Sport is gezond, verbindt en geeft zelfvertrouwen. Fonds Gehandicaptensport zet zich al jaren in om sport toegankelijk te maken voor mensen met een beperking, structureel en dichtbij huis. Fantastisch dat zij daarnaast niet alleen partner zijn van de HandbikeBattle, maar ook als matchfunder van de HelioHeroes achter onze uitdaging staan. 

Zon, zweet en een hoop gezelligheid op de Nedereindseberg

Wat krijg je als je een trainingsdag, een reünie én een 50-jarig jubileum op één dag plant? Juist: een bruisende bende fanatiekelingen op drie wielen met handtrappers! Afgelopen zaterdag verzamelden alle teams, oud-deelnemers en individuele toppers van de HandbikeBattle 2025 zich op de Nedereindseberg voor een gezamenlijke trainingsdag vol ontmoeting, inspiratie en – jawel – de nodige kilometers.

Laat je invalideparkeerkaart maar zien!

Met z’n viertjes – Bart, Petra, Sandra en ik- reden we gezellig richting Utrecht alsof we een ‘uitwedstrijd’ hadden. En weer scheen het zonnetje vrolijk! Met een klein uurtje rijden kwamen we de parkeerplaats oprijden van het Wieler- en skeeler Centrum Utrecht, waar vrijwilligers ons vriendelijk welkom heetten en doorverwezen. De Nedereindse Berg is blijkbaar dé plek voor wielrennen en skeeleren in Utrecht en omgeving. Het ligt op het recreatieterrein de Nedereindse Plas en heeft verschillende banen en een gezellig clubgebouw.

De bus met ons materiaal zagen we al staan en Jan was met een aantal buddies de bikes aan het uitladen. Met een blik naar rechts, zag ik dat de tent waar we uiteindelijk naar toe moesten, best een eindje ‘lopen’ was en omdat ik mijn rolstoel niet mee had, zou ik dat op krukken moeten doen. Op zich kan ik dat wel (kost alleen wat tijd), maar wilde mijn schouders die het al zwaar hebben, eigenlijk een beetje sparen. Maar ja, de parkeerplaats stond bomvol, dus dichtbij de ingang een plekje vinden leek onmogelijk en dus opperde ik lollig om de invalideparkeerkaart als troef in te zetten. En dat met allemaal gelijkgestemden om ons heen; ‘halve benen, geen benen, dwarslaesies, er ‘liep’ en rolde van alles rond, haha. We moesten er zelf het hardste om lachen… 🤭

Welkom

Het is pas feest als… iedereen kan sporten!

Mensen met een beperking sporten nog steeds 25% minder dan mensen zonder beperking. En dat moeten we veranderen, aldus het jarige Fonds Gehandicaptensport, die deze dag maar liefst 50 kaarsjes mocht uitblazen.

De aftrap begon met een update over Fonds Gehandicaptensport en Uniek Sporten, mooi om te horen hoe zij samen optrekken om ‘beperkt’ Nederland in beweging te krijgen. Hierna volgde een reality check: de Battle is een bijzonder, prachtig en uniek sportevent, maar de klim valt niet te onderschatten. Trainen, trainen en nog eens trainen is essentieel om de top te kunnen bereiken. Tja, wrijf het er nog maar eens in…! 🥴 Gelukkig waren daar ambassadeurs en paralympische helden Mitch Valize en Jetze Plat om ons bij te praten én te motiveren. Wat een spierbundels zijn dat zeg! Ook de tips van oud deelnemers waren goud waard: eerder beginnen met de voorbereidingen (oeps, te laat! 🙃), krachttraining toevoegen aan je fietstrainingen ✅, indien nodig afvallen (je sleept zelf tenslotte elke kilo lichaamsgewicht mee naar boven. Ben ik even blij met slechts één been, dat scheelt een slok op een borrel, haha) en letten op gezonde en aanvullende voedingsstoffen.

Klaar voor de start, af!

Nadat we allemaal voor de startlijn stonden opgesteld, werden de veertien teams van de revalidatiecentra gepresenteerd. Dat duurde wat mij betreft iets te lang – had nog net geen wortel geschoten – , maar goed. Het startsein klonk en het ging los. Het parcours was ongeveer twee kilometer en had wat leuke heuvels, nog fijnere afdalingen en mooie bochten. Het was rondjes rijden, zweten, lachen en op tijd  leren schakelen, want daar zit uiteindelijk je winst. Iedereen had een andere stijl, de een ging babbelend omhoog, terwijl de ander vol gas en met rode wangen de hellingen opknalde. Er werd gekeken, afgekeken, getest en gestopt – want ja, soms moet je ook oefenen hoe je vanuit stilstand weer in beweging kan komen.

Getekend door
het leven
een rugzak op
haar rug
toch lacht ze
naar de wereld
en de wereld
lacht terug.
#bijmar

Ook team NL van het handbiken begaf zich op het parcours en zo reed ik ineens twee rondjes naast Europees en wereldkampioen Chantal Haenen. Voor jullie waarschijnlijk onbekend, maar in de beperkte sportwereld een fenomeen en een echte powervrouw. Een prachtige jonge meid die in 2015 beide benen verloor bij een verkeersongeval. Heftig. We raakten in een mooi en open gesprek, waardoor ik echt geraakt maar ook zeker geïnspireerd werd. Naast al deze oranje toppers reden ook oud-deelnemers gezellig mee en moedigden onze buddies ons vanaf de zijlijn aan. En de sfeer, die was top!

Borrel & bites.

Na ruim anderhalf uur, 25 km op de teller en 140 gemeten hoogtemeters, zat de training erop. Mijn armen en schouders brandden mijn shirt uit, dus ik was blij dat ik van de fiets mocht. Omdat ik niet meer op die verschrikkelijk klapstoeltjes wilde zitten, waar we tijdens de presentatie opgezeten hadden met een pijnlijke rug en houten kont als gevolg, dook ik – bij gebrek aan mijn rolstoel of goed zitkussen –  het gras in. De buddies haalden wat drankjes en de catering liep rond met heerlijke vette borrelhappen. Helemaal goed! Genieten en bijkomen. Het was een dag vol energie, uitwisseling en een tikje competitiegevoel, want nu weten we wie de concurrentie is. Laat die Battle maar komen… nou ja, nu nog effe niet, maar straks als we er klaar voor zijn!

Zie hier een compilatie van de dag!

Blank

Nee! G*dgloeiende…

Aan het ende van de middag kwam ik moe maar voldaan mijn huisje binnen. Sim begroette mij met een natte lik, voordat ik de badkamer indook voor een warme douche. Kom ik binnen hupsen, staat de hele vloer blank! 😱 Wat nu weer? Snel maakte ik de balans op en zag dat het water uit de kraan achter mijn wastafel stond te druppelen. In lichte paniek belde ik mijn buren. De ene was niet thuis, de ander nam niet op. Toen mijn kids geappt met de vraag wie mij kon komen helpen. De ene was aan het werk en de ander ver hier vandaan. Zat ik daar op mijn ene knie de vloer te dweilen terwijl ik alleen maar kon hopen dat er snel een einde zou komen aan deze lekkage. Gelukkig waren Joos en haar vader de uiteindelijke redders in nood. Zij spoorden het probleem op en met het weinige gereedschap dat ik in huis heb, wisten ze de kraan dicht te zetten. Wat heb ik toch met water? Zucht…

Update

Crowdfunding.

Oh wat zijn wij blij te kunnen vertellen dat we bijna de eerste € 8.500 via de crowdfunding van Uniek Sporten binnen is. Met super veel dank aan alle donateurs en alle mooie woorden die we hebben ontvangen. We zijn er nog niet, want in totaal hebben we €12.000 nodig om alle kosten te dekken en vooral onze fietsen te onderhouden, dus we gaan nog even door. Voorafgaand aan de training werd namelijk de ‘bike-check’ uitgevoerd door de organisatie. Nu wist ik al dat mijn fiets best wat mankementen vertoonde en die moeten natuurlijk opgelost worden. Aangezien ik de komende week een paar daagjes met Sven ga genieten in de Franse Ardennen, heb ik ’t Mannetje Fietstechniek bereid gevonden de reparaties uit te voeren. Dan heb ik de tijd om even te herstellen en hoop dat ik daarna een stuk makkelijker en lichter de weg op kan!

Duurtraining: beweegtijd 3 uur en 15 minuten – 45,65 km – 64 meter hoogteverschil. 😅

Afgelopen woensdag stond er een duurtraining op het programma. Het was mijn eerste training van de week, want die van maandag had ik vanwege schouderklachten geskipt. En ja, soms maak ik me echt wel een beetje zorgen of de blessure niet in de weg gaat zitten en ja we hebben er zeker aandacht voor. Na een intensieve massage van mijn fantastische en vaste sportmasseur Inge moest ik er weer tegen kunnen. Dus stapten Bart en ik om negen uur in de ochtend op de fiets. We zijn op plekken geweest, waar ik nog niet eerder geweest was. We gingen eerst richting Spaarndam en van daaruit door naar Amsterdam. Tussen de bedrijvigheid van het havengebied blijkt een bijzondere plek te liggen – het groene kunstenaarsdorp Ruigoord – en we besloten daar een kijkje te gaan nemen. Misschien ken je het wel. Het is de oudste vrijplaats van Nederland. Sinds 1973 is dit een levendige broedplaats waar tientallen kunstenaars werken in hun ateliers en creatieve ruimtes. Heel leuk om te zien, al lagen de meeste kunstenaars waarschijnlijk nog op één oor, want het was er oorverdovend stil.

Na anderhalf uur kwam de pijn opzetten en kon ik niet meer zitten.

Het was tijd om een plannetje te maken voor een rust-sta en plaspauze. Via Halfweg en Spaarnwoude reden we door naar Haarlemmerliede voor een stop bij hotel de Zoete Inval. Hier zat de uitdaging voor mij bij de entree. Om daar binnen te komen moet je een trapje op of via een helling omhoog lopen. Zonder krukken en met de nodige verbruikte energie ‘een dingetje’. Goed dat je het niet gezien hebt, want ik ben dus zittend op mijn ene bil, tree voor tree omhoog gegaan, om zo op mijn gat de lounge binnen te komen. 🙈 De receptioniste keek ietwat geschokt en vroeg of het wel goed ging. Ze had denk ik niet gezien dat ik een been miste en dacht dat ik letterlijk de deur binnenviel. Vrolijk zei ik dat ik oké was en wilde verder springen op zoek naar het toilet.

‘Zal ik een rolstoel voor je halen?’, vroeg de dame vriendelijk.

Oh ja, dat was toch wel heel fijn. Zo gezegd zo gedaan en zo werd ik netjes voor de deur van het invalidetoilet afgezet. Wat een service! Na het welverdiende kopje koffie, bracht Bart mij met de rolstoel terug naar de fiets, zodat ik niet meer hoefde te jumpen. Ik at nog snel een appeltje voor de dorst om aan het tweede deel van de duurtocht te beginnen. Best lang drie-en-een-half uur handbiken… 🥴

Minivakantie.

Ow, wat kijk ik er naar uit! De komende week gaan Sven en ik 3-daagjes genieten van het gunverblijf in Chambres d’hôtes Danou in de Franse Ardennen. Femke Oepts – bekend van het inspiratieboek ‘Overwinnen‘ – had mij voorgedragen als gungast, na de heftige periode van afgelopen jaren. Bijkomen, bijtanken, uitrusten en GENIETEN, meer hoeven we niet te doen. Wat een geweldig vooruitzicht! 🥰

Spreuk van de dag

Als je wist wat eraan kwam,
zou je stoppen
met stressen
en beginnen met vieren.
#positievevibes