Hoe ik het voor elkaar kreeg geen idee, maar het gebeurde. Dat waar we in Heliomare op geoefend hebben, weliswaar op een dikke valmat, maar toch. In de zaal bij de fysio pakte ik staand, twee ligmatjes van het rek aan de muur. Met de matten in mijn handen ging ik in mijn rolstoel zitten. Waar het mis ging, ik weet het niet, maar de rolstoel en ik kiepten achterover. ????Terwijl ik meestal mijn kiepwieltjes voor de training uitzet, had ik dat vandaag niet gedaan. Stomweg vergeten. ???? Ik was op de fiets gekomen en bij het handbiken zijn de wieltjes altijd ingeklapt, anders raken ze bij elke hobbel de straat en dat fietst niet chill. Bij de badminton stap ik tegenwoordig over in mijn sportrolstoel, dus daar hoef ik er niet meer aan te denken, daardoor stond het waarschijnlijk niet meer zo op mijn netvlies. Goed, ik viel dus met stoel en al achterover en viel met een soort van koprol ???? achteruit mijn stoel en viel met mijn hoofd hard tegen de kast aan. Hoe de rest van mijn lijf viel, ben ik kwijt. Enorm geschrokken lag ik languit op de grond. Ik keek om mij heen, maar ik was de enige in de zaal. Niemand had het zien gebeuren, dus niemand schoot te hulp. Aan de ene kant fijn want ik schaamde me kapot, maar aan de andere kant ook niet, want nu moest ik mezelf bij elkaar rapen om op te staan. Langzaam deed ik een soort lichaamsscan en wreef over mijn zere hoofd. Doet alles het nog? Niets bezeerd? Niets kapot? Ik probeerde overeind te komen, maar de rolstoel rolde bij me vandaag. Kut-stoel (????) dacht ik en had hem graag een agressieve gooi willen geven. Ik was boos en gefrustreerd. Waarom overkomt mij dit weer? Op zo’n moment voel ik me een enorme kluns, een stomme hulpeloze invalide. ???? Het is de dag voor de controle, ik voel me toch al niet top, mijn tennisarm speelt enorm op en afgelopen week heb ik, tijdens de training, ook nog eens mijn linkerknie geblesseerd. Houdt het dan nooit op? Nu kan ik voor mijn gevoel bijna niets meer (dat is natuurlijk niet helemaal waar, maar zo voelde het op dat moment), omdat ik zowel mijn rechterarm als linkerbeen moet ontzien. Hoe? ????‍♀️ Trillend stond ik op en sprong voorzichtig naar de rolstoel, zette deze geïrriteerd aan de kant, op de rem(!!) en ging op de matjes liggen. Even bijkomen. ???? Een trainingsmaatje kwam binnen en vroeg heel onschuldig hoe het ging. Nou dan weet je het wel, de sluizen gingen open en ik begon te huilen. Niet eens van de pijn, die valt vooralsnog gelukkig wel mee (beetje stijf), maar puur van de schrik… ????