Hoe hoger de duinen hoe speelser het gras. Loesje

‘Stop! Ik zie een hert met een heel groot gewei!’ riep ik terwijl ik vet in de rem van mijn handbike kneep. Petra en ik fietsten gezellig door de Kennemerduinen, onze favoriete vrijdagmiddagactiviteit. Nou ja, naast het borrelen dan. ???? Ook Peet remde keihard, maar die rem piepte en kraakte zo luid, dat het beest (en ik!) enorm schrok en meteen achter de struiken wegdook. We bleven een beetje staan wachten met de camera in de aanslag totdat hij weer tevoorschijn zou komen.

Net toen hij zich weer een beetje liet zien, kwamen er twee hardloopsters voorbij die ons aanspraken. ‘Wat mooi!’ riep de ene dame enthousiast kijkend naar mijn prothese. Vervolgens keek ze naar mijn andere been en zei ‘Oh, je hebt er maar één‘. ‘Euh ja, gelukkig wel‘, mompelde ik. Alsof één amputatie niet genoeg is. ???? Ook mijn krukhoezen vielen bij de dames in de smaak. Wel grappig hoor, dat ze zo spontaan op mijn hulpmiddelen reageerden. Ondertussen probeerde ik toch dat mooie grote mannelijke damhert op de gevoelige plaat vast te leggen. Ik kan je vertellen, dat is niet echt gelukt. Thuis bleek dat ik twee bursts (reeks foto’s, ook wel continu-opnamen) gemaakt had van maar liefst 33 en 74 foto’s en wat denk je? Geen hert te zien….????

Toch is deze reactie vele malen leuker dan laatst dat ik door een groepje kinderen uitgelachen werd.

Dat gebeurde toen ik bij een vriendin op de koffie ging en voor de deur uit de auto stapte. Ik zag ze kijken, smoezen en lachen. In eerste instantie negeerde ik het een beetje, maar toen het lachen echt uitlachen werd keek ik hen alleen maar even aan. De boodschap was duidelijk, want het meisje sprak haar vrienden erop aan. ‘Jij zou het ook niet leuk vinden als je uitgelachen wordt als je een arm mist ofzo hoor…‘ zei ze dapper, mij in de ogen kijkend. Ik liet het hierbij, voelde niet de behoefte om er verder op in te gaan, maar de jongedame had het mooi opgepakt.

Nieuw korset

Het beste beentje voor zetten.

Natuurlijk hoop ik dat er een dag komt, dat ik een korset krijg dat meteen goed fit en lekker zit. Maar wanneer dat gaat zijn, weet niemand. Gisteren had ik een afspraak bij Livit in Heliomare, om het nieuwe model te passen. In december was er namelijk een gipsafdruk gemaakt van mijn amputatiekant en nu was het ‘pasklaar’. Cor de prothesemaker zette mijn been over op de nieuwe versie. Aan de loopbrug mocht ik staand passen. Lopen kon niet, omdat het heupscharnier niet stevig genoeg gemonteerd was. Het ging nu nog even over de pasvorm en de druk- en pijnpunten. Het was meteen duidelijk dat we er nog niet zijn, want de pijn was er direct. Helaas. Blijkbaar ben ik een zeer moeilijk geval, altijd al geweest, haha. ???? Nee er is niemand zoals als ik. Ik ben oprecht uniek in mijn soort, al had ik dat in dit geval graag anders gezien. Ik ben het proefkonijn en samen met de instrumentmaker moet de puzzel gelegd worden en makkelijk is deze niet. Goed, hij gaat verder met knutselen en vrijdag rijd ik weer naar Wijk aan Zee voor de vervolgafspraak, maar ik verwacht geen wonderen.

Hulpmiddelenspecialist

Gun jezelf rust. Een ander trapt voor jou niet op de rem.

Gelukkig heb ik een abonnement bij Kersten, de hulpmiddelenspecialist. Zoals jullie weten is onlangs mijn band geplakt, mijn rem gemaakt en stond alleen het probleem met de leeglopende accu nog open. Vandaag stond er een monteur voor de deur, voor mij een nieuw gezicht. Prima. Hij kwam voor de rem van mijn handbike. ‘Eh, maar die is vorige week door je collega gemaakt‘. ???? Toch moest er volgens hem nog wat vervangen worden. Oké, zij zijn de technici, niet ik, dus het zal wel. Het was overigens een aardige vent. Hij reageerde enthousiast op onze Sim en Sim op hem, want visite in huis betekent aandacht. Leuk, leuk. Dat vindt onze viervoeter heerlijk! Hetzelfde rem-onderdeel van de bike werd achterin de tuin vervangen en de man was klaar om te vertrekken. Toen ik vroeg of hij het probleem van de accu ook als opdracht had meegekregen, was zijn antwoord ‘nee’. Hij wist van niets. ???? Op mijn verzoek heeft hij er wel naar gekeken, wat foto’s gemaakt en mij beloofd een nieuwe te bestellen. Dat is de derde keer, dus ik vrees dat ik binnenkort drie nieuwe accu’s achter elkaar krijg. ????

Corona

De maatregelen worden iets versoepeld, maar we zitten de maand februari gewoon nog thuis.

Rutte heeft gesproken. De meeste lockdown-maatregelen duren tot zeker 2 maart. Jeetje, dan zijn we alweer een jaar onderweg. Een jaar…Pfff… ???? Op maandag 8 februari gaan de basisscholen en de kinderopvang weer open, tot grote opluchting van alle jonge ouders. Ga er maar aan staan, thuiswerken en lesgeven aan je eigen koters. Respect hoor! Ik ben blij dat die van ons inmiddels zelfstandig zijn. Ook kunnen we dan weer een beetje (online) shoppen bij de niet-essentiële winkels, die open mogen voor het ophalen van bestellingen. De horeca blijft gesloten, dus voorlopig halen we alles nog ’to go’. Over de avondklok, die zoveel ellende teweeg bracht, wordt pas later een besluit genomen. Dat is afhankelijk van het advies het Outbreak Management Team en de ontwikkeling van de besmettingscijfers. We zijn er dus nog niet. Het goede nieuws is dat ons mam inmiddels gevaccineerd is en ons pap voor komende maandag op de lijst staat, dat stelt mij enigszins gerust. ????

Spreuk van de dag

De persoon die jij bewondert,
die zo zeker lijkt en blij,
wordt vaak net zo overdonderd,
door onzekerheid als jij. 
M.G.