Selecteer een pagina

Precies één jaar geleden zag mijn leven er heel anders uit.

Ik was niet alleen mijn rechterbeen, maar ook mijn zelfvertrouwen kwijt.

Kamer 16 in Heliomare was mijn tijdelijke ’thuis’.

De vele kaartjes vormden een prachtig behang en zo maakte ik mijn kamer eigen.

De Rituals- en roze kerstboom???? stemde mij vrolijk.

Per dag mocht ik maximaal twee uurtjes zitten. Twee…

De rest van de dag lag ik in bed, net als de drie maanden ervoor.

Wat was ik blij dat ik met de kerst ???????? voor het eerst met weekendverlof mocht.

Mijn eerste doel had ik behaald en het was HEERLIJK om thuis te zijn.

Het lijkt al zolang geleden, maar dat is het niet.

Wat is nu één jaar?

Mijn emotie zit hoog vandaag.

Tranen prikken achter mijn ogen en als ze eenmaal rollen kan ik het niet meer stoppen. ????

Weet niet wat het is.

Kan het ook niet uitleggen.

Vaak ben ik sterk en stoer, maar geloof me, dat ben ik niet altijd.

Elke dag voer ik een strijd met mezelf en mijn handicap.

Alles is anders, alles is gedoe.

Elke keer dat ik in de spiegel kijk, vind ik het weer confronterend.

Maar ik ben er nog en dat is wat telt, daar ben ik enorm dankbaar voor. ❤️

Natuurlijk ben ik supertrots op alles wat ik binnen dit jaar bereikt heb.

Mede dankzij mijn w-Ilse-kracht en positiviteit.

Ik heb keihard gewerkt aan mijn herstel, zelfstandigheid en zelfredzaamheid. ????

Binnen één jaar loop ik alweer kleine stukjes met mijn prothese en fiets ik met handbike overal heen.

Ben zelfs al gestart met rijlessen.

Wel besef ik me dat ik me begeef op een dun laagje ijs.

De driemaandelijkse bezoekjes aan het LUMC hebben veel impact.

Ik leef nog altijd van controle naar controle.

De tijd zal alle wonden helen, maar de littekens zullen altijd blijven.

Regelmatig voel ik me verdrietig en onzeker. ????

Doe ik het echt wel goed?

Maar het antwoord ken ik ook.

Ja, ik doe het best goed. Ik denk in mogelijkheden en ga uitdagingen graag aan.

Kan ik niet, bestaat niet.

Het leven is mooi en ik geniet van alle kleine dingen.

Elke stap die ik zet, elk rondje dat ik handbike, de zon ☀️ die schijnt, de prachtige natuur, een goed gesprek, het samen zijn met mijn gezin, de bezoekjes van familie en het wijntje met vriendinnen. ❤️

Misschien doe ik (te)veel, maar het helpt mij om mijn dag door te komen en niet teveel in mijn hoofd te hoeven zitten.

Waarom zou ik iets uitstellen?

Ik wil nu dingen doen, ik wil nu genieten ‘gewoon’ omdat het nu kan!’

Ik leef vandaag!

Deze kerst ga ik met mijn gezin genieten van een weekje vakantie.????

‘Gewoon’, omdat we het enorm verdiend hebben.????

✨????✨????????✨????✨????????✨????✨????????✨