Mijn eerste nachtje thuis, van mijn tweede verlof, was heerlijk.

Ik heb goed geslapen en werd, net als afgelopen week, om acht uur wakker van onze smakkende en slurpende Body. ???????? Oh ja en daarna van manlief die mij neus kriebelde en mij vroeg of ik naar de wc moest of dat hij eerst boodschappen kon doen. ????Oké, nog behoorlijk slaperig ben ik met mijn krukken naar het toilet gehuppeld. Daarna kreeg ik mijn medicijnen, een zakje macrogol opgelost in water en een lekker kopje koffie. Hij kan zo goed zorgen. Frank ging boodschappen doen terwijl ik in mijn warme bedje naar de top 2000 luisterde.

Even later zorgde Sven voor het ontbijt en ruimde Frank de boodschappen op.

Lynn en ik konden aanschuiven bij een heerlijk ontbijtje. Wat een luxe. ???? Na het eten hielp Lynn mij bij het wassen in de keuken en haalde zij mijn kleding van boven. Daarna ben ik op mijn bed weer verder gaan lezen in het boek van Bibian Mentel, Leef. Een prachtig inspirerend boek, ik heb het bijna uit. Deze keer viel ik niet in slaap. ????

Lynn en ik zijn samen met Body nog even naar buiten gegaan om een frisse neus te halen. Omdat mijn winterjas wat kort is, had ik Sven zijn licht grijze jas ‘geleend’. Ik heb veel zelf gereden met de rolstoel, maar op sommige plekken was het onmogelijk. Scheve tegels, hoge stoepranden en vele hobbels. ???? Onderweg zag ik ineens dat de binnenkant van de mouwen van de mooie lichtgrijze jas erg vies waren geworden door het zelf voortbewegen van mijn rolstoel. Het was natuurlijk nat en modderig buiten en mijn rolstoel was niet uitgevoerd met spatborden. ‘Oei… sorry Sven!’ ???? Maar we zijn tenminste wel lekker uitgewaaid! ????

Bandido krukhoezen

Petra kwam even binnenwaaien, net toen de post bezorgd werd. Mijn Bandido krukhoezen met roosjes ???? werden afgeleverd. Wat leuk! We hebben de krukken meteen ‘aangekleed’. Het ziet er grappig uit, weer eens wat anders dan de saaie zwarte krukken!

Wim en Lonneke kwamen even langs om een knuffel te geven, maar ook voor een bakje koffie en een praatje. Natuurlijk wilde ik laten zien wat ik geleerd had in Heliomare, dus ging ik op krukken naar één van onze fauteuils en daar ging ik. Één kruk los, linker hand op de leuning en mezelf laten zakken. Tada! Ik zat op een lage stoel! ???? Ik heb zelfs prima gezeten met een kopje thee en kon daarna ook weer opstaan. Weer een ✅!

Sommige dingen veranderen niet.

Na het eten begonnen de mannen te stoeien. Hartstikke leuk en gezond (zeggen ze), maar ik ben altijd bang dat ze elkaar pijn doen en dat uit ik ook. ‘Oh pas op, niet doen, dat doet pijn, oh kijk uit!’. Elke keer als er iets is waar ik mij mee wil of denk te moeten bemoeien denk ik…’Dat hebben ze de afgelopen 3 maanden ook zonder mijn commentaar gedaan.’ Dat is best gek. Moet ik nu wel of niet ingrijpen of iets zeggen. Hmmm lastig. Het hele huishouden liep ook op rolletjes, met Frank aan het roer. Dat is hem wel toevertrouwd. Maar ook de kids hebben veel gedaan. Ik zal beetje bij beetje in de weekenden mijn plekje en rol weer terug moeten veroveren. Ach…alles op zijn tijd. ????

Koester de mensen in je leven die van je houden, je motiveren, je gelukkig maken. Laat ze weten en voelen wat ze voor jou betekenen! ❤️