Het is vandaag dinsdag 7 mei, de dag dat ik na ruim zeven maanden (klinisch) revalideren, lopend Heliomare verlaat. Iets wat ik mezelf ten doel had gesteld en er alles aan gedaan heb om dat te bereiken. Met succes. Fase 5. Een nieuwe grote stap en ik ben er helemaal klaar voor! ????????

Mijn laatste nachtje zat erop, dat realiseerde ik mij meteen bij het wakker worden. Yes! Na het ontbijt, kwam mijn revalidatiearts voor een kort ontslag gesprek. We hebben afgesproken dat ik tot begin juli poliklinisch verder revalideer op de maandag, dinsdag en donderdag. Dus ondanks dat ik afscheid heb genomen van afdeling 2b, blijf ik voorlopig nog verbonden met Heliomare. Fijn, dat ik niet helemaal word losgelaten, dat zou een te grote overgang zijn.

Hierna ging ik snel door naar het zwembad om lekker een half uurtje te zwemmen. Heerlijk! Toen ik daarna op mijn kamer mijn haar aan het föhnen was, kwam mijn oude kamergenote (van kamer 16), samen met haar man, mij even gedag zeggen. Ze was in Heliomare omdat ze een afspraak had met de revalidatiearts. Het was leuk haar even gezien en gesproken te hebben. Het was tijd voor mijn volgende therapie, zelfstandig oefenen, dus ik deed mijn been aan en ging richting de kleine oefenzaal. Daar heb ik wat loopoefeningen gedaan in de brug en met de bal overgegooid. Aansluitend had ik fysiotherapie. Mijn therapeut zocht mij op en zei ‘kom we gaan naar de supermarkt, een boodschap doen’. Ik ging snel mijn jas en handschoentjes boven halen, zodat ik klaar was om naar buiten te gaan. Ik had mijn prothese aan, maar ging in de rolstoel richting de Spar. Het was best een stukje rijden en omdat ik veel fantoompijn had, brak het zweet mij uit. Een heuveltje op bleek lastig, omdat ik mijn bovenlijf door het korset niet naar voren kon brengen om kracht te zetten op de voorwieltjes.???? Eindelijk waren we bij de Spar. In de winkel stapte ik uit mijn rolstoel en kreeg ik een winkelwagen mee.
Bekijk hier het filmpje.

We gingen een zak Engelse drop kopen, voor de fysiotherapeuten.???? Dus ik door de winkel op zoek naar het snoep. Wat bleek, de drop lag laag in de schappen????, dus moest ik voorzichtig bukken om een zakje te pakken.
Bekijk hier het filmpje.

Met het zakje drop in de boodschappenkar liep ik richting de kassa om te betalen. Buiten besloot ik niet in de rolstoel te gaan zitten, maar een stukje terug te lopen. De fysio nam mijn stoel mee. Dat stukje lopen werd uiteindelijk de hele terugweg naar Heliomare. Ik was zo trots op mezelf dat ik dit ‘geflikt’ had! ????????????

Om twaalf uur had ik een paar dames uitgenodigd voor mijn afscheidslunch in de Orangerie. We hebben gezellig gekletst en gegeten. Ondanks dat we allemaal totaal verschillend zijn met verschillende handicaps, delen we deze bijzondere tijd met elkaar. Er is veel gelachen, maar ook gehuild. Zij hebben mijn verblijf zeker aangenamer gemaakt. Al konden ze het niet altijd winnen met Keezen. ????

Hierna had ik fitness en ging ik lekker aan het werk. De sportbegeleider heeft mij een super mooi compliment gemaakt. Hij zei ‘Jij straalt kracht uit en als jij binnen komt, gaat de zon☀️ schijnen’. ???? Je begrijpt, mijn dag kon niet meer stuk!???? ☺️ Frank kwam binnen lopen terwijl ik nog aan het trainen was. Hij zou mij op komen halen en had Merci en Celebrations gekocht, als bedankjes voor de diverse teams. De eerste doos Merci heb ik natuurlijk aan mijn fitnesstrainer gegeven voor het Sportteam. Omdat ik aan de kok van Heliomare regelmatig gevraagd heb of ik meerdere introducees mee mocht nemen en hij altijd met ‘ja hoor, prima’ antwoordde heb ik hem een doos Celebraties gegeven als dank. Mijn laatste therapie was nog een keer zelfstandig oefenen. Nu had de therapeut een parcours uitgezet met een soort rode loper (maar dan grijs ????) om op een tapijt te lopen, pionnen om te slalommen, een winkelmandje met zakjes, waarbij ik moest bukken om er één te pakken en een paar hoge drempels om overheen te stappen. Kortom een uitdagende oefening! Mijn tweede doos Merci ging natuurlijk naar mijn fysiotherapeut en haar collega’s. Zo, mijn trainingen voor vandaag zaten erop. Het was tijd om mijn spullen te pakken en voor het ontslaggesprek met de verpleging. Je zult begrijpen dat mijn derde doos Merci naar de verpleging ging. Als laatste hadden wij nog een afspraak bij de prothesemaker, hij is bezig een kleiner korset te maken, dan dat ik nu heb en daarom moest ik de ruwe versie komen passen. Het heet de ‘bikini-versie’, dat belooft wat. ???? Ik ben benieuwd! De tweede en laatste doos Celebrations ging uiteraard naar de prothesemaker.

Het zat er op. Ik ben, zoals beloofd, Heliomare lopend uit gegaan. Bekijk hier het filmpje.

Wie had dat ruim zeven maanden geleden gedacht? Vriendin Marie schreef ‘You can do this op w-Ilse-kracht!’ En zo heb ik het gedaan. Ik ben trots op mezelf, maar ik ben zover gekomen dankzij al mijn therapeuten, sportbegeleiders en de verpleging van afdeling 2b!

DANK JULLIE WEL! ????

Bye bye! ????????

Bij thuiskomst hing er een slinger ‘welkom thuis’ voor het raam en stond er een mooie tuinplant en twee bossen bloemen. Één daarvan was van de angels ???? met een kaart met de mooie woorden:

Als het niet loopt zoals je hoopt, word dan niet kwaad om hoe het gaat, maar accepteer, relativeer en… probeer het morgen weer.

Martin Gijzemijter