Als je de magie ziet in sprookjes, kun je de toekomst tegemoet treden.

Stiekem moet ik wel lachen hoor. Je wilt niet weten hoe vaak ik de vraag heb gehad of de liefde op Tenerife niet opnieuw is opgebloeid. Na 27 jaar ‘ze leefden nog lang en gelukkig’, dat zou nog eens een verrassende afsluiter zijn geweest van mijn vorige blog. Maar nee, mijn leven is helaas geen sprookje. Niet magisch, geen kikkerprins, pratende dieren, glazen muiltjes of feeën die alles oplossen, maar gewoon de realiteit. Rauw, soms oneerlijk, maar ook puur en uitdagend. Mijn Spaanse ex is – zover ik heb begrepen – gelukkig getrouwd en daar ben ik heel blij om. Verder in detail over hoe, wat, waar en wanneer wil ik natuurlijk niet gaan, dat laat ik graag aan de verbeelding over. 😉

Het leven is geen sprookje.
Wanneer je je schoen verliest om twaalf uur ’s nachts,
ben je gewoon stomdronken. 🤪

Ahoy

De Vrienden van Amstel Live.

We waren nog maar net terug van vakantie of het volgende leuke uitje diende zich alweer aan. Een avondje uit met Lynn en Rick en de twee moeders. Dochterlief had zowaar vier kaarten weten te bemachtigen en wij waren uitverkoren om met ze mee te gaan. Mij hoor je deze maand niet klagen hoor. Eerst André Rieu, aansluitend de vakantie naar Tenerife en nu waren we op weg naar Ahoy in Rotterdam. Hoezo een beperkt leven?
We waren bijtijds vertrokken, maar het was een crime om er te komen. File, file en nog meer file. Ik denk dat we er bijna twee uur over gedaan hebben, maar al keuvelend heb je het niet eens zo in de gaten. Gelukkig had ik wel een parkeerplaats kunnen reserveren naast Ahoy, deze was trouwens met het bedrag van €19,50 aanzienlijk goedkoper dan het plekkie bij Ziggo Dome, waar we bij André €35,50 moesten aftikken. Hoe dan? 🤔

Eten is een noodzaak, genieten is een kunst.

We waren door alle drukte gewoon vergeten om ergens een tafeltje te reserveren. Stom, ik weet het. Tegen beter weten in hebben we nog wat belletjes gepleegd, maar zonder beschikbaar tafeltje als resultaat. We gingen dus op de bonnefooi en het eerste restaurant waar we langs kwamen was Seventy one, gelegen in het hart van de locatie. ‘Is er heeeel misschien nog één tafeltje vrij….?‘ Het boek werd opengeslagen en de dame bekeek aandachtig de lijst reserveringen. Je geloof het niet, maar we hadden geluk. Er was nog een mooi plekje vrij in de sfeervolle ruimte. Hadden wij even mazzel!
We schoven aan, bekeken de kaart en bestelden, hoe kan het ook anders, tapas met een glaasje wijn. Om een beetje in Spaanse sferen te blijven natuurlijk. Rond half acht rolde ik achter de rest aan naar buiten, waar we in de regen moesten aansluiten in de rij. Eerlijk gezegd ben ik een beetje verwend met een speciale ingang voor mensen met een beperking, maar dat kennen ze hier in Rotterdam kennelijk niet. De druppels werden steeds groter…en mijn gestylde haar en rolstoelkussen platter en natter.🙄

De kaarten werden gescand en omdat ze mij totaal over het hoofd zagen, vroegen we zelf naar de lift.

Met een nonchalant gebaar werden we doorverwezen naar een collega verderop. De dame in kwestie was druk met andere dingen en ik kreeg het gevoel dat ze ons het liefst zo snel mogelijk wilde afschepen naar een derde collega. Gastvrij was ze in elk geval niet, maar goed, uiteindelijk werden we door de beveiliging toch de richting van de lift opgestuurd. Die zat dus helemaal achterin, naast de rokersruimte, kuch kuch. We moesten naar de tweede ring en drukten op de knop. Boven kwam één van de medewerkers meteen naar ons toelopen en keek naar mijn ene been en de rolstoel. ‘Welke stoelnummers hebben jullie?‘ We lieten de kaarten zien, ze wenkte naar mij en ik volgde haar. Ze wees naar een hoge steile trap.

‘Kun jij wel traplopen?’, vroeg ze bedenkelijk.

Stoer wuifde ik haar bezorgdheid weg en zei dat het wel goed zou komen, al vond ik het stiekem best een spannende actie. Na een korte plaspauze parkeerde ik de rolstoel bij de ingang van ons vak en gingen we op zoek naar onze plek. Rick liep voor mij uit, Lynn volgde achter me en Astrid liep ergens daar tussenin. Ondertussen sprong ik voorzichtig en volledig gefocust tree voor tree naar boven. Godzijdank was er een stevige leuning, maar na een aantal treden hield die ineens op en moest ik twee treden zonder doen – en dat vind ik toch altijd wel een dingetje, hoor. Niet naar beneden kijken, Ils, dacht ik bij mezelf. Want als ik hier mijn balans zou verliezen, zou ik zomaar in de nek van Kraantje Pappie kunnen belanden. 🤭 Het pad naar de stoelen bleek zo smal, dat ik heel langzaam zijwaarts naar mijn plekje moest hupsen. Maar… zucht van opluchting: ik zat!

En nu maar hopen dat ik tussendoor niet naar het toilet zou moeten…

Klokslag acht uur barstte het feest los. Het was werkelijk een avond om nooit te vergeten. De optredens en de hele show waren één en al spektakel; alles klopte tot in de puntjes. Een kleine greep uit de artiesten die voorbij kwamen en in verrassende combinaties elkaars nummers meezongen: Acda en De Munnik, Racoon, BLØF, Marco Schuitmaker, Van Dik Hout, Yves Berendse, Chef’Special, Nick Schilder, Guus Meeuwis, Davina Michelle en DI-RECT. Stuk voor stuk wisten ze het publiek mee te slepen met hun energie, we kwamen ogen en oren te kort. Er kwamen DJ-’s uit de nok en Davina kreeg een heuse regendouche op haar kop tijdens het nummer ‘Set fire tot he rain’. Dan vraag ik me toch af wat al dat water, en het was echt een plensbui, met de instrumenten doet…

Het was genieten.

Vanaf de eerste minuut hebben we uit volle borst meegezongen, uitbundig gedanst en intens genoten van alles wat er op het podium gebeurde. De sfeer was magisch; je voelde de energie door de hele zaal heen. Dit was niet zomaar een concert, maar een complete beleving die zeker voor herhaling vatbaar is.
Pas tegen half twaalf was het afgelopen en toen moest ik natuurlijk weer naar beneden. We wachten altijd tot het laatst, zodat de meeste mensen al weg zijn en ik op mijn gemak naar beneden kan springen. Terwijl ik bezig was, kwam een andere dame, weliswaar met twee benen maar ook met krukken, achter mij aan. Zij en haar man complimenteerden me met het lef om dit te doen. Dat compliment was overigens wederzijds, maar ze liet al snel weten dat het bij haar gelukkig maar tijdelijk was. In de hal kwam ze nog even naar me toe en vertelde dat haar zus ook op één been door het leven gaat, maar inmiddels nooit meer met krukken loopt. ‘Zij doet alles met de rolstoel,’ zei ze. Haar advies? Blijven doen hoor, met de krukken! Je bent zo veel vrijer. Lief, toch? Dat advies neem ik graag ter harte.

Training

Je kunt elke bergtop bereiken, als je maar door blijft klimmen. Barry Finlay

Oké, het is gedaan met alle sprookjes, feestjes en vakantie. Ik heb mezelf dit jaar een doel gesteld, dus ik moet aan de bak. Op dit moment sta ik letterlijk en figuurlijk onderaan de berg. Als ik omhoog kijk, denk ik alleen maar OMG! Hoe ga ik daar komen? Ik heb besloten om mij vast te houden aan mijn eigen levensles; stapje voor stapje en vooral niet te ver vooruit te kijken. Met elke training kom ik een stukje dichterbij waar ik wil zijn. Het klinkt misschien gek, maar ik heb nog geen meter buiten gefietst. Waarom niet zou je denken, maar dat heeft alles te maken met het koude en natte weer en de versnellingen die nog niet optimaal werken. De handbike krijgt komende week een servicebeurt en zal het probleem opgelost worden. Wel ben ik begonnen op de tacx (soort hometrainer) met het trainingsschema van de Fondo app, die ons in 22 weken voorbereid op de HandbikeBattle. Elke week staan er drie op het programma, van duur-, blok- tot interval- en sprinttrainingen. 😅

Fondo: Beter klimmen, sneller sprinten en jezelf klaarstomen voor die ene tocht.

Eén training heb ik vanwege de vakantie gemist, vier heb ik inmiddels afgevinkt en het moment dat je dit leest, zit ik waarschijnlijk op de fiets te zweten. Super tof dat 201FysioSport helemaal achter mijn uitdaging staat en ik daar volledig mag trainen. Ook houdt mijn fysiotherapeut vinger aan de pols betreffende mijn armen en schouders. Zo heb ik afgelopen maandag de eerste dry needling gehad in mijn rechteronderarm, niet persé een lekkere behandeling, maar het geeft wel het goede effect. Dry needling is een techniek waarbij dunne naalden in triggerpoints van spieren worden geplaatst om pijn en spanning te verlichten. Het ontspant de spieren, verbetert de doorbloeding en versnelt het herstel van spieren en pezen, wat zorgt voor minder kans op herhaling van klachten. Halleluja!

Schrijf je eigen sprookje. Lief Leven

De komende weken en maanden zal ik je meenemen in dit proces. Misschien moet ik het als een sprookje benaderen, want dan weten we één ding zeker; dat het goed afloopt. 😉 We gaan het zien. De gezamenlijke trainingen zijn bekend, de trainingstijden staan in mijn agenda geblokt, de oranje fietshelm 🙈 is besteld en het eerste sponsoroverleg is geweest bij mijn Haarlemse teammaatje. In mijn volgende blog zal ik het HelioHeroes-team aan je voorstellen en uiteraard gaan vragen om ons te steunen bij deze geweldige uitdaging.

Wereldkankerdag

Verder leven met kanker.

Elk jaar op 4 februari, Wereldkankerdag, staat de wereld stil bij de impact van kanker. En die impact is groot en raakt niet alleen de mensen die zelf getroffen worden, maar ook hun families, vrienden en de samenleving als geheel. Door het hele land worden activiteiten georganiseerd, dus ook bij jou en mij in de buurt. Het Spaarne Gasthuis zet de deuren open met een Zorgmarkt, waar mijn collega’s van IPSO Huis Kennemerland en het Adamas Centrum aanwezig zullen zijn om de gasten te verwelkomen. Op 6 februari is er een open dag bij onze locatie in Santpoort-Noord. Kom gerust een kijkje nemen, de koffie staat klaar!

Daarnaast verschijnt deze speciale dag het boek Levenslessen, een prachtig initiatief van IPSO. Deze bundel verzamelt krachtige verhalen van mensen met en na kanker, vol hoop, veerkracht en zelfzorg. Samen met vele ervaringsdeskundigen heb ik ook mijn eigen verhaal mogen delen, in de hoop iedereen die te maken krijgt met kanker een hart onder de riem te steken en te inspireren. Enne… houd maandag de Telegraaf en VROUW in de gaten, het kan zijn dat je mij tegenkomt. 😀

Spreuk van de dag

Het is nooit te laat om jezelf opnieuw uit te vinden.
Start een nieuwe carrière op je 40^ste.
Word verliefd op je 50^ste.
Leer dansen op je 60^ste.
Begin een nieuw avontuur op je 70^ste.
Je kunt het en je verdient het.
Dromen hebben geen houdbaarheidsdatum.
En sprookjes… bestaan. 💫