Ilse
Je bent sterker
dan je denkt.
Graag stel ik mij even voor
Hi, ik ben Ilse, 53 jaar jong, trotse moeder van Sven (22) en Lynn (20) en woon in het prachtige Haarlem. In september 2014 kreeg ik voor de eerste keer de diagnose botkanker. Na een grote operatie en intensief revalidatietraject, kwam de kanker in 2017 terug. Helaas hadden de behandelingen niet het gewenste effect en kreeg ik in 2018 opnieuw slecht nieuws. De kanker was terug of misschien niet weggeweest.
Mijn leven is eind 2018 drastisch veranderd, doordat ik mijn volledige rechterbeen, heup en bekken verloor aan botkanker. Een heftige en intensieve tijd van herstel en revalidatie volgde. Eén van mijn hobby’s is schrijven, vanaf september 2018 schrijf ik hoe het is om als (ex) kankerpatiënt te leven met een beperking of beter gezegd, een uitdaging en houd ik een blog bij ‘Je weet pas hoe sterk je bent, als sterk zijn de enige optie is die je hebt.’
Sta iedere dag sterker op dan de dag ervoor.
Kijk je angsten aan en droog je tranen.
Je hebt een prachtig leven te leven!
‘Je weet pas hoe sterk je bent, als sterk zijn de enige optie is die je hebt.’
Mijn blogs
Vakantie in Esbeek
Wat is het leven goed in het Brabantse land, het land waar mijn wieg heeft gestaan… De vakantieweek zit er op en wat hebben we GENOTEN met een vette zacht G! Ik ben ‘un bietje’ lang van stof, dus...
Parasport
Het woord 'parasport' is afkomstig van het Griekse woord 'para', wat 'naast' of 'bij' betekent en laat de parallelle aard zien ten opzichte van de reguliere sport. Deze sporten zijn speciaal voor...
Wie goed doet, goed ontmoet!
Deze oude Nederlandse uitdrukking is een waarheid als een koe. Nog maar net terug van een paar heerlijke dagen met Lonneke in Hoorn, ging ik op de fiets met Sim richting 'Kraantje Lek' om de kids...
Yin Yang
Smul jij ook zo van televisieprogramma B &B Vol Liefde? Van alle gekke combinaties, de acht seconden knuffels, de ongemakkelijke stiltes, het gebrek aan interesse in de persoon die speciaal naar...
‘Dag lief been.’
Maandag 1 oktober zal ik afstand van je moeten doen.
En God, wat zal ik je gaan missen…
Bijna 49 jaar hebben we alles samen gedaan.
Je was mijn steun en toeverlaat.
We zijn op vele plekken geweest.
We hebben duizenden kilometers gelopen en gefietst.
Samen gehockeyd, gefitnest en gezwommen.
Samen gedanst, geskeelerd en geschaatst.
Ik heb je vertroeteld, ingesmeerd en gemasseerd.
Vele verschillende outfits gedragen.
Je bent klein, groot, dik en dun geweest.
Maar je hoorde zo vanzelfsprekend bij mij.
Je was een deel van mij.
Maar nu heb ik geen keus.
Jij bent al 4 jaar ziek.
We hebben er alles aan gedaan om je beter te maken.
Helaas is dat met 2 operaties en 10 bestralingen niet gelukt.
Als ik deze ziekte wil overwinnen moeten wij uit elkaar.
Met pijn in mijn hart en heel veel verdriet neem ik afscheid.
Dank je lief been,
voor alles wat je voor mij gedaan hebt.
Ik zal je never nooit vergeten!
Liefs, jouw Ilse
