Vriendinnetje Janine schreef:

‘Je bent nog onze eigen Ilse, maar tegelijkertijd is alles anders. The new you. Maar nog even lief en mooi en gezellig als altijd.’

Dus mag ik mij voorstellen, ik ben Ilse 2.0!

Gek eigenlijk, wie had dit ooit gedacht. Dat ik van de ene op de andere dag van een valide vrouw, naar een invalide vrouw zou veranderen.

Ik blijf ik.

Alleen mijn lijf ziet er heel anders uit.

Ik ben nog niet aan acceptatie toegekomen.

Hoe doe je dat eigenlijk?

Ik durf nog bijna niet te kijken naar de wond en mijn nieuwe lijf.

Maar er komt een moment dat ik vrede moet sluiten met de situatie.

Het is wat het is.

Ik moet het ermee doen.

Dus ik zal het ermee doen, zo goed als ik kan.

Maar nu….laat ik het nog even gaan.

Helaas sloeg mijn vacuümpomp vannacht weer alarm. De lekkage van gisteren was dus nog niet opgelost. Heel veel heb ik er niet van gemerkt, want ik sliep als een roosje.

Vanochtend heeft Nicolette, de wondspecialiste het probleem opgelost.

Fijn! Hoop dat het goed blijft gaan tot de volgende operatie.

Vandaag toch ook wel een bijzondere dag.

Een van de artsen die dagelijks aan mijn bed verschijnen, stelde voetreflex voor aangaande mijn stoelgang probleem.

Ik sta daar zeker voor open, maar vind het vooral een positief signaal dat alternatieve geneeskunde samen kan gaan met de reguliere geneeskunde.

Uiteindelijk was het mijn verpleger die de voetreflex massage uitvoerde.

Heerlijk! Hij maakte er gelijk een meditatie momentje van.

Daarna kon ik maar een ding; slapen.

Natuurlijk ook weer getraind met de fysio en ik moet zeggen dat het echt al beter gaat. Op de rand van het bed zitten, staan steunend met mijn handen op de rollator en zitten in een stoel. Heb zelfs heel even los gestaan op 1 been. Yes!

Ben dus weer een beetje trots op mezelf!