Yes! Eindelijk gaat het team van het woonprogramma van start!

Opwinding al om, het gaat gebeuren! Vanaf nu mag ik mijn huis niet meer in. Het woonprogramma is gestart en gaat van mijn benedenwoning hopelijk een fantastisch paleisje maken. De komende week maakt mijn aannemer zijn werkzaamheden af en draagt het stokje over. De spanning stijgt terwijl ik denk aan de veranderingen die op het punt staan om mijn huis volledig te transformeren. Van nieuwe meubels tot een fris likje verf op de muren, alles wat ze onderhanden nemen, zal een enorm verschil maken. Ik kan niet wachten om het eindresultaat te zien maar het levert mij onderaan de streep positieve energie op. Dat is mooi meegenomen. Tot die tijd zal ik geduld moeten hebben. Er zit niets anders op dan afwachten, uitkijken en dagdromen. Wel gaat hier het gezegde op ‘Horen, zien en zwijgen’, dus discretie is gewenst en stiekem gluren keihard verboden. Het moet straks natuurlijk één grote verrassing zijn. Nu als een speer aan de slag om hier thuis alles in te pakken. Nog zoveel te doen! 🤯 Wil je weten hoe ik mijn huis heb achtergelaten? Klik hier.

Besluit over woning aanpassing.

Weet je nog dat ik vertelde dat de WMO was langs geweest, omdat ze mij zouden helpen de toegankelijkheid van mijn woning te verbeteren? We hebben een paar weken terug gesproken over het aanpassen van de voortuin; muurtje verwijderen en afvoeren, tegels eruit, egaliseren, antisliptegels terugleggen, meer was het niet. Dit zou de toegang met rolstoel en handbike naar mijn keukendeur enorm vereenvoudigen. Lang verhaal kort, de offerte die ik had ingestuurd was te duur, ze zoeken namelijk naar de goedkoopste oplossing. Alsof dat altijd de beste is, duh! Natuurlijk denk ik graag mee en zo kwam ik op het idee om zelf de muurtjes weg te laten halen door Sven nu er toch een puinbak voor de deur stond en daarmee kosten te besparen voor de WMO. Daarvoor in de plaats zou dan een drempelhulp kunnen worden ingezet bij de hoofdingang, zodat mijn iets bredere rolstoelmaatjes ook naar binnen kunnen.

U krijgt een drempelaanpassing.

Maar nee, zo werkt het helaas niet in Nederland. Dan zou de hele aanvraag opnieuw gedaan moeten worden, een opdracht splitsen of wijzigen kan simpelweg niet. Welzorg is pas eind mei in de gelegenheid langs te komen om de situatie te beoordelen, vervolgens  moeten ze schriftelijk een voorstel/ offerte uitbrengen, wachten op goedkeuring van de gemeente en daarna kunnen ze pas de uitvoering inplannen. Dan zitten we waarschijnlijk ergens in september. En die tijd hebben we niet.🙄

Ik zet mij in voor Toegankelijk Haarlem, maar wat doet Haarlem voor mij?

Goed, puntje bij het paaltje en een paar telefoongesprekken verder is er besloten de aanvraag te laten vervallen. Het was kiezen of delen. Mijn toegang mag ik, ondanks dat ik ‘geschikt’ gekocht heb – van een woning met trappen naar gelijkvloers – , zelf oplossen. Naast alles wat ik zelf al doe om het toegankelijker te maken; verwijderen van de drempels, een aangepaste badkamer en rolstoelvriendelijke keuken.🤨 Weet jij waar ik zaadjes koop voor een geldboom? Een drempelaanpassing bij de centrale voordeur is het enige wat ze nu waarschijnlijk gaan fixen. En ja dat is zeker de goedkoopste oplossing voor een deel mijn aanvraag. Zucht…heb ik me nu laten afschepen met een zoethoudertje? Ik voel me toch een beetje in de kou gezet. Wel fijn voor mijn rolmaatjes die op visite willen komen, maar voor mij een (financiële) tegenvaller. Hoe meer ik erover nadenk, des te meer teleurgesteld ik ben. Weer een desillusie rijker.

Nijmeegse 4-daagse

Take 1, take 2, take…houdoe!

Omdat mijn paps en mams er niet meer zijn, heb ik mezelf beloofd wat vaker tijd te maken voor mijn familie in Brabant. Dus voegde ik afgelopen zaterdag de daad bij het woord en reisde ik af naar het mooie Prinsenbeek, om mijn nicht Floor te bezoeken. Niet alleen maar voor de gezelligheid en om haar nieuwe huis te bewonderen, nee, we hadden ook een taak. Naast het Brabants ‘kletsproatje’ hadden we afgesproken een vlog op te nemen, omdat deze kanjer in training is voor de Nijmeegse 4-daagse. Dat op zich is al ongelofelijk knap, maar dat niet alleen, zij heeft daar ook nog eens een geweldige actie aan gekoppeld en dat verdient de nodige aandacht. Zij loopt samen met haar zus Mijke voor het #KWF om geld op te halen voor een beter leven met en na kanker. En weet je wat nou zo bijzonder is? Dat ik haar inspiratiebron blijk te zijn! ❤️

Always be yourself unless you can be a vlogger. 🙃

Na een lange rit parkeerde ik de auto voor de deur. De twee Golden Retrievers Sam en Bo zaten mij bij de voordeur al op te wachten. Na een warm welkom kreeg ik een rondleiding door het huis. Grappig te zien dat we niet alleen qua karakter, maar ook qua interieurstijl behoorlijk matchen; hotel chique it is! Na een ‘bakske koffie’ in de heerlijke tuin en een lekkere lunch op het plein van het altijd gezellige dorp was het tijd voor het maken van een vlog. Floor vond en vindt dat helemaal niks, maar hé, alles om haar actie in de schijnwerpers te zetten. De beste en meest spontane ’take’ is meestal meteen de eerste, maar we hadden er natuurlijk van alles op aan te merken; haar zat niet goed, verkeerde woordkeuze en ja, mijn ene been was vol in beeld, waardoor het extra zichtbaar was dat de wederhelft miste. Opnieuw!

Ik denk dat ik voortaan ga vloggen wanneer ik ga stappen, dan kan ik de volgende dag ook eens zien wat ik allemaal gedaan heb. #Darum!

We deden een tweede poging met de camera meer op onze bovenkant gericht, zodat we ietwat flatteuzer uitkwamen. Om de ’training’ in beeld te brengen trok ik snel een ander outfitje aan, want in mijn zondagse jurk zou ik niet geloofwaardig overkomen. Ja overal was aan gedacht, haha. Verder was het een kwestie van een beetje provisorisch knippen en plakken hoor. Als het maar duidelijk is waar de boodschap over gaat. Wil je Floor helpen een mooi bedrag bij elkaar te wandelen, dan hoef ik het niet te doen al had ik dolgraag aan haar zijde meegelopen. Doneren kan hier, elke donatie groot of klein is meer dan welkom! Filmpje zien? Kijk Take 1. Op naar de 40 km, kijk hier!

Moederdag

De eerste Moederdag zonder ons mam.

Jij was
Ik kwam
Wij waren
Jij ging
Ik bleef
Kind zonder moeder
Moeder zonder moeder
Maar ik voelde
Jij was…
Jij bleef…
Jij bent…
Jij in mij
Moeder en dochter
Voor altijd
M. Simons

Op deze eerste Moederdag zonder mijn lieve mamsie voelde alles anders. De leegte en het gemis die ze achterlaat is groot. Wat had ik haar graag willen verwennen, haar vertellen hoeveel ze voor me betekent en haar bedanken voor alles wat ze voor me heeft gedaan. Maar in plaats daarvan blijf ik achter met mooie en warme herinneringen en een diep verlangen om haar nog één keer een dikke knuffel te kunnen geven. Haar liefde en wijsheid leven voort in mij en dat geeft houvast en troost. Vandaag probeerde ik niet alleen het verdriet toe te laten, maar juist ook de dankbaarheid voor de tijd die we samen hebben gehad. Mijn moeder zal altijd een deel van mij zijn en dat koester ik des temeer op deze bijzondere mamadag. ❤️

‘Mam, je moet om tien uur klaarstaan!’

Dat was het enige wat ik de dag voor Moederdag te horen kreeg. Oké leuk, ik laat me graag verrassen. Nadat ik gedoucht en wel met mijn haar in gevecht was (klitten 🙄) kwam Lynn naar boven en bracht me niet alleen een kopje koffie, maar gaf me ook een vrolijke zomerse plant voor in mijn nieuwe tuin cadeau. Mijn dag kon nu al niet meer stuk! Een kinderhand is snel gevuld. Toen ook Sven arriveerde en Sim was ‘ingeladen’ vertrokken we met de auto. Ik had werkelijk geen idee wat de bestemming zou zijn. We kwamen uiteindelijk uit in het gezellige kunstenaarsdorp Bergen, waar we bij restaurant Julie’s een tafeltje mochten uitzoeken op het terras voor een Moederdag High Tea. Lekker eten, veel thee drinken en gezellig kletsen, meer heeft een mens toch niet nodig?

Oeps!

Sim zat, lag en stond wat te draaien onder ons tafeltje en kreeg onverwacht een half glas Latte Macchiato over zijn kop heen gestort, toen de serveerster Lynn haar glas per ongeluk aantikte. Het zag er niet uit, zijn hele kop was wit, maar meneertje vond het helemaal niet erg. Sterker nog, onze viervoeter blijkt een heuse koffieleut te zijn, haha. Hij heeft zo mogelijk alles op- en schoongelikt, nou ja behalve wat op zijn koppie zat dan, daar moest een poetsdoek aan te pas komen. Met gevulde buikjes gingen we naar Bergen aan Zee en daar bleek dat we niet de enigen waren die op het idee gekomen waren om er een stranddag van te maken.

Voetje voor voetje… 🤭

Alle parkeerplekken waren vol, maar we hadden geluk. Aan het einde bleek er een invalideplekje direct aan de strandopgang vrij te zijn. Hoera! Maar toen had ik nog niet gezien hoe steil die helling was… 😲 Dan stonden we weliswaar lekker dichtbij, het zandpad was toch echt wel een dingetje. Sven en Sim zaten al lang en breed in het koude zeewater, toen Lynn en ik heel voorzichtig, voetje voor voetje, eh hupsje voor hupsje het pad naar beneden volgden. Dochterlief hield mij stevig vast, zodat ik geen doodsmak zou maken. Maar het was het waard hoor, want het was heerlijk vertoeven op het zonovergoten strand met mijn twee schatten. Van mij mag het elke dag Moederdag zijn!

111 Vragen

Zelfreflectie is eindeloos.

Het is goed om jezelf soms een spiegel voor te houden en te kijken waar en hoe je nu in het leven staat. Aangezien ik voor mijn gevoel binnenkort een nieuw leven instap, kwam het cadeautje van Mandy, het boek ‘111 vragen die je leven kunnen veranderen’ als geroepen. Een hulplijn voor persoonlijke ontwikkeling, die me laat terugkijken naar het verleden, mij stil laat staan bij mijn huidige situatie en na te denken over hoe ik mijn toekomst graag zie. Dit om mijn zelfvertrouwen te versterken, nieuwe doelen te stellen en mijn leven met een nieuwe frisse blik te bekijken. Nou kom maar op met die vragen, ik ben er klaar voor!

Doelen en wensen.

Tja en dan vragen ze eerst om na te denken over nieuwe doelen en wensen. Zou jij die een twee drie voor jezelf kunnen formuleren? Nou ik moest daar echt wel even over nadenken, maar ik denk dat ik eruit ben. De belangrijkste doelen zijn; het vinden van balans en verbeteren van mijn zelfvertrouwen en emotionele gezondheid; het bundelen van mijn blogs of het schrijven van een boek; en ik zou Ilse niet zijn als ik ook geen een fysieke uitdaging zou hebben, dus graag wil ik (ooit) de Alpe d’Huzes bedwingen met de handbike. Wensen? Als je gezond bent heb je duizend wensen, als je ziek bent (geweest) heb je er maar één; gezond en sterk blijven. Dat staat bij mij dan ook bovenaan. Verder zou leuk zijn als ik in de toekomst nog een keer echte liefde mag ervaren; en als klap op de vuurpijl zou ik heel graag een mooie verre reis maken. Kortom; ik wil alles uit het leven halen!

Hoe gaat het echt met je?

De eerste vraag uit boekje is ‘Hoe gaat het echt met je? Geef jezelf een cijfer tussen 1 en 10 en een 7 is niet toegestaan. Oké, hmmmm, dan geef ik mijn leven nu een 6,5. Ik zou jokken als ik het nu een 8 zou geven. Mijn streven is om eind dit jaar van een voldoende naar goed te gaan. Dat is een mooi doel om na te streven toch? So let’s go!

Spreuk van de dag

Ik dacht even
dat het niet
meer goed
zou komen

hahahaha
even janken

het gaat wel
weer goed.
#kleinestukjesversheid