Wat een luxe, deze ochtend kwam Mandy mij halen om mij naar Heliomare te brengen. Rolstoel mee, krukken mee, been mee en zwemtas mee.???? Mandy verwent mij altijd met een heerlijke cappuccino voor onderweg, zo ook vandaag. ???? Het was gezellig om al rijdend een beetje bij te kletsen. We waren keurig op tijd in Wijk aan Zee. We hebben mijn prothese geparkeerd in de oefenzaal en mijn tasje in een kluisje gedaan. Mandy vertrok weer naar Haarlem en ik dook (????????????) het zwembad in. Ik mocht er iets eerder in en had het bad veertig minuten helemaal voor mij alleen. Zo kon ik mooi in alle rust mijn baantjes trekken. Heen op mijn buik, terug op mijn rug. Hoeveel baantjes van vijfentwintig meter ik gezwommen heb? Geen idee, ik raak altijd de tel na drie baantjes al kwijt…???? Meestal ben ik langer bezig met aankleden dan met zwemmen, maar dat heb ik er graag voor over!

Er stond weliswaar geen afspraak met de ergotherapeut op het programma, maar we zijn wel even om de tafel gegaan om de rolstoel-aanvraag voor komende dinsdag opnieuw voor te bereiden. Als het goed is, gaan we dan samen met Hulpmiddelen Centrum Haarlem, eindelijk een rolstoel en handbike uitzoeken en bestellen. En hopelijk gaan ze het immens grote kussen verder op maat maken.????????Ondertussen werd ik ook gebeld door het LUMC met de vraag of ik een patiënt, die eind deze maand dezelfde operatie moet ondergaan, wilde helpen door mijn verhaal/ervaring met hem te delen. Natuurlijk wil ik lotgenoten helpen, graag zelfs! We hebben meteen een belafspraak voor de middag gemaakt.

Na dit korte ingelaste overleg ging ik door naar de fitnesszaal voor een uurtje krachttraining. Armen, benen, rug en buik, alles kwam wel aan de beurt. Verstand op nul en gaan! Tijdens het NuSteppen kon ik mooi even naar tennis kijken, waar Nadal tegen Goffin in een vier-setter wist te winnen. ????

Deze middag ben ik in de huiskamer gaan lunchen met de dames van de tweede verdieping. Het was best rustig, dus ik mocht een bammetje mee-eten. Er waren nog wel wat bekende gezichten, maar het meerendeel was toch nieuw voor mij. Na de lunch had ik een uurtje vrij en deze heb ik mooi benut voor een looptraining. Ik heb mijn been aangedaan, mijn rolstoel in de oefenzaal gezet en aan de wandel gegaan. Door de receptie, binnendoor richting de sporthal, langs de fitnesszaal naar buiten om via de voordeur weer in de receptie uit te komen. En zo drie rondjes. ????

Net toen ik mijn been af had gedaan, kwam Frank binnen lopen. Wij hadden samen een afspraak bij maatschappelijk werk. Tijdens deze therapie hebben we gesproken over hoe het nu thuis gaat. Waar we, en met name Frank, tegenaan loopt. Kijk, ik ben ziek geworden en ben nu toch beperkt in alles wat ik doe. Dat houdt in dat Frank nog altijd veel op z’n bordje heeft. Teveel.

En dan is een WMO aanvraag die niet soepel verloopt een enorm irritatie ding geworden. Je moet overal achteraan bellen, kussen, rolstoel, handbike en aanpassing van de poort. ????En zo zijn er nog een paar zaken te noemen, waarbij de energie letterlijk wegloopt. Allemaal gedoe dus. Hoe en wat kunnen we doen om de balans weer een beetje terug te krijgen? Laten we hopen dat we toch een keer tot een goede oplossing kunnen komen. Om drie uur hebben we het gesprek afgerond, hebben we mijn been en zwemtas opgehaald en zijn we weer naar huis gegaan.

Op het eind van de middag heb ik telefonisch lotgenoten contact gehad. Een verdrietig verhaal van iemand die ook een hoge amputatie te wachten staat. Op zo’n moment besef ik me weer waar ik vandaan kom, wat ik al bereikt heb en waar ik nog doorheen moet. Maar ik hoop dat ik deze jongeman, door hem ook een filmpje te sturen van mijn prothese en hoe ik daarmee loop, weer een beetje hoop heb kunnen geven. ????

Gelukkig heb ik daarna nog even van het zonnetje in de tuin kunnen genieten. ☀️???? Adem in, adem uit en rust. ????

Uit een doosje vol kracht:

Elke stap die ik zet richting mijn doel is waardevol, hoe klein die ook is. ✨