Selecteer een pagina

LHBTIQAPC+
L van lesbisch
H van homoseksueel
B van biseksueel
T van transgender
I van intersekse
Q van queer
A van aseksueel
P van panseksueel
C van cisgender
+ staat voor veel meer

Niet oordelen is de ander toestaan mens te zijn.

Heel eerlijk gezegd vind ik best ingewikkeld allemaal. LHBTIQAPC+, ik kan het amper zonder te haperen uitspreken, laat staan dat ik weet wat het precies inhoudt en hoe ik mensen het beste kan aanspreken. Hij/hem, zij/haar, die/hen. Als ik het in één woord zou omschrijven, zou het ‘diversiteit’ zijn. Ieder mens is tenslotte uniek, dus wat mij betreft zouden daarom al die labels niet eens nodig hoeven zijn, want zo creëer je ook weer hokjes. Het omvat zoveel verschillende identiteiten, genderneutrale taal en ervaringen, waar ik onbekend mee ben. Maar deze week heb ik tijdens de foto-expositie VEL en het gesprek over toegankelijkheid en inclusie, waar ook de Queer-gemeenschap bij betrokken was, toch wat meer geleerd. De foto’s, verhalen en gesprekken hebben me echt laten zien hoe divers en genuanceerd identiteit kan zijn, en hoe belangrijk het is om open te staan voor al die verschillende perspectieven.

Fotogalerie De Gang

Rox: ‘Over jezelf zijn zonder masker. Over lijf, gender en seksualiteit. Over leven en overleven. En al die tijd over verandering.’

Aangezien er nu een expositie is over het lichaam, en hoewel het thema misschien niet direct op jou slaat, raakt het wel hoe jij je voelt. Misschien vind je het leuk om bij de opening te zijn. Neem iemand mee. Wel vooraf opgeven!‘, mailde een oud revalidatiegenootje een paar weken geleden. Goh, wat leuk! Ik ben altijd wel in voor wat nieuws, dus ik vroeg vriendin Lonneke om mee te gaan en meldde ons aan.

Het was weer sjezen geblazen, want hoe krijg ik het toch elke keer weer voor elkaar, tienduizend dingen tegelijk te plannen. 😏

Ik had een soort deadline om een interview in het kader van ‘De Week van Toegankelijkheid’ te redigeren, het door te sturen voor plaatsing op de website, en daarna een post te maken voor onze social media-kanalen, toen Lynn me appte of ik om vier uur bij IKEA wilde afspreken. Goed nieuws, want ze heeft godzijdank al een nieuwe kamer gevonden en veel sneller dan verwacht. Het ligt vlakbij het station en ze wilde alvast wat inspiratie opdoen voor haar ruimte. Eigenlijk wilde ik wel mee, maar had om half zeven in stad afgesproken met Lonneke voor die foto-expositie en daarvoor moest die tekst dus klaar zijn. Handig was het niet…en toch hoorde ik mezelf zeggen; ‘Ja hoor leuk!’ 🙈 De vorige week stonden we voor de deur zonder rolstoel (🙄) waardoor we rechtsomkeer moesten maken, dat zou me niet nog eens gebeuren.

Aangezien ik de twee koffers die op mijn slaapkamer stonden EINDELIJK heb uitgepakt, kon ik wel wat extra kleerhangers gebruiken.

Even een klein zijstapje. Die rode koffers stonden al drie maanden als een soort ‘rode olifant’ in mijn prachtige slaapkamer, maar omdat ik nu eindelijk een roede heb in kast nummer twee kon ik uitpakken. Ik was ze zo zat dat ik de koffers zonder concreet plan op mijn bed heb leeg gekiept. En die dingen waren een partij zwaar en dus niet handig. Stond ik daar op mijn linker pootje te balanceren. Springend duwde ik de lege koffers door het huis naar het terras buiten. Nu moest ik er toch echt aan geloven en orde scheppen in deze kledingberg. De twee organizers (soort opbergtassen) haalde ik onder het logeerbed vandaan, haalde de winterkleding eruit (help, nog meer 🙈) en zo begon ik alle zomerkleding uit de kast te halen, op te vouwen en netjes op te bergen. Goed, die bakken waren snel gevuld, de zomerkleding was opgeruimd.

Een vrouw kan nooit genoeg kleding hebben, alleen te weinig opslagruimte. 😁

De berg bleef ‘huge’. Het was simpelweg teveel. Er zat niets anders op, dan opnieuw een schifting te maken. Maar ja, hoe bepaal je welke kleren je wegdoet? Welke stukken zijn versleten? Welke maten passen echt niet meer? Wat is niet meer in de mode en zal waarschijnlijk ook niet meer terugkomen? Het was een hoop kan ik je vertellen. Kleding weggooien is niet mijn sterkste kant, want wie weet ga ik het ‘ooit’ nog dragen, haha. Besluiteloos zat ik op bed naar de berg kleding te kijken die elders een tweede leven verdient. Maar waar laat ik het voor nu? Toch weer in één van de koffers. Iets anders was er niet voor handen, dus hupste ik weer naar buiten en duwde springend de grootste rode koffer terug naar binnen. Nu staat er dus toch weer een rode olifant in mijn kamer, bol en tjokvol…
Oké, ik heb wel een nieuwe afspraak met mezelf gemaakt; wanneer er drie nieuwe items bijkomen, moet er één oud kledingstuk uit. Easy peasy!

Met de klok hijgend in mijn nek, zette ik de rolstoel in de auto en tufte richting de Waardepolder.

En terug naar waar ik was gebleven. Terwijl ik braaf op de invalideparkeerplaats zat te wachten, appte Lynn dat de trein iets vertraging had. Toen dochterlief eenmaal gearriveerd was gingen we naar binnen en deden we het verkorte rondje. Het is altijd leuk om te kijken wat ze allemaal in huis hebben, ideetjes op te doen en ‘prularia’ te kopen. En omdat ik twee cadeaubonnen had gekregen voor mijn verjaardag wilde ik ook nog twee kunst-hangplantjes voor op de badkamer, twee potjes, een sfeervol bedlampje en…stoffer en blik kopen, want die had ik nog niet. 🤭

Op de weg terug was het filerijden om Haarlem centrum in te komen, ik zette Lynn af en snelde naar huis. De tekst was nog niet binnen, dus ik had net even tijd om de spulletjes op te ruimen. Om zes uur zat het interview in mijn mailbox en mee dat ik het opende zag ik dat het ruim tweeduizend woorden had. Die klus zou ik nooit in een half uur kunnen klaren, al deed ik wel een poging. In de tussentijd was Sven binnen komen lopen en hoorde mij in lichte paniek zeggen ‘en nu moet ik ook nog eten🤯’ Tovert die gast dus weer in een handomdraai een bordje eten op tafel. Mijn held! Met stress in mijn buik probeerde ik nog wat tekstuele aanpassingen te doen, maar het was gekkenwerk. We moesten de deadline maar verplaatsen naar later op de avond.

En laten we eerlijk zijn, geen haan die er naar kraait. Zo’n deadline leggen we onszelf op hè?

Goed, iets te laat en een beetje gestrest kwam ik aan in de Grote Houtstraat, waar Lon al stond te wachten. We werden vriendelijk onthaald door gastvrouw Anke, de fotograaf die jaren geleden een fotoreportage heeft gemaakt van Ilse’s Angels en ons als gezin. Wat is de wereld toch klein! Nooit geweten dat er achter ‘De Gang’ en ‘De wereld van Jansje’ een verborgen 17e-eeuwse kerk verscholen ligt. En dan woon ik toch al heel wat jaartjes in Haarlem. Wist jij dat? Naast de religieuze activiteiten worden er in de kerk al jaren diverse eigentijdse projecten georganiseerd, waarmee zij mensen inspireren, verbinden en gezamenlijk op zoek gaan naar betekenis en zingeving.

Opening expositie – Vel van Rox Klijn.

De expositie VEL gaat over het lichaam als plek van verzet tegen wat de buitenwereld van je vindt. Hoe je eruitziet, wat je doet, en wie je liefhebt wordt vaak door anderen beoordeeld. Maar echte kracht begint wanneer je zelf bepaalt wat je waard bent. Het lichaam is geen optelsom van oordelen, maar een plek van groei en verandering. In het werk van Rox wordt een queer kijk getoond op intimiteit en zelfbeschikking. De foto’s waren misschien niet helemaal mijn ding, maar de opening met verschillende optredens van de ‘Spoken word’ en het interview met de kunstenaar waren dat zeker wel. Enorm indrukwekkend. Het gaf een inkijkje in het leven van mensen, die niet altijd en overal geaccepteerd worden om hoe ze eruit zien, wie of wat ze zijn. Wij vonden het niet ‘gewoon’, wij vonden het heel bijzonder om hierbij aanwezig te mogen zijn! 😉

Fotogalerie De Gang, een initiatief van Doopsgezind Haarlem, biedt exposities van geëngageerde fotografen en verbindt thema’s van de buitenwereld met die binnen de kerk.

Week van de Toegankelijkheid

Brown Paper Sessie

Zondag sloten we de ‘Week van Toegankelijkheid’ af in het regenbooghuis ‘Lavender’ aan het Spaarne. Tijdens een Brown paper sessie zijn wij (ambassadeurs van Toegankelijk Haarlem) op uitnodiging van Stichting Drempelloos en Queer Haarlem in gesprek gegaan met de coördinator Toegankelijkheid van de gemeente en andere partijen over toegankelijkheid en inclusie. Wat gaat goed, wat gaat niet goed en wat zijn de wensen en ideeën om onze mooie stad inclusiever (in de breedste zin van het woord) te maken. Het was een fijne interactieve middag, waar zeker een gevolg aan gegeven zal worden. Alle verbeterpunten en tips die we met elkaar verzameld hebben, worden binnenkort aangeboden aan wethouder Eva de Raadt.

Commercial

Leven tot het laatste moment.

Waar de ene actieweek stopt, begint een nieuwe. In de week van 12 tot en met 19 oktober 2024 staat palliatieve zorg volop in de spotlights en lanceren KWF en PZNL de bewustwordingscampagne ‘Leven tot het laatst’. Veel mensen weten nog niet wat palliatieve zorg precies inhoudt, terwijl het zo belangrijk is en veel betekent in de laatste levensfase. Palliatieve zorg is gericht op het verlichten van pijn en het verbeteren van de kwaliteit van leven bij mensen met een ongeneeslijke ziekte. Het focust niet op genezing, maar op comfort en ondersteuning voor zowel de patiënt als hun naasten.


Het is een prachtige film geworden en ik ben dankbaar dat ik hier een piepkleine bijdrage aan mocht leveren. Als je mij wilt zien moet je wel heel goed opletten, want ik loop letterlijk de deur uit met de tekst ‘om beter te worden’. We hadden verschillende shots opgenomen, één waar ik het huis binnenkom en het licht aan doe, één dat ik de veters strik van de schoen aan mijn prothesevoet en de laatste dat ik naar buiten loop. Omdat Leggy niet heel snel en buigzaam is en alles wat ik doe meer tijd kost, was het echt nog wel even een dingetje. Het beeld waar ze voor gekozen hebben klopt helemaal in het verhaal dat ze willen vertellen. Ben ik die ochtend wel helemaal voor niks in de make-up en krul gezet, haha, maar ben weer een mooie ervaring rijker. Nieuwsgierig? Bekijk hier de commercial.

Reminder kijk tip: Zondag aanstaande is de onthulling van mijn huisje te zien bij De Grote Huisverbouwing om 18.00 uur op SBS 6! Onder het genot van een bubbeltje zit ik samen met dochterlief en wat vriendinnen voor de buis. Spannend! De eerste trigger is al gedeeld op Facebook, klik hier!

Fijn weekend! 😘

Spreuk van de dag

Om jezelf te vinden
is er maar één pad
en dat is die van jou. ❤️