Daar ging ik met de auto, rolstoel in de kofferbak en de handbike op de achterbank, in mijn uppie (voor de eerste keer!!), naar Alblasserdam. Ruim honderd kilometer hiervandaan, kei spannend, dat wel. Oh ja, ik had deze keer wel aan de verjaardagscadeautjes voor moeders gedacht en meegenomen zelfs. ???? Vond het zo stom dat ik deze op haar feestje vergeten was, ze is bijna weer jarig, maar oké nu ging ik het goed maken. Gelukkig maakt het voor haar niets uit, ze is een vrouw die leeft in het moment, zonder besef van plaats en tijd. We zouden haar verjaardag in theorie elke week kunnen vieren, haha, zou wel gezellig zijn! Terwijl ik de straat uitreed belde ik mijn zus op om te vertellen dat ik vertrokken was. Ik was nog maar net de straat uit of het ging al bijna mis… ???? Daar waar ik van het Ruyterplein de weg op wilde draaien en eigenlijk moest remmen, was ik de controle over mijn linkervoet alweer kwijt. Ooow…zat ik nu boven het gas- of rempedaal?? Ik schatte het verkeerd in, gaf een dot gas, schoot de weg op en wist net op tijd te remmen voor een voorbijkomende auto. ???? ‘Oké Ils, focus, links gas, rechts rem.’ Heel rustig en bewust reed ik verder Haarlem uit, daarna kreeg ik het zelfvertrouwen weer een beetje terug en reed ik ‘foutloos’ naar Zuid Holland. Met een gezellig muziekje aan, het zonnetje ☀️hoog aan de hemel en rustige snelwegen, reed ik op mijn gemak en genoot zelfs van de rit… ???? ????
Precies om twaalf uur arriveerde ik op de plaats van bestemming en werd hartelijk ontvangen door Manja en mams die al naar buiten kwamen lopen. Zus had ons mam al opgehaald bij het verpleeghuis, zodat we deze keer lekker buiten in de tuin konden lunchen. Echt heel fijn. Het is een prima thuis hoor voor mams, maar ik word er ook altijd een beetje verdrietig van. Nu niet, want we genoten in het zonnetje van een heerlijke lunch met vers gemaakte hapjes en elkaars gezelschap. Nou ja, mams eet en drinkt niet veel, al proberen we haar wel te stimuleren. Ze snapt het niet. Ook het uitpakken van de cadeautjes kostte de nodige moeite, maar met een beetje hulp ging het wel en ze was er blij mee. Vooral met de knuffel. Mama was vrolijk, lachte veel en kletste de oren van mijn kop. Grappig, want ik kon er soms geen touw aan vastknopen.????
Na de lunch haalden we de rolstoel en handbike uit de auto en brachten we ons mam terug naar de Alblashof. Manja en mama liepen gearmd om valpartijen te voorkomen en ik fietste met ze mee. Onderweg nog wat leuke kiekjes gemaakt en dat resulteerde in hilarische momenten en een heerlijke slappe lach. ???? Mams klampte bijna een wildvreemde kerel aan, omdat ze dacht dat het een bekende was. Hij lachte wel vriendelijk, maar dacht waarschijnlijk wat een ‘zooitje ongeregeld’ en liep snel door. ???? We hebben de cadeautjes op haar kamer gelegd en haar nieuwe knuffel in haar bed, daarna hebben we haar naar de huiskamer gebracht waar ze liefdevol werd opgevangen door één van de begeleidsters. Haar aandacht werd verlegd en ze liep gedwee met de vrouw mee, zonder ons nog na te kijken of uit te zwaaien. Het moment was voorbij, maar ze heeft genoten, dat weet ik zeker! ❤️
Vanuit daar fietsten wij richting Kinderdijk, bekend door de negentien molens, gelegen in een uniek landschap van veengrond, weiland, sloten en vaarten en omringd door dijken. We kwamen langs een aantal van de molens, al kon ik ze niet allemaal goed zien, omdat het struikgewas aan de waterkant zo hoog gegroeid was, dat ik er vanuit rolstoelhoogte niet overheen kon kijken. Gevalletje jammer dan! Bij één van de vele bruggetjes stond een ijscoman en konden wij een verfrissend ijsje op deze mooie plek niet weerstaan. Het gebied hangt van bruggetjes aan elkaar en tja, dat was dan iedere keer weer een uitdaging. Kom ik boven of rol ik met piepende banden achteruit, de brug weer af?? ????Ook hier valt nog veel te verbeteren voor mensen met een beperking in een (elektrische) rolstoel of handbike. De bruggen en opgangen zijn simpelweg te hoog, dus eigenlijk levens gevaarlijk. De hoogste brug kwam ik echt niet op eigen kracht op, dus Manja parkeerde haar fiets in de berm, en duwde mij met al haar power de brug op. ???? We hebben uiteindelijk ruim twintig kilometer gefietst en het was in alle opzichten genieten met een zachte G! ☀️????????????????♀️
Na een voorspoedige thuisreis, had Lynn bij thuiskomst de tafel al gedekt en serveerde een heerlijke pasta pesto. Is dat nog eens fijn thuiskomen! ????
Spreuk van de dag ????
Het mooiste uitzicht komt na de zwaarste klim. ✨
Woensdag zal mijn eerste blog gepost worden op en vanuit mijn nieuwe website. Spannend! Ik hoop dat het gaat lukken. ???? Ontvang jij mijn blog per mail, dan krijg je deze, als het goed is, ook gewoon weer automatisch! ????
