Ken je dat, dat je hoofd vol zit met ‘things you want to do’, maar er niet zoveel van terecht komt. Dat had ik vanochtend dus… ???? Het begon eigenlijk toen ik de computer opstartte, er was weeeeer een mail van het LUMC gekomen met het verzoek een vragenlijst te vullen op het patiëntenportaal. Zou het een nieuwe lijst zijn? Nadat ik ingelogd was, zag ik op mijn scherm alweer drie vragenlijsten klaarstaan van de pijnpoli. Dezelfde lijsten…voor de tigste keer. ???? Niet nog een keer, no way! Ik klom in de telefoon en na vijftien minuten het bandje ‘u bent de eerstvolgende’ kreeg ik een dame aan de lijn die mij adviseerde de lijsten te laten voor wat het was. Systeemtechnisch waren er problemen en ze had al vele klachten ontvangen. Oké, adem in, adem uit en laat het los. Nu had ik eigenlijk nog van alles op de computer willen doen, maar het zitten op de bureaustoel was alweer klaar. Toen ik op stond leek ik wel honderdtwintig, tijd om iets anders te gaan doen dus.
Het zonnetje ☀️ scheen, ik deed mijn nieuwe jas en prothese aan en ging met Body een rondje aan de wandel. Body liep los, want anders zou ik binnen no time onderuitgaan en dat kan ik mij niet veroorloven. Die draak weet dat hij alles kan doen wat hij wil, omdat ik hem toch niet achterna kom. Dus hij struinde op zijn gemak door de bosjes en luisterde totaal niet naar mijn ‘commando’s’. Iets van oost Indisch doof? ???? Stond ik daar voor joker op straat. De klok tikte verder en mijn idee om een klein uurtje te gaan badmintonnen kwam in het gedrang. Ach, laat ook maar dacht ik. Beter even rustig aan doen, vrijdag een nieuwe poging. ????
Rond half twaalf stapte ik op mijn handbike op weg naar Santpoort, waar ik met oud collega Saskia had afgesproken bij restaurant Boschbeek. Leuk, want op die locatie (toen nog Chalet de Uilenboom) hebben Frank en ik in 2000 ons trouwfeest gegeven. Prachtige locatie in het bos en aan een vijver, waar ik al heel lang niet meer was geweest. Saskia had ik ook al lang niet meer gezien, maar door mijn omstandigheden en via mijn blog weer in contact gekomen. Bijzonder wel. Onderweg kwam ik nog een bekende tegen dus ik was ietsjes vertraagd ????, maar eenmaal aangekomen zag ik haar al buiten staan. Niets veranderd. ???? Ik stond nog op straat toen we samen aan het bekijken waren hoe ik bij de ingang moest komen en waar ik mijn fiets kon parkeren. Het was meteen lachen en de toon was gezet. Uiteindelijk was de parkeerplaats bij de keuken de beste optie. De kok, die even naar buiten kwam, ging in elk geval akkoord. Ik stalde mijn fiets en ging met de rolstoel via de voordeur naar binnen. We werden vriendelijk ontvangen en kregen een mooi tafeltje aan het raam met uitzicht op het water. Het was super gezellig en het voelde heel vertrouwd. We hebben vrolijke herinneringen opgehaald, veel gelachen, maar ook gepraat over wat er allemaal gebeurd is de afgelopen jaren en hoe het nu met ons gaat. Het broodje carpaccio was trouwens heerlijk! ???? Een klein minpuntje was dat er iemand van de technische dienst ‘even’ een slot moest vervangen bij de deur waar wij zowat tegen aan zaten. De deur ging open, en bleef open. Koud!! ???? En ondanks dat wij aangaven dat het best (heel) frisjes was, nam hij alle tijd. Morgen zitten we beiden met een stijve nek ???? en een snotneus. ???????? Maar…dat was het zeker waard!
Het was heerlijk op de fiets terug, met een lekker zonnetje ☀️en mooie herfstkleuren en geuren. ???????? Ik had met Mandy afgesproken om in de middag bij te kletsen, dus op de terugweg ging ik bij haar langs. We besloten eerst met de honden een klein rondje te doen, want dat moest natuurlijk ook gebeuren. Deze keer liet ik mijn bike aangekoppeld en moest Mandy wat harder lopen. ???? In haar voortuin heb mijn fiets afgekoppeld en ben ik met mijn krukken naar binnen gegaan, terwijl Mandy mijn bike en rolstoel binnen zette. Moest ze weer sjouwen, het valt niet mee om vriendin van Ilse2.0 te zijn… ???? We hebben gezellig samen een kopje thee gedronken en bijgekletst, terwijl Body met alle speeltjes van Banjer aan de haal ging. Iedereen blij! ????
Uit het boek ‘Ilse 50 jaar’ ????
Als er een geloof is dat bergen kan verzetten, dan is ‘t het geloof in eigen kracht. ✨