Yes! Vandaag gaat het gebeuren, de huidtransplantatie. Dit is de achtste operatie vanaf 1 oktober.

Om half acht werd ik gewekt met de vraag wat ik wilde voor ontbijt. Ik wist natuurlijk meteen te melden dat ik nuchter moest blijven. ‘O ja, dat is ook zo’ zei de verpleegster. Dus gingen we wassen, aankleden en naar de wc. Nu gebeurde hetzelfde als een paar dagen geleden, alle badkamers van onze afdeling waren bezet.???? Dus gingen we op zoek bij afdeling A, naar een beschikbare badkamer. Gelukkig konden we daar wel meteen terecht. ????

Terug op de kamer was het wachten op de ambulance en de laatste spulletjes in mijn koffertje doen. De ambulancebroeders kwamen kwart over negen binnenlopen. Yes! Daar gaan we, op naar Leiden!

De rit verliep prima. Er zit altijd een verpleger naast mijn brancard die mij in de gaten houdt en een beetje kletst. Ik heb inmiddels veel gehoord over het leven van een ambulancebroeder. ????

Aangekomen in Leiden werd ik naar mijn afdeling gebracht en kreeg ik kamer JQ9-154. Grappig, het is de kamer naast mijn oude kamer. Fijn dat het een 1-persoonskamer is, maar wel saai….ik mis al mijn kaarten en bloemen.???? De intake werd gedaan en ik kreeg meteen weer zo’n mooi blauw OK shirt/ hes aan.

Net toen ik even wilde gaan lezen, kwam Ria (oud collega, werkzaam in het LUMC) op visite. Altijd gezellig om even bij te kletsen. Wat denk je dat er vervolgens gebeurde? Alarm van de vacuümpomp. ???? Echt tot het laatste moment gaf de pomp problemen.

Goed, om tien voor een werd ik opgehaald voor OK. Intern vervoer bracht mij tot aan de sluisdeur. Door de intercom werd mijn naam doorgegeven, ik werd verwacht dus de deur ging open. In de zaal werd ik aangesloten aan allerlei toeters en bellen en werd het infuus, na even zoeken, geprikt. Een anesthesist kwam mij vervolgens halen om naar OK-1 te gaan. Daar werd van alles voorbereid voor de narcose en operatie. Prof. Dijkstra was onderweg, maar een andere arts verzorgde alvast de briefing.

Naam, geboortedatum en de reden waarom ik hier was, moest ik vertellen. Voor mij is dit het keerpunt, omdat ik vanaf nu weer echt kan opbouwen. Ik koos weer een mooie droom uit en viel met de nodige middelen in slaap. Eenmaal wakker voelde ik meteen mijn schaafwond, een brandend pijnlijk gevoel. Er zit een verband op deze wond, die er pas na 3 weken af mag. Dijkstra kwam kort even vertellen op de verkoeverkamer dat de operatie geslaagd was. Ook dat ik nog ongeveer 1 week vastzit aan de vacuümpomp, omdat dit het herstel van de aangebrachte huid op de wond zal versnellen. Nou ja, vooruit dan maar! ???? Daarna viel ik weer in slaap en werd ik steeds even wakker. Ik was wel wakker genoeg om een ijsje te vragen. Zo lekker verfrissend! ???? Rond kwart voor vijf was ik helder genoeg om naar mijn kamer te gaan. Frank en de kids waren er rond vijven. Dijkstra kwam ook nog even kletsen. Hij zei dat ik mocht uitbouwen met zitten, van 2 naar 3 keer per dag een uurtje. Oké fijn, dat is al wat!

Wat hem betreft mag ik morgen naar Heliomare, omdat ze de wond op mijn bil en rug pas over 7 dagen willen controleren. Waarschijnlijk mag dan de pomp eraf en tot die tijd kan ik veel meer in Heliomare doen dan hier. Dus kan ik mijn koffertje morgen weer inpakken. ????

Zo stom????, ik val elke keer ‘weg of in slaap’ terwijl ik dit blog schrijf. Hoop dat het een beetje een duidelijk verhaal is geworden. Zo lekker slapen en morgen weer een nieuwe dag! ????

Cadeautje 3 van de Rituals Avent kalender was een klein flesje olie voor haar en huid. ????