Mien waar is mijn feestneus?

Na de vaccinatie van dinsdag moest ik dus nog als een speer naar de feestwinkel om slingers te halen vóór Lynn haar thuiskomst. Waarom doe ik de dingen soms toch zo op het laatste moment? ???? Tja, dat vraag ik mezelf ook wel eens af. Goed, de ‘Feestneus’ is een leuk winkeltje vol feestelijke items, niet heel groot, maar ik paste precies met mijn rolstoel tussen de schappen. Ik zag al veel leuks hangen, voor 18 jaar en geslaagd, maar kon er zelf niet bij. Ondanks dat ik Leggy aan had, kon ik niet zomaar gaan staan, daar heb ik aanzienlijk meer ruimte voor nodig en vooral geen breekbare grappige glazen en bekers in mijn buurt. Stel je voor dat ik, met één van mijn krukken de boel zou slopen. De winkeljuf bestaat niet voor niks, dus ik vroeg haar om hulp. Met een tas vol gezelligheid (en een lege portemonnee) koppelde ik mijn bike weer aan en racete snel naar huis, omdat ik door moest naar Wijk aan Zee.

Gedoe is pas gedoe als jij er gedoe van maakt.

En gedoe was het. Jeetje, zeg. Thuis deed ik mijn been af en legde ik de gekochte spullen op tafel. Ik had haast, maar omdat er niemand thuis was, zou ik Sim ‘alleen even’ een plasje laten doen aan de overkant. Daar ging het mis. Meneertje volgde mij prima naar buiten, wachtte zelfs netjes bij het oversteken en ik beloonde hem met een stukje kaas. Aan de overkant gaf ik nog een blokje, zodat hij wist dat ik ‘leuk’ was. Op het commando ‘plasje doen’ (moest het wel tien keer zeggen ????) ging hij de bosjes in. Toen het plasje klaar was, rommelde ik met het zakje kaas, om hem te verleiden meteen bij me terug te komen. Daar had hij alleen helemaal geen zin in. Het was veel te leuk in de bosjes en aangezien het ‘vrouwtje’ hem toch niet kon komen halen, snuffelde hij er rustig op los. En ik maar roepen…????

Stond ik daar ruim tien minuten op mijn ene been…voor lul!

Wat hem heeft doen besluiten om op een gegeven moment toch bij me terug te komen, weet ik niet, maar ik was er blij mee. Snel naar binnen en de prothesemaker appen dat ik ietwat verlaat was. Met excuses. Onze auto stond aan de overkant, omdat de buren een grote kraan hadden besteld, maar ik heb nu ervaren dat een invalideplek zo gek nog niet is. Die ruimte om de auto heb ik keihard nodig. Er was niemand thuis om Leggy in de auto te leggen. Dat hield in dat ik met mijn prothese naar de auto moest lopen en hem terplekke af zou moeten doen. Het portier aan de chauffeurs kant stond echter zo dicht tegen de struiken geparkeerd, dat ik de deur amper open kreeg. Super onhandig, want ik moest ook mijn been nog af doen. Jurk voorzichtig omhoog in de hoop dat niemand zou kijken. Stond ik daar op straat zowat in mijn ondergoed mijn been los te trekken, waardoor ik ook nog bijna met mijn neus in de bosjes belandde. Diezelfde bosjes die Sim zo leuk vond. ????

Het zweet droop van mijn gezicht.????

Ik propte het been door het portier naar binnen, maar omdat het stijf en dus niet gebogen was, kon Leggy de ‘zit’ niet vinden. Aaaarch…!! Mopperend hing ik, staand op mijn ene been, mijn hoofd in de auto om Leggy haar knie te buigen en het linker gaspedaal naar beneden te klappen. Daarna murmelde ik mezelf door de kier van de deur. Hè hè, ik zat en kon eindelijk vertrekken. Onderweg at ik mijn broodje, die ik voor vertrek snel nog even had ingepakt. Toen ik de rust weer hervonden had, arriveerde ik in Wijk aan Zee.

Terwijl ik mocht bijkomen met een kopje thee, werd mijn been aan het nieuwe korset gehangen en kon ik het buiten, onder toeziend oog van Cor, uitproberen.

Het voelde anders. Het liep anders, maar of het DE oplossing is, weet ik nog niet. Dat zal de komende weken moeten blijken. Er werd in overleg hier en daar nog wat bijgeschaafd en daarna mocht ik het nieuwe ‘been’ meenemen naar huis. Frank stond thuis al te wachten om samen naar de Stinkende Emmer te gaan voor een hapje en drankje. Lynn haar verjaardag moest toch een beetje gevierd worden. Hij vertrok lopend met Sim en ik volgde met de handbike nadat ik Leggy opnieuw had aangedaan. We kregen een mooi plekje op het terras en proostten op onze dochter. Sven stond in de keuken en had een heerlijk voorafje verzorgd. Fijn hoor zo’n zoon! Sim kreeg een kippenpoot en was daarmee ook even zoet. Ondertussen zat ik al een hele tijd en begon de fantoompijn op te spelen. Grrr… als dat maar geen voorteken is.

Examenuitslag

Eindelijk kon ik mijn meisje een dikke verjaardagzoen geven, toen ze woensdag thuis kwam vanuit een zonnig Portugal.

Natuurlijk had ik haar gemist en al helemaal op haar verjaardag. Het was een warm welkom, want we hadden het huis versierd met slingers en ballonnen, je wordt tenslotte maar één keer 18. Na een week van luieren, zonnen en feesten, kwam Lynn moe, hees (????) en super enthousiast thuis van haar examenreis aan de Algarve. De meiden hadden enorm genoten van zon, zee, strand en…?! Het was door de Coronamaatregelen wel iets anders dan normaal, want de Strip (uitgaanscentrum) sloot al om half elf in de avond. Als je denkt dat de meiden daarom vroeg op bed lagen, heb je het mis, want er werd volop door gefeest in de villa’s waar de vriendengroepen zaten. Anders dan in ‘gewone’ tijden ja, maar als ik de verhalen mag geloven, zeker niet minder leuk! ????????

Van examens krijg je uitslag.

Lynn heeft de afgelopen zes jaar haar stinkende best gedaan, stond er goed voor en had een goed gevoel over haar examens. Ze is altijd erg georganiseerd en haar maak je niet zomaar gek. ???? Zelfs de online lessen heeft ze zonder problemen gevolgd. We wisten dat het goed zou komen en gingen vol vertrouwen de uitslag tegemoet, maar toch was het spannend totdat het bewuste telefoontje kwam. Beetje hangen, appen, elkaar aankijken, zuchten, duim draaien, nagelbijten en nogmaals zuchten. Oh ja, en vakantie wasjes draaien natuurlijk. Aan de voorbereidingen lag het in elk geval niet; vlag ✅, kaart geslaagd ✅, cadeautje ✅, taart en drank ✅ Voor deze bijzondere gelegenheid had ik een speciale fles Moët & Chandon rosé gekocht en alvast in de koeling gelegd.

Het was wachten op het verlossende telefoontje.

Mijn zus stuurde een blij appje, Nicky was geslaagd! Jihoe! Top. Dat is de eerste, nu wij nog. Wij moesten nog even geduld hebben. Waarom bellen ze überhaupt pas zo laat in de middag? Dat is toch niet te doen voor die kids? En voor de ouders. ???? Op Insta zagen we al vele vlaggen en blije gezichten voorbij komen van leerlingen van andere scholen. Het was half vier. In de groepsapp van Lynn haar vriendinnen druppelden wat berichtjes binnen. De meesten waren geslaagd, een enkeling mag op herkansing. Eindelijk! De telefoon ging… ‘Gefeliciteerd Lynn je bent geslaagd‘ Jaaaaaaaaa!!! ???? Zo blij en opgelucht. Dochterlief was geëmotioneerd en ook ik was in tranen van blijdschap. Wat een ontlading en wat goed!! Zo trots op haar! De champagne werd ontpopt, de vlag ging uit, het was feest!????

Spreuk van de dag

Groot applaus
Wat een succes
Een diepe buiging
Ontkurk die fles ????
Het is gelukt
Zie je nou staan
Ben trots op jou
Je hebt het gedaan!!