There are two
gifts we should
give our children;
one is roots, and
the other is wings.

04.39 uur: Hallo mammieee, ik heb lekker wifi in het vliegtuig en vlieg nu boven India. ✈

Met dit berichtje werd ik wakker. Wifi in het vliegtuig, het moet niet gekker worden. Lang leven het digitale tijdperk. Lynn had slechts vier uurtjes geslapen en niet eens filmpjes gekeken, terwijl haar vriendin wel lekker lag te tukken. Tegen tienen in de ochtend waren ze geland op Bangkok en om half drie op Phuket, het startpunt van hun reis. En dat is maar liefst 9.566 km bij mijn moederhart vandaan. ???? Gelukkig heb ik haar inmiddels alweer online gezien en gesproken en lijkt ze veel dichterbij dan ze is. Inmiddels heeft ze de watervallen van Kathu gezien, de eerste tempel (Wat Chalong) bezocht, de Big Buddha op de gevoelige plaat vastgelegd, aapjes en olifanten gespot en de eerst tropische regenbui met ons gedeeld.

De tijd gaat voort, alleen in gedachte kun je terug.

Manja en ik hebben in de vorige eeuw (oh wat klinkt dat oud…) ook een rondreis door Thailand gemaakt, maar wij waren na drie kleine weken weer veilig thuis. Ons mam blij. ???? Wij hadden geen backpack, maar gewoon een enorme hutkoffer. Wij trokken niet zelfstandig rond, maar met een luxe touringcar inclusief Nederlandse reisleiding. En airco! Wij hadden geen Polarsteps waarin we onze avonturen konden delen, geen e-mail, social media, FaceTime of WhatsApp, slechts een telefoonlijntje naar het thuisfront om collect call te bellen. Wij zijn toen gestart vanaf de hoofdstad en sloten af met een strandvakantie op Phuket. Het was geweldig. Voor de meiden gaat het avontuur en het grote genieten nu beginnen. En wij genieten op afstand met haar mee!

Scoop 

Mijn werk is zeer geheim, zelfs ik weet niet wat ik hier aan het doen ben. ????

Er werd expliciet gevraagd om ‘de informatie’ niet te delen op social media, waarvan akte. Maar ja, ik ben een blogger en schrijf graag over mijn dagelijkse bezigheden. Maak ik wat vets mee, mag ik er niet over schrijven. Ook lullig. Dus trok ik mijn stoute schoen aan en vroeg mijn contactpersoon wat ik eventueel wel in mijn blog mocht vertellen. Nou, ik kreeg groen licht om een piepklein tipje van de sluier op te lichten. Dus jullie krijgen de scoop, een primeur uit eerste hand. Hou je vast; ik ben door het KWF gevraagd mee te werken aan een televisieprogramma en ik heb natuurlijk ja gezegd. Ik sta altijd open voor nieuwe uitdagingen en ervaringen, leuk juist. Het wordt mijn televisiedebuut, tenminste als het gaat zoals gepland. Bij TV weet je het tenslotte nooit, het kan altijd nog veranderen. Spannend hè?!

Wat moet ik in godsnaam aan??? ????

Afgelopen dinsdag was de eerste draaidag en voor dat het zover was, had ik al stress. Locatie, tijd en een kledingadvies had ik per mail ontvangen. De dresscode was casual, kleding waarin ik me prettig voelde. Ilse kleding dus. Ik ben gek op kleine printjes en draag veel zwart, want dat kleed zo lekker af, maar te kleine designs als streepjes, ruitjes, bloemetjes of stippen was een no go. De camera gaat dan interfereren en dan krijg je een trillend beeld. Daar wordt de TV-kijker niet blij van. Pikzwart of helwit vindt de camera ook niet zo prettig, dus een groot deel van mijn outfits werd zo van tafel geveegd.

Het lijkt misschien een eenvoudige opdracht ‘vrijetijdskleding’, maar dat was het allesbehalve. Heel Nederland kijkt straks mee. Help! ???? Of nou ja, een deel daarvan. Ik had vriendin Irene en mijn zus deelgenoot gemaakt van mijn keuzestress, zodat ze met mij mee konden denken. Dat resulteerde in de aanlevering van verschillende kleding-items die ik mocht lenen. Super lief, echter maakte dat de keuze niet eenvoudiger.

Tis teen of tander! (das dus Brabants hè! ????)

Fris gedoucht en een beetje opgemaakt stond ik voor de spiegel. Oké, wat gaat het worden? Ik heb de hele garderobe inclusief de geleende items voor de spiegel doorgepast. Kleding ging aan en weer uit. Leuk genoeg? Of toch niet? Hallo, ik wil er straks wel goed uitzien op het beeldscherm natuurlijk!  Error in mijn hoofd, helemaal toen ik op de valreep nog een appje kreeg dat ik wat warms aan moest trekken. Het was koud op de locatie. O jee, wat nu? Daar begon ik weer van vooraf aan. De tijd drong en ik moest toch echt een keuze maken, het werd uiteindelijk het tuniekje, waar ik twee uur eerder mee begonnen was. ????

‘En… actie!’

‘Het loopt een beetje uit hier, je mag een half uurtje later komen’, las ik op mijn schermpje. Pff, daar kwam ik goed weg. ???? Nu kon ik nog even een broodje eten en de laatste hand leggen aan mijn looks. Daarna vertrok ik met gezonde spanning, met rolstoel en Leggy achterin, naar de afgesproken plaats. Na de intake, onder het genot van een lekker kopje thee, was het mijn beurt om voor de camera’s te verschijnen. Er stond een heel team klaar, ik kreeg een microfoontje op, er volgde wat instructies en de camera begon te lopen. We zijn best lang aan het draaien geweest, maar filmen is schrappen dus wat daarvan overeind blijft gaan we zien. Moe, maar voldaan reed ik terug naar Haarlem.

Thuis werd ik overvallen door onzekerheid en vroeg me af of ik het wel goed had gedaan. Heb ik alles wel goed verwoord? Het juiste verteld? Te veel of te weinig gezegd? (dat laatste vast niet ????) Te snel gepraat misschien? Zat mijn jurkje netjes? Kwam ik wel krachtig over? Er schoot van alles door mijn hoofd. Op televisie lijk je blijkbaar dikker dan je in werkelijkheid bent en dan had ik ook nog mijn prothese met korset aan… Dus als je een rolmops met één been door het beeld ziet rollen, ben ik dat. Jullie zijn gewaarschuwd! ???? Er volgt nog een tweede draaidag en de uitzending waarschijnlijk ergens eind mei. Hopelijk heb ik nu niets teveel verteld…! ????

Studio Kijk op kanker

Stichting Wegwijzer bij Kanker spant zich in om meer bekendheid te geven aan aanvullende zorg en ondersteuning voor iedereen die getroffen wordt door kanker.

Weet je nog dat ik onlangs ben geïnterviewd in Purmerend voor het nieuwe platform van Wegwijzer bij kanker? Het eerste interview ging echt fantastisch, maar door een klein vergissinkje bleek deze niet te zijn opgenomen. De REC knop stond namelijk op groen, terwijl deze op rood (=opname) had moeten staan. ???? We baalden enorm, maar hebben het meteen over gedaan (en de REC knop deze keer wel aangezet) en als je het niet weet, merk je er niets van. Ik was bang dat het nooit zo goed zou worden als het eerste spontane gesprek, maar ik ben eerlijk gezegd best heel tevreden over het eindresultaat.

Ik voel me enorm vereerd dat ik het spits mocht afbijten van een reeks interviews, die vanuit verschillende invalshoeken, inzicht geven in de impact die kanker kan hebben op kwaliteit van leven. Trots dat ik een steentje heb mogen bijdragen. Wil je het interview zien, klik dan hier!

Handbike

Wij zijn hier met de fiets want wij zijn ‘anti’lopen.????

Daar ging ik weer, niet voor het eerst en zeker ook niet voor het laatst. Op één van de drukste ochtenden van het jaar, zat ik met mijn rolstoel en handbike in de auto op weg naar Roam Special Cycles om mijn fiets te laten repareren. In Hedel of all places. Dat ligt dus in het zonnige zuiden, maar het was alles behalve zonnig. Het was vreselijk druk onderweg, er waren verschillende aanrijdingen waardoor er lange files ontstonden. Filerijden met mijn linkerbeen blijft een dingetje, dus het was opletten geblazen. Ik was voor de verandering op tijd van huis vertrokken en ondanks de ochtendspits, toch redelijk op afgesproken tijd bij de werkplaats aangekomen.

De sympathieke monteur bood mij een kopje koffie aan in de wachtkamer en haalde mijn bike en rolstoel uit de auto.

Terwijl er druk aan mijn fiets werd gesleuteld, zat ik wat te tikken op mijn laptopje. Na anderhalf uur was het defect opgelost en mocht ik een proefrondje rijden om te testen. De aankoppeling van de stang onder mijn zitting was afgebroken, waardoor de fiets los kwam van de rolstoel en dat is natuurlijk gevaarlijk als je vaart hebt. De wegen en fietspaden zitten vol hobbels, gleuven, gaten en scheve tegels. Niet alleen ik, maar ook de fiets krijgt daardoor steeds weer vervelende optaters. Ze hebben de schroeven vervangen door sterkere bouten en de buizen verhoogd, zodat de voorwieltjes hoger opgetild worden en daardoor minder makkelijk de straat raken. Ik ben weer blij, want een week zonder fiets….ik vind het maar niets! ????

Spreuk van de dag

Ik werd wakker op een eiland met
palmbomen en mooie mannen.
Mijn ontbijt stond naast me klaar.
En toen werd ik echt wakker.
Goedemorgen! ????
GewoonDames