• Je hebt een beetje geluk nodig om gelukkig te worden.
• Geluk is houden van dat wat je hebt.
• Wie zijn geluk niet kent, leeft arm in rijk bezit.
• Met een lach geef je je geluk door aan een ander.

Wacht, ik praat je eerst even bij over mijn fiets!

Weet je nog dat laatst de veer van de versnelling van mijn handbike was afgebroken? Ik had met Kersten Hulpmiddelen gebeld en een afspraak gemaakt dat de monteur langs zou komen. Voor alle duidelijkheid had ik een foto toegevoegd, zodat ze konden zien welke veer het betrof. De gegevens van mijn bike hebben ze in de computer staan, dus dat zou voldoende moeten zijn. De monteur die ik vaker aan de deur heb gehad, kwam langs om het probleem op te lossen. Bij het zien van de fiets en het stukje techniek waar de gebroken veer in zat, zag ik hem een beetje zorgelijk kijken. De veer die hij bij zich had, bleek van een ander merk te zijn. Snap jij het? ???? Hij zag het zwaar in en vreesde dat hij het probleem ter plekke niet zou kunnen fixen. Een collega van hem had zelfs gezegd, ‘Dat wordt priegelwerk. Als jij die veer kan vervangen, ben je een topper!’

Ik dacht meteen ‘oh nee, straks moet ik weeeeeeer naar de werkplaats in Hedel…’ ????

Voorzichtig probeerde ik uit te leggen dat ik op 14 mei de handbike keihard nodig had, omdat ik voor het goede doel zou fietsen. De Centra voor leven met en na kanker, ook wel bekend als de inloophuizen, moeten nodig op de kaart gezet worden en daar wilde ik graag een steentje aan bijdragen. Hij begreep de urgentie en beloofde zijn uiterste best te doen. Ik bood hem koffie aan en liet hem vervolgens in alle rust verder knutselen. Met al mijn geklets zou ik hem alleen maar afleiden. Na driekwartier stond hij voor het raam te zwaaien. Met de moed in mijn schoen (????) hupste ik naar buiten, omdat ik vreesde dat het niet gelukt was. Maar nee, niets was minder waar. De goede man had de veer met succes vervangen en was benieuwd of het ook daadwerkelijk zijn functie oppakte. Hij vroeg of ik een stukje wilde proef-fietsen en dat deed ik maar al te graag. En ja…de versnellingen schakelden weer als vanouds! Ik was oprecht superblij en bedankte de monteur uit de grond van mijn hart. Hij was de held van mijn dag!

Fietsen voor Geluk ????

De weergoden waren ons gunstig gestemd!

Geluk heeft geen groot huis nodig om in te wonen, maar wel een deur om binnen te komen.

Eindelijk was het zover, het was D-day van Fietsen voor Geluk! Ik was op tijd opgestaan, fris gedoucht, had goed ontbeten, alle spulletjes in de tas gedaan en checkte voor de zekerheid nog even de bandjes van de rolstoel. Zacht. Natuurlijk. ???? Aangezien Frank er niet was, vroeg ik Sven mijn banden ‘even’ op te pompen. Jaja, ik weet het, het was een beetje last minute, maar een klusje van niks, dus zo gepiept. Dacht ik. Het liep anders. Zoonlief kreeg het goede opzetstukje wat op een autoventiel past, niet gevonden. Hij probeerde op allerlei andere mogelijke manieren lucht in de banden te krijgen, maar deze liepen eerder leeg dan dat ze gevuld werden. Langzaam maar zeker kwam er stoom uit zijn oren, want de tijd begon te dringen. Snel appte Irene dat ik iets uitliep, noodgevalletje.

Ongeluk zit in een klein hoekje en geluk dus in de rest van de wereld. Loesje

Heel voorzichtig stelde ik voor om de wielen eraf te halen en deze bij de benzinepomp aan de Vlaamseweg te vullen bij de luchtautomaat. Een beetje mopperend haalde hij de wielen eraf en liep naar buiten. Terwijl hij al in de auto zat, stond ik voor het raam te zwaaien, want hij was zijn telefoon vergeten. En zonder mobiel, geen mogelijkheid tot betaling. Lichtelijk geïrriteerd stapte hij weer uit, vloog naar boven om muntgeld te halen en reed met gierende banden de straat uit. Binnen tien minuten was hij gelukkig terug. De banden netjes gevuld met lucht en wij samen opgelucht. Ik appte snel mijn vriendin dat ik op de fiets zou springen. ‘Tot zo!!’

De deur staat altijd open…

Behalve nu. ???? Geloof het of niet, maar we waren ruim op tijd in Santpoort. Iets te vroeg zelfs. Terwijl wij naar binnen gluurden om te kijken of er beweging was, kwam de gastvrouw aan fietsen. Met sleutel. Hoera! We openden het Inloophuis en hielpen met het klaarzetten van de spullen voor het ontvangst. Precies toen wij klaar waren, kwam Lonneke met de rest van team ‘Ilse’s angels’ en de andere deelnemers binnen druppelen. Bestuurslid Ankie heette ons van harte welkom en gaf een korte rondleiding door het huis aan degenen die nieuw waren. Gastvrouw Marian zorgde voor een lekker bakkie koffie en thee en ik deelde vervolgens de witte ‘Fietsen voor geluk shirts’ uit, die bij het inschrijfgeld waren inbegrepen. Een zak met appels en één met koekjes gingen in de fietstas en iedereen kreeg een knooppunten routekaartje. Voor het geval dat… Nadat de meesten nog even het toilet hadden bezocht en er een gezellige groepsfoto was gemaakt, (met reclameposters want we konden de banner niet vinden ????), gingen we vrolijk van start.

Knooppunten route dwars door de duinen van Kennemerland.

In een sliert fietsten we richting Duin en Kruidberg, waar we de route bij knooppunt 05 oppakte. Ik was overigens niet de enige met een handbike, leuk en handig mocht mijn fiets onderweg het alsnog begeven. Twee weten tenslotte meer dan één, maar gelukkig deed de fiets waarvoor hij gemaakt was en was er geen vuiltje aan de lucht. Het was een prachtige dag met een leuke groep mensen, het zonnetje scheen, alles was groen en stond in bloei, dus het was Genieten met een grote en zachte G. Ergens in de duinen hielden we een ‘appel pauze’ en tackelden we een voorbijganger om een groepsfoto te maken. Nou ja, het werden een paar foto’s met verschillende toestellen, je kent dat wel hè?. ‘Heb je even?‘ ????

Koffie en taart!

Rond de klok van één uur kwamen we aan bij Parnassia aan Zee. Een mooiere plek voor een tussenstop is er niet. We doken eerst het toilet in (pfff…hoge nood!) en namen daarna plaats op het terras. De helft in en de andere helft uit de zon. We trakteerden onszelf op een heerlijke worteltaart (of variant), want dat hadden we dubbel en dwars verdiend. Je moet jezelf af en toe een beetje verwennen hè?! Toen we de route weer vervolgden zag ik Frans, mijn badminton-papa, ineens staan. De lieverd had onze route afgelopen week gefietst en getest en had voor de duidelijkheid een extra knooppunt toegevoegd. Wat een held hè?! Nu stond hij ons toe te juichen. Geweldig!

We waren op de helft en staken verderop de Zeeweg over, om aan de overkant de duinen in te gaan richting Kraantje Lek. Irene en ik hadden op dat punt al 30 km gefietst, we waren vlakbij huis en omdat zij nog andere plannen had, besloot ze daar de groep te verlaten, de afhaker! (Geintje!! ????) Een andere dame zat behoorlijk aan haar taks en ging van daaruit ook huiswaarts. Heel verstandig overigens, want ze zag wel een beetje pips.

De laatste kilometers waren het zwaarst, omdat we via Brouwerskolkje opnieuw de duinen in doken, met de nodige heuvels. Op de valreep zo net voor het einde, bij de Ruïne van Brederode, zagen we een kudde Schotse Hooglanders lopen. Verder hebben we helaas geen wilde paarden, herten of vossen gezien. Waarschijnlijk waren zij al op de vlucht geslagen, toen wij met veel gekakel langs fietsten. Bij aankomst bij de Hoeve Duin en Kruidberg was de route van circa 33 km volbracht. Tijd voor de laatste foto en natuurlijk een klein drankje om dit heugelijke feit te vieren!

Opbrengst

Dank aan alle donateurs! ????

We hebben met elkaar een fantastisch bedrag bij elkaar gefietst voor Inloophuis Kennemerland; €3.760! Top! Ik ben trots op onze deelnemers en heb genoten van deze dag. In totaal, dus met alle deelnemers van de eerste editie van ‘Fietsen voor geluk’, is er €20.180 opgehaald, hebben er 19 teams deelgenomen en zijn er 864 donaties gedaan. Waarvan akte. Met dit bedrag kunnen de IPSO Centra voor leven met en na kanker weer mooie dingen doen, want zij ontvangen geen steun van de overheid en zijn financieel afhankelijk van particulieren, bedrijven, fondsen en instellingen. Het Inloophuis is een huiselijk plek, ondersteunt mensen geraakt door kanker en biedt handvatten om na de diagnose weer terug in je kracht te komen. Van lotgenotencontact tot yoga. Van mindfulness tot voorlichting- en themabijeenkomsten. Mij heeft het enorm geholpen en dat gun ik iedereen!
Weet je trouwens wat er op mijn kilometer teller stond toen ik thuis kwam? 47,8 km! ????

De Lange Lont

‘Vanuit Haarlem met een zachte ‘G’ hebben wij Ilse vandaag in de Lange Lont!’

Trainmark: ‘Als jongedame is Ilse gaan werken in de horeca en vervolgens een studie in toerisme gaan volgen. Dit was een geweldige stap die leidde naar een prachtige baan in Spanje waar ze 10 jaar met veel plezier als reisleidster heeft gewerkt. Inmiddels woont Ilse in Haarlem samen met haar man en twee geweldige kinderen. Ilse is ambassadeur van de Toegankelijke Stad Haarlem, biedt steun aan lotgenoten en zet zich via het IPSO Inloophuis in voor een beter leven met en na kanker.
In 2014 kreeg Ilse voor de eerste keer de diagnose botkanker en moest zelfs in 2018 afscheid nemen van haar volledige rechter been. Meer over haar bijzondere verhaal hoort u in de podcast. Aan optimisme bij Ilse geen gebrek, want zij blijft altijd kijken naar het positieve en is nooit iemand geweest die dagen somber onder de lakens is blijven liggen!’

Vind je het leuk om mijn podcast te beluisteren? Klik dan hier voor Youtube of hier voor Spotify. Ik kan je verklappen dat Milo de presentator mij toch gekke uitspraken laat doen. ????

Spreuk van de dag

Met geluk is het net als met gezondheid;
als je er niets van merkt,
betekent dit, dat het er is. ????