De hele week hink ik op twee gedachten. Nou hink ik sowieso altijd 😛, maar nu ook nog in mijn hoofd. Waar begin ik aan? Soms overvalt me een vlaag van lichte paniek. Een klushuis… Als er straks maar geen ‘lijken’ uit de kast komen als ik eenmaal getekend heb, want dan is er geen weg meer terug. Echt, ik heb het hele bouwkundig rapport uitgespit en met verschillende mensen met enig kennis van zaken gedeeld en besproken. ‘Dit bouwdeel is beperkt geïnspecteerd, niet beoordeeld i.v.m. ontoegankelijkheid, bouwdeel maakt deel uit van de Vereniging van Eigenaren’. Tja, daar word ik niet veel wijzer van. Weet je wat? Ik fiets gewoon even naar mijn nieuwe buren in de hoop dat zij thuis zijn en mij kunnen een beetje gerust kunnen stellen.

Een goede buur verdubbelt de waarde van je huis.

Binnen drie minuten fietsen stond ik in mijn nieuwe straat. Wat klinkt dat hè?! Ik zocht de verlaagde stoeprand op, waar ik met mijn fiets het trottoir op kon. Daar koppelde ik mijn handbike af en rolde via een schuine helling naar de centrale voordeur. Gek om te beseffen dat dit over een paar maanden ook mijn entree is. Na een kleine inspectie wist ik welke deurbel ik moest hebben en drukte op de knop. De voordeur ging langzaam open en mijn nieuwe buurvrouw keek me vragend aan. ‘Eh goedemiddag, ik ben de nieuwe bewoonster van nummer twaalf, zei ik enthousiast. ‘Oh wat leuk, kom verder!‘ Haar man, mijn nieuwe buurman dus, was ook thuis en zo maakten we kennis, mocht ik het huis zien en werden hun bouwervaringen en mijn woonwensen met elkaar gedeeld. Wat een ontzettend gastvrij en aardig stel. Zij hebben de boel ook verbouwd en wonen daar naar alle tevredenheid en dat gaf mij toch wel wat rust. Ik sprak mezelf toe (doe ik wel vaker hoor!), ‘Ils, je houdt toch van een uitdaging?‘, nou hier heb je er een te pakken en wat voor één! F*ck it, ik ga het ook gewoon doen! Nu alleen nog ‘even’ het huisje omtoveren tot een paleisje.

‘Bijgaand de koopakte Ampèrelaan in Haarlem met het vriendelijk verzoek deze digitaal te tekenen’.

Nadat ik nachtenlang in plaats van rust te pakken, had liggen verbouwen, inrichten en stijlen, was het dan zover. Dike van DMC Makelaars kwam langs om samen het contract door te lopen en jawel, een handtekening te zetten. Met een kop thee namen we plaats aan de tafel bij de kerstboom. We bespraken de vragen, de zorgen en twijfels die nog open stonden en namen vervolgens puntsgewijs de hele koopakte door. Het tekenen van de overeenkomst was niet met een ouderwetse vulpen, maar moest digitaal. Heb jij wel eens met je vinger op het beeldscherm een krabbel gezet? Niet te doen. Grappig is dat mijn handtekening altijd de naam ‘van Hooijdonk’ heeft gehouden, maar om dat met een dikke vinger op het scherm te zetten was onmogelijk. Het leek eerder op geklieder van een kleuter. ‘Wissen’, kon wel, maar na verschillende pogingen gaf ik het op. De krabbel die stond en daar ging het om. Ik had getekend! Filmpje!

Vier-momentje.

Om dit heugelijke feit te vieren, waren Lynn en ik die avond uitgenodigd om bij Sven en Joos te komen eten. Super leuk! Op buienradar had ik gezien dat er een pittige regenbui zat aan te komen, dus wilde ik snel na het tekenen vertrekken. Lynn zou vanaf haar eigen huisje die kant op gaan. Het liep wat anders. Toen ik Sim en mezelf had opgetuigd om te vertrekken, bleek de verlichte halsband van Sim geen licht meer te geven. Kak. Ik moest dus op zoek naar een alternatief; fietslampjes. Normaal gesproken liggen die standaard in de keukenla, nu kon ik ze natuurlijk nergens vinden. Uiteindelijk bleek er nog wat in mijn rolstoeltas te zitten. Toen ik voor de tweede keer met de stoel en hond buiten stond, bleek ook mijn fietslamp het begeven te hebben. Grr… de wolken pakten zich al samen, terwijl ik dus opnieuw met heel mijn hebben en houden naar binnen moest om op zoek te gaan naar nog meer lampjes.

Wacht niet tot de bui over is, maar dans in de regen.☔

Eindelijk had ik wat gevonden en vertrok ruim een kwartier later dan gepland en dat heb ik geweten. Ter hoogte van Pathé voelde ik de eerste druppels al. Sneller fietsen had geen enkele zin, want voor ik het wist werd er een enorme plensbui over mij heen gestort. Zeiknat stond ik als een verzopen katje bij Sven voor de deur. Aangezien hun entree niet erg toegankelijk- en rolstoelvriendelijk is, vroeg ik of ze me wilden helpen om het pand binnen te komen. De rolstoel paste maar net door de deur en binnen no time stond het smalle halletje vol met hulpmiddelen. De andere bewoners zouden eroverheen moesten springen, maar goed zij hebben twee benen, dus dat zou wel goedkomen. Druipend sprong ik – net als onze zeiknatte hond – voorzichtig de trap naar boven en hing mijn jas in het halletje om ‘wateroverlast’ in hun studio te voorkomen. 🤭 De wijn stond klaar en het eten kwam op tafel. We proostten op het nieuwe huis! 🥂

Bedenktijd.

De drie dagen bedenktijd gingen in om twaalf uur in de nacht van dinsdag op woensdag en zou vrijdagnacht (de vijftiende) verlopen. Deze tijd heb ik benut om in gesprek te gaan met de financieel adviseur, Frank en mijn broer om de financiering op papier rond te krijgen. Ook heb ik een belletje gepleegd met de voorzitter van de VvE om de vragen die ik heb voor te leggen. Er zullen namelijk wel wat aanpassingen gedaan moeten worden om de entree en mijn voortuin rolstoeltoegankelijk te maken. Aangezien zij zorgen voor het beheer en onderhoud van de gemeenschappelijke delen van het appartementengebouw, moet ik bij hen aankloppen als er beslissingen genomen moeten worden. Ook dit was overigens een prettig gesprek en we hebben afgesproken contact te houden als er iets komt wat voorgelegd moet worden. Het gaat vast goedkomen allemaal. Nu moet er van alles geregeld worden voor het aanvragen van de (overbruggings)hypotheek en voor het dossier van de notaris.

Hallo beste mensen van SBS6, help!

De tranen zitten nog steeds hoog, want de stap naar een nieuwe toekomst wordt steeds concreter. Het ene moment heb ik er keiveel zin in, het andere moment wil ik terug in de tijd. Terug naar toen alles nog gewoon, vanzelfsprekend en goed was. Bestond er maar zoiets als een tijdmachine…😔 Tja en nu Kopen zonder Kijken van RTL niet thuis heeft gegeven, sta ik open voor een alternatief en zo kwam via mijn buuf de Grote Huisverbouwing in beeld. In dit programma bundelt het verbouwteam hun krachten om woningen een complete metamorfose te geven. Stylisten creëren een op maat gemaakt en creatief plan waarbij oud en nieuw worden gecombineerd. Samen helpen zij mensen die vastlopen in hun huiselijke projecten. Ik ben dan nog wel niet begonnen met verbouwen, maar loop bij voorbaat al vast, haha. Dit is iets voor mij! Wat zou ik graag een beetje hulp krijgen om de enorme hoge berg die voor me staat te bedwingen. Niet geschoten is altijd mis, dus ik heb mezelf aangemeld. Duimen jullie met me mee?🤞🏼

Artrose

Wist je dat bijna anderhalf miljoen mensen in Nederland in meer of mindere mate last hebben van gewrichtsslijtage oftewel artrose?

Artrose is een degeneratieve gewrichtsaandoening waarbij het kraakbeen in de gewrichten geleidelijk verslechtert. Tot de symptomen behoren pijn, stijfheid, verminderde bewegingsmogelijkheden en zwelling in de aangetaste gewrichten.

Lekker dan, zo net voor de hele verbouwing en verhuizing blijk ik ook nog artrose in mijn handen te hebben. Oorzaak; mogelijk overbelasting. Het kan eveneens erfelijk zijn en aangezien mijn moeder het ook heeft, zou dat ook het geval kunnen zijn. Zo gek is het dus niet dat ik tot die doelgroep behoor, maar het is wel verschrikkelijk onhandig als je afhankelijk bent van je armen en handen. 🤨 Ik kan mijn handen niet ontzien; ik loop met krukken, rol met de rolstoel of fiets met de handbike, tja zeg het maar… De huisarts had fysiotherapie voorgeschreven, maar volgens de therapeuten zelf doet dat niet zoveel en dus struinde ik internet af naar mogelijke behandelingen.

Ooit gehoord van MBST?

Je verzint het niet, maar het Artrose Centrum Nederland is gevestigd in Haarlem en wel bij FysioSport201, de fysiopraktijk waar ik al jaren train. Hoe dan? Nooit geweten. Zij werken met de MBST®-behandelmethode die ontwikkeld is in Duitsland en de wijdverspreide misvatting ontkracht dat kraakbeen niet kan herstellen. In ruim 83% van de gevallen hebben zij het tegendeel bewezen. De MBST®-apparatuur herstelt – naar zeggen-  kapotte kraakbeencellen en voorziet lichaamseigen kraakbeencellen van de nodige energie voor groei en ontwikkeling. De methode wekt energie op in de celkernen, wat het natuurlijke herstellende vermogen van het kraakbeen bevordert.

Afgelopen weken heb ik kennis mogen maken met deze MBST therapie (Molekulare Biophysikalische Stimulation Therapie). Een pijnloze behandeling met therapeutische werking op specifieke degeneratieve aandoeningen. Eerlijk gezegd vond ik de behandeling heerlijk. Je moet met je handen een uurtje (verplichte rust) in het apparaat zitten, terwijl je een koffietje krijgt en even kan relaxen. Tijdens deze sessies heb ik de docu van Robbie Williams gezien, heel indrukwekkend, echt een aanrader! De tijd vloog voorbij en ik kwam er uitgerust vandaan. Heerlijk toch? Nu maar hopen dat het doet wat het belooft; versnelling van het natuurlijke herstel van het kraakbeen om zo de klachten te verminderen. Filmpje zien? Kijk hier.

Dermatoloog

Ben je een zonaanbidster, vroeg de arts van het Spaarne Gasthuis.

Goed van de artrosebehandeling naar de verdachte moedervlek. Het gaat lekker met me. 🫤 Het antwoord loog er niet om; ‘Ja, ik ben een enorme zonliefhebber! De zon is mijn levensenergie. En ik heb tien jaar in Spanje gewoond, dus dan weet je het wel’. Na wat algemene vraagjes mocht ik mijn kleren uitdoen, maar het ondergoed (godzijdank) aanhouden. Natuurlijk zag ik de arts enigszins nieuwsgierig kijken naar de amputatie, maar ze durfde de vraag niet te stellen. Met een lampje ging ze langs alle moedervlekken op mijn lijf en dat zijn er een hoop, kan ik je vertellen. De moedervlek waar het omging zag er anders en dus verdacht uit. Veranderingen in een moedervlek kunnen wijzen op verschillende zaken, waaronder mogelijke huidkanker, zoals een melanoom.

We kunnen twee dingen doen, zei de vrouwelijke dermatoloog.

We kunnen de moedervlek ‘vervolgen’, zodat we veranderingen in de gaten kunnen houden of de vlek preventief verwijderen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken, ik word al genoeg vervolgd. In een notendop legde ik uit waarom ik hier heel stellig in was en gek genoeg schoot ik vol bij het woordje botkanker. Die had ik niet zien aankomen. Maar aan mijn lijf geen polonaise meer. Weg ermee! Ik kan er geen stress van onzekerheid meer bij hebben nu. De arts had alle begrip en plande een behandelafspraak in. Gelukkig heeft het geen haast en kan ik in februari terecht. Heb jij een moedervlek die er anders uitziet, bloed, jeukt op pijn doet? Laat deze checken!

Definitief

Gekocht!

Het is nu middernacht. Op het moment dat ik deze blog post, zijn de drie dagen bedenktijd verstreken en ben ik echt de nieuwe eigenaar van de benedenwoning in de Ampèrelaan. Mark my words: 2024 wordt mijn jaar! 😊

Spreuk van de dag

Neem je tijd
Een stapje terug
Vooruit of opzij
Er is er één
Die jouw tempo bepaalt
En die ene, dat ben jij
JIP