Naakt zijn is jezelf zijn.

Door naakt te lopen werkt de thermoregulatie van het lichaam veel beter. Zonder kleding is het lichaam namelijk veel sneller en efficiënter in staat om de lichaamstemperatuur te regelen.

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik niets heb tegen naakt, ik vond het vroeger in de sauna ook geen enkel probleem om uit de kleren te gaan. Die tijden zijn echter door de omstandigheden wel veranderd. Ik durf dan wel weer een sauna te bezoeken, maar dan alleen tijdens badkledingdagen. Afgelopen zaterdag scheen het zonnetje en had ik zin om wat baantjes te gaan trekken in het openluchtzwembad de Houtvaart. Omdat voorgaande jaren de zaterdagochtend naturistisch gezwommen kon worden, checkte ik de website. Er stond enkel ‘banenzwemmen’, de ‘kust’ was veilig, dus pakte ik mijn zwemspullen en vertrok richting het zwembad.

Oeps! Ze hebben niets aan…

Als we erover nadenken zijn we allemaal naakt in onze kleren. #heinrichheine

Nadat ik mijn pasje door de scanner haalde, hupste ik het terras op. Omdat ik werd aangesproken, had ik in eerste instantie niets in de gaten, maar ineens zag ik in mijn ooghoek ‘bloot’. Veel bloot. Och jee, is het dan toch naaktzwemmen deze ochtend? Een beetje geschrokken vertelde ik dat ik hier niet van op de hoogte was en dat naakt voor mij een absolute no go is. Mijn lichaam is behoorlijk verminkt en dat houd ik graag voor mezelf. De man die mij aansprak vond het sneu om mij onverrichte zaken naar huis te laten gaan en wilde wel een uitzondering maken. Voor de zekerheid werd de coördinator van het naturistisch zwemmen erbij gehaald en gevraagd of ik met badkleding het water in mocht. Bij hoge uitzondering kreeg ik toestemming om mijn zwemrokje aan te houden, niets meer en niets minder. That’s the deal.

Een beetje onwennig liep ik naar een kleedhokje.

Zou ik toch niet beter rechtsomdraai kunnen maken? Ik twijfelde, maar hupste ondertussen door. Mijn jurk en bikinihesje gingen uit en aarzelend stapte ik het hokje naar buiten. Daar stond ik, op één been topless bij het zwembad. Hoe stom ook, ik voelde me ineens behoorlijk kwetsbaar en wist niet hoe rap ik het water in moest komen. Niks geen koudwatervrees, hupsakee erin. Snel die boobies onder water! En dan te weten dat ik ooit in mijn jonge jaren in de Hitkrant heb gestaan met als titel: ‘Ilse: Topless zonnen is geen probleem!’ Dat waren nog eens andere tijden. En eerlijk? Naakt zwemmen is best heel fijn. Geen knellende bikinihesjes of broekjes die in je bilnaad kruipen of van je kont afzakken. Het is bevrijdend en ‘blootgewoon!’

De naakte waarheid is misschien wel dat ik bij het vrij zwemmen me naakter en meer bekeken voel, dan tijdens deze nudisten ochtend. Voor herhaling vatbaar? Nee, ik denk dat ik de zaterdagochtend voorlopig even oversla.

Stofzuigen

Welcome, I hope you like dog hair… 😬

Haaruitval, er lijkt geen einde aan te komen. Geen zorgen, het gaat niet over mij, maar over onze Lab. Met terugwerkende kracht hadden we na Body beter kunnen kijken naar een hypoallergene hond of beter nog eentje met het ‘haarloosheid’ gen. Alhoewel… onze Sim is toch een stuk aantrekkelijker met zijn donkere lokken dan de Chinese naakthond. 🤭 Het had me nu in elk geval veel bloed, zweet en tranen gescheeld. Onze viervoeter verliest op het moment zoveel haren, dat ik minimaal twee keer per dag moet stofzuigen en dan is nog niet alles weg. En als iets niet mijn hobby is, is dat het wel. Dit probleem is natuurlijk niet nieuw, maar in het vorige huis viel het gewoon minder op.

Tipje van de sluier, ik heb dus een lichte vloer en een zwarte hond…🙄

En aangezien alles hier spic en span is (en het wachten is op hulp van de WMO), wil ik de boel zo mogelijk een beetje schoon proberen te houden. Stofzuigen op één been is en blijft een ware workout en ja nu ik geen trappen meer hoef te ‘lopen’ (wat een heerlijkheid!), kan ik mijn energie volledig storten op het verwijderen van hondenharen. Alsof ik niets beters te doen heb. 🙄 Natuurlijk kan dat ook met een trippelstoel, maar die stoel en ik zijn geen super match. Oefening baart kunst zeggen ze, nou die vlieger gaat voor mij helaas niet op. Ik ben gewoon stuurloos met die stoel en red het net mijn bordje met eten naar de bank te brengen. Nee, laat mij maar springend op één been met in één hand een kruk, in de andere hand de stofzuiger, mijn dingetje doen. Wel ben ik naarstig op zoek naar een draadloze lichtgewicht stofzuiger, met een zuigkracht van een olifant, want ik lig de hele tijd in de clinch (of aan het touwtje springen) met het verdomde snoer. Heb jij een goede tip, let me know!

Happy!

Be happy, be bright, be you!

Inmiddels woon ik alweer ruim vier weken op mijn nieuwe adresje en ben ik redelijk ingeburgerd en blij! Het huis voelt elke dag een beetje meer als thuis en ik geniet van het vakantiegevoel in mijn zonnige achtertuin. Heerlijk! Of alles klaar is? Welnee, we are work in progress. De twee volle koffers staan nog steeds naast mijn bed, omdat één kast nog altijd niet compleet is. Het missende onderdeel is vandaag eindelijk in bestelling gegaan. Eén voordeel; hoef ik straks voor de vakantie niet meer in te pakken, neem ik gewoon één van die koffers mee. De inhoud zal een verrassing zijn, want ik heb werkelijk geen idee meer wat erin zit. Hmmm, grappig eigenlijk, ik heb het dus ook niet gemist… 🙃 Zou het winterkleding zijn?

Zoals het onkruid thuis groeit, groeit het nergens.

Halleluja! De voortuin is vandaag (vrijdag) volledig op de schop gegaan, want het was er levensgevaarlijk. Scheve en kapotte tegels, gaten en gleuven in de grond, driemeter glasvezel en een paar hysterisch uitgegroeide planten die de toegang volledig beletten. Mandy had mij in contact gebracht met twee toffe gasten, die mijn tuin rolstoelvriendelijk en toegankelijk hebben gemaakt. Ze zijn er een dagje zoet mee geweest en kraakten en piepten toen ze vertrokken, want wat een zwaar pokkenwerk is dat. Maar ze zijn mijn helden van de dag, nu kan ik ‘gewoon’ zonder gedoe en gestuntel mijn voortuin in- en uit rollen. Wat een opluchting dat het gefikst is, voordat ik een doodsmak maak. Als ik naar buiten kijken word ik blij, het ziet er prachtig uit!

Maar er werd niet alleen in de tuin hard gewerkt, ook binnen werden de nodige laatste klusjes gedaan door een medewerker van het woonprogramma. We hebben samen de drempel nauwkeurig opgemeten en een offerte opgevraagd. Zij nemen de drempelhulp voor hun rekening, wat echt heel fijn is, want mijn budget is op. De handgrepen in de badkamer zijn gemonteerd, zodat ik nu ook veilig kan douchen. Het begint nu echt ergens op te lijken! En net toen ik alles had opgeruimd en voor de zoveelste keer een stofzuiger door het huis had gehaald, belden mijn nieuwe buurtjes aan voor een kleine housewarming. Ik had nog wat goed te maken na maanden van verbouwen, herrie en drukte. Hopelijk is het gelukt! 😊

Nieuwe rolstoel

It’s a good fit!

Terwijl ik met Sim aan ‘de wandel’ was, ging de telefoon. ‘Goedemorgen, TNS revalidatie hier, wij zijn ietsje later, omdat we het rolstoelkussen nog moeten ophalen bij Kersten Hulpmiddelen‘. Ik viel stil. Hoorde ik het goed? Betekende dit nou dat ze mijn nieuwe rolstoel kwamen leveren? Bijzonder, ik wist van niets. Sterker nog, ik had tig berichtjes gestuurd me de vraag wanneer mijn stoel geleverd zou worden, omdat ik melding had gekregen dat hij klaarstond in Dongen. Ik had zelfs gemopperd over het feit dat ik een enquête en een reminder had ontvangen over hoe tevreden ik was over de levering, die nog niet eens had plaatsgevonden. En nu stonden ze ‘plotseling’ op de stoep. Het moet niet gekker worden.

‘Begrijp ik goed dat jullie mijn nieuwe stoel bij je hebben?’

De vriendelijke man antwoordde bevestigend. ‘Eh, oké, fijn!’ Een beetje van mijn à propos legde ik kort uit dat er waarschijnlijk het een en ander misgaat bij de afdeling planning, omdat ik hiervan niet op de hoogte was gebracht. ‘Maar geen enkel probleem hoor, ik kan binnen enkele minuten thuis zijn’. Mijn koffie-date stuurde ik snel een berichtje met de vraag of ze een half uurtje later kon komen en dat was natuurlijk geen enkel probleem. Twintig minuten later kwam de bus van TNS voorrijden en stapten er twee sympathieke Brabantse gasten uit met een spiksplinternieuwe matzwarte op maat gemaakte rolstoel. Yes, eindelijk!

Koffie?

Nadat ik de heren had voorzien van een bakkie pleur, werd de rolstoel verder passend gemaakt en uitgelegd hoe alles werkte. Ben het nu alweer vergeten, maar gelukkig heb ik zijn nummer nog. De Loopwheels worden overigens gewoon overgezet, maar die zal ik eerst moeten poetsen, anders vallen ze uit de toon bij de mooie nieuwe rolstoel. Het zit(lucht)kussen bleek trouwens niet het juiste te zijn, want deze was veel te dun. Ze hadden de verkeerde mee gekregen. Kan gebeuren, al verbaasde het mij niet. Het stoeltje neemt aanzienlijk minder ruimte in beslag en dat is fijn en het ‘zit als gegoten’. Omdat er slechts één kiepwieltje opzit, kon de krukhouder niet aan de gebruikelijke rechterkant gemonteerd worden. Nu moet ik dus linksom mijn krukken vastzetten en laat dat voor mijn lijf nou net niet zo gemakkelijk zijn. Die draai kan ik niet goed maken, dus dat wordt nog een dingetje. Als de houder toch naar de andere kant moet, kan het kiepwieltje niet meer in- of uitgeklapt worden. Hmmm.🤔

Ritje naar Brabant.

Op de vraag of ze de handbikebuis van mijn oude stoel meteen op de nieuwe wilde overzetten werd ik teleurgesteld. Dat moet namelijk op de werkplaats van Roam Special Cycles gelast worden en dat zit in het Brabantse Hedel. ‘Je bedoelt toch niet dat ik zelf met twee rolstoelen en handbike in de auto naar het zuiden moet?‘, vroeg ik lichtelijk geschokt. Ja, dat bedoelden ze wel. Hoe doe ik dat in mijn uppie? Morgen maar weer eens een belletje naar Kersten doen. En zo blijven we lekker bezig. De heren namen overigens alle tijd voor mij en waren super vriendelijk. Mocht ik iets vergeten zijn, mag ik de adviseurs altijd bellen of ik kan het natuurlijk navragen bij de buurvrouw uit mijn oude straat die op de koffie kwam. Zij was getuige van de levering en uitleg en weet nu ook precies hoe alles werkt! 😀

Spreuk van de week

Wanneer je de dingen die je
eigenlijk niet durft tóch doet,
verander je lef geleidelijk aan
in zelfvertrouwen en moed.
#maikehulzink