Je in alle bochten wringen.

Het was een gezellig en creatieve brainstormsessie in mijn zonnige achtertuin met de HelioHeroes over ‘onze bocht’ op de berg. Zoals ik vorige week vertelde; elk revalidatiecentrum mag langs de HandbikeBattle-route in Oostenrijk een eigen bocht aankleden. Er zijn zelfs prijzen te winnen, dus de lat ligt hoog! Wij pakten het serieus aan en de ideeën vlogen ongenuanceerd over tafel. We gingen van links naar rechts en van voor naar achter en hadden de grootste lol. Hoe we ‘m uiteindelijk gaan ‘ownen’? Dat blijft nog even geheim… je weet maar nooit wie er meeleest. 😉 Maar…ik kan je vertellen, het idee is steengoed! Onverslaanbaar. 😁

Het was een leuke voorloper op het komende weekend dat we met z’n allen naar de Ardennen gaan. Sterker nog, als je dit leest hebben we er net een nachtje opzitten. Kijk, we zijn dan wel een team, maar omdat het merendeel op zichzelf traint, mis ik nog wel een beetje het groepsgevoel. Ik weet dat dit goedkomt hoor, zeker als we het trainingsweekend overleven, maar een avondje gezelligheid helpt wel om elkaar beter te leren kennen. Nou ja, Bart en ik kennen elkaar inmiddels wel, omdat we als vaste trainingsmaatjes al vele kilometers achter elkaar aan gereden hebben. Samen naar een doel toe trainen werkt motiverend, is uitdagend, leuker en je bent minder kwetsbaar. Win-win in het kwadraat. De Bloemendalers die op het Kopje wonen, kunnen ons kunnen waarschijnlijk uittekenen. Heb je ze weer…al gaan we elke keer een piepklein beetje sneller omhoog. 💪🏼

Waarom moeilijk doen, als het samen kan. Loesje

Bart deed de boodschappen, ik had een heerlijke salade gemaakt en mijn tuin beschikbaar gesteld, Fridtjof zorgde voor het vlees op de barbecue, Jacky (vrouw van Bart) hielp met sjouwen en opruimen en de rest waren actieve mee-eters. Ieder zijn ding. 😉 Heerlijk om ervaringen uit te wisselen over hoogtemeters, kilometers, materiaal ergernissen en alle pijntjes die gevoeld worden. Bij mij overheerst ook wel een beetje de onzekerheid. Doe ik het wel goed? Lig ik op schema? En kunnen mijn armen (met die toch wel enorme spierballen, haha) de klim aan? Allemaal vraagtekens, waar ik voorlopig nog geen antwoord op krijg. Nou ja, meer dan mijn best doen, kan ik niet. En laat dat dan alsjeblieft voldoende zijn… 🙏🏼

Soms voel je de zwaarte niet van iets wat je met je meedraagt, totdat je de last van je schouders doet vallen.

Don’t be afraid to start
all over again, You may
like your new story better.
#bel_handwriting

Mijn motivatie om die Kaunertaler Gletscher te beklimmen is om mezelf te bewijzen dat er zoveel meer mogelijk is dan ik ooit had gedacht. Als je ziet waar ik vandaan kom, heb ik al behoorlijk wat grenzen verlegd. Ook mijn lichaam is redelijk afgetraind. Stoer hè?! Deze uitdaging zie ik als een symbool van de nieuwe richting die ik aan mijn leven wil geven. Welke richting precies? De goede natuurlijk. The only way is up! ☺️ De zware rugzak met tegenslagen, angst, verdriet, afwijzing en pijn wil ik symbolisch achterlaten op de berg en daar hebben mijn zus en ik in de sauna een plannetje voor bedacht. De komende weken ga ik op zoek naar ‘stenen’ die we vervolgens in een creatieve sessie kleur en woorden gaan geven. Hoe het er precies uit gaat zien gaan we meemaken, maar die last… die gooi ik boven op de berg letterlijk van mij af! Als dat geen ‘steengoede’ motivatie is om de top te halen…

De Houtvaart

‘Seizoen 2025 gaat van start! De waterzuiveringsinstallatie is vervangen. Een traplift is geplaatst evenals diverse brancards‘, dat was de eerste zin van de Nieuwsbrief van het openluchtzwembad de Houtvaart waar ik wel blij van werd. Mede als ambassadeur van Toegankelijk Haarlem vind ik het belangrijk dat het zwembad voor iedereen toegankelijk is. Daarbij zou ik er dan weer met de handbike in plaats van de auto naar toe kunnen, omdat ik dan met de rolstoel op zwembadniveau kan komen en de stoel niet aan de straat hoef te laten staan.

Van tegen de stroom inzwemmen word je sterker. Loesje

Aangezien ik toch mijn zwempas moest opwaarderen, zou ik meteen de lift kunnen testen. Kom ik daar, is er geen lift bij de ingang te bekennen. Hmmm, waar dan? Niemand kon het mij vertellen, dus toch met de trap naar boven gesprongen om navraag te doen bij de kassa. Daar kreeg ik uitgebreid verslag van de lift, want die was er wel degelijk (aan de zijkant van het pand), maar voorlopig nog helemaal niet in gebruik. Er moeten blijkbaar nog heel veel vervolg stappen genomen worden, om deze operationeel te krijgen. Want ja, als je zegt dat je toegankelijk bent, moet dat verhaal wel waterdicht zijn en alles aangepast zijn voor de doelgroep. Voorlopig zal ik er dus met de auto naar toe moeten. Even heb ik overwogen een volledig abonnement te nemen, maar gezien het feit dat ik pas na de Battle in juli wil gaan zwemmen – en mezelf iets van rust wil geven – leek een twaalfbadenkaart een betere keuze. Ik word nog wel eens verstandig! 😉

Sauna

Na de stiltesauna stap ik het liefst altijd even in een mompelbad. 😂

Dat was weer even geleden. Een verwendagje voor mezelf. Sterker nog, ik denk dat ik vanuit mijn nieuwe stulpje nog geen één keer ben geweest. Nu kwam ik er pas achter dat ik geen ‘weekendtas’ meer had. Waarschijnlijk is deze bij de verhuizing als overbodig, versleten of per ongeluk op de stapel afgeschreven beland. Een berichtje in de familieapp leverde een grote sporttas van Sven op. Geregeld! Top, want deze kan ik komend weekend ook gebruiken voor ons trainingsweekend in de Belgische Ardennen. Mijn nieuw gekochte bikini van de Hunkemöller dacht ik thuis al aan te doen, maar toen ik deze uit het papier haalde, kwam ik erachter dat er een bandje miste. Heb ik weer. 🙄 Die is bij er bij de kassa afgegaan, kan niet anders, want ik had hem toch echt gepast. Lekker dan! Deze had ik speciaal voor deze dag aangeschaft. Nu moest ik toch mijn oude bikini-top weer uit de kast halen. Gevalletje jammer. De badjas, badlaken, droog ondergoed, één slipper en wat toiletspullen gingen zonder problemen mee in de sporttas.

Het elastiek van het rokje was uitgerekt, met als gevolg dat deze van mijn kont afzakte.

Het was een heerlijke zonnige dag en bij aankomst bij Elysium in Bleiswijk had zuslief al ingecheckt. Het bleek deze bikini-dag eens een keer niet stervensdruk te zijn, zoals normaal het geval is. Omdat ik geen bikinibroekje kan dragen, draag ik altijd een tennis-zwemrokje. Deze zat wat aan de ruime kant en dat voelde ik wel, maar waar ik geen rekening mee had gehouden, is dat het rokje zwaarder wordt als het nat is. En dan bedoel ik zwaar, dus toen ik het zoutwaterbad uitkwam zakte het rokje zowat van mijn halve achterwerk en moest zus deze omhoog houden, totdat ik veilig in de stoel zat. Gelukkig had ik onbewust een extra kleiner maatje (met een goede elastiek!) meegenomen en in mijn locker liggen, dus toch eerst meer even snel omgekleed, voordat ik mensen zou shockeren.

Alles wat ik daar niet wilde, is mezelf blootgeven…

We hebben heerlijk gebadderd, gezweet, gedompeld, geluncht en gezwommen. De sauna is niet alleen ultra-relaxed cadeautje voor je lijf, maar ook nog eens gezond. De warmte helpt je spieren te ontspannen, verbetert de bloedsomloop en stimuleert de afgifte van endorfines, de natuurlijke gelukshormonen van je lichaam. Voor herhaling vatbaar. Doen dus!

Inpakken

Ardennen, here we come!

Tja, ik kijk er naar uit en zie er tegen op, het trainingsweekend in de Belgische Ardennen. Helemaal toen we de routes ter mentale voorbereiding per app doorgestuurd kregen. OMG! Dit is de generale repetitie voor het avontuur in Oostenrijk en kunnen we een beetje zien of we er klaar voor zijn. We verblijven overigens in een vakantiehuis van een oud revalidatiearts, niet luxe, wel lekker kneuterig.

De paklijst.

Voordat we vrijdagmiddag in de bus zouden stappen moest het nodige worden ingepakt. Ik kan je vertellen, het lijkt alsof we een hele week gaan in plaats van twee nachtjes. Ik ga op vakantie en neem mee… een handbike met gebruiksaanwijzing, een fietsvlag voor het zicht, een helm ter bescherming, het tenue van HelioHeroes voor de herkenbaarheid, sportbroek en schoen voor de trainingen, bidons om het vochtgehalte op peil te kunnen houden, slaapzak voor de nachtelijke uurtjes, kussen om mijn hoofd op te laten rusten, een hoeslaken tegen bedwantsen, nachtponnetje voor het slapengaan, handdoeken voor het afdrogen, slippertje tegen zwemmerseczeem, schone kleding voor als de rest vies is, een jas tegen de regen, een trui voor de warmte, toiletspullen om fris en fruitig te verschijnen, broodjes voor onderweg, gelletjes voor een energie-boost en eiwitrijke repen voor het volhouden van de duurtraining. Kortom…ik heb mijn wagen volgeladen.

Weersvoorspeling.

Het is al maanden droog en we kampen met een groot watertekort. De natuur zal er blij mee zijn, maar eerlijk gezegd hoop ik dat er dit weekend geen druppel gaat vallen. Tenminste niet tijdens het fietsen. Handbiken met een ligfiets in de regen is echt zo leuk niet. En by the way…ik heb geen regenpak. 😬 Dus lieve weergoden, willen jullie ons in het Belgische overdag voorzien van een licht zonnetje en droge wolken? In de nacht mag je er alles uitgooien wat nodig is. Nou ja, ook weer niet teveel in Haarlem, want mijn waterschade is net steengoed hersteld (prachtig geworden!) en daar wil ik nog lang van kunnen genieten.

Alé, tof weekend hè?!

Spreuk van de dag

Breek jezelf open
en zie wat voor pracht
er binnenin je zit
als je los durft te laten.
#kleinstukjeversheid