Precies 19 jaar geleden beviel ik van een prachtige zoon, we noemden hem Sven.

Sven is een Scandinavische naam en betekent ‘de jonge’. Hij stamt uit het Oudnoors en betekent ‘jongen, jongeling, kerel’.

Het was een regenachtige, hectische en bijzondere dag in het jaar 2000. Een dag voor de bevalling was ik opgenomen in het ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging. Sven had het moeilijk en daarom werd de bevalling ingeleid. Omdat de ontsluiting uitbleef en Sven het zwaar had in de buik, besloten ze hem te halen via een keizersnede. Tranen rolden over mijn wangen toen ik Sven voor het eerst zag. Ik was moeder! Ik! Van zo’n mooi mannetje. Mijn hart stroomde meteen over van moederliefde ???? en dat doet het nog steeds. Ik ben super trots op onze kanjer die is uitgegroeid tot een beer van een vent, een zelfstandige jongeman met een heel mooi sociaal karakter. Lieve Sven, ik wens je een super fijn nieuw levensjaar!❤️

Afgelopen jaar, op 25 november, lag ik in Heliomare toen Sven jarig was. Ik vond het zo verdrietig dat ik niet thuis kon zijn op zijn achttiende verjaardag. Het telefoontje van Sven om precies 24.00 uur zal ik nooit vergeten. ???? Ik heb die nacht nauwelijks geslapen. Daarom is het nu zo fijn dat ik er wel ‘gewoon’ weer bij ben. Meestal zingen we vroeg in de ochtend aan het bed van de jarige job, maar deze keer wilde hij dat niet. Hij moest vroeg de deur uit en daarom hadden we besloten de cadeautjes pas in de middag te geven.

Na een warme douche en een kop koffie ging ik op mijn handbike naar de bus van het bevolkingsonderzoek Midden West voor een mammografie oftewel een röntgenfoto van de borsten. De oproep had ik een dag na mijn vijftigste verjaardag gekregen. Leuk cadeautje… ????

In Nederland krijgt 1 op de 7 vrouwen borstkanker. Het bevolkingsonderzoek is bedoeld om borstkanker zo vroeg mogelijk te ontdekken. De kans op een succesvolle behandeling is dan groter. Ook is vaak een minder ingrijpende behandeling nodig.

Je bent niet verplicht met het onderzoek mee te doen, maar ondanks dat ik denk dat ik mijn portie echt wel gehad heb, durfde ik het onderzoek niet te weigeren. Als je geen trap kon lopen, moest je dat doorgeven aan de regionale screeningsorganisatie. Ik had laten weten dat ik in een rolstoel zit en met hulp de trap wel op kon hupsen, maar ze boden aan de lift te gebruiken. Prima, ook goed. Bij aankomst koppelde ik mijn bike af en probeerde ik de stoeprand op te rollen om bij de lift van de bus te komen. De stoeprand was net iets te hoog, waardoor ik bleef hangen.???? Oh dan voel ik me zo lullig. Gelukkig kieperde ik niet om, kon ik nog in z’n achteruit en ging een stukje verderop de schuine kant de stoep op. Ik rolde naar de lift en zag een knopje ‘bel’. Ik drukte erop en binnen now time kwamen er twee medewerkers naar buiten. De ene hielp mij op de lift te komen, terwijl de andere dame de lift bediende. Binnen aan de balie werden mijn gegevens gecheckt en mocht ik één van de drie kleedkamers in, maar deze was met mijn rolstoel meteen vol. Omkleden ging daar niet, dus mocht ik in de ruimte van het röntgen apparaat mezelf ontdoen van de bovenkleding. Ze vertelden dat het apparaat nieuwer dan nieuw was, maar nog steeds vrouw onvriendelijk. Eerst wordt er aan je borsten getrokken en worden ze zo geplooid dat ze tussen twee platen passen waarna ze geplet worden, in de lengte en breedte. ???? Zo niet fijn! Maar wat moet, moet. Binnen vijftien minuten was het klaar, mocht ik mij weer aankleden en hielpen de dames mij met de lift naar beneden. Rolstoelvriendelijk ✅. Netjes geregeld, dat wel. Over circa twee weken ontvang ik de uitslag. Ik rolde naar mijn handbike, koppelde deze aan en fietste ik door naar de locatie waar ik bloed kon laten prikken. Ik parkeerde mijn fiets voor de deur van het oude politiebureau wat nu een bloedafnamepoli is, zocht een schuine helling om de stoep op te rollen en ging naar binnen. Het was super druk, alle stoelen waren zowat bezet. Nu had ik mijn eigen stoel mee, dus dat was geen probleem. Ik trok een nummertje en pakte een magazine om wat te lezen. Na een half uur wachten was ik aan de beurt. Gelukkig kreeg ik hulp bij het openen van de deur, rolde ik naar het derde loket, stroopte mijn mouw op, terwijl de prikster mijn gegevens opzocht en mijn legitimatie controleerde. Het prikken ging snel en pijnloos. Zo, ook weer gedaan. Morgen of overmorgen kan ik de huisarts bellen voor de uitslag. Ik verwacht geen gekke dingen hoor, ben alleen benieuwd of mijn schildklierwaarden goed zijn, omdat ik best vaak het gevoel heb dat mijn energieniveau niet op orde is. We gaan het zien.

Sven was tussen de middag alweer terug uit Amsterdam en had voor ons saampjes een heerlijke salade gemaakt.???? Fijn hoor, zo’n kok in huis! Van mij mag hij nog heel lang thuis blijven wonen! ❤️ Niet alleen om zijn kookkunsten, maar gewoon omdat het een gezellige vent is. Toen Frank en Lynn ook thuis waren hebben we voor Sven gezongen, een kopje koffie gedronken met een stukje banketstaaf erbij en cadeautjes gegeven. Daarna heb ik met de jarige job een rondje gelopen, ik met ‘Leggy’ en Sven met Body. We waren van plan om in de avond uiteten te gaan, maar Sven verkoos thuis sushi eten, boven een restaurant. Prima, ook lekker! We hebben genoten van heerlijke Japanse hapjes! ????

Het leven is wat je vandaag viert! ❤️

Uit een doosje vol geluk????

Geluk betekent geen vrees hebben voor vooruitgang, het zal je doen groeien. ✨