Selecteer een pagina

Beste Ilse, 
Graag willen we je verwelkomen voor een heerlijk verblijf bij Chambres d’hôtes Danou in de Franse Ardennen. Femke Oepts heeft jou voorgedragen als gungast. En daar zijn we het helemaal mee eens! Als gungast krijg je een gratis ‘gunverblijf’ bij Danou. Dit doen we een paar keer per jaar omdat we graag iemand willen verwennen die het echt even verdient. Gungasten worden altijd voorgedragen door gasten die bij ons vakantie vieren. Uit alle voordrachten maken wij de keuze wie we een verblijf gunnen.  

Wij gunnen jou

  • Twee overnachtingen voor twee personen inclusief ontbijt
  • 1 x drie-gangendiner
  • Welkomstdrankje

Gunnen moet je kunnen. 🥰

Deze mail opende ik niets vermoedend afgelopen donderdag laat in de avond op mijn beeldscherm. Ik begon te lezen en kon het bijna niet geloven. Was dit echt of werd ik hier in de maling genomen? Meteen appte ik met Femke. Misschien ken je haar nog uit eerdere blogs. Zij is de bedenker, regisseur, fotograaf en eindredacteur van het inspiratieboek ‘Overwinnen‘, waarin ook ik mijn verhaal mocht delen. (By the way, er zijn nog een paar exemplaren te koop!) Zij was volgens de mail de aandrager van mijn persoontje. ‘Is dit echt?, vroeg ik vol ongeloof. Het antwoord was helder; ‘Dat klopt, ik gun het je zo!‘ Jeetje, wat een enorme verrassing! Ik ben helemaal flabbergasted. Wat een lief, warm en mooi initiatief om mensen die het even niet zo makkelijk hebben, een verzorgd weekendje te gunnen in het prachtige hotel in de Franse Ardennen! Super dank ook aan Femke die dit geregeld heeft. Zo attent en lief, geen woorden voor.

Tegenslag is slechts een springplank naar geluk. 🍀

Ja, mijn leven hangt de laatste tien jaar van tegenslagen aan elkaar, drie keer botkanker, de amputatie van mijn volledige rechterbeen, het verliezen van mijn baan, het stranden van mijn huwelijk, het verlaten van ons huis en het overlijden van mijn mams en pas binnen 3 weken tijd.  Als je het snel zegt, valt het wel mee. Nee, zonder gekheid, het is veel en met name verlies op verlies. Het is tijd om het tij te keren en nieuwe energie op te doen. Ik maak dan ook heel graag gebruik van dit geweldige aanbod. Dit is geen lichtpuntje, maar een hele Tl-balk aan licht! Wanneer en met wie (er staan al een paar namen op mijn lijstje die ik het gun), ga ik op mijn gemak bekijken. Ik voel me vereerd met deze gunfactor en kijk er nu al enorm naar uit!
En het houdt nog niet op, want nu zit mijn zus in de lappenmand. Zij heeft door een val van een trap van 3 meter hoogte haar bovenarm gebroken en een scheurtje in de schouder en een paar gekneusde ribben opgelopen. De pechvogel, al had het ook heel anders kunnen aflopen. 😱 Zus, ik wens je alle beterschap! 💐

Zomer

Mijn favoriete plekje is in de zon.

Wetende dat een vriendinnetje lekker op het strand lag te chillen en ik graag aan wilde haken, fietste ik met muziek in mijn oortjes, haren in de wind, gekleed in een zomers outfit en goed ingesmeerd richting het strand. Gewapend met een handdoek en zonnebrand, maar zonder flesje water, wat heel dom was in deze hitte, maar gewoon vergeten. Ruim twintig minuten later stond ik boven bij de steile strandafgang van Bloemendaal aan Zee en appte vriendin dat ik er was. Normaal gesproken zou ik mezelf wel naar beneden storten, maar aangezien ik de remmen van de handbike niet vertrouwde, wilde ik – verstandig als ik ben 😉 – wachten op helpende handjes die mij tegen konden houden. Natuurlijk bedacht ik mij ook dat ik nooit zelfstandig die heuvel weer op zou komen, ondanks mijn toch wel goed getrainde armen.

Er volgde een kort overleg of ik er wel goed aan zou doen om het drukke strand op te gaan.

Het antwoord was confronterend en natuurlijk vond ik dat jammer en vervloekte ik mijn beperking, omdat ik ook ‘gewoon’ net als ieder ander ‘mobiel’ wilde zijn en hier niet over na wilde denken. Maar het is wat het is en soms is iets simpelweg niet handig of verstandig. Gelukkig zijn er genoeg plaatsen, waar het wel kan hoor. Puntje bij het paaltje dook ik dus niet het strand op, maar besloot ik de hele boulevard af te fietsen en te genieten van alle reuring om mij heen. Druk? Welnee! Het was een complete chaos aan zee. Zoveel mensen, fietsen, files en auto’s die op zoek waren naar een vrij parkeerplekje. Het was vermakelijk om te zien, des temeer omdat ik lachend overal langs fietste. Enigszins oververhit kwam ik thuis en gunde mezelf een verfrissende duik in de Houtvaart, waar einde van de middag altijd twee banen beschikbaar zijn voor het baantjes trekken.

Geen paniek, het is maar chaos. Loesje

Snel pakte ik mijn zwemspullen en scheurde met mijn bolide naar de Houtvaart. Geen idee wat ik verwacht had, maar het was natuurlijk (!) berendruk. Honderden fietsen stonden voor de deur en een beetje ontmoedigd hupste ik de trap op. Bij de zwembaden krioelde het van de mensen en gillende en rennende kinderen. Waar begin ik aan, dacht ik nog, maar ging toch op zoek naar een kleedhokje. De behoefte om af te koelen was groter, dan de weerstand tegen deze gekte. Ik voelde dat er naar me gekeken werd en wilde dan ook zo snel mogelijk onderdompelen, omdat ik mij daar zeer ongemakkelijk bij voelde. Het was file zwemmen in de twee uitgezette banen en elke minuut kwam er wel een plons water in je gezicht van spelende waterratten. Ik wist het een half uurtje vol te houden, toen was ik het zat en voldoende afgekoeld. Snel aankleden en met gierende banden terug naar huis.

Drempel

Een drempel wordt vaak omschreven als een hindernis, struikelblok, moeilijkheid, hobbel, obstakel, belemmering, barrière, horde, versperring, beletsel, verhindering, sta-in-de-weg of struikelsteen. Deze termen wijzen allemaal op iets dat in de weg staat of een uitdaging vormt. Voor mij echter biedt een drempel in dit geval juist een oplossing. Het geeft toegang, doorgang, gemak, voordeel, gladde weg, hulp, ondersteuning en de mogelijkheid om rollend naar binnen te gaan.

Hoe blij kun je zijn met een drempel? Heel blij! 😀

Niet zoals beloofd de zaterdag, maar maandag vroeg in de ochtend werd er een groot pakket afgeleverd door de postbode die ook in de Koppestokstraat bezorgde. ‘Hé, jij hier?‘ vroeg hij verbaasd. Kort legde ik uit wat de reden van de verhuizing was, terwijl ik blij naar de grote doos keek. We wensten elkaar een mooie dag en nog voordat hij goed en wel vertrokken was, scheurden Lynn en ik de verpakking open. Een prachtige zwarte rubbere drempel kwam tevoorschijn en ondanks dat deze niet helemaal voldeed aan de maten die we doorgegeven hadden, paste hij prima. Ik ben als een kind zo blij dat ik nu eindelijk mijn huis zowel rollend in als uit kan, met dank aan het woonprogramma. Hoera! Dat scheelt een hele hoop gedoe kan ik je vertellen…😅

Tuin

Een leven zonder dromen is als een tuin zonder bloemen.

Het is grappig te merken dat ik oprecht heel blij word van spulletjes kopen voor mijn nieuwe stekje. Niet dat ik veel nodig heb hoor, maar je moet jezelf af en toe iets gunnen. Een goede tuinslang met toebehoren voor een tuin als de mijne is zeker geen overbodige luxe. Samen met Lynn dook ik de Karwei in op zoek naar een Gardena set, een lantaarn voor op het terras en tuinlampen op zonne-energie met een bewegingssensor voor bij de voor- en achterdeur. Allemaal leuk leuk, haha. Lynn zou na onze gezellige lunch, de tuin onder handen nemen en ik stapte op de fiets naar de Nieuwe Groenmarkt, waar er een overleg op de agenda stond met de ambassadeurs van Toegankelijk Haarlem.
Terwijl wij spraken over toegankelijke events, de Week van de Toegankelijkheid en gebiedsprojecten, openbaarde dochterlief zich als een heuse tuinvrouw. Toen ik terug kwam zag de tuin er super netjes uit. Al het onkruid was weg, alles was geschoffeld en geharkt, het gras gemaaid en de randjes waren weer vrij.

Pluk de dag en plant gelijk een nieuwe. 😀

Super blij met het resultaat haalden we alle zakjes met zaadjes uit de kast die we nog hadden liggen, om deze in de border te zaaien. Hopelijk komen daar nog mooie nieuwe bloemetjes uit. De groenbak zat wederom tjokvol en ook die van de buren wisten we, met permissie, tot aan de nok te vullen. Via Bol.com bestelde ik wat leuke tuinfakkels, zodat het geheel er nu nog gezelliger is. Zouden we dan nu toch nog groene vingers ontwikkelen? Ons pap zou trots op ons zijn!

Zo bang zijn als een wezel.

Wist je trouwens dat ik deze week oog in oog heb gestaan met een wezel? Lynn had gezellig bij mij gegeten en ging met haar tas vol was naar huis. Terwijl zij op haar fiets stapte, rolde ik met Sim aan de lijn de voortuin uit en de stoep op. Ineens zag ik een klein bruin beessie naar mij toe rennen en het was zeker geen kat. Ik keek goed en riep luid ‘Lynn, kijk een wezel!’ Dochterlief geloofde me niet, want het moment dat zij met tas en al op de fiets zat, was de wezel – geschrokken van mijn gegil – al keihard weggerend natuurlijk. Goh, dit had ik nog niet eerder meegemaakt. Ik herinner me wel dat we vroeger ooit een hermelijntje hebben aangereden, maar een wezel bij mij voor de deur, was toch wel heel bijzonder. Jammer dat Lynn ervan overtuigd was dat ik ze zag vliegen… 🙄

Zin-in in.

Nee, dit is geen schrijffout hoor, maar je kent die reclame toch wel van Prijsvrij Vakanties met dat meisje die met haar vader op vakantie gaat? Zij heeft daar zin-in in en dat zei ons Lynn vroeger ook altijd. En het leuke is dat ik komende week met haar een weekje naar Rhodos ga. Wat een heerlijk vooruitzicht hè?! Daar heb ik heel veel zin-in in! 😊

Spreuk van de dag

Geluk is
wat je maakt
en als dit je niet
gelukkig maakt
maken we ergens
anders geluk van. 🍀
#kleinstukjeversheid