Think big, start small, learn fast. 
Durf groot te denken,
er is zoveel mogelijk als je
het maar voor je ziet.

Van sloopwerkzaamheden tot metselwerk, van ruwbouwtimmerwerk tot staalconstructie, van plafond en wandsystemen tot vloerwerk, van installatiewerkzaamheden tot tegelwerk. Ik zit voor het eerst van mijn leven met mijn neus midden in een uitgebreide verbouwingsofferte en lees dingen waarvan ik het bestaan niet eens afweet. Laat staan dat ik ze bedacht had voor mijn nieuwe huis. Uittanden bestaand metselwerk, aankoop kringspan isolatie, aankauwen verdieping vloer, eps broodjes plaatsen en aanbrengen multiplex neuten. Allemaal abracadabra voor mij. De eerste les, het inlezen en googelen, om een goede (ik ben al tevreden met redelijke) bouwopzichter van mijn eigen projectje te worden, is gestart!

Nice to have of must have.

Mijn woonwensen liegen er niet om, maar het prijskaartje wat daaraan vasthangt ook niet. Het is te hoog. Ik zal keuzes moeten maken en bekijken wat ‘nice to have’ is of echt een ‘must have’. Had ik maar in Geldermalsen gewoond, dan was ik misschien wel in de prijzen gevallen van de postcodeloterij, want daar zijn de miljoenen als zoete broodjes uitgedeeld. Bij het invoeren van onze postcode, verscheen de tekst: ‘Helaas, u bent niet in de prijzen gevallen’. Maar, ik had vol vertrouwen ook twee halve loten gekocht gekocht bij de Staatsloterij en daar kreeg ik wel goed nieuws. Hou je vast, ik werd gefeliciteerd met een geldbedrag van… vijf euro. Haha, nou ja, wie het kleine niet eert is het grote niet weerd. De verbouwing zal ik zelf moeten financieren, daarom ligt de hypotheek aanvraag ‘as we speak’ gewoon bij de bank. Heb net weer een begrotingsformulier van het NIBUD moeten invullen om mijn draagkracht te toetsen. Best lastig, want de huidige situatie is bekend, maar wat ga ik straks in mijn uppie moeten betalen aan gas, water & licht of aan levensonderhoud, nu die twee grote eters mijn koelkast niet meer dagelijks plunderen. Het is één groot vraagteken.

Winter

Het was het gesprek van de dag; het winterse weer, want wat was het koud hè?! Hoe warm ik mij ook kleedde, hoeveel sokken en handschoenen ik ook over elkaar aantrok, het maakte niets uit. Mijn tenen en vingers bevroren steevast elke keer als ik er met de handbike op uit ging. Het deed gewoon pijn. En dan zijn we er nog niet, want komende week worden er winterse buien met soms zelfs sneeuw verwacht. Nou, mij niet bellen!

Terug van weggeweest: de winterteen!

Gelukkig heb ik er maar vijf! 😜

Elke winter komt het een paar keer terug en kan ik er niet omheen. Het is helemaal niks ernstigs, maar verdomd vervelend en pijnlijk. Mijn lijf is niet gemaakt voor kou, dat is duidelijk. De symptomen spelen met temperaturen rondom het vriespunt enorm op en veroorzaken zoals ik al vaker heb verteld; zwelling, roodheid, jeuk en pijn. Oh ja en de kleur verandert van mooi roze naar blauwpaars. Het ziet er een beetje sneu uit, dat linkervoetje van me. Een kek laarsje kan ik eigenlijk op dit moment niet goed verdragen, dus spring ik nu vooral met mijn oerlelijke maar oh zo warme en comfortabele Uggs door het huis. Het is belangrijk dat mijn voet warm blijft anders valt die er straks nog af. Stiekem kijk ik af en toe hoe de temperaturen op Tenerife zijn. Ik moet nog even geduld hebben, maar eind van de maand ga ik toch de zon en warmte tegemoet. Jippie!

Januari is de maand van herstel en de goede voornemens.

De sfeervolle decemberdagen hebben plaatsgemaakt voor de koude donkere dagen van januari; de luxe kerstdiners voor stamp- en stoofpotjes en de overvloedige wijn voor alcoholvrij bier en water. (Not!🤭) De vakantie is voorbij, de kerstboom de deur uit en de sfeerverlichting opgeruimd. We zitten weer in het ritme van alledag. Voor mij was het wel een goed moment om de kerstspullen eens zorgvuldig uit te zoeken. Wat neem ik mee, wat mag er naar de kringloop en wat gaat er rechtstreeks de kliko in? Alle losse onsamenhangende tierelantijntjes, kerstkransen, sneeuwpoppen, kerstmannen, kerstballen en slingers die nog op zolder lagen, hebben we weggebracht. De ruimte die ik ga krijgen is echt beperkt, dus opruimen en afscheid nemen van spullen is noodzaak. Ook van de overgebleven veertig (dezelfde) zilveren kerstballen ik op mijn veertigste cadeau kreeg. Sorry pa! 😜

Begon de dag met 10 goede voornemens. Ze zijn nu al op. Loesje

Januari, de maand van frisse energie en wilskracht, waar voornemens nog (deels) overeind staan. We zijn vastbesloten om gezonder te eten, de sportschool vaker te bezoeken, onze schermtijd te verminderen, bewuster met onze tijd om te gaan en een betere versie van onszelf te worden. Maar nu, zo half januari, lopen we ook tegen de realiteit aan, waarin de verleidingen van het oude normaal terugkomen en langzaam terrein winnen. Hebben we de lat misschien te hoog gelegd? Ben jij nog steeds op het goede pad naar zelfverbetering of heb je al een paar ‘escapes’ gebruikt? 😄

Van ‘Winter vol liefde’ naar ‘Over mijn lijk’.

Er is niks fijners dat op deze lange winteravonden met een kopje thee onder een dekentje op de bank te kruipen en televisie te kijken. Zo werd ik, net als half Nederland waarschijnlijk, meegenomen in de romantische dates van Winter vol liefde, waarin singles – die naar de sneeuw zijn geëmigreerd – de liefde zoeken. Heerlijk smullen van ongemakkelijke situaties, totale mismatches en prille liefdes. Waar het ene programma ontspanning biedt, geeft het andere je stof tot nadenken. Zo begon deze week de nieuwe serie van ‘Over mijn lijk’ waar jonge mensen die ongeneeslijk ziek zijn hun heftige verhalen delen en alles uit het leven halen wat er in zit. Indrukwekkend en inspirerend, maar ook oneerlijk en heel verdrietig.

Interessant of misschien te heftig als je zelf botkanker hebt gehad?

Op social media werd deze vraag gesteld door het Patiëntenplatform Sarcomen, omdat één van de deelnemers een zeldzame bottumor bleek te hebben. De serie begon met de uitvaart van Zoë, een prachtige jonge meid die in 2019 de diagnose botkanker kreeg. Nog voordat haar verhaal gestart was, zagen we het einde. Die kwam keihard binnen kan ik je vertellen, omdat het verhaal zo herkenbaar was. Ook in het verhaal van de ontwapenende Tilburgse Eva, herkende ik een deel. Zij was, nadat ze de diagnose longkanker kreeg, in eerste instantie oprecht boos en dan vooral op oude mensen. ‘Waarom word ik getroffen en niet mensen die toch al aan het einde van hun leven zijn?‘, zei ze verontwaardigd. Heel begrijpelijk, want ik weet nog dat ik precies hetzelfde dacht, toen ik voor de derde keer gediagnostiseerd was en te horen had gekregen dat mijn rechterbeen geamputeerd moest worden. Ik was ook boos op alles en iedereen die ouder was dan ik en met twee benen door het leven ging. Tja, en dat waren er een hoop. 😟

Dementie

Wat zal dit nieuwe jaar ons brengen?

Ik wens je een bloempje
voor iedere dag
Een vriendelijk woordje
een vrolijke lach
Een arm om je schouders
een knipoog die ’t doet
maar vooral een duim
in de hoogte, die hoopt
‘het gaat je goed’! ❤️

Sunshine is the best medicine! 🌞

Ons mam is een mens van de dag. Al jaren. Hoe bijzonder is het dat we ook dit jaar samen met haar konden genieten van een nieuwjaar lunch in het verpleeghuis, wetende dat zij de ‘last one standing’ is in haar familie. We realiseren ons natuurlijk maar al te goed dat elke keer dat we samenzijn een cadeautje is en die pakken we dan ook liefdevol uit. Afgelopen week overleed haar zus op 90 jarige leeftijd en hebben we samen met de familie afscheid genomen. Het was mooi, confronterend, maar ook goed zo. Zij leed eveneens aan een vorm van dementie, net als haar andere zus. Best zorgwekkend als je het mij vraagt, drie van de vijf uit haar gezin die zijn getroffen door deze ziekte. Wat betekent dat voor ons?

Als ik tegen die tijd maar niet vergeet dat ik één been heb… 🥴

Nu las ik laatst een artikel over de link tussen vitamine D en dementie. Uit een Canadees bevolkingsonderzoek – dat overigens helemaal niet waterdicht is hoor –  blijkt dat mensen die extra vitamine D slikken, minder vaak dementie krijgen. Naast dat we weten dat voldoende beweging, gezond eten en sociale contacten belangrijk zijn. Volgens Alzheimer Nederland is dit resultaat met een korreltje zout te nemen, omdat het lastig is oorzaak en gevolg uit elkaar te houden. Anyway, aangezien ik 50+ ben slik ik vanaf nu toch maar braaf mijn vitamine D tabletje. want baat het niet, dan schaadt het niet en als het niet uit het zonnetje komt, dan maar uit een potje!

Inspiratie

Op de woonboulevard van het kastje naar de muur gelopen?

Mijn nieuwe hobby, of beter gezegd tijdverdrijf, is het bekijken van ‘Hotel chic’ plaatjes op internet en het bezoeken van woonboulevards en woonwinkels. Zo heb ik me al een paar keer ondergedompeld in de wereld van interieur en design. Het is fascinerend om eindeloos door de diverse moodboards en inspirerende interieurfoto’s op Pinterest te scrollen, waarbij ik ideeën opdoe voor kleurenschema’s, meubelopstellingen en decoratieve accenten. Het is een onuitputtelijke bron van creativiteit en trends, waardoor er ook in mijn hoofd nieuwe ideeën ontstaan. Of het allemaal haalbaar is, gaan we zien.

Ik kook niet, ik gooi dingen in de pan en duim. 😜

Mijn eerste focus ligt voornamelijk op het bekijken van keukens en badkamers, twee essentiële ruimtes die mijn huis karakter moeten geven. De levertijd van een keuken ligt ergens tussen de drie en vier maanden, dus voor half februari moet die eigenlijk wel besteld zijn. Een beetje haast is dus geboden. Terwijl we van de ene showroom naar de andere gaan, merk ik wel dat mijn voorkeur steeds duidelijker wordt. Mijn oog wordt constant richting zwarte en donkergroene keukens getrokken. Ik weet het, handig zal een zwarte keuken misschien niet zijn, want je ziet er alles op, maar met een mooi blad erop en wat chique details oogt het echt wel heel stijlvol.

Enthousiast.

Hoewel het idee van het verbouwen van mijn nieuwe huis aanvankelijk een grote hoge berg leek, begin ik steeds enthousiaster te worden over het vooruitzicht. Ja, er is veel werk aan de winkel, maar ik begin het nu te zien als een spannend avontuur vol mogelijkheden om mijn persoonlijke stijl en smaak tot uiting te brengen. Terwijl ik offertes verzamel, me suf reken, wik en weeg, weet ik waar ik het voor doe. En ik hoef het niet alleen te doen, want er zijn wat mensen met kennis van zaken die met mij meekijken. Echt heel fijn! Ik kan niet wachten tot ik de sleutel krijg, maar heb deze tijd ook nodig om het plaatje in mijn hoofd compleet te maken. Hoewel de uitdagingen er zeker zijn, ook op financieel gebied, ben ik ervan overtuigd dat het eindresultaat de moeite waard zal zijn!

Spreuk van de dag

Sometimes you get to what you thought was the end
and find it’s a whole new beginning. 🥰
#annetyler (met dank aan Nelleke!)