat is ze aardig gelukt!

Het is best gek om jezelf in een close up in beeld te zien. Zag ik nou toch meer rimpels dan ik dacht te hebben? 😄

                 
Onder het genot van een bubbeltje zat ik samen met Lynn & Rick en wat vriendinnen keuvelend voor de buis. Ik was enorm benieuwd naar de uitzending. Om zes uur was het stil, want ‘De Grote Huisverbouwing’ (DGHV) begon. Vroeger werd ik al getrokken door heftige levensverhalen van mensen, bizar dat ik nu zelf ‘zo’n verhaal’ ben en daarmee op de Nationale televisie verschijn. Het kan gek lopen in het leven. Je krijgt kanker, bij de derde keer wordt je been, bekken en en heup geamputeerd, je raakt je baan kwijt (want al drie keer ziek geweest), dan blijkt je relatie niet bestand tegen zoveel tegenslag en moet je op zoek naar een nieuwe woning en als klap op de vuurpijl overlijden je ouders drie weken na elkaar. Laat ik zeggen, dat ik met mijn ene pootje nog rechtop sta is eigenlijk een wonder en de hulp van het programma kwam als geroepen. Vanaf nu kan het alleen maar beter worden toch? En door!

Paps en mams.

Pas na het overlijden van ons pap zijn we (het mediabedrijf Stokvis Content en ik) tot een akkoord gekomen en de overeenkomst aangegaan. Pa wist nog wel dat ik in gesprek was met het programma, maar heeft niet meer meegekregen dat ze mij ook daadwerkelijk gingen helpen. De opnamen van het programma waren in juni, ik was nog aan het bijkomen van het grote verlies van beide ouders. Hoe bijzonder en mooi is het dat zij alle twee met foto in beeld kwamen. Nu was mijn moeder altijd heel bescheiden en op de achtergrond, maar mijn vader zou het super vet (lees; kei gaaf) gevonden hebben, als hij wist dat hij op televisie zou komen. Mocht het nog niet duidelijk zijn, ik lijk dus op mijn vader 😉 en ik weet dan ook zeker dat hij vanaf zijn wolkje schitterde van trots!

En ja, elk nadeel heeft zijn voordeel en één van de voordelen is dat mijn huis is aangepakt. Door alles wat ik heb meegemaakt werd mij deze hulp gegund. Halleluja!

• Leuk om te zien hoe het was en hoe mooi ze het gemaakt hebben.
• Ilse wat een heerlijk plekje!!
• Wauw Ilse, wat is het mooi geworden!
• Zoo knap die handige mensen hebben er een paleisje van gemaakt Ilse!
• Wat een paleisje en je zo gegund!
• Ik heb tegenwoordig NL.ZIET, dus ík ga kijken!
• Leuk hoor! En met je badminton verhaal zelfs ook erin. Geweldig!!
• Net gekeken, wat prachtig geworden! En wat ben je een leuke positieve vrouw!
• Wat een mooie aflevering met een geweldig resultaat. Lekker chillen in je nieuwe (t)huis!

‘Zei je nou ‘mi casa’ toen de deur voor het eerst open ging?‘ (yep, toch nog een beetje Spaanse roots! 😊)

Zomaar een greep uit de enorme hoeveelheid reacties die ik heb mogen ontvangen op de uitzending van De Grote Huisverbouwing, waar niet alleen de benedenwoning en mijn verhaal aandacht kregen, maar er ook een rol was weggelegd voor onze grote vriend Sim.😉 Gek eigenlijk om zoveel mensen in mijn huis bezig te zien. En die koffie die over mijn vloer ging en die loodzware bal… OMG! Wel bijzonder in beeld te hebben hoe het klushuis is omgetoverd tot een waar paleisje. Iedereen die ik heb gehoord vond het een prachtige uitzending en was super enthousiast over het eindresultaat. Op één na dan, ik zal geen namen noemen, haha, maar hij vond het een vreselijk programma met al die reclame-uitingen. Tja en daar moet het programma het natuurlijk wel van hebben, het hangt van sponsordeals aan elkaar. Toch wil ik even iets de wereld uit hebben…

Voor niks gaat de zon op.🌞

Er zijn mensen die denken dat ik het allemaal ‘gekregen’ heb. Gratis en voor niks. Dat alles gesponsord en dus kosteloos is. Laat ik je meteen uit die droom helpen. Was het maar waar! De mensen die hieraan mee werken moeten ook gewoon hun brood verdienen, net als jij en ik. Er wordt vooraf met de deelnemers een budget afgesproken en een contract opgesteld waarin de afspraken zijn vastgelegd. Het bedrag moet voor aanvang van de klus betaald worden. Enne, deelname is geheel op ‘eigen risico’, dus als je het mooi vind heb je een paleisje, al je het niet mooi vindt heb je vette pech. En nee, er is na afloop geen kast, bank of kleed weggehaald. Er gaan de gekste verhalen rond dat een huis na de oplevering en televisieopnamen wordt leeg getrokken. Misschien is dat ooit in het verleden gebeurd, maar daar was bij mij in elk geval geen sprake van. Alles staat er nog. Sterker nog, bijna alles staat nog precies zoals het is opgeleverd, al heb ik ‘de showroom’ natuurlijk wel een ‘ziel’ gegeven, door wat persoonlijke items toe te voegen. Nu is het een huis. Mijn thuis.

Een nieuwe woning is een blank canvas, maak er je eigen kunstwerk van.

Het was één groot avontuur en natuurlijk best spannend allemaal. Je moet namelijk alles maar los durven laten. Je geeft toch je volledige budget en de controle uit handen en dat is best wel even een dingetje kan ik je vertellen. Ik heb er slapeloze nachten van gehad, want ‘wat als’ ze mijn moodboard en wensen anders zouden interpreteren dan ik daadwerkelijk bedoelde? Paniek! Maar als ik alles zelf had moeten (laten) doen, dan was het nooit zo mooi geworden en had ik ook enorm veel (keuze) stress gehad. Er is niks wat ik niet mooi vind, bijzonder toch? Kortom, voor mij was dit een ideale oplossing en dat het ook wat grijze haren gekost heeft, neem ik op de koop toe. Verfje erover, zie je er niets meer van! 🙃

Gaat alles van een leien dakje als je de verbouwing overlaat aan een woonprogramma? Nee, dat gaat volgens mij bij geen enkele verbouwing, dus ook hier niet. Door de tijdsdruk zijn er wat zaken misschien wat minder goed afgewerkt, hing de kast aan losse schroeven en donderde de plank boven mijn bed naar beneden. Oh ja, en ontbrak er een roede van de kledingkast, waar ik veel te lang op heb moeten wachten. Maar goed, zolang het huis niet instort en alles uiteindelijk wordt opgelost is het prima, toch? En laat ik ook mijn eigen aannemer B. Visser Bouw en Onderhoud niet vergeten, die meegedacht heeft over het toegankelijk maken van de woning en het voorwerk (ruwbouw) heeft verzorgd. Conclusie: ik ben super blij en kei tevreden!

Links

• Mijn keuken als inspiratie? Klik hier: Olm Keukens & Keukenplaatsing Meijer Totaal
• Afgelopen zondag daagde ik Ivo uit voor een potje badminton. Nieuwsgierig? Klik hier!
• Heb jij iets leuks in mijn huis gespot. Zie hier de materiaallijst!
• Het kan dus zijn dat je het gemist hebt. Geen paniek, je kunt het altijd terugkijken op kijk.nl!

Fit for Life

Verbeter je rolstoelvaardigheid en ga met meer zelfvertrouwen op pad. Coloplast organiseert samen met het Wheelchair Skills Team de Fit for Life On Tour-events in verschillende regio’s. Tijdens deze events krijgen deelnemers de kans om gratis een uur training te volgen en hun rolstoelvaardigheden te verbeteren.

Rolstoelrijvaardigheidstraining.

Je zou denken dat ik na zes jaar super behendig ben met de rolstoel, maar het tegendeel is waar. Aangezien ik een paar keer met rolstoel en handbike vet onderuit ben gegaan, ben ik een stuk zelfvertrouwen verloren. De uitnodiging voor een wheelchair-training in Heliomare kwam dus als geroepen, ook omdat ik nog geen dikke vrienden ben met mijn nieuwe opmaat gemaakte rolstoel. Bij het minste of geringste kiept dat ding (lees hierin mijn frustratie 😤) achterover. Als ik mijn krukken achterop wil zetten, als ik een boodschappentas achterop hang of als ik op een kleine helling sta en iets teveel naar achteren leun. Oh ja en al die schots en scheve Haarlemse straatjes helpen daar zeker niet bij. Het is werkelijk levensgevaarlijk!

Wheelchair Skills Team.

Kees-Jan van der Klooster, oprichter van het Wheelchair Skills Team, heette ons van harte welkom in de sporthal van Heliomare. Hij was zelf 23 jaar oud toen hij een dwarslaesie kreeg, maar hij was vastbesloten toch iets van zijn leven te maken. Met doorzettingskracht en energie verzorgt hij nu al jarenlang trainingen in rolstoelvaardigheden en als iemand handig is in de rolstoel is hij dat wel. Het ziet er ook zo makkelijk uit als hij het ene na het andere obstakel probleemloos neemt. Na een kort introductierondje, waaruit bleek dat eigenlijk alle deelnemers met ‘gebroken’ zelfvertrouwen kampen, kreeg ik meteen het advies de as van mijn rolstoel één centimeter naar achter te verplaatsen. Hij zag meteen waarom mijn rolstoel zo kiep-gevoelig was. Zo, dat had hij snel gezien!

Well done! You’re wheelie awesome!

Daarna mochten we het parcours op. Eerst leerden we in een wheelie te balanceren, weliswaar terwijl we tegen een dikke mat aan stonden, zodat we niet hard konden vallen als we achterover zouden slaan. So far so good, al ging er daar al iemand, weliswaar zacht, onderuit. De angst was bij menigeen in de ogen af te lezen. Het voelt een beetje als de controle loslaten. Daarna mochten we met hulp de verschillende drempels op en af. Van laag naar hoog en ik kan je vertellen dat ik buiten toch echt liever een blokje omrijd dan bepaalde drempels te nemen. Je kunt je voorstellen dat in de sportzaal de ideale omstandigheden zijn; een vlakke ondergrond, een recht obstakel, ruimte en wat helpende handjes. In de echte wereld is het straatbeeld natuurlijk veel uitdagender, maar goed, je moet ergens beginnen om je gevoel van zelfvertrouwen weer terug te winnen. Tja en toen één van de gasten keihard onderuit ging en met zijn hoofd op de grond terecht kwam, was iedereen lichtelijk geschrokken en zo mogelijk nog voorzichter.

Natuurlijk red je het niet met een uurtje trainen, als je beter en zelfverzekerder wilt worden zul je aan de bak moeten en kan een cursus veel opleveren. Wist je trouwens dat er maar liefst 800 mensen op de wachtlijst staan voor zo’n behendigheidstraining? Veel vraag, weinig aanbod en de overheid trekt ook hier de subsidies in. Er zit niets anders op om zelf ‘buiten te gaan spelen’, want oefening baart kunst. En als je pech hebt een bult op je kop! 🙈

Zit Advies Team

Donderdag mocht ik voor de derde keer deze week naar Wijk aan Zee, maar nu voor een ‘Check je zit‘ consult. Met de opgedane kennis, ging ik in gesprek met mijn ergotherapeut, fysiotherapeut en iemand van RT (revalidatie techniek). We kennen elkaar inmiddels al heel wat jaartjes en ik zal waarschijnlijk heel mijn leven wel gekoppeld blijven aan dit soort consults, want zitten op één bil, doet wat me je hele lijf. Mijn onderrug heeft het door mijn houding zwaar te verduren, dus een comfortabele zit is essentieel. Helaas blijkt de as van de rolstoel niet zo eenvoudig te verplaatsen, omdat de aankoppelbuis van de handbike daaraan vastzit. Daarvoor zou ik de boel weer moeten laten omzetten in Hedel. Zucht. Tot die tijd waggel en kiep ik van voor naar achter en van links naar rechts. Wat we nu gedaan hebben, is de zitting wat naar voren gebracht, de rugleuning verlaagd, het Star kussen opnieuw gevuld met lucht en aangepast op mijn lichaam. Blijft het hierbij? Nope. It is a never ending story. Will be continued.

Spreuk van de dag

Ik wankel
En ik val
Ik sta op
En ik verknal
Ik klungel
En ik probeer
Ik leef
En ik leer
Elke dag een beetje meer
#verteleens