Evelien; ‘Ik woon op een woonboot. Van harte welkom uiteraard. Maar…ik heb wel een lage instap en ik weet niet of dat voor jou mogelijk is?’

Het begon allemaal met het gesprek in het Inloophuis Kennemerland, waar over de actie ‘Huis in actie‘ van het KWF verteld werd. Weet je dat nog? Daar heb ik eerder over geschreven. Evelien van der Werff, die tot twee keer borstkanker overwon, gaat op haar E-bike langs alle 75 Inloophuizen in Nederland om aandacht te vragen en sponsorgelden te werven voor deze huizen die psychosociale zorg bieden aan (ex)kankerpatiënten en hun naasten. De inloophuizen hebben het zwaar door de coronacrisis en staan op omvallen, wat ontzettend jammer is, want ze kunnen écht het verschil maken voor mensen die getroffen zijn door deze verschrikkelijke ziekte.

Een paar weken geleden was mij dus gevraagd of ik, op woensdag 2 juni, het stukje van het Inloophuis in Santpoort naar Haarlem met haar mee wil fietsen om ook lokaal aandacht te vragen voor deze sponsoractie en er iets moois van te maken. Dat is een kleine moeite, maar petje af voor deze vrouw die in zes weken maar liefst tweeduizend kilometer gaat fietsen. Pfff, ga er maar aan staan! Toen ik zag dat Evelien podcasts maakte over ‘Koetjes & Kanker’ (briljante titel overigens), ben ik zo vrij geweest om haar te benaderen met de vraag of het een idee was om samen eens in gesprek te gaan. Een super enthousiaste reactie volgde en er ontstond een leuke mailwisseling. De afspraak was snel gemaakt.

Vrijdag vertrok ik goedgemutst richting Noordwijkerhout.

Onderweg wilde ik wat mooie bloemen kopen voor de gastvrouw, dus ik zocht een stalletje waar ik makkelijk terecht kon, zonder al teveel gedoe. Aan de kleurige tulpenvelden stond een bloemenkraam met prachtige tulpen. Ik zette mijn auto aan de kant, pakte mijn krukken en huppelde richting het kraampje. Ik koos twee bossen uit (ook één voor mijn middag afspraak), deed het geld in het potje, en bracht deze één voor één springend naar de auto. Daarna vervolgde ik mijn route, via een smalle weg langs het kanaal waar de woonboot gelegen was.

Aangekomen op de plaats van bestemming, zag ik een blonde vrouw op straat staan die duidelijk stond te wachten. Op mij. ???? Ik herkende haar van de foto’s en we begroetten elkaar enthousiast. Ze wees me een parkeerplekje aan bij haar buurman tegenover. Terwijl ik uitstapte, kwam Evelien naar me toe lopen om te helpen met mijn spulletjes. Je weet wel; mijn zitkussen, tasje, wat papieren en de tulpjes natuurlijk. Samen liepen we naar de boot, op een prachtig gelegen plekje. Een puur Hollands plaatje, zo rustgevend en mooi!

Mijn eerste bezoek als Ilse2.0 aan een woonboot was best spannend.

Want ja, hoe kom ik als één benige veilig op die boot? ???? Evelien had vooraf haar hulp al aangeboden, dus ik wist dat het wel goed zou komen. Het eerste obstakel was een redelijk steile helling naar het terras. Oeps. Met hele kleine sprongetjes, ging ik voorzichtig naar beneden. Ik mocht vooral geen uitglijder maken. Daarna zag ik de entree. Een voordeur met een hele lage instap naar de boot. Een tweede oeps. Daar was ik dus voor gewaarschuwd. Zorgvuldig bekeek ik de mogelijkheden, hoe ga ik deze drempel nemen?

Eerst wilde ik springen, maar was toch bang dat ik dan onderuit zou gaan. Ik besloot het zittend te doen, legde het kussen op de drempel, ging er met mijn linker-bil opzitten en al draaiend probeerde ik mijn linkerbeen naar binnen te brengen. Precies op dat moment schoot er een enorme pijn door mijn been, doordat mijn modideel (amputatiegebied) de drempel raakte. Au au! ???? Ik wilde me niet laten kennen en hield me stoer, maar ik moest wel even op mijn tanden bijten. Een lekkere binnenkomer zo. ???? En door… ???? Ben blij dat het niet gefilmd is, want heel charmant zag het er niet uit, haha.  Ik moest mijn been echt naar binnen duwen, maar…het is gelukt!

Zij: borsten kwijt, baan kwijt, maar wel een fiets en een missie.
Ik: been kwijt, baan kwijt, maar wel een handbike en een missie. ????

Onder het genot van een kopje koffie begon ons kennismakingsgesprek en al gauw bleek dat we een klik hadden en redelijk hetzelfde in het leven staan. Positief, strijdlustig, bruisend van levenslust en een enorme drive om mensen te willen helpen. We delen dezelfde passie: schrijven. Evelien is een sprankelde vrouw, creatief, ondernemend en super gedreven in alles wat ze doet. Er ontstonden spontaan ideeën hoe we misschien ooit samen tot iets zouden kunnen komen om mensen te inspireren. Deze ontmoeting kan geen toeval zijn. Rond half twaalf gingen we aan de tafel zitten waar de studio klaar stond voor de podcast. Grappig dat er een tegeltje achter mij op de wand hing; ‘Tis wat tis’, een van mijn vaste uitspraken, want dat is het.

Een moment van stilte en concentratie. De microfoons gingen aan en de opnameknop kleurde groen.

De podcast was begonnen. Evelien leidde het gesprek, stelde vragen, maar het voelde meer alsof we gewoon zaten te kletsen. Over koetjes & kanker. Het zal je niet verbazen dat de opname langer duurde dan de gemiddelde podcast, want ja, ouwehoeren kan ik wel. ???? Ach, een podcast kun je luisteren wanneer je zelf wilt. En pauzeren. En stoppen. Als ik mezelf relatief luchtig alle ellende van de afgelopen jaren hoor vertellen, lijkt het net alsof het niet over mij gaat. Het is nogal wat. Ik realiseerde mij dat het op de kop af twee jaar geleden was dat ik uit Heliomare werd ontslagen. Op 7 mei 2019. Bizar toch?

De planning is dat mijn podcast op 30 mei online gaat, een paar dagen voordat ik aansluit bij Evelien haar fietstocht. Er wordt niet aan het interview gesleuteld of geknipt, er is geen escape, alles wordt uitgezonden. Nu maar hopen dat ik mijn verhaal een beetje helder heb verteld, maar het allerbelangrijkste is dat de boodschap duidelijk overkomt. We hebben allemaal een overlevingsmodus dat aangaat als het nodig is. Een soort oerkracht die je verder helpt. Doelen stellen geeft houvast, maak kleine stapjes vooruit en vier elke mijlpaal, hoe klein ook. Je bent sterker dan je denkt. Jij ook als het nodig is. Weet ook dat je het niet alleen hoeft te doen, verzamel mensen om je heen, deel je verhaal en schakel een hulplijn in als deze nodig is.

Tis wat tis, dus probeer er ondanks alles wat moois van te maken!

Na het gesprek kreeg ik het boek ‘Dit boek brengt geluk‘ geschreven door Evelien zelf, als cadeau mee naar huis. Super lief en leuk en daar ga ik eens lekker voor zitten. Als je het boek inkijkt word je er al vrolijk van. ???? Nu moest ik de woonboot natuurlijk ook weer verlaten. Opnieuw ging ik op mijn kussen op de hoge opstap zitten. Ik draaide mijn been met moeite naar buiten, schoof mezelf door op het plateau, vervolgens ging ik op mijn knie zitten om daarna tot stand te komen. De steile helling sprong ik ‘hop hop’ naar boven. We namen afscheid en beloofden contact te houden. Veel later dan gepland vertrok ik met gierende banden richting Haarlem.

Vrij-mi-bo

Een beetje haast had ik wel, want ik had met Lonneke afgesproken om bij Yvonne op visite te gaan.

Toen bij thuiskomst bleek dat er niemand thuis was, kreeg ik het wel even benauwd, want mijn fiets stond nog in de schuur en dat is voor mij een lastige klus om die eruit te halen. Terwijl ik Lon appte dat ik iets vertraagd was, propte ik snel een boterham pindakaas naar binnen. ???? Huppelend haalde ik de bloemen uit de auto en deed deze achterin mijn rolstoeltas en zette de stoel buiten. Daarna sprong ik naar de schuur, waar ik balancerend op één been, mijn bike stukje voor stukje naar de ingang van de schuur trok, net ver genoeg zodat ik hem aan kon koppelen. Terug binnen deed ik mijn jas, sjaal en Leggy aan, rolde naar achter en schoof de stang van mijn bike in de buis onder mijn zitting, ging in zijn achteruit, sloot de deur en fietste vol gas naar Santpoort. Op het afgesproken punt trof ik mijn vriendinnetje en samen reden we naar het huis van Yvonne, dat overigens geheel rolstoelvriendelijk bleek, voor onze date. ???? In de tuin genoten van het zonnetje en met een gezellige vrijdagmiddagborrel proostten we op het leven! ????

Overwinnen

Bedwingen, de zege behalen, kloppen, overmannen, overmeesteren, te boven komen, triomferen, verslaan, verwinnen, vloeren, zegevieren.

Weet je nog dat ik in januari een interview en fotoshoot had voor het Inspiratieboek Overwinnen? Er zijn toen ook filmopnamen gemaakt van de ‘making off’ voor de promotie van het boek. Bekijk hier de krachtige trailer van ‘Overwinnen’ gemaakt door filmmaker Stefan de Jong. Echt prachtig! Het boek gaat voor mij over de kracht van tegenslag. Hoe herpak je jezelf als de grond onder je voeten vandaan wordt geslagen en alles in je leven radicaal veranderd. Indrukwekkende levensverhalen, heel verschillend van elkaar met toch één gemene deler: positiviteit, wilskracht en doorzettingsvermogen. Super trots dat ik een bijdrage heb mogen leveren aan het mooie initiatief van Femke Oepts.

Spreuk van de dag

Het is oké als je minder snel bent.
Het is oké als je minder mooi bent.
Het is oké als je het moeilijk hebt.
Waar je ook bent of staat, accepteer jezelf.
thedailyquotesnl