En dan ineens zijn we twee weken verder. De eerste keer in zeven jaar dat ik een week niet achter mijn laptopje ben gaan zitten om te bloggen. Dat was best gek, want schrijven is nu eenmaal mijn uitlaatklep en in mijn koppie gebeurt er op dit moment een hoop. Noem het kopzorgen. Als ik had gewild had ik natuurlijk los kunnen gaan met woorden geven aan mijn gevoel, maar ik vond het goed om eens te kijken wat het met me zou doen. Het resulteerde uiteindelijk in wat intensieve gesprekken waar ik mijn zorg uitte over mijn fysieke klachten. Eigenlijk wil ik dat helemaal niet, want ja dan raken anderen bezorgd en gaan ze meedenken in mogelijke oplossingen om het voor mij wat lichter te maken. Maar ja, daar moet ik dan ook weer wat mee…

‘Maak een afspraak bij de huisarts, bel je specialist in het ziekenhuis, vervroeg je scan, slik pijnstillers en pak je rust. Wellicht is accupunctuur iets voor jou of heb je hypnose al eens geprobeerd?’

Je kent het wel, allemaal goedbedoelde adviezen, terwijl ik het liefst mijn kop in het zand wil steken. Waarom is het zoveel makkelijker om een ander te vertellen wat te doen, terwijl je het voor jezelf niet altijd op een rijtje krijgt. Ik roep het stemmetje in mijn hoofd de halt toe en probeer deze steevast te negeren, maar dwars als deze is begint hij soms gewoon nog harder te schreeuwen. De angst zit waarschijnlijk ‘slechts’ tussen mijn oren (deelgenoten zullen dat herkennen), dat zal de arts ergens in november vast bevestigen. Wel ben ik bij de huisarts geweest, die lichamelijk onderzoek heeft gedaan, maar de controle overlaat aan het LUMC waar de expertise ligt. En dat snap ik.. Tot die tijd moet ik luisteren naar mijn lijf, mijn onderbuikgevoel niet laten leiden door onzekerheid en wat liever voor mezelf zijn. En natuurlijk mijn eigen tips naleven. Zo simpel is het!

• Erken wat je niet kunt controleren
• Richt je op dingen waar je blij van wordt
• Geef ruimte aan je gevoelens
• Deel wat je doormaakt

Bedankt!

Wat een mooie en lieve reacties heb ik mogen ontvangen op mijn vorige blog ‘Mijn zevende verjaardag‘. Het doet me goed te horen dat mijn blog zo gewaardeerd wordt en zoals beloofd, ga ik gewoon lekker door met het delen van mijn verhalen. Mijn uitdaging is wel om het blog niet nog langer te maken… en ik vrees dat dit deze keer nog niet helemaal gelukt is. 🤭 De ene keer zal het saai zijn, de andere keer val ik in herhaling, maar er komen ook weer nieuwe dingen op mijn pad. Net als bij jou, maar dan anders. Deze week vierde ik niet alleen mijn eenbenige zevende verjaardag, maar mocht ik ook nog eens 56 kaarsjes uit blazen. Een taart vol.

Say cheese-cake! 😄

Een keukenprinses ben ik nooit geweest, maar voor mijn verjaardag bak ik vaak wel iets lekkers. Deze keer ging ik voor de cheesecake. Niet te ingewikkeld, maar wel net even anders dan de geijkte monchou- of appeltaart, mijn favorieten waar ons pap ook zo gek op was. Het enige ‘dingetje’ was dat ik ontzettend veel pijn had in mijn onderrug, waardoor het huilen mij nader stond dan het lachen. Ik had natuurlijk ook gewoon een taart kunnen kopen – er zijn tenslotte bakkers genoeg die dat heel goed kunnen –  en mij de ellende besparen, maar zo zit ik niet in elkaar. Ik vind dat ik het allemaal wel kan, dus maak ik het mij zo af en toe best lastig en dan moet ik op de blaren ‘zitten’. Eigen schuld, dikke bult.

7 oktober 2025

Verjaardag

Hieperdepiep, ik ben jarig!

Het is toch best gek om wakker te worden in je uppie en jezelf te feliciteren, want ja als je alleen woont hoef je niet veel te verwachten. Geen verjaardaszoen of ontbijt op bed. Ach, het is wat het is en ik was al lang blij met de binnenstromende felicitaties en wat gezellige telefoontjes. Een nieuw levensjaar is geboren. Gelukkig kwam Sven in de ochtend een bakkie doen, en zat mijn brievenbus vol met leuke kaarten en cadeautjes. Zo voelde ik mij toch het jarig jobje.

In ’t Goede uur.

In de middag heb ik met het bezoek geproost op het leven en kwam de leeftijd ter sprake. Je bent zo oud als je je voelt, roep ik altijd en dat betekent voor mij dat ik nog altijd ergens tussen de 28 en 38 jaar hang. Een prachtige leeftijd. Oké het lijf zegt dan misschien heel wat anders, maar ik voel me nog steeds een meisje. Geen vrouw van middelbare leeftijd. Toch? Ik zit ik nu wel aan de andere kant van de 50. De tweede helft zal ik maar zeggen. OMG! Toch ben ik blij met elk kaarsje dat ik er jaarlijks bij krijg. Moet gewoon een grotere taart gaan bakken om het passend te krijgen! 😜

Ze smelten de kazen.

Einde middag kwamen de kinderen om na een glaasje bubbels samen uit eten te gaan. Ik had gereserveerd bij het bekendste kaasrestaurant van Haarlem in de Vijfhoek  Ooit was het mijn lievelingsrestaurant, maar als Ilse2.0 was ik er nog niet geweest, simpelweg om het niet heel toegankelijk is. Nu was ik bij de reservering ‘vergeten’ te melden dat ik met een rolstoel zou komen, dus toen ik eenmaal binnen rolde, zag ik de dame die ons ontving schrikken. Ik moest meteen lachen, want het restaurant stikt van de leuke hoekjes, nisjes en… trapjes. Ik viel maar met de deur in huis en liet weten dat ze zich geen zorgen hoefde te maken en stapte uit de rolstoel. Er volgde een zichtbare zucht van verlichting aan de andere kant. We kregen de tafel in de ‘kelder’ toegewezen, waar ik via een parcours met hindernissen kon komen. Een geweldig knus en gezellig nisje. Het was het dubbel en dwars waard. We hebben heerlijk getafeld en enorm genoten van alle kazen en gesprekken. Doe mij nog zo’n verjaardag! ☺️

Sale

Mijn zomerkleding had ik al uit mijn kasten gehaald, dus er was ruimte voor iets nieuws…

Even eerlijk, wanneer heb ik voor het laatst ‘geshopt’? Eeuwen geleden toch? Nou ik stond dan ook te trappelen, toen ik de uitnodiging van de sale in de Waardepolder binnen kreeg. Helaas konden mijn vaste personal shoppers Lon en Lynn niet mee, dus zou ik alleen gaan. Handig is het niet, maar ik weet inmiddels de weg en zou me wel redden. De gastvrouw had mij wederom aangeboden om iets eerder te komen, zodat ik rollend langs de rekken zou kunnen, zonder alle grijpgrage handen van opgefokte vrouwen die in korte tijd zoveel mogelijk wilden scoren. Niet dat ik anders ben hoor, maar trager en onhandiger ben ik wel.

Slechte dag? Vrolijk jezelf op met shoppen.
Goede dag? Vier het door te gaan shoppen!

Op de valreep kwam Lonneke met een vervanger op de proppen. Haar zus zou mee gaan als hulp. Super lief, leuk en stiekem ook wel fijn. We spraken ruim een half uur voor openingstijd voor de deur af. Het was heerlijk weer en met mijn nieuwe bike is fietsen leuk, dus besloot ik de auto te laten staan. Ongelofelijk maar waar, ik was iets eerder dan verwacht en mocht meteen door naar binnen. Snel appte ik de zus van Lon, zodat zij wist waar ik was. Ik geloof dat ik alles, maar dan ook echt alles leuk vond wat in de schappen hing. En nee, ik heb het niet allemaal gekocht, maar ben wel los gegaan. Met vijf truien, twee blousejes, twee jasjes en een lange rok ging ik – terwijl de hysterie binnen kwam – zeer tevreden naar buiten. Geen idee wanneer ik het allemaal ga dragen, maar dat zien we dan wel weer. We sloten deze succesvolle dertig minuten af met een heerlijk kopje koffie en een goed gesprek op een zonnig terras aan het Spaarne. Life is good! 😄

Rabo ClubSupport

Uitreiking van de cheques.

Donderdag mocht ik, als lid van de ledenraad én vrijwilliger bij IPSO, namens de Rabobank een cheque van Rabo ClubSupport overhandigen aan IPSO Huis Kennemerland. Als (ex-)kankerpatiënt en voormalig gast weet ik als geen ander hoe belangrijk dit huis is. Tijdens mijn eigen herstel heb ik hier enorm veel steun ervaren. Ook weet ik hoe groot de waarde van bewegen is om zowel lichamelijk als mentaal sterker te worden. Zelf deed ik lange tijd mee aan het oncologisch zwemmen – onder begeleiding oefeningen doen in warm water, op je eigen niveau. Dankzij deze bijdrage kan de zwemgroep verder worden uitgebreid, zodat nog meer gasten in beweging kunnen komen. Een waardevolle stap richting herstel!

Op de ijsbaan.

Zaterdagochtend mocht ik nóg twee cheques van Rabo ClubSupport uitreiken; digitaal aan Stichting Volleybal voor Gehandicapten en fysiek aan Stichting Aangepast Schaatsen Kennemerland (ASK). Natuurlijk had ik de clubs uitgekozen die bij mij passen. Aangepast sporten. ASK is een unieke stichting in de regio Haarlem waar mensen met een verstandelijke en/of fysieke beperking samen kunnen genieten van de schaatssport. Wat een enthousiaste en warme groep mensen is dat! Elke zaterdagochtend binden zij in alle vroegte, onder goede begeleiding, de schaatsen onder voor een uurtje plezier op het ijs. Zelf stond (zat) ik ook sinds lange tijd (met een beetje hulp) weer eens op de ijsbaan – en dat voelde goed! Het aanbod om met een speciaal hulpmiddel een rondje te ‘schaatsen’ heb ik overigens vriendelijk afgeslagen. 😬 Wie weet…ooit.

Fonds Gehandicapten Sport (FGS)

‘Gisterenmiddag kwam jouw naam ter sprake tijdens onze interne meeting voor onze benefietavond en ik heb daar een vraagje over aan jou.’

Het leuke van nieuwe mensen leren kennen, is dat daar vaak ook weer wat moois uit voorkomt. Zo werd ik afgelopen week benaderd met de vraag of ik mee wilde werken aan een korte video voor de benefietavond van Fonds Gehandicapten Sport. Zij maken zich sterk om sport in de breedste zin van het woord mogelijk te maken voor mensen met een handicap, zodat ook zij altijd en overal kunnen sporten. Ik heb het gedreven team overigens leren kennen in Oostenrijk, omdat dat zij – naast alles wat ze doen – ook hoofdpartner zijn van de HandbikeBattle.

Goed, je kent me, ik hoefde niet lang na te denken over deze vraag. Dat was natuurlijk meteen een dikke ja, want ik vind sport voor mensen met een beperking heel belangrijk en als ik daar ook maar iets aan kan bijdragen – door mijn verhaal te delen – doe ik dat graag. Sport heeft mij in donkere tijden heel veel gebracht en doet dat nog steeds. Het is goed voor lichaam en geest en geeft een hoop plezier. En spierpijn… 🥴 Er werd meteen doorgepakt en een afspraak gemaakt om wat beelden te komen schieten. Tja en dan is een overvolle kledingkast met nieuwe items best heel leuk, maar dan de hamvraag….

Wat doe ik aan? Keuzestress! 🤯

Dinsdagmiddag stond de videograaf Pieter en Gwen (Manager Communicatie en Voorlichting FGS) voor de deur. Voor deze gelegenheid had ik uiteindelijk gekozen voor mijn nieuwe kobalt blauwe trui en mijn sportkleding klaargelegd. Er zouden wat shots gemaakt worden bij mij thuis, buiten op de handbike en in de sporthal van BC Duinwijck. Vooraf bespraken we de insteek van het filmpje en maakten we een plan van aanpak. Geloof het of niet, maar voor het filmpje van max 45 seconden, zijn we drie uur bezig geweest en dan moet er nog een hoop ge-edit worden.

Niks geen glitter en glamour, gewoon goed luisteren naar de ‘wensen’ van de cameraman. Tussen de kliko’s…😄

Nadat ik een tijdje vanuit de openstaande tuindeuren op verzoek de tuin had staan in staren – en Sim natuurlijk op zijn tijd lekker dwars door het beeld liep – gingen we naar voren om wat opnamen te maken met de handbike. De cameraman rende af en toe mee om een mooi bewegend beeld te krijgen en kwam zelfs met een drone op de proppen voor een luchtshot. We sloten de middag af in de badmintonhal, waar Pim Sanders, de nieuwe voorzitter van BC Duinwijck, met mij een shuttletje ging slaan voor het oog van de camera. Grappig, want ook bij de tv-opname van de Grote Huisverbouwing was hij in beeld als scheidsrechter. We raken zo aardig op elkaar ‘ingespeeld’. Na een fanatiek potje en met het zweet nog op ons voorhoofd waren de opnames klaar, it’s a wrap!
Zie hier de making off.

Alles voor het goede doel!

Stichtingen en goede doelen organiseren meestal één keer paar jaar een benefietavond, een speciale bijeenkomst om geld in te zamelen, betrokkenheid te vergroten en draagvlak te creëren voor hun missie. Maar het is veel meer dan alleen een fondsenwervend event. Het is een avond vol ontmoeting, verbinding en inspiratie, waarin mensen samenkomen om iets goeds te doen. Door verhalen, beelden en muziek komt de missie van de organisator echt tot leven. Zo’n avond laat zien wat er al bereikt is, maar vooral ook wat er nog mogelijk wordt als de krachten gebundeld worden.

Op woensdag 19 november vindt de Benefietavond van Fonds Gehandicapten Sport op Sneakers plaats, in het legendarische thuisstadion van basketbalvereniging Heroes in Den Bosch, sportcampus de Maaspoort. Met het thema ‘Het Gouden Team’ draait de avond om samenwerken, meespelen en sport voor iedereen. Wil jij — of ken jij iemand die iets kan betekenen of bijdragen aan het inclusief sporten? Mis het dan niet en reserveer hier je tafel! Het belooft een unieke beleving vol energie, inspiratie en verbondenheid te worden, helemaal ten goede van de gehandicaptensport. En ik ben erbij! ☺️
Nieuwsgierig? Neem dan een kijkje op: https://www.hetgoudenteam.nl/

Nou, mijn nieuwe levensjaar is gestart en hoe! Op naar nog meer mooie ontmoetingen, avonturen en momenten die het leven kleur geven.

Spreuk van de dag

De kracht waarover jij
beschikt om zacht te zijn
in een harde wereld
is oneindig waardevol
#piekermeisje